طالع بینی به تعبیری گرفتن سرکتاب(دعا) و مراجعه به رمالان و دعانویسان از مدتها قبل در جوامع مختلف از جمله در ایران رایج بوده و به عقیده صاحب نظران دینی و جامعه شناسان ریشه در عقاید و باورهای خرافی افراد که اغلب از ضعف شناخت و سستی ایمان رنج می برند، دارد.
نبو د شناخت و آگاهی در میان عده ای از مردم بخصوص عوام و فقدان درک صحیح از دین و مذهب و باورهای اعتقادی موجب شده است که متاسفانه بازار مراجعه به افرادی که کف بین، طالع بین، دعانویس و رمال نامیده می شود، افزایش یابد به نحوی که در سال‌های اخیر این جماعت سودجو با بهره گرفتن از این باورهای خرافی نهایت استفاده را ببرند.
تحقیقات نشان داده است که این افراد سودجو گاه از بسیاری از متخصصان و حتی پزشکان حاذق در رشته های مختلف پزشکی و فنی نیز درآمد بیشتری داشته و اغلب برای خود دفتر و دستکی دارند و حتی با جسارت اقدام به چاپ "کارت ویزیت" و جلب مشتری می‌کنند.
جالب اینکه این افراد اغلب طایفه‌ای اقدام به دعانویسی می‌کنند و این حرفه به زعم خود شریف، پر مشقت را نیازمند گذراندن مراحل بسیار سخت عنوان می‌کنند و در انحصار خویش می‌دانند!
افراد یادشده بر اساس شواهد و نقل به مضمون مراجعانشان، خود را "سید" معرفی می‌کنند و جالبتر اینکه حتی مشتریان را میان خود دست به دست می‌کنند و حتی به یکدیگر "نان نیز قرض" می‌دهند و بعضا مثلا برای رفع گرفتاری مشتری، فرد خاصی از هم قماشان خود را توصیه می‌کنند.
حال که بسیاری از علما، مراجع و صاحب نظران اجتماعی همواره نسبت به ترویج خرافات و گرایش برخی عامه به باورهای غلط هشدار می‌دهند، این پرسش مطرح است که چگونه این افراد شیاد (دعا نویسان) با آزادی عمل آن‌هم در پایتخت و در قالبی گسترده در محلات مختلف به فعالیت می پردازند؟ و هر روز به صفرهای بانکی خود از غفلت دیگران می‌افزایند.
افراد دعا نویس، طالع بین و رمال که اغلب گرفتار اعتیاد و سوءپیشینه هستند با انواع ترفندها و با سوءاستفاده از سادگی و ناآگاهی مراجعه کننده‌ها و دریافت هزینه‌های گزاف در ظاهر در مسیر "گره گشایی" از مشکل مراجعان عمل می‌کنند.
هرچند که در بسیاری از مواقع صفحات حوادث روزنامه‌ها، حاوی اخباری از مشکلاتی است که این قبیل افراد برای مردم به وجود آورده‌اند از مشکلات اخلاقی گرفته تا کلاهبرداری‌های گسترده، اغفال و حتی توزیع مواد مخدر در پوشش رمالی و دعانویسی!
بسیاری از مراجعه‌کنندگان به این قبیل افراد که از طبقات مختلف اجتماعی هستند پس از سرکیسه شدن، اغلب مغموم کار خود می‌شوند اما پول را از کف رفته و مشکل را لاینحل مانده می‌بینند و از سویی دیگر، مال باخته در صورت درخواست عودت پول خود، طرف مقابل خطرناک می‌بیند.
دعا نویسان در پایتخت برای خود دارای محدوده‌ای هستند و هریک با جاخوش کردن در محله‌ای روزگار به راحتی می‌گذرانند! و در میانشان قوانینی نانوشته حکمفرماست و در صورت احساس خطر در کمترین زمان همدیگر را خبر می‌کنند.
اقتضای کارشان ایجاب می کند که طایفه‌ای عمل کرده و در رویارویی با خطر بخصوص از سوی نهادهای رسمی، هماهنگ عمل کنند و با ایجاد رعب و وحشت در محله زندگی شان از دامنه خطر احتمالی و یا نارضایتی عمومی را کاهش دهند.
به گفته بسیاری اغفال شدگان از سوی حضرات طالع بین و دعا نویس، برخورد مقطعی و با اغماض با این جماعت موجب شده است که آنها فعالبت غیرقانونی خود را توجیه و بعضا برای مشروع جلوه دادن حرفه خود عنوان کنند که حتی بسیاری از مسوولان و یا ماموران عالیرتبه نیز به آنان مراجعه می کنند!
به هر سوی این پدیده مزموم در محیط زندگی ما بخصوص در کلانشهری همچون تهران رخ نمایی می‌کند و در کمترین زمان ممکن نیز دسترسی به رمالان، طالع بینان و دعانویسان وجود دارد.هرچند که قیمت ویزیت آنها بنا به شهرتشان متفاوت است!.
منبع:http://www.jalebnews.com/view-14733.html
نبو د شناخت و آگاهی در میان عده ای از مردم بخصوص عوام و فقدان درک صحیح از دین و مذهب و باورهای اعتقادی موجب شده است که متاسفانه بازار مراجعه به افرادی که کف بین، طالع بین، دعانویس و رمال نامیده می شود، افزایش یابد به نحوی که در سال‌های اخیر این جماعت سودجو با بهره گرفتن از این باورهای خرافی نهایت استفاده را ببرند.
تحقیقات نشان داده است که این افراد سودجو گاه از بسیاری از متخصصان و حتی پزشکان حاذق در رشته های مختلف پزشکی و فنی نیز درآمد بیشتری داشته و اغلب برای خود دفتر و دستکی دارند و حتی با جسارت اقدام به چاپ "کارت ویزیت" و جلب مشتری می‌کنند.
جالب اینکه این افراد اغلب طایفه‌ای اقدام به دعانویسی می‌کنند و این حرفه به زعم خود شریف، پر مشقت را نیازمند گذراندن مراحل بسیار سخت عنوان می‌کنند و در انحصار خویش می‌دانند!
افراد یادشده بر اساس شواهد و نقل به مضمون مراجعانشان، خود را "سید" معرفی می‌کنند و جالبتر اینکه حتی مشتریان را میان خود دست به دست می‌کنند و حتی به یکدیگر "نان نیز قرض" می‌دهند و بعضا مثلا برای رفع گرفتاری مشتری، فرد خاصی از هم قماشان خود را توصیه می‌کنند.
حال که بسیاری از علما، مراجع و صاحب نظران اجتماعی همواره نسبت به ترویج خرافات و گرایش برخی عامه به باورهای غلط هشدار می‌دهند، این پرسش مطرح است که چگونه این افراد شیاد (دعا نویسان) با آزادی عمل آن‌هم در پایتخت و در قالبی گسترده در محلات مختلف به فعالیت می پردازند؟ و هر روز به صفرهای بانکی خود از غفلت دیگران می‌افزایند.
افراد دعا نویس، طالع بین و رمال که اغلب گرفتار اعتیاد و سوءپیشینه هستند با انواع ترفندها و با سوءاستفاده از سادگی و ناآگاهی مراجعه کننده‌ها و دریافت هزینه‌های گزاف در ظاهر در مسیر "گره گشایی" از مشکل مراجعان عمل می‌کنند.
هرچند که در بسیاری از مواقع صفحات حوادث روزنامه‌ها، حاوی اخباری از مشکلاتی است که این قبیل افراد برای مردم به وجود آورده‌اند از مشکلات اخلاقی گرفته تا کلاهبرداری‌های گسترده، اغفال و حتی توزیع مواد مخدر در پوشش رمالی و دعانویسی!
بسیاری از مراجعه‌کنندگان به این قبیل افراد که از طبقات مختلف اجتماعی هستند پس از سرکیسه شدن، اغلب مغموم کار خود می‌شوند اما پول را از کف رفته و مشکل را لاینحل مانده می‌بینند و از سویی دیگر، مال باخته در صورت درخواست عودت پول خود، طرف مقابل خطرناک می‌بیند.
دعا نویسان در پایتخت برای خود دارای محدوده‌ای هستند و هریک با جاخوش کردن در محله‌ای روزگار به راحتی می‌گذرانند! و در میانشان قوانینی نانوشته حکمفرماست و در صورت احساس خطر در کمترین زمان همدیگر را خبر می‌کنند.
اقتضای کارشان ایجاب می کند که طایفه‌ای عمل کرده و در رویارویی با خطر بخصوص از سوی نهادهای رسمی، هماهنگ عمل کنند و با ایجاد رعب و وحشت در محله زندگی شان از دامنه خطر احتمالی و یا نارضایتی عمومی را کاهش دهند.
به گفته بسیاری اغفال شدگان از سوی حضرات طالع بین و دعا نویس، برخورد مقطعی و با اغماض با این جماعت موجب شده است که آنها فعالبت غیرقانونی خود را توجیه و بعضا برای مشروع جلوه دادن حرفه خود عنوان کنند که حتی بسیاری از مسوولان و یا ماموران عالیرتبه نیز به آنان مراجعه می کنند!
به هر سوی این پدیده مزموم در محیط زندگی ما بخصوص در کلانشهری همچون تهران رخ نمایی می‌کند و در کمترین زمان ممکن نیز دسترسی به رمالان، طالع بینان و دعانویسان وجود دارد.هرچند که قیمت ویزیت آنها بنا به شهرتشان متفاوت است!.
منبع:http://www.jalebnews.com/view-14733.html
