تأويل معمارى پسامدرن از منظر نشانه شناسى

[DDDIQ]

تأويل معمارى پسامدرن از منظر نشانه شناسى
دكتر امير مسعود دباغ *، دكتر سيد مصطفى مختاباد امرئى
​

چكيده
معمارى در بازآمدهاى زيباشناختى جهان امروز، محصولات متفاوتى را از خود به ارمغان نهاده و زمينه ساز قرائت هايى نوين شده است. خوانش هاى پسين متن معمارى، واگشاى انديشه هاى متغير پسامدرن بوده است. در اين بسامد معمارى، همواره با دو عنصر فرم و محتوا معنا مى يابد. از ديرباز، همواره تفكيك اين دو، سهل و ممتنع مى نمود ولى باتوجه به خوانش هاى مطرح شده درانديشة معاصر مى توان به نشانه شناسى به عنوان ابزارى مهم در دسته بندى برداشت هاى به دست آمده و معناسازى از لايه هاى درونى معمارى، استناد نمود. نشانه شناسى با دريافت رمزگان زيباشناختى، اجتماعى و فرهنگى هر طرح، مفاهيم مستتر در آن را بازشناخته و ايده هاى برآمده از رمزگان معمارى را هدايت كرده و لايه هاى درونى و پنهان طرح را تأويل و مكشوف مى گرداند. لذا با روش تحليلى-توصيفى و از منظر نشانه شناختى معمارى پسامدرن مورد تأويل قرار گرفت.

واژه هاي كليدي
نشانه شناسى معمارى، پسامدرن، تأويل، متن، خوانش.