یک کتاب جدید مدعی است که مدارک قاطعی در مورد یک جرم تکنولوژیکی تاریخی دارد مبنی بر اینکه الکساندر گراهام بل ایده ی تلفن را از رقیب خود، الیشا گری دزدیده است.
خبرنگاری به نام ست شولمن در کتاب "بازی تلفن : پیگیری راز الکساندر گراهام بل" بر روی این موضوع بحث می کند که بل با کمک برخی از وکلای زبردست و یکی از مسئولین فاسد ثبت اختراع، توانست به افتخار ثبت اختراعی نائل آید که گری به آن دست یافته بود و بل با زود تر پر کردن اسناد مربوطه و با غلط های بسیار توانسته بود آن را به خود نسبت دهد.
به عقیده ی شولمن، مهمترین مدرک این جرم در دفترچه ی یادداشت آزمایشگاه بل می باشد که خانواده ی او از دسترسی به آن تا سال 1976 ممانعت می کردند و پس از آن این سند دیجیتالی شده و در سال 1999 در اختیار عموم قرار گرفت.
این دفترچه بصورت کاملا دقیقی ناکامی هایی را که بل و دستیارش توماس واتسون در تلاش های خود برای ارسال صدا بصورت الکترومغناطیسی از طریق سیم برخورد کرده بودند، بیان می دارد. 12 روز پس از درخواست پتنت توسط بل در سال 1876، هنگامی که او برای پاسخگوئی به سوالات مطرح شده در مورد طرح خود به واشنگتن رفت، ناگهان تلاش کرد نوع دیگری از ارسال کننده ی صدا را ارائه دهد. این نوع جدید همانی بود که منجر به موفقیت طرح شد.
همان طوری که بل آن روش جدید را توصیف می کرد، دیاگرامی از یک فرد را در حال صحبت با یک دستگاه کشید. اسناد پتنت گری، که تکنیک مشابهی را توصیف می کرد، نیز یک دیاگرام بسیار شبیه به آن را نشان می داد.
این کتاب جدید که وعده داده شده است تا 7 ژانویه ی 2008 عرضه شود، موارد دیگری را بر می شمرد که سوء ظن های دیگری را در مورد محققین مطرح می نماید. به عنوان مثال، به نظر می رسد طرح فرستنده ی بل به صورت عجولانه و شتابان در حاشیه ی پتنت او نوشته شده است؛ بل در مورد نشان دادن دستگاهش به همراه پرزنت گری عصبانی و ناراحت بوده است؛ بل در مقابل تصدیق این موضوع در دادگاه 1878 که برای بررسی این موضوع تشکیل شده بود مخالفت می کرد؛ و بل، گویا به علت شرمساری، به سرعت از حق انحصار تلفن که تحت نام او بود دوری کرد.
شاید آموزنده ترین درس وقتی است که شولمن این موضوع را بررسی می کند که چرا تاریخ از بل طرفداری کرد و نه گری - و همچنین نه از مخترع آلمانی فیلیپ ریس، که با تلفن های متعلق به دهه ی 1860 خود که از اصول دیگری استفاده می کردند، بر هر دو آنها غلبه می کرد. شاید ساده ترین دلیل این باشد که این بل بود و نه گری که یک تلفن واقعی را به نمایش گذاشت که صحبت را انتقال می داد. گری به جای این کار بر روی یکی از چالش های ارتباطی مهم زمان خود پرداخت، اینکه چگونه می توان چند پیغام را بطور همزمان از طریق یک سیم تلگراف فرستاد. همانگونه که خود گری با تلخی به وکیل خود گفت، " من باید شاهد این باشم که بل با دستگاه خود آن کار را انجام دهد."
تاریخچه ای از اختراع تلفن
اختراع تلفن سال هاست که به داستانی افسانه ای تبدیل شده است. اگر از مخترع آلمانی، فیلیپ ریس بگذریم، به مخترع ایتالیائی، آنتونیو سانتی گیئوسپ مئوچی، می رسیم که چند سالی قبل از بل موفق به ساخت دستگاهی شد که می توانست صدا را تا فاصله ی کمی ارسال نماید. مئوچی بر روی روش هائی کار می کرد تا بتواند بیماری ها را از طریق شک های الکتریکی درمان کند و در این بین دریافت که صدا می تواند از طریق سیم مسی انتقال یابد. هنگامی که همسر وی فلج شد، سیستمی را درست کرد که اتاق خواب او را به کارگاه خود متصل نماید. مئوچی نمونه ای از این دستگاه را در سال 1871 ساخت و سه سال بعد مقاله ای در مورد این اختراع به نگارش درآورد. به علت مشکلات مالی تنها توانست یک ثبت اختراع یک ساله بگیرد اما هیچگاه نتوانست از پس هزینه ی تجدید آن برآید و همین امر موجب شد تا جایگاه تاریخی خود را از دست دهد. دو سال بعد، بل که در آزمایشگاهی با مئوچی شریک بود، توانست اختراع خود را ثبت کند.
صبح روز 14 ام فوریه 1876 الیشا گری درخواست ثبت موقت اختراع یک تلفن با استفاده از یک میکروفن مایع را ارائه کرد. صبح همان روز وکیل گراهام بل درخواست ثبت اختراع تلفن را ارائه نمود.
اما از آنجا که گری پیش از او آن را ثبت موقت کرده بود، اداره ی ثبت اختراع با اعلام کردن این موضوع به وکیل گری، اولویت را به آن ها داده و سه ماه فرصت داد تا ادعای خود را مستند سازند. گری از طریق وکیل خود از این تداخل اطلاع یافت و وکیلش به او توصیه نمود تا ثبت موقت خود را رها کند چرا که به گفته ی او بل اول آن را اختراع کرده است و پیش از او آن را رسمی نموده است. با شنیدن این موضوع گری نیز با این موضوع موافقت می نماید و با این کار حق ثبت اختراع تلفن به بل می رسد.
البته گری بعدها سعی کرد تا حق خود را باز پس گیرد اما پس از دو سال چالش حقوق این اختراع به بل رسید. البته با این وجود باز هم حق ثبت بل مجادله آمیز است چرا که شایعاتی (و با توجه به خبر بالا مستنداتی) وجود دارد که مسئول اداره ی ثبت اختراع به بل اجازه داده بود تا سند ثبت موقت گری را مشاهده کند و احتمالا این اجازه را به بل یا وکیل او داده بود تا دست نوشته ای در حاشیه ی درخواست خود بنویسند که طرح جایگزینی را توصیف می کرد که درست مانند طرح میکروفن مایع گری بود که به طرح بل افزوده شده بود در حالی که بر روی آن کاری انجام نداده بود.
در اغلب مناطق اروپا، مئوچی رسما به عنوان مخترع تلفن شناخته می شود. در ماه ژوئن 2002 کنگره ی امریکا یک لایحه ی نمادین را تصویب نمود که در آن رسما مئوچی را به عنوان مخترع پیشرو تلفن معرفی می کرد.
خبرنگاری به نام ست شولمن در کتاب "بازی تلفن : پیگیری راز الکساندر گراهام بل" بر روی این موضوع بحث می کند که بل با کمک برخی از وکلای زبردست و یکی از مسئولین فاسد ثبت اختراع، توانست به افتخار ثبت اختراعی نائل آید که گری به آن دست یافته بود و بل با زود تر پر کردن اسناد مربوطه و با غلط های بسیار توانسته بود آن را به خود نسبت دهد.
به عقیده ی شولمن، مهمترین مدرک این جرم در دفترچه ی یادداشت آزمایشگاه بل می باشد که خانواده ی او از دسترسی به آن تا سال 1976 ممانعت می کردند و پس از آن این سند دیجیتالی شده و در سال 1999 در اختیار عموم قرار گرفت.
این دفترچه بصورت کاملا دقیقی ناکامی هایی را که بل و دستیارش توماس واتسون در تلاش های خود برای ارسال صدا بصورت الکترومغناطیسی از طریق سیم برخورد کرده بودند، بیان می دارد. 12 روز پس از درخواست پتنت توسط بل در سال 1876، هنگامی که او برای پاسخگوئی به سوالات مطرح شده در مورد طرح خود به واشنگتن رفت، ناگهان تلاش کرد نوع دیگری از ارسال کننده ی صدا را ارائه دهد. این نوع جدید همانی بود که منجر به موفقیت طرح شد.
همان طوری که بل آن روش جدید را توصیف می کرد، دیاگرامی از یک فرد را در حال صحبت با یک دستگاه کشید. اسناد پتنت گری، که تکنیک مشابهی را توصیف می کرد، نیز یک دیاگرام بسیار شبیه به آن را نشان می داد.
این کتاب جدید که وعده داده شده است تا 7 ژانویه ی 2008 عرضه شود، موارد دیگری را بر می شمرد که سوء ظن های دیگری را در مورد محققین مطرح می نماید. به عنوان مثال، به نظر می رسد طرح فرستنده ی بل به صورت عجولانه و شتابان در حاشیه ی پتنت او نوشته شده است؛ بل در مورد نشان دادن دستگاهش به همراه پرزنت گری عصبانی و ناراحت بوده است؛ بل در مقابل تصدیق این موضوع در دادگاه 1878 که برای بررسی این موضوع تشکیل شده بود مخالفت می کرد؛ و بل، گویا به علت شرمساری، به سرعت از حق انحصار تلفن که تحت نام او بود دوری کرد.
شاید آموزنده ترین درس وقتی است که شولمن این موضوع را بررسی می کند که چرا تاریخ از بل طرفداری کرد و نه گری - و همچنین نه از مخترع آلمانی فیلیپ ریس، که با تلفن های متعلق به دهه ی 1860 خود که از اصول دیگری استفاده می کردند، بر هر دو آنها غلبه می کرد. شاید ساده ترین دلیل این باشد که این بل بود و نه گری که یک تلفن واقعی را به نمایش گذاشت که صحبت را انتقال می داد. گری به جای این کار بر روی یکی از چالش های ارتباطی مهم زمان خود پرداخت، اینکه چگونه می توان چند پیغام را بطور همزمان از طریق یک سیم تلگراف فرستاد. همانگونه که خود گری با تلخی به وکیل خود گفت، " من باید شاهد این باشم که بل با دستگاه خود آن کار را انجام دهد."
تاریخچه ای از اختراع تلفن
اختراع تلفن سال هاست که به داستانی افسانه ای تبدیل شده است. اگر از مخترع آلمانی، فیلیپ ریس بگذریم، به مخترع ایتالیائی، آنتونیو سانتی گیئوسپ مئوچی، می رسیم که چند سالی قبل از بل موفق به ساخت دستگاهی شد که می توانست صدا را تا فاصله ی کمی ارسال نماید. مئوچی بر روی روش هائی کار می کرد تا بتواند بیماری ها را از طریق شک های الکتریکی درمان کند و در این بین دریافت که صدا می تواند از طریق سیم مسی انتقال یابد. هنگامی که همسر وی فلج شد، سیستمی را درست کرد که اتاق خواب او را به کارگاه خود متصل نماید. مئوچی نمونه ای از این دستگاه را در سال 1871 ساخت و سه سال بعد مقاله ای در مورد این اختراع به نگارش درآورد. به علت مشکلات مالی تنها توانست یک ثبت اختراع یک ساله بگیرد اما هیچگاه نتوانست از پس هزینه ی تجدید آن برآید و همین امر موجب شد تا جایگاه تاریخی خود را از دست دهد. دو سال بعد، بل که در آزمایشگاهی با مئوچی شریک بود، توانست اختراع خود را ثبت کند.
صبح روز 14 ام فوریه 1876 الیشا گری درخواست ثبت موقت اختراع یک تلفن با استفاده از یک میکروفن مایع را ارائه کرد. صبح همان روز وکیل گراهام بل درخواست ثبت اختراع تلفن را ارائه نمود.
اما از آنجا که گری پیش از او آن را ثبت موقت کرده بود، اداره ی ثبت اختراع با اعلام کردن این موضوع به وکیل گری، اولویت را به آن ها داده و سه ماه فرصت داد تا ادعای خود را مستند سازند. گری از طریق وکیل خود از این تداخل اطلاع یافت و وکیلش به او توصیه نمود تا ثبت موقت خود را رها کند چرا که به گفته ی او بل اول آن را اختراع کرده است و پیش از او آن را رسمی نموده است. با شنیدن این موضوع گری نیز با این موضوع موافقت می نماید و با این کار حق ثبت اختراع تلفن به بل می رسد.
البته گری بعدها سعی کرد تا حق خود را باز پس گیرد اما پس از دو سال چالش حقوق این اختراع به بل رسید. البته با این وجود باز هم حق ثبت بل مجادله آمیز است چرا که شایعاتی (و با توجه به خبر بالا مستنداتی) وجود دارد که مسئول اداره ی ثبت اختراع به بل اجازه داده بود تا سند ثبت موقت گری را مشاهده کند و احتمالا این اجازه را به بل یا وکیل او داده بود تا دست نوشته ای در حاشیه ی درخواست خود بنویسند که طرح جایگزینی را توصیف می کرد که درست مانند طرح میکروفن مایع گری بود که به طرح بل افزوده شده بود در حالی که بر روی آن کاری انجام نداده بود.
در اغلب مناطق اروپا، مئوچی رسما به عنوان مخترع تلفن شناخته می شود. در ماه ژوئن 2002 کنگره ی امریکا یک لایحه ی نمادین را تصویب نمود که در آن رسما مئوچی را به عنوان مخترع پیشرو تلفن معرفی می کرد.
