"Pejman"
دستیار مدیر مهندسی کشاورزی گیاهان دارویی
دکتر سارا عابدي فرد
داروساز
امروزه مصرف گياهان دارويي روبه افزايش ميباشد واگرچه معمولاً ايمن و کم خطر هستند، اما در صورت مصرف همزمان باداروها ممکن است منجر به بروز واکنشهاي ناخواستهيي گردند.
بديهي است که آگاهي از اين تداخلات جهت راهنمايي بيماران، براي پزشک وداروساز مفيد است.
اهم تداخلات شايع که ممکن است راهگشاي بيماران وکادر پزشکي باشد، به شرح زيراست:
داروهاي پائين آورندهي فشارخون:
مصرف همزمان با آب گريپ فروت ممکن است به دليل کاهش متابوليسم دارو،منجر به افزايش اثر داروها گردد.
داروهاي ضدالتهاب غيراستروئيدي (NSAIDS):
همراه باگياهان دارويي که عوارض جانبي گوارشي شناخته شدهيي دارند مثل قهوه وکولا توصيه نميگردد.
کورتيکوستروئيدها مثل پردنيزون وکورتيزون:
همراه با گياهان دارويي تحريک کنندهي سيستم ايمني مثل اکيناسه (Echinacea) و ريشهيشيرينبيان (Licorice Root) ممکن است سبب کاهش اثر ايمونوسوپرسيو داروها گردد.
سيکلوسپورين:
مصـرف آب گريپ فروت ممـکن است سبـب افزايش ميـزان سيکلوسپورين و مصرف علف چاي (ST. John’s wort) منجر به کاهش ميزان سيکلوسپورين ميشود.
ديگوکسين:
مصرف خوراکي آلوئه ورا (Aloe Vera) با تحريک رودهي بزرگ و نشان دادن اثر مسهلي، ممکن است ميزان پتاسيم سرم را کاهش داده و اثر گليکوزيدهاي قلبي را افزايش دهد.
ازمصرف همزمان ديگوکسين با شيرين بيان (Licorice) خودداري شود چون بر اثر خاصيت ديورتيکي شيرين بيان، ميزان پتاسيم خون کاهش يافته و خطر سميت ديگوکسين را افزايش ميدهد.
درصورت مصرف پسيليوم، حداقل فاصله 2ساعت رعايت شود تا کاهش جذب ديگوکسين اتفاق نيافتد.
فنوباربيتال وفنيتوئين:
همراه با روغن گل مغربي (Evenivg Primrose Oil)، روغن گل گاوزبان (Borage Oil) و روغن کشمش سياه (Black Currant Oil) که حاوي GLA (گامالينولنيک اسيد) ميباشند، منع مصرف دارند. زيرا GLA ممکن است آستانهي حملهي صرعي را کاهش دهد.
وارفارين:
ازمصرف همزمان باگياهاني که تجمع پلاکتي راکاهش ميدهند (رقيق کنندههاي خون) اجتناب شود چون ممکن است منجر به خونروي گردد. اين گياهان عبارتند از سير (Garlic)، پوست بيد سفيد (White Willow Bark)، روغن تخم کتان (Flaxseed Oil)، گل مينا (Feverfew) و جينکوبيلوبا (Ginkgo Biloba). در صورت نياز به مصرف اين گياهان، بايد بانظر پزشک دوز دارويي را کاهش داد.
مصرف سبزيهاي برگ سبز تيره، چاي سبز به ميزان زياد، ممکن است سبب کاهش فعاليت ضد انعقادي وارفارين گردد.
داروساز
امروزه مصرف گياهان دارويي روبه افزايش ميباشد واگرچه معمولاً ايمن و کم خطر هستند، اما در صورت مصرف همزمان باداروها ممکن است منجر به بروز واکنشهاي ناخواستهيي گردند.
بديهي است که آگاهي از اين تداخلات جهت راهنمايي بيماران، براي پزشک وداروساز مفيد است.
اهم تداخلات شايع که ممکن است راهگشاي بيماران وکادر پزشکي باشد، به شرح زيراست:
داروهاي پائين آورندهي فشارخون:
مصرف همزمان با آب گريپ فروت ممکن است به دليل کاهش متابوليسم دارو،منجر به افزايش اثر داروها گردد.
داروهاي ضدالتهاب غيراستروئيدي (NSAIDS):
همراه باگياهان دارويي که عوارض جانبي گوارشي شناخته شدهيي دارند مثل قهوه وکولا توصيه نميگردد.
کورتيکوستروئيدها مثل پردنيزون وکورتيزون:
همراه با گياهان دارويي تحريک کنندهي سيستم ايمني مثل اکيناسه (Echinacea) و ريشهيشيرينبيان (Licorice Root) ممکن است سبب کاهش اثر ايمونوسوپرسيو داروها گردد.
سيکلوسپورين:
مصـرف آب گريپ فروت ممـکن است سبـب افزايش ميـزان سيکلوسپورين و مصرف علف چاي (ST. John’s wort) منجر به کاهش ميزان سيکلوسپورين ميشود.
ديگوکسين:
مصرف خوراکي آلوئه ورا (Aloe Vera) با تحريک رودهي بزرگ و نشان دادن اثر مسهلي، ممکن است ميزان پتاسيم سرم را کاهش داده و اثر گليکوزيدهاي قلبي را افزايش دهد.
ازمصرف همزمان ديگوکسين با شيرين بيان (Licorice) خودداري شود چون بر اثر خاصيت ديورتيکي شيرين بيان، ميزان پتاسيم خون کاهش يافته و خطر سميت ديگوکسين را افزايش ميدهد.
درصورت مصرف پسيليوم، حداقل فاصله 2ساعت رعايت شود تا کاهش جذب ديگوکسين اتفاق نيافتد.
فنوباربيتال وفنيتوئين:
همراه با روغن گل مغربي (Evenivg Primrose Oil)، روغن گل گاوزبان (Borage Oil) و روغن کشمش سياه (Black Currant Oil) که حاوي GLA (گامالينولنيک اسيد) ميباشند، منع مصرف دارند. زيرا GLA ممکن است آستانهي حملهي صرعي را کاهش دهد.
وارفارين:
ازمصرف همزمان باگياهاني که تجمع پلاکتي راکاهش ميدهند (رقيق کنندههاي خون) اجتناب شود چون ممکن است منجر به خونروي گردد. اين گياهان عبارتند از سير (Garlic)، پوست بيد سفيد (White Willow Bark)، روغن تخم کتان (Flaxseed Oil)، گل مينا (Feverfew) و جينکوبيلوبا (Ginkgo Biloba). در صورت نياز به مصرف اين گياهان، بايد بانظر پزشک دوز دارويي را کاهش داد.
مصرف سبزيهاي برگ سبز تيره، چاي سبز به ميزان زياد، ممکن است سبب کاهش فعاليت ضد انعقادي وارفارين گردد.