اکتشافات جدیدی که در باره نحوه و میزان رشد دایناسورها صورت گرفته است، می تواند نظر دانشمندان راجع به ارتباط آنها در درخت خانوادگی گونه ها را دستخوش تغییر و تحول اساسی نماید.
دانشمندان تا کنون بر این باور بودند که بیشتر دایناسورها از جمله حیوانات خون گرم بودند و سرعت رشد ثابتی مستقل از عوامل محیطی همچون غذا داشته اند.
اما نتیجه مطالعاتی که اخیرآ دریکی از مجله های علمی منتشر شده است نشان می دهد حداقل یک گونه از دایناسورها به دوصورت کوچک و بزرگ می زیسته اند.
براساس گفته محققین این یافته، سوالاتی رادر مورد نسلهای دایناسورهای خون گرم برمی انگیزاند.
در مطالعات مارتین سندر (Martin Sander) و نیکل کلین (Nicole Klein)، دو دیرینه شناس از دانشگاه بن آلمان که بر روی فسیل استخوانهای نمونه های متعددی از پروساروپودها (Prosauropod گونه ای از دایناسورهای گیاه خوار با گردن دراز) بنام پلاتوساروس انگلهاردتی (Plateosaurus engelhardti) انجام شده است نکات قابل توجی نظر دانشمندان را بخود جلب کرده است.
دایناسورهای اروپایی
دایناسورهای گیاه خوار در حدود 200 میلیون سال پیش در محلی که امروزه اروپای مرکزی نامیده می شود، زندگی می کردند. آنها یکی از اولین نمونه های دایناسورهای غول پیکر، با بدنی در ابعاد فیل بودند که دمی دراز و گردنی بلند برای خوردن برگ درختان داشتند.
رشد استخوان دایناسور با حلقه هایی در سطح مقطع آنها علامت گذاری می شود، چیزی شبیه به حلقه های نمایانگر رشد درتنه درختان است. مطالعه این حلقه ها کمک می کند تا اطلاعات بسیار خوبی نسبت به چگونگی رشد این حیوانات بدست آید.
کارشناسان با مطالعه ساختار استخوان این حیوانات می توانند دریابند که در چه سنی رشد آنها متوقف شده است.
مارتین سندر درحال بررسی یک نمونه فسیل
شواهد نشان می دهد بعضی از پلاتوساروس (Plateosaur) ها، در سن 12 سالگی به بیشترین حد رشد خود رسیده اند، درحالیکه دیگر پلاتئوساروس ها تا 27 سالگی نیز رشدشان ادامه داشته است.
این مطالعات نشان می دهد که در همین خانواده از دایناسورها کوچکترین نمونه در بیشترین میزان رشد خود 4.8 مترطول داشته درحالیکه طول دایناسورهای غول پیکر به 10 متر هم می رسیده است.
نکته قابل توجه آن است که تاکنون این مقدار اختلاف رشد وتفاوت دایناسورهای بالغ، در انواع دیگر دایناسورها مانند تیرانوساروس ها (Tyrannosaurus دایناسورهای گوشتخواری که روی دو پای بزرگ حرکت می کردند و دستهای کوچکی داشتند) یافت نشده است.
اجداد مشترک
گزارش منتشر شده در این مجله علمی مباحث و عقاید قبلی در مورد اینکه دایناسورها چگونه دمای خود را با محیط تنظیم می کردند را تحت الشعاع قرار می دهد.
بیشتر دانشمندان معتقدند که اغلب دایناسورها خون گرم بوده و براساس یک طرح ژنتیکی ثابت، رشد یکنواخت و یکسانی داشتند که این نحو رشد به دمای محیط، غذای مصرفی و سایر شرایط زندگی وابسته نبوده است.
اما هم اکنون بنظر میرسد که حداقل پلاتوساروس ها (Plateosaurs) یک نمونه میانی بین خزندگان خونسرد و پستانداران خون گرم و پرندگان بوده اند.
پتروساروس (Pterosaurs)
بعد از اینکه مشخص شد اجداد مشترک دایناسورهای خزنده، وابستگان نزدیکشان، پتروساروس ها (Pterosaurs انواع دایناسورهای پرنده) یا حتی خزندگان پرنده، خون گرم بودند؛ تحقیقات اخیر انجام شده در دانشگاه بن می تواند ایده های جدیدی را در سیر تکاملی آنها مطرح کند.
به گفته مارتین سندر، بهترین تفسیر برای این مساله این است که نسلهای خونگرم در طول تاریخ در چند نوبت شکل گرفته که به احتمال خیلی زیاد به هیچ وجه جد مشترکی نداشته اند.
" گمان من اینست که سیر تکاملی دایناسورهای خون گرم در دوره های مختلفی تکرار شده است."
به عقیده او این موضع که اولین دایناسورها با دوپا راه می رفتند و خونگرم بوده اند بیشتر از آنکه یک حقیقت علمی باشد بر اثر تبلیغات مجله ها و روزنامه در اذهان شکل گرفته است.
"ما ممکن است با یک دوگانگی روبرو شویم و آن مقابله با این عقیده قدیمی که دایناسورهای اولیه دو پا داشته و خون گرم بوده اند."
"مدارک متعددی بدست آمده که قدیمی ترین دایناسورها بر روی چهار پا راه می رفته و احتمالاخون گرم هم نبوده اند. این ایده که آنها دو پای بودند بیشتر طی 20 سال اخیر بصورتیک تعصب در آمده است
