onia$
دستیار مدیر تالار مدیریت
بادهای موافق و مخالف
دانیل فرانکلین
آغاز سال جدید زمان طبیعی برای تامل درباره چشم‌انداز اقتصادی است.سال نو اما تنها دلیل این بحث بجا و بهنگام نیست. اقتصاد جهان در مرحله‌ای فریبنده است؛ مرحله‌ای که سناریوهای متضاد درباره سال پیش رو به طور یکسان پذیرفتنی هستند. برخی نشانه‌ها حاکی از تداوم تیرگی است.
فدرال رزرو و سایر بانک‌های مرکزی با نگه داشتن نرخ بهره در سطح صفر یا نزدیک به آن آشکارا اظهار می‌کنند که منتظر بهبود قابل توجهی نیستند. فعالان اقتصادی سراسر جهان نیز انتظارات اندکی دارند: تازه‌ترین نظرسنجی فصلی اکونومیست از مدیران اجرایی شرکت‌های پراکنده در نقاط مختلف جهان همچنان عمیقا منفی است، البته تعداد کسانی که انتظار دارند اقتصاد جهانی بهبود یابد با کسانی که انتظار دارند اقتصاد جهانی تا منفی 11 بدتر شود، برابرند.
با وجود این بازارهای سهام بسیار سر سخت بوده‌اند. واحد اطلاعات اکونومیست پیش‌بینی می‌کند که تولید نا خالص جهانی در سال 2013 تا 4/3 درصد رشد خواهد کرد. این رقم، در قیاس با پیشرفت 3 درصدی در سال 2012، چندان درخشان نیست. از این رو باید پرسید،آیا نیمی از لیوان پر است یا خالی؟ خوش شانسیم که دو ناظر بیرونی داریم که می‌توانند درباره اقتصاد جهانی بحث کنند. «آناتول کالِتسکی» طرفدار خوش‌بین‌ها، ستون نویس و مشاور شناخته شده که در حال حاضر برای رویترز می‌نویسد. او از رویکردی تازه نسبت به اقتصاد هم در کتابش «سرمایه‌داری 0/4» و هم در موسسه اندیشه اقتصادی نو پشتیبانی کرده است. در طرف بد بین‌ها،محمد العِریان مدیرعامل PIMCO (شرکت مدیریت سرمایه‌گذاری اقیانوس آرام)یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های سرمایه‌گذاری جهان قرار دارد. او نیز ستون نویس«فارن پالسی» و نویسنده کتابی تحسین شده به نام «وقتی بازارها با هم تلاقی می‌کنند» است. هر دوی آنها در اظهارات اولیه خود برعوامل بنیادین تمرکز می‌کنند اما به نتایج متضادی می‌رسند. آقای العریان به محرک‌های ضعیف رشد،وزن بدهی و شکست‌های سیاستمداران اشاره می‌کند که متاسفانه در دیدگاه او به معنی این است که غرب «سرعت فرار» مورد نیاز برای بیرون آمدن از مشکلات تاریخی خود – که بدترین آنها نرخ بیکاری بالا است- را به دست نخواهد آورد. در مقابل،آقای کالتسکی انتظار دارد که مردم در سال 2013 به طور مطلوبی سورپرایز شوند.او این شرایط مناسب را در یک روند صعودی دوره‌ای کوتاه‌مدت در هر جا به غیر از اروپا پیش‌بینی می‌کند. اوهمچنین بر این باور است که روندهای طولانی مدت که خوش بینی نسبت به آینده اقتصاد را تصدیق می‌کنند، به عنوان یک «مدل سرمایه‌داری مدیریت شده» ظاهر خواهند شد. هم آقای کالتسکی و هم آقای العریان اذعان می‌کنند که وجود تعادل نیروها[ی متضاد] در اقتصاد جهانی جدی نیست.از این رو، گروه اندکی بر داوری‌ها درباره توانایی‌های نسبی بادهای مخالف و بادهای موافقِ اثرگذار بر چشم انداز اقتصاد جهانی تکیه می‌کنند. انتظار دارم که بحث درباره اقتصاد جهان پیرامون برخی سوالات داغ شود: اقتصاد آمریکا و به ویژه بازارهای مسکن و اشتغال این کشور تا چه حد می‌تواند دوباره به جایگاه پیشین خود بازگردد؟ رشد اقتصاد چین تا چه می‌تواند از رشد سایر کشورها پیشی بگیرد؟ریسک اشتباه‌های بزرگ سیاسی هم در اروپا و هم در آمریکا تا چه حد گسترده است؟البته، پیش‌بینی‌ها برای سال پیش رو، احتمالا بسیار متنوع و در عین حال به این که شما در کدام کشور باشید، وابسته هستند. منطقه یورو در رکود خواهد بود، در همین حال، چین دوباره در
حال قدرت‌گیری است.
دانیل فرانکلین
آغاز سال جدید زمان طبیعی برای تامل درباره چشم‌انداز اقتصادی است.سال نو اما تنها دلیل این بحث بجا و بهنگام نیست. اقتصاد جهان در مرحله‌ای فریبنده است؛ مرحله‌ای که سناریوهای متضاد درباره سال پیش رو به طور یکسان پذیرفتنی هستند. برخی نشانه‌ها حاکی از تداوم تیرگی است.
|
با وجود این بازارهای سهام بسیار سر سخت بوده‌اند. واحد اطلاعات اکونومیست پیش‌بینی می‌کند که تولید نا خالص جهانی در سال 2013 تا 4/3 درصد رشد خواهد کرد. این رقم، در قیاس با پیشرفت 3 درصدی در سال 2012، چندان درخشان نیست. از این رو باید پرسید،آیا نیمی از لیوان پر است یا خالی؟ خوش شانسیم که دو ناظر بیرونی داریم که می‌توانند درباره اقتصاد جهانی بحث کنند. «آناتول کالِتسکی» طرفدار خوش‌بین‌ها، ستون نویس و مشاور شناخته شده که در حال حاضر برای رویترز می‌نویسد. او از رویکردی تازه نسبت به اقتصاد هم در کتابش «سرمایه‌داری 0/4» و هم در موسسه اندیشه اقتصادی نو پشتیبانی کرده است. در طرف بد بین‌ها،محمد العِریان مدیرعامل PIMCO (شرکت مدیریت سرمایه‌گذاری اقیانوس آرام)یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های سرمایه‌گذاری جهان قرار دارد. او نیز ستون نویس«فارن پالسی» و نویسنده کتابی تحسین شده به نام «وقتی بازارها با هم تلاقی می‌کنند» است. هر دوی آنها در اظهارات اولیه خود برعوامل بنیادین تمرکز می‌کنند اما به نتایج متضادی می‌رسند. آقای العریان به محرک‌های ضعیف رشد،وزن بدهی و شکست‌های سیاستمداران اشاره می‌کند که متاسفانه در دیدگاه او به معنی این است که غرب «سرعت فرار» مورد نیاز برای بیرون آمدن از مشکلات تاریخی خود – که بدترین آنها نرخ بیکاری بالا است- را به دست نخواهد آورد. در مقابل،آقای کالتسکی انتظار دارد که مردم در سال 2013 به طور مطلوبی سورپرایز شوند.او این شرایط مناسب را در یک روند صعودی دوره‌ای کوتاه‌مدت در هر جا به غیر از اروپا پیش‌بینی می‌کند. اوهمچنین بر این باور است که روندهای طولانی مدت که خوش بینی نسبت به آینده اقتصاد را تصدیق می‌کنند، به عنوان یک «مدل سرمایه‌داری مدیریت شده» ظاهر خواهند شد. هم آقای کالتسکی و هم آقای العریان اذعان می‌کنند که وجود تعادل نیروها[ی متضاد] در اقتصاد جهانی جدی نیست.از این رو، گروه اندکی بر داوری‌ها درباره توانایی‌های نسبی بادهای مخالف و بادهای موافقِ اثرگذار بر چشم انداز اقتصاد جهانی تکیه می‌کنند. انتظار دارم که بحث درباره اقتصاد جهان پیرامون برخی سوالات داغ شود: اقتصاد آمریکا و به ویژه بازارهای مسکن و اشتغال این کشور تا چه حد می‌تواند دوباره به جایگاه پیشین خود بازگردد؟ رشد اقتصاد چین تا چه می‌تواند از رشد سایر کشورها پیشی بگیرد؟ریسک اشتباه‌های بزرگ سیاسی هم در اروپا و هم در آمریکا تا چه حد گسترده است؟البته، پیش‌بینی‌ها برای سال پیش رو، احتمالا بسیار متنوع و در عین حال به این که شما در کدام کشور باشید، وابسته هستند. منطقه یورو در رکود خواهد بود، در همین حال، چین دوباره در
حال قدرت‌گیری است.
