این عکس مربوط به آتش گرفتن ساختمان دفتر حزب حاکم در مصر یعنی حزب ملی دموکراتیک به ریاست حسنی مبارک رئیس جمهور مصر است. این ساختمان در روز
خشم معترضان مصری به آتش کشیده شد و تا روز فردای آن هم همچنان از این ساختمان دود بر می خاست.
دیدن این صحنه بی اختیار مرا به یاد ساختمان مرتفع وزارت اطلاع رسانی عراق در دوره صدام و دود برخوسته از آن پس از سقوط بغداد انداخت. همان ساختمانی که محمد سعید الصحاف وزیر اطلاع رسانی بارها در برابر سئوالات خبرنگاران درباره ورود نظامیان آمریکایی به بغداد یا فرودگاه این شهر، با خنده ملیحی تکذیب می کرد و دست آخر برای اطمینان، کنفرانس مطبوعاتی خود را در پشت بام وزارتخانه برگزار کرد یا بعضا به شوخی از پنجره به بیرون نگاه می کرد و می گفت: "نه! من که نظامیان آمریکایی را نمی بینم."
اما در کمتر از 24 ساعت بغداد سقوط کرد و ساختمان وزارت اطلاع رسانی هم مورد هدف قرار گرفت و زمان زیادی نگذشت تا سیاهی دود بلند شده از این ساختمان بلند در شهر مسطح بغداد دروغ بودن ادعاها را ثابت کند.
روز پنجشنبه (27 ژانویه) یک روز قبل از جمعه خشم معترضین مصری نیز صفوت شریف دبیرکل حزب حاکم در ساختمان مرتفع حزب که ریاست آن بر عهده حسنی مبارک است، کنفرانس مطبوعاتی برگزار کرد،اما هر چه خبرنگاران از او سوال می کردند با تکرار عبارت "همانطور که سیدالرییس (جناب رییس جمهور) گفته اند ، همانگونه که سیدالرییس یادآور شده اند جواب می داد ؛ انگار نه انگار مردم معترضی وجود دارند و نه مطالباتی سیاسی، اقتصادی!
از شریف پرسیده شد مردم می خواهند با برگزاری راهپیمایی به نبود آزادی های سیاسی اعتراض کند. او پاسخ داد: بله دقیقا این همان چیزی است که حزب ما هم بر آن تاکید دارد و امیدوارم دولت هم با نگاه به تاکیدات جناب رییس جمهور، در این زمینه فعالیت کند.
خبرنگار دیگری درباره مطالبات اقتصادی و مشکل بیکاری سوال کرد اما او این بار هم دوباره مصمم و با آرامش جواب داد: بله حزب ما در این زمینه برنامه هایی را تدوین و مطرح کرده است البته رییس جمهور هم بارها بر این موضوع تاکید کرده و دولت مصر هم سال گذشته طرح های اقتصادی را اجرا کرده و برای سال جاری هم امیدواریم این طرح ها را با جدیت ادامه دهد.
انگار نه انگار که مصر مشکلات حاد آزادی های سیاسی- اقتصادی دارد و 30 سال است همین حزبی که آقای شریف دبیری آن را بر عهده دارد بر مصر حکومت می کند.
وی در بخش های دیگر از سخنان خود به ناگاه حزب حاکم را اصلی ترین مدعی مطالبات اقتصادی- سیاسی معرفی کرد و از جایگاه یک حزب مخالف به سوالات جواب می داد: بله! اصلاحات باید انجام شود. در بخش اقتصاد مشکلاتی وجود دارد که ...
اما از کنفرانس مطبوعاتی شریف کمتر از 24 ساعت نگذشته بود که توده های مردم به خیابان ها ریختند و با فریادهاي خشمگينانه خود خواستار کناره گیری حسنی مبارک از ریاست جمهوری شدند. همان کسی که ریاست حزب حاکم را بر عهده دارد و شریف هر جمله خود را به نام او گره می زند.
مردم معترض در روز خشم ساختمان مرتفع حزب حاکم را نیز آتش کشیدند. حزبی كه دیکتاتوری سازمان یافته و استبدار هوشمند و بزک کرده را سازمان دهی و اجرا می کرد. همان جایی که نه میزبان یک حزب، بلکه میزبان تشکیلات عریض و طویلی است که چگونه "مادام العمر" در قدرت بمانیم را تئوریزه و به دولت ارائه می کند.
این ساختمان تا روز شنبه نیز می سوخت. این ساختمان و این دود برای همه مصری متفاوت بود و فرق می کرد.
این ساختمان به آتش کشیده شده و در تمام طول روز دود سیاه آن خط سیری را در آسمان ایجاد کرد. این ساختمان باید می سوخت و این دود باید به هوا برمی خاست تا حداقل صورت مسوولی که چند روز قبل ،بدون نگرانی دروغ ها را یکی پشت سر دیگر تحویل خبرنگاران می داد رسوا شود.
برخی وقت لازم است دودی بلند شود تا سیاهی اش چهره دروغگویان را رسوا کند.
خشم معترضان مصری به آتش کشیده شد و تا روز فردای آن هم همچنان از این ساختمان دود بر می خاست.
دیدن این صحنه بی اختیار مرا به یاد ساختمان مرتفع وزارت اطلاع رسانی عراق در دوره صدام و دود برخوسته از آن پس از سقوط بغداد انداخت. همان ساختمانی که محمد سعید الصحاف وزیر اطلاع رسانی بارها در برابر سئوالات خبرنگاران درباره ورود نظامیان آمریکایی به بغداد یا فرودگاه این شهر، با خنده ملیحی تکذیب می کرد و دست آخر برای اطمینان، کنفرانس مطبوعاتی خود را در پشت بام وزارتخانه برگزار کرد یا بعضا به شوخی از پنجره به بیرون نگاه می کرد و می گفت: "نه! من که نظامیان آمریکایی را نمی بینم."
اما در کمتر از 24 ساعت بغداد سقوط کرد و ساختمان وزارت اطلاع رسانی هم مورد هدف قرار گرفت و زمان زیادی نگذشت تا سیاهی دود بلند شده از این ساختمان بلند در شهر مسطح بغداد دروغ بودن ادعاها را ثابت کند.
روز پنجشنبه (27 ژانویه) یک روز قبل از جمعه خشم معترضین مصری نیز صفوت شریف دبیرکل حزب حاکم در ساختمان مرتفع حزب که ریاست آن بر عهده حسنی مبارک است، کنفرانس مطبوعاتی برگزار کرد،اما هر چه خبرنگاران از او سوال می کردند با تکرار عبارت "همانطور که سیدالرییس (جناب رییس جمهور) گفته اند ، همانگونه که سیدالرییس یادآور شده اند جواب می داد ؛ انگار نه انگار مردم معترضی وجود دارند و نه مطالباتی سیاسی، اقتصادی!
از شریف پرسیده شد مردم می خواهند با برگزاری راهپیمایی به نبود آزادی های سیاسی اعتراض کند. او پاسخ داد: بله دقیقا این همان چیزی است که حزب ما هم بر آن تاکید دارد و امیدوارم دولت هم با نگاه به تاکیدات جناب رییس جمهور، در این زمینه فعالیت کند.
خبرنگار دیگری درباره مطالبات اقتصادی و مشکل بیکاری سوال کرد اما او این بار هم دوباره مصمم و با آرامش جواب داد: بله حزب ما در این زمینه برنامه هایی را تدوین و مطرح کرده است البته رییس جمهور هم بارها بر این موضوع تاکید کرده و دولت مصر هم سال گذشته طرح های اقتصادی را اجرا کرده و برای سال جاری هم امیدواریم این طرح ها را با جدیت ادامه دهد.
انگار نه انگار که مصر مشکلات حاد آزادی های سیاسی- اقتصادی دارد و 30 سال است همین حزبی که آقای شریف دبیری آن را بر عهده دارد بر مصر حکومت می کند.
وی در بخش های دیگر از سخنان خود به ناگاه حزب حاکم را اصلی ترین مدعی مطالبات اقتصادی- سیاسی معرفی کرد و از جایگاه یک حزب مخالف به سوالات جواب می داد: بله! اصلاحات باید انجام شود. در بخش اقتصاد مشکلاتی وجود دارد که ...
اما از کنفرانس مطبوعاتی شریف کمتر از 24 ساعت نگذشته بود که توده های مردم به خیابان ها ریختند و با فریادهاي خشمگينانه خود خواستار کناره گیری حسنی مبارک از ریاست جمهوری شدند. همان کسی که ریاست حزب حاکم را بر عهده دارد و شریف هر جمله خود را به نام او گره می زند.
مردم معترض در روز خشم ساختمان مرتفع حزب حاکم را نیز آتش کشیدند. حزبی كه دیکتاتوری سازمان یافته و استبدار هوشمند و بزک کرده را سازمان دهی و اجرا می کرد. همان جایی که نه میزبان یک حزب، بلکه میزبان تشکیلات عریض و طویلی است که چگونه "مادام العمر" در قدرت بمانیم را تئوریزه و به دولت ارائه می کند.
این ساختمان تا روز شنبه نیز می سوخت. این ساختمان و این دود برای همه مصری متفاوت بود و فرق می کرد.
این ساختمان به آتش کشیده شده و در تمام طول روز دود سیاه آن خط سیری را در آسمان ایجاد کرد. این ساختمان باید می سوخت و این دود باید به هوا برمی خاست تا حداقل صورت مسوولی که چند روز قبل ،بدون نگرانی دروغ ها را یکی پشت سر دیگر تحویل خبرنگاران می داد رسوا شود.
برخی وقت لازم است دودی بلند شود تا سیاهی اش چهره دروغگویان را رسوا کند.
