Loving Geologist
عضو جدید
کانی های سیلیکاته:
بخش اعظم سنگ های پوسته ای را کانی های سیلیکاته تشکیل می دهند و با اینکه تعداد کمی هستند ولی شناسایی این کانی ها در تعیین چگونگی شکل گیری زمین خیلی مهم هستند. از زمانی که روش اشعه x برای کانی شناسی استفاده شد کانی شناسی سیلیکاته تخصصی تر شد و تقسیم بندی براساس ساختمان و ساختار صورت گرفت از این لحاظ گروه های متفاوتی از سیلیکات ها شناخته شد. واحد بنیان سیلیکات ها SiO[SUB]2[/SUB] است که چگونگی آرایش این واحدها باهم ساختار و ساختمان های مختلفی به وجود می آورند.
1- نزوسیلیکات ها (جزیره ای):
بین واحدها ارتباطی وجود ندارد و مانند جزیره های منفردند.
الف) اولیوین: فرمول کلی این گروه SiO[SUB]4[/SUB]) M[SUB]2[/SUB]) است. M عمدتا آهن و منیزیم و به مقدار کمتر کلسیم، منگنز، روی، و سرب می تواند باشد، البته آهن و منیزیم مقادیر متفاوتی دارند و بر اساس این تغییر نام الیوین تغییر می کند.
منیزیم 100 تا 90 درصد فورستریت- منیزیم 90 تا 70 درصد کریزولیت- منیزیم 70 تا 50 درصد هیالوسیدریت- منیزیم 50 تا 30 درصد هورتونولیت- منیزیم 30 تا 10 درصد فروهوتونولیت- منیزیم کمتر از 10 درصد فایالیت.
سیستم: اورتورمبیک- ساختمان در تمام ترکیب ها یکسان است (ایزومورف)
رنگ در نمونه دستی: سبززیتونی یا سبزمتمایل به سبز
رنگ خاکه: سفید
جلای: شیشه ای
سختی: 6/5 تا 7
نمود بلوری: کاملا بی شکل تا شکل دار. در سنگ های آذرین درونی اولیوین بی شکل است چون در داخل زمین زمان کافی وجود دارد ولی فضا کم است ولی در سنگ های آذرین بیرونی اولیوین شکل دار است زیرا در بیرون هم فضا و هم زمان کافی وجود دارد و معمولا شش گوشه است (اولیوین اولین کانی است که در ماگمای در حال انجماد تبلور می یابد).
رخ: بسیار ضعیف است ولی شکستگی های فراوانی دارد.
برجستگی: بالا و با افزایش آهن برجستگی افزایش می یابد.
در نور طبیعی: بی رنگ وبا افزایش میزان آهن به رنگ زرد تمایل دارد.
در نور پلاریزه:دو محوری مثبت است ولی با افزایش آهن به دو محوری منفی تبدیل می شود. بی رفرنژانس بالا دارد و رنگ های اوایل سری سوم را نشان می دهد. خا موشی مستقیم دارد.
پیدایش: در نخستین سنگ هایی که متبلور می شوند یعنی الترامافیک یافت می شوند البته در سنگ های مافیک و حدواسط هم دیده شده اند. اولیوین آهن دار همراه سنگ های تحت اشباء (سنگهایی که از نظر Si فقیرند) تبلور می یابند یعنی زمانیکه میزان Si کاهش می یابد. اولیوین باقی مانده در داخل ماگما در مراحا آخر با Si واکنش می دهد و تشکیل پیروکسن و آمفیبول می دهد و به همین دلیل همراه کوارتز یافت نمی شود چون با کوارتز واکنش می دهد پس در هیچ سنگی این دو باهم مشاهده نمی گردند.
بخش اعظم سنگ های پوسته ای را کانی های سیلیکاته تشکیل می دهند و با اینکه تعداد کمی هستند ولی شناسایی این کانی ها در تعیین چگونگی شکل گیری زمین خیلی مهم هستند. از زمانی که روش اشعه x برای کانی شناسی استفاده شد کانی شناسی سیلیکاته تخصصی تر شد و تقسیم بندی براساس ساختمان و ساختار صورت گرفت از این لحاظ گروه های متفاوتی از سیلیکات ها شناخته شد. واحد بنیان سیلیکات ها SiO[SUB]2[/SUB] است که چگونگی آرایش این واحدها باهم ساختار و ساختمان های مختلفی به وجود می آورند.
1- نزوسیلیکات ها (جزیره ای):
بین واحدها ارتباطی وجود ندارد و مانند جزیره های منفردند.
الف) اولیوین: فرمول کلی این گروه SiO[SUB]4[/SUB]) M[SUB]2[/SUB]) است. M عمدتا آهن و منیزیم و به مقدار کمتر کلسیم، منگنز، روی، و سرب می تواند باشد، البته آهن و منیزیم مقادیر متفاوتی دارند و بر اساس این تغییر نام الیوین تغییر می کند.
منیزیم 100 تا 90 درصد فورستریت- منیزیم 90 تا 70 درصد کریزولیت- منیزیم 70 تا 50 درصد هیالوسیدریت- منیزیم 50 تا 30 درصد هورتونولیت- منیزیم 30 تا 10 درصد فروهوتونولیت- منیزیم کمتر از 10 درصد فایالیت.
سیستم: اورتورمبیک- ساختمان در تمام ترکیب ها یکسان است (ایزومورف)
رنگ در نمونه دستی: سبززیتونی یا سبزمتمایل به سبز
رنگ خاکه: سفید
جلای: شیشه ای
سختی: 6/5 تا 7
نمود بلوری: کاملا بی شکل تا شکل دار. در سنگ های آذرین درونی اولیوین بی شکل است چون در داخل زمین زمان کافی وجود دارد ولی فضا کم است ولی در سنگ های آذرین بیرونی اولیوین شکل دار است زیرا در بیرون هم فضا و هم زمان کافی وجود دارد و معمولا شش گوشه است (اولیوین اولین کانی است که در ماگمای در حال انجماد تبلور می یابد).
رخ: بسیار ضعیف است ولی شکستگی های فراوانی دارد.
برجستگی: بالا و با افزایش آهن برجستگی افزایش می یابد.
در نور طبیعی: بی رنگ وبا افزایش میزان آهن به رنگ زرد تمایل دارد.
در نور پلاریزه:دو محوری مثبت است ولی با افزایش آهن به دو محوری منفی تبدیل می شود. بی رفرنژانس بالا دارد و رنگ های اوایل سری سوم را نشان می دهد. خا موشی مستقیم دارد.
پیدایش: در نخستین سنگ هایی که متبلور می شوند یعنی الترامافیک یافت می شوند البته در سنگ های مافیک و حدواسط هم دیده شده اند. اولیوین آهن دار همراه سنگ های تحت اشباء (سنگهایی که از نظر Si فقیرند) تبلور می یابند یعنی زمانیکه میزان Si کاهش می یابد. اولیوین باقی مانده در داخل ماگما در مراحا آخر با Si واکنش می دهد و تشکیل پیروکسن و آمفیبول می دهد و به همین دلیل همراه کوارتز یافت نمی شود چون با کوارتز واکنش می دهد پس در هیچ سنگی این دو باهم مشاهده نمی گردند.
آخرین ویرایش:
