گاهی دلت میگیرد
از خودت
دلت میخاهد خودت را بی اندازی دور...
شرمگین از حضور این همه "من" رسوا...."من" عجیب..."من"سرگردان....
سر بر دامن بی پناهی خود می گذاری و پا بر روی زمینو زمان....می روی و می روی ومی روی....
امید داری به خطای گاهو بی گاهت...که خداایت بزرگ استو می بخشد....وانسان عصیان گر استو...