Hossein 69
عضو جدید
ایران موجود زنده به فضا می فرستد
گروه اجتماعی -معاون پژوهشی پژوهشگاه هوافضا با اشاره به پرتاب موفق آمیز راکت ایرانی ?کاوش-2 ? در هفته گذشته از پیگیری پرتاب نخستین راکت ایرانی حامل موجودات زنده به فضا در آینده خبر داد. دکتر محمد ابراهیمی در گفت وگو با ایسنا با اشاره به برنامه ریزی برای پرتاب راکت های کاوش 3، 4 و راکت های دیگر از پیگیری اعزام موجودات زنده از قبیل حیوانات کوچک مثل موش برای آزمایش های علمی و همچنین انجام تست های نجومی و تست تجهیزات پیشرفته ساخت داخل در این ماموریت ها خبر داد و گفت: پژوهشگاه هوافضا آمادگی پیگیری این اهداف را داشته و در حال مذاکره در این زمینه ها هم هستیم. معاون پژوهشی پژوهشگاه هوافضا با بیان این که پرتاب بعدی کاوش بستگی به عوامل زیادی از جمله ماموریت و کاربرد آن دارد، تصریح کرد: چنانچه حامی خوب برای پروژه وجود داشته و هوا هم تا پایان سال مناسب باشد، احتمالا یک پرتاب دیگر خواهیم داشت.
دکتر ابراهیمی درباره برنامه های احتمالی برای اعزام فضانورد در قالب این پروژه ها گفت: بحث اعزام انسان به فضا پروسه ای طولانی است، زیرا انسان نیاز به کپسول بزرگتر داشته و بازگشت انسان از فضا تدابیر پیچیده تری دارد. وی با بیان این که راکت پرتابی ?کاوش2 ? شامل محموله آزمایشگر، موتور راکت و سامانه بازیافت بود، گفت: محموله آزمایشگر چیزی است که به جو زمین رفته و بازیابی می شود که قسمت ارزشمند کار بوده و داخل آن تجهیزاتی از قبیل دوربین، سنسورها و کامپیوتر پروازها قرار دارند. وی با بیان این که با سوختن سوخت موتور تنها یک پوسته استوانه ای از آن باقی می ماند، افزود: این بخش در نهایت برای افزایش ارتفاع سایر مجموعه جدا می شود. در ادامه برای بازگشت محموله به زمین سرعت آن به تدریج کاهش می یابد و ابتدا پره کاهنده سرعت باز شده، سپس چتر ترمزی و در نهایت چتر اصلی باز می شود تا راکت با سرعت مناسب به زمین برسد. معاون پژوهشی پژوهشگاه هوافضا با بیان این که وزن محموله حدود 150 کیلو بود، تصریح کرد: تمامی اجزای راکت کاوش 2 ساخت داخل بود به طوری که موتور را از یکی از صنایع گرفته و کل محموله را خودمان ساخته ایم. به طوری که در طراحی و ساخت اجزا، هر جا توانایی انجام آن را داشته ایم، محققان پژوهشگاه آن را ساخته اند و در ساخت اجزای دیگر آن از بخشهای خصوصی و دولتی توانمند داخلی کمک گرفته ایم; به این ترتیب در طراحی، ساخت و حتی تستهای قبل از پرتاب هیچ طرف خارجی حتی در حد مشاوره در این پروژه وجود نداشتند.
گروه اجتماعی -معاون پژوهشی پژوهشگاه هوافضا با اشاره به پرتاب موفق آمیز راکت ایرانی ?کاوش-2 ? در هفته گذشته از پیگیری پرتاب نخستین راکت ایرانی حامل موجودات زنده به فضا در آینده خبر داد. دکتر محمد ابراهیمی در گفت وگو با ایسنا با اشاره به برنامه ریزی برای پرتاب راکت های کاوش 3، 4 و راکت های دیگر از پیگیری اعزام موجودات زنده از قبیل حیوانات کوچک مثل موش برای آزمایش های علمی و همچنین انجام تست های نجومی و تست تجهیزات پیشرفته ساخت داخل در این ماموریت ها خبر داد و گفت: پژوهشگاه هوافضا آمادگی پیگیری این اهداف را داشته و در حال مذاکره در این زمینه ها هم هستیم. معاون پژوهشی پژوهشگاه هوافضا با بیان این که پرتاب بعدی کاوش بستگی به عوامل زیادی از جمله ماموریت و کاربرد آن دارد، تصریح کرد: چنانچه حامی خوب برای پروژه وجود داشته و هوا هم تا پایان سال مناسب باشد، احتمالا یک پرتاب دیگر خواهیم داشت.
دکتر ابراهیمی درباره برنامه های احتمالی برای اعزام فضانورد در قالب این پروژه ها گفت: بحث اعزام انسان به فضا پروسه ای طولانی است، زیرا انسان نیاز به کپسول بزرگتر داشته و بازگشت انسان از فضا تدابیر پیچیده تری دارد. وی با بیان این که راکت پرتابی ?کاوش2 ? شامل محموله آزمایشگر، موتور راکت و سامانه بازیافت بود، گفت: محموله آزمایشگر چیزی است که به جو زمین رفته و بازیابی می شود که قسمت ارزشمند کار بوده و داخل آن تجهیزاتی از قبیل دوربین، سنسورها و کامپیوتر پروازها قرار دارند. وی با بیان این که با سوختن سوخت موتور تنها یک پوسته استوانه ای از آن باقی می ماند، افزود: این بخش در نهایت برای افزایش ارتفاع سایر مجموعه جدا می شود. در ادامه برای بازگشت محموله به زمین سرعت آن به تدریج کاهش می یابد و ابتدا پره کاهنده سرعت باز شده، سپس چتر ترمزی و در نهایت چتر اصلی باز می شود تا راکت با سرعت مناسب به زمین برسد. معاون پژوهشی پژوهشگاه هوافضا با بیان این که وزن محموله حدود 150 کیلو بود، تصریح کرد: تمامی اجزای راکت کاوش 2 ساخت داخل بود به طوری که موتور را از یکی از صنایع گرفته و کل محموله را خودمان ساخته ایم. به طوری که در طراحی و ساخت اجزا، هر جا توانایی انجام آن را داشته ایم، محققان پژوهشگاه آن را ساخته اند و در ساخت اجزای دیگر آن از بخشهای خصوصی و دولتی توانمند داخلی کمک گرفته ایم; به این ترتیب در طراحی، ساخت و حتی تستهای قبل از پرتاب هیچ طرف خارجی حتی در حد مشاوره در این پروژه وجود نداشتند.
