Loving Geologist
عضو جدید
تراکیت:
سنگ آتشفشانی حدواسطی است که عموما از آلکالی فلدسپارهای ریز دانه و فنوکریست هایی از جنس آنورتوکلاز یا هم رشدی های سانیدین و پلازیوکلاز سدیک تشکیل شده است. سانیدینیت یا تراکیت های پتاسیک به ندرت گزارش شده اند. تراکیت یا افزایش میزان پلاژیوکلاز به سمت تراکی آندزیت و با افزایش کوارتز به سمت ریولیت میل پیدا می کند. تراکیت های تحت اشباع دارای مقادیر اندکی فلدسپاتوئید در زمینه سنگ هستند و در صورتی که میزان فلدسپاتوئید افزایش یابد سنگ به سمت فنولیت متمایل می شود. در برخی از موارد شیشه در زمینه سنگ های تراکیتی وجود دارد. همچنین وجود بافت حفره ای نیز در تراکیت ها گزارش گردیده است.
فنوکریست های فلدسپار در تراکیت ممکن است کاملا درشت و در عین حال پراکنده باشند. در تراکیت های با یک فلدسپار، نوع فلدسپار اغلب کریپتوپرتیت است. در سانیدینیت ها، پلازیوکلازهایی که به شکل موضعی خوردگی نشان می دهند به صورت هسته در فنوکریست های سانیدین حضور دارند. تراکیت های با دو فلدسپار، دارای پلاژیوکلاز با زون بندی و سانیدین غنی از سدیم هستند. فلدسپارهای موجود در زمینه اغلب بلورهای ریز آلکالی فلدسپار هستند اما به مقدار اندک پلاژیوکلاز ممکن است وجو داشته باشد.
کانی های مافیک در این سنگ آمفیبول (هستنگزیت سبز یا قهوه ای)، پیروکسن (دیوپسید و فرواوژیت سدیک) و بیوتیت تشکیل می دهند. آمفیبول ها و بیوتیت ها اغلب خوردگی نشان می دهند و معمولا بوسیله اکسیدهای آهن جایگزین گردیده اند. اسفن و آپاتیت از جمله کانی های فرعی مهم در تراکیت ها محسوب می شوند. در سینیت های اشباع شده، کوارتز یا پلی مورف های حرارت بالای آن حضور دارند در حالی که در تراکیت های تحت اشباع، نفلین و سودالیت کانی های فرعی سنگ را تشکیل می دهند.
بافت مهم سنگ تراکیت بافت تراکیتی است که در آن فلدسپارهای ریزلوحه ای موجود در زمینه سنگ در نتیجه جریان ماگمایی به صورت جهت یافته دیده می شود.
سنگ آتشفشانی حدواسطی است که عموما از آلکالی فلدسپارهای ریز دانه و فنوکریست هایی از جنس آنورتوکلاز یا هم رشدی های سانیدین و پلازیوکلاز سدیک تشکیل شده است. سانیدینیت یا تراکیت های پتاسیک به ندرت گزارش شده اند. تراکیت یا افزایش میزان پلاژیوکلاز به سمت تراکی آندزیت و با افزایش کوارتز به سمت ریولیت میل پیدا می کند. تراکیت های تحت اشباع دارای مقادیر اندکی فلدسپاتوئید در زمینه سنگ هستند و در صورتی که میزان فلدسپاتوئید افزایش یابد سنگ به سمت فنولیت متمایل می شود. در برخی از موارد شیشه در زمینه سنگ های تراکیتی وجود دارد. همچنین وجود بافت حفره ای نیز در تراکیت ها گزارش گردیده است.
فنوکریست های فلدسپار در تراکیت ممکن است کاملا درشت و در عین حال پراکنده باشند. در تراکیت های با یک فلدسپار، نوع فلدسپار اغلب کریپتوپرتیت است. در سانیدینیت ها، پلازیوکلازهایی که به شکل موضعی خوردگی نشان می دهند به صورت هسته در فنوکریست های سانیدین حضور دارند. تراکیت های با دو فلدسپار، دارای پلاژیوکلاز با زون بندی و سانیدین غنی از سدیم هستند. فلدسپارهای موجود در زمینه اغلب بلورهای ریز آلکالی فلدسپار هستند اما به مقدار اندک پلاژیوکلاز ممکن است وجو داشته باشد.
کانی های مافیک در این سنگ آمفیبول (هستنگزیت سبز یا قهوه ای)، پیروکسن (دیوپسید و فرواوژیت سدیک) و بیوتیت تشکیل می دهند. آمفیبول ها و بیوتیت ها اغلب خوردگی نشان می دهند و معمولا بوسیله اکسیدهای آهن جایگزین گردیده اند. اسفن و آپاتیت از جمله کانی های فرعی مهم در تراکیت ها محسوب می شوند. در سینیت های اشباع شده، کوارتز یا پلی مورف های حرارت بالای آن حضور دارند در حالی که در تراکیت های تحت اشباع، نفلین و سودالیت کانی های فرعی سنگ را تشکیل می دهند.
بافت مهم سنگ تراکیت بافت تراکیتی است که در آن فلدسپارهای ریزلوحه ای موجود در زمینه سنگ در نتیجه جریان ماگمایی به صورت جهت یافته دیده می شود.