بسم الله الرحمن الرحیم
سلام خدمت تمامی دوستان
خصوصا دوستاران اهل بیت و مشتاقان ظهور
ممکن است برای بعضی از دوستان این ابهام وجود داشته باشد که آن امام با وجود اینکه وسیله ای برای رسیدن برکات به مخلوفات می باشد ،پس چرا باید در حق آن عزیز دعا کرد و اساسا چه نیازی به دعا دارند؟
با کسب اجازه از محضر امام عصر، اگر بپذیرد.
امیدوارم برای تشنگان حقیقت مفید باشد و یقین دوستان اهل بیت را بیافزاید.
لازم به ذکر است در جمع آوری این مطلب از سایت موعود کمک گرفتم. www.mouood.org
در پاسخ به این شبهه می توان گفت:
1.دعای ما برای آن حضرت را می توان مانند هدیه ای دید از جانب حقیر به عزیز بزرگوار و یا بنده به ارباب.
بد نیست شعری از حافظ و دوستان را اینجا عرضه بدارم:
امیدوارم برای تشنگان حقیقت مفید باشد و یقین دوستان اهل بیت را بیافزاید.
لازم به ذکر است در جمع آوری این مطلب از سایت موعود کمک گرفتم. www.mouood.org
در پاسخ به این شبهه می توان گفت:
1.دعای ما برای آن حضرت را می توان مانند هدیه ای دید از جانب حقیر به عزیز بزرگوار و یا بنده به ارباب.
بد نیست شعری از حافظ و دوستان را اینجا عرضه بدارم:
اگر آن ترک شيرازي بدست آرد دل ما را به خال هندويش بخشم سمرقند بخارا را
(حافظ)
اگر آن ترک شيرازي بدست آرد دل ما را بخال هندويش بخشم سر و دست و تن و پا را
هر آنکس چيز مي بخشد ز مال خويش مي بخشد نه چون حافظ که مي بخشد سمرقند و بخارا را
(صائب تبريزي)
اگر آن ترک شيرازي بدست آرد دل ما را بخال هندويش بخشم تمام روح اجزا را
هر آنکس چيز مي بخشد بسان مرد مي بخشد نه چون صائب که مي بخشد سرو دست و تن و پا را
سر و دست وتن و پا را به خاک گور مي بخشند نه بر آن ترک شيرازي که برده جمله دلها را
(شهریار)
2.از روایات این نتیجه حاصل می شود که وقت ظهور از امور بدائیه است. بنابر این می توان با دعا ظهور ایشان را نزدیک تر کرد.
دليل آن، حديثي است كه از امام صادق(ع) نقل شده، راوي مي‌گويد:
شنيدم كه حضرت ابوعبدالله صادق (ع) مي‌فرمود: خداوند به ابراهيم وحي فرستاد كه برايش فرزندي متولد خواهد شد. آن جناب اين خبر را به ساره داد. ساره گفت: آيا من فرزندي خواهم زاييد در حاليكه پيرزنم؟ پس خداوند به ابراهيم وحي فرستاد كه او (ساره) خواهد زاييد و فرزندانش چهارصد سال عذاب خواهند شد به خاطر اينكه سخن مرا رد كرد.
(حافظ)
اگر آن ترک شيرازي بدست آرد دل ما را بخال هندويش بخشم سر و دست و تن و پا را
هر آنکس چيز مي بخشد ز مال خويش مي بخشد نه چون حافظ که مي بخشد سمرقند و بخارا را
(صائب تبريزي)
اگر آن ترک شيرازي بدست آرد دل ما را بخال هندويش بخشم تمام روح اجزا را
هر آنکس چيز مي بخشد بسان مرد مي بخشد نه چون صائب که مي بخشد سرو دست و تن و پا را
سر و دست وتن و پا را به خاک گور مي بخشند نه بر آن ترک شيرازي که برده جمله دلها را
(شهریار)
2.از روایات این نتیجه حاصل می شود که وقت ظهور از امور بدائیه است. بنابر این می توان با دعا ظهور ایشان را نزدیک تر کرد.
دليل آن، حديثي است كه از امام صادق(ع) نقل شده، راوي مي‌گويد:
شنيدم كه حضرت ابوعبدالله صادق (ع) مي‌فرمود: خداوند به ابراهيم وحي فرستاد كه برايش فرزندي متولد خواهد شد. آن جناب اين خبر را به ساره داد. ساره گفت: آيا من فرزندي خواهم زاييد در حاليكه پيرزنم؟ پس خداوند به ابراهيم وحي فرستاد كه او (ساره) خواهد زاييد و فرزندانش چهارصد سال عذاب خواهند شد به خاطر اينكه سخن مرا رد كرد.
امام صادق (ع) فرمود: وقتي عذاب و سختي بر بني‌اسراييل طول كشيد، به درگاه خداوند چهل روز گريه و ناله كردند، پس خداوند به موسي و هارون وحي فرستاد كه بني‌اسراييل را خلاص كنند، و از صدوهفتاد سال صرف‌نظر كرد.
3.تردیدی نیست که امامان(ع) به مقتضای وضع انسانی خود دچار بیماری و اندوه می شوند. از مهمترین وسایل برای دفع بلا و گرفتاری، جدیت در دعا و خواستن از خداوند است.
چنانكه روايات بر اين معني دلالت مي‌كنند از جمله:
به درستي كه دعا قضا را برمي‌گرداند و پيچيدگي آن‌را باز مي‌كند، چنانكه رشتة نخ واتاب شود با اينكه به سختي تابيده شده باشد.
در ضمن، می توان گفت هرگاه مؤمن، ابتلاي مولاي خودش را ـ كه از جانش عزيزتر است ـ احتمال دهد كه امام او به يكي از امور ياد شده دچار گرديده، كوشش و جديت خواهد كرد كه به وسيلة دعا، آن‌را از او دور گرداند، همان‌طور كه وسايل از او دفاع مي‌نمايد.
4.دعا كردن براي تعجيل فرج امام(عج)، در حقيقت دعا براي خودمان و سودمند به حالمان مي‌باشد.
خود آن حضرت هم فرموده‌اند:
و بسيار دعا كنيد براي تعجيل فرج، كه آن فرج شما است.
كه اشاره به بي‌نيازي آن حضرت از ما مي‌باشد.
و به نظر من مهمترین نکته می تواند این مسئله(چهارمین نکته) باشد. اما!
اگر کمی این سوال را بررسی کنیم می بینیم که سرچشمه این سوال این است:
مگر خدا به عبادت ما نیاز دارد؟
پاسخ برای خدا دوستان و کسانی که خدا را قبول دارند واضح است اما برای یقین بیشتر عرض می کنم:
نه خیر خدا هیچ احتیاجی به دعای ما ندارد و به فرموده خودش اگر تمام موجودات (تمامی آفریدگان) دست به دست هم دهند و یک لحظه هم عبادت نکنید ذره ای از قدرت من کم نخواهد شد و برعکس اگر تمامی آفریدگان دست به دست هم دهند و تمام لحظات زندگی خود را عبادت کنند باز هم ذره ای به قدرت خدا اضافه نخواهد شد. از این مطلب این نتیجه را می توان گرفت که عبادت جن وانس برای خود اوست و نه کسی دیگر. این آفریده ها هستند که محتاج به این عبادت هستند.
مطلب دیگری را عرض می کنم:پیامبر زمانی که به پیامبری مبعوث شدند خیلی راحت می توانستد در همان مکان خود (غار حرا) به عبادت مشغول باشند و کاری به کار مردم نداشته باشند، این همه عذاب هم نمی کشیدند و نیاز به این همه جنگ و خونریزی و دشمنی و کینه نمی بود، پس چرا؟ چرا از کوه پایین آمدند و به رهبری جامعه پرداختند؟
پاسخش این است برای برقرای عدل در جامعه، برای بر پایی حکومت واحد الهی در زمین که به فرموده قرآن وارثان زمین اهل ایمان هستند.
حال می توان به این سوالات پاسخ داد که آیا با دعا نکردن برای فرج امام عصر (عج)، ظهور انجام نمی پذیرد؟
پاسخ این است: خیر،ظهور امری است حتمی فقط وقتش دست خوش تغییر می شود، و با انجام اعمال خاص از قبیل دعا ظهور نزدیک تر می شود.
و آیا امام زمان (عج) نیازی به دعای فرج ما دارد؟
چنانكه روايات بر اين معني دلالت مي‌كنند از جمله:
به درستي كه دعا قضا را برمي‌گرداند و پيچيدگي آن‌را باز مي‌كند، چنانكه رشتة نخ واتاب شود با اينكه به سختي تابيده شده باشد.
در ضمن، می توان گفت هرگاه مؤمن، ابتلاي مولاي خودش را ـ كه از جانش عزيزتر است ـ احتمال دهد كه امام او به يكي از امور ياد شده دچار گرديده، كوشش و جديت خواهد كرد كه به وسيلة دعا، آن‌را از او دور گرداند، همان‌طور كه وسايل از او دفاع مي‌نمايد.
4.دعا كردن براي تعجيل فرج امام(عج)، در حقيقت دعا براي خودمان و سودمند به حالمان مي‌باشد.
خود آن حضرت هم فرموده‌اند:
و بسيار دعا كنيد براي تعجيل فرج، كه آن فرج شما است.
كه اشاره به بي‌نيازي آن حضرت از ما مي‌باشد.
و به نظر من مهمترین نکته می تواند این مسئله(چهارمین نکته) باشد. اما!
اگر کمی این سوال را بررسی کنیم می بینیم که سرچشمه این سوال این است:
مگر خدا به عبادت ما نیاز دارد؟
پاسخ برای خدا دوستان و کسانی که خدا را قبول دارند واضح است اما برای یقین بیشتر عرض می کنم:
نه خیر خدا هیچ احتیاجی به دعای ما ندارد و به فرموده خودش اگر تمام موجودات (تمامی آفریدگان) دست به دست هم دهند و یک لحظه هم عبادت نکنید ذره ای از قدرت من کم نخواهد شد و برعکس اگر تمامی آفریدگان دست به دست هم دهند و تمام لحظات زندگی خود را عبادت کنند باز هم ذره ای به قدرت خدا اضافه نخواهد شد. از این مطلب این نتیجه را می توان گرفت که عبادت جن وانس برای خود اوست و نه کسی دیگر. این آفریده ها هستند که محتاج به این عبادت هستند.
مطلب دیگری را عرض می کنم:پیامبر زمانی که به پیامبری مبعوث شدند خیلی راحت می توانستد در همان مکان خود (غار حرا) به عبادت مشغول باشند و کاری به کار مردم نداشته باشند، این همه عذاب هم نمی کشیدند و نیاز به این همه جنگ و خونریزی و دشمنی و کینه نمی بود، پس چرا؟ چرا از کوه پایین آمدند و به رهبری جامعه پرداختند؟
پاسخش این است برای برقرای عدل در جامعه، برای بر پایی حکومت واحد الهی در زمین که به فرموده قرآن وارثان زمین اهل ایمان هستند.
حال می توان به این سوالات پاسخ داد که آیا با دعا نکردن برای فرج امام عصر (عج)، ظهور انجام نمی پذیرد؟
پاسخ این است: خیر،ظهور امری است حتمی فقط وقتش دست خوش تغییر می شود، و با انجام اعمال خاص از قبیل دعا ظهور نزدیک تر می شود.
و آیا امام زمان (عج) نیازی به دعای فرج ما دارد؟
باز هم پاسخ این سوال خیر است ،خیر. نیازمند ماییم، ما.
این ماییم که به او نیاز داریم تا ما را از این کفر و شرک نجات دهد.
ماییم که به او نیاز داریم تا برای همیشه و ابد سرفراز باشیم.
ماییم که به او نیاز داریم تا در فتنه های سنگین ما را راهنمایی کند و دیگر برای همه هیچ حجتی باقی نماند.
ماییم که به او نیاز داریم تا با ظهور او به سرعت به پیشرفتهای علمی دست پیدا کنیم.
ماییم که به او نیاز داریم تا این دنیا و آخرت خود را آباد کنیم.
و در اخر این ماییم که به او نیاز داریم تا با ظهور او عقل انسان به کمال رسد.
این ماییم که به او نیاز داریم تا ما را از این کفر و شرک نجات دهد.
ماییم که به او نیاز داریم تا برای همیشه و ابد سرفراز باشیم.
ماییم که به او نیاز داریم تا در فتنه های سنگین ما را راهنمایی کند و دیگر برای همه هیچ حجتی باقی نماند.
ماییم که به او نیاز داریم تا با ظهور او به سرعت به پیشرفتهای علمی دست پیدا کنیم.
ماییم که به او نیاز داریم تا این دنیا و آخرت خود را آباد کنیم.
و در اخر این ماییم که به او نیاز داریم تا با ظهور او عقل انسان به کمال رسد.
