بابای دلشکسته ام ! بابای غریبم! بابای دل خونم!
مسعود پرموز مجری توانمند رادیو دزفول در وبلاگ خود در خصوص مظلومیت مولی متقیان حضرت امام علی (ع) مطلب ادبی زیبایی نگاشته است که در کنار ضریح مطهر حضرت امیر (ع) به نگارش در آورده اند متن این نوشتار بدین شرح است:
روبروی حرم مولا نشسته ام و به این می اندیشم که من کجا و حرم علی کجا ؛من کجا و دیدن ضریح مقدس مظلوم عالم کجا….
خدایا چه می بینم ضریح آقائی که خیلی دوستش دارم و نمی دانم او هم مرا!…
اما چه غم ! بگذار من او را دوست داشته باشم شاید در خیل این همه عاشق اشک ریز به من نیز نظری بیفکند و با من نیز نجوائی داشته باشد!…
قبل از سفر خیلی حرف برای گفتن آماده کرده بودم اما اینک زبانم بند آمده است ؛احساس می کنم با دیدن حرمش حرفی ندارم!…
اصلاً شاید در خواب باشم و اینهمه رؤیائی بیش نباشد وشاید دلم را در وطن جا گذاشته ام!…
اما نه! مگر امروز عصر محراب خونین علی و جایگاه عروجش به آسمان قلبم را نلرزاند! پس نه! دلم با من است اما گویا من با دلم نیستم!…
علی جان! عزیز دلم!گمشده قلبم! نَفَس هر روزم،مونس تنهائی هایم ؛ می دانم کرم تو گنهکاران را هم بی نصیب نگذاشته است ؛ می دانم من و همجواری با علی کجا!…
اما بگذار با صدای بلند فریاد بزنم : خدایا من صاحب این مزار الهی را دوست دارم! بگذار همه بدانند عشق او در این سینه می تپد ! گرچه نهج البلاغه اش را توشه راهم نکرده ام!…
اینجا بوی ملائک می آید!؛ اینجا صدای پای فرشتگان بگوش می رسد! ؛ اینجا مهبط ملائکه الله است!؛ اینجا حرم علوی است!…
بگذار بابا صدایت بزنم! …
بابا جان فرزند خطا می کند و پدر می بخشد ؛ فرزند گناه می کند پدر عفو می کند!…
بابای دلشکسته ام ! بابای غریبم! بابای دل خونم! …
اکنون حرف دلم در گلو مانده است ؛ من مانده ام و بی کسی در این دنیای پر کسی! دستم را بگیر ای غریب کوفه! با تو هستم ای مرد تنهای کوچه های غریبی کوفه ؛ مرا با خود بدان و بران!…
یا امیرالمومنین حیدر … یا امیرالمومنین حیدر… یا امیرالمومنین حیدر!
مسعود پرموز مجری توانمند رادیو دزفول در وبلاگ خود در خصوص مظلومیت مولی متقیان حضرت امام علی (ع) مطلب ادبی زیبایی نگاشته است که در کنار ضریح مطهر حضرت امیر (ع) به نگارش در آورده اند متن این نوشتار بدین شرح است:
روبروی حرم مولا نشسته ام و به این می اندیشم که من کجا و حرم علی کجا ؛من کجا و دیدن ضریح مقدس مظلوم عالم کجا….
خدایا چه می بینم ضریح آقائی که خیلی دوستش دارم و نمی دانم او هم مرا!…
اما چه غم ! بگذار من او را دوست داشته باشم شاید در خیل این همه عاشق اشک ریز به من نیز نظری بیفکند و با من نیز نجوائی داشته باشد!…
قبل از سفر خیلی حرف برای گفتن آماده کرده بودم اما اینک زبانم بند آمده است ؛احساس می کنم با دیدن حرمش حرفی ندارم!…
اصلاً شاید در خواب باشم و اینهمه رؤیائی بیش نباشد وشاید دلم را در وطن جا گذاشته ام!…
اما نه! مگر امروز عصر محراب خونین علی و جایگاه عروجش به آسمان قلبم را نلرزاند! پس نه! دلم با من است اما گویا من با دلم نیستم!…
علی جان! عزیز دلم!گمشده قلبم! نَفَس هر روزم،مونس تنهائی هایم ؛ می دانم کرم تو گنهکاران را هم بی نصیب نگذاشته است ؛ می دانم من و همجواری با علی کجا!…
اما بگذار با صدای بلند فریاد بزنم : خدایا من صاحب این مزار الهی را دوست دارم! بگذار همه بدانند عشق او در این سینه می تپد ! گرچه نهج البلاغه اش را توشه راهم نکرده ام!…
اینجا بوی ملائک می آید!؛ اینجا صدای پای فرشتگان بگوش می رسد! ؛ اینجا مهبط ملائکه الله است!؛ اینجا حرم علوی است!…
بگذار بابا صدایت بزنم! …
بابا جان فرزند خطا می کند و پدر می بخشد ؛ فرزند گناه می کند پدر عفو می کند!…
بابای دلشکسته ام ! بابای غریبم! بابای دل خونم! …
اکنون حرف دلم در گلو مانده است ؛ من مانده ام و بی کسی در این دنیای پر کسی! دستم را بگیر ای غریب کوفه! با تو هستم ای مرد تنهای کوچه های غریبی کوفه ؛ مرا با خود بدان و بران!…
یا امیرالمومنین حیدر … یا امیرالمومنین حیدر… یا امیرالمومنین حیدر!
خدایا مرا با علی(ع) محشور کن! آمین
