نتایح جستجو

زندگی شاید ، شعر پدرم بود ، که خواند چای مادر ، که مرا گرم نمود نان خواهر ، که به ماهی ها داد زندگی شاید آن لبخندی ست ، که دریغش کردیم زندگی ، زمزمه ی پاک حیات است ، میان دو سکوت زندگی ، خاطره ی آمدن و رفتن ماست لحظه ی آمدن و رفتن ما ، تنهایی ست من دلم می خواهد ، قدر این خاطره را ، دریابم

http://www.www.www.iran-eng.ir/showthread.php/397133-******

چشم رو هم بزارید تموم میشه اینقدر سریع میگذره که نگو. ولی قبول دارم اجباری هم که شده باید خوند تا یه نمره درست درمون گرفت با اینکه از رو اجبار درس خوندن اصلا فایده نداره

نه دیگه کارشناسیم ماه تیر تموم شد اامتحان ارشدم ماه بهمن یکم دلهره دارم یه عالمه هم بیخیالم یعنی فعلا از درس خوندن شاکی ام دوست دارم یاد بگیرم ودبه داناییم اضافه بشه اما اینا که میخونم دانایی توشون نداره .اصلا علم نیستن

[زندگی شاید ، شعر پدرم بود ، که خواند چای مادر ، که مرا گرم نمود نان خواهر ، که به ماهی ها داد زندگی شاید آن لبخندی ست ، که دریغش کردیم زندگی ، زمزمه ی پاک حیات است ، میان دو سکوت زندگی ، خاطره ی آمدن و رفتن ماست لحظه ی آمدن و رفتن ما ، تنهایی ست من دلم می خواهد ، قدر این خاطره را ، دریابم

منم درس خوندم روش خودش رو داره مثلا نیم ساعت درس می خونم بعدش میرم سر یخچال یه چیزی می خورم بعدباز درس میخونم 45 دقیقه .دوباره میرم سر یخچال یه چیزی می خورم. برای بار سوم نیم ساعت درس می خونم بعد میرم سر یخچال می بینم چیزی برای خوردن نیست همه چی تموم شده میرم جلوی تلویزیون یاکامپیوتر و...

زندگی شاید ، شعر پدرم بود ، که خواند چای مادر ، که مرا گرم نمود نان خواهر ، که به ماهی ها داد زندگی شاید آن لبخندی ست ، که دریغش کردیم زندگی ، زمزمه ی پاک حیات است ، میان دو سکوت زندگی ، خاطره ی آمدن و رفتن ماست لحظه ی آمدن و رفتن ما ، تنهایی ست من دلم می خواهد ، قدر این خاطره را ، دریابم

خدارو شکر خوبیم روزگار میگذره دیگه شما خوبید ؟ امتحانها چه طورن سلام میرسونن؟ :biggrin:

زندگی شاید ، شعر پدرم بود ، که خواند چای مادر ، که مرا گرم نمود نان خواهر ، که به ماهی ها داد زندگی شاید آن لبخندی ست ، که دریغش کردیم زندگی ، زمزمه ی پاک حیات است ، میان دو سکوت زندگی ، خاطره ی آمدن و رفتن ماست لحظه ی آمدن و رفتن ما ، تنهایی ست من دلم می خواهد ، قدر این خاطره را ، دریابم

سلام من امدم شاید بخاطر اینه که من بچه ی چهارم خانواده هستم و 4 شعبان هم به دنیا امدم:smile:

[گفتم: پس چرا همان بار اول که صدایت کردم درد را از دلم نراندی؟ گفت: اول بار که گفتی خدا آن چنان به شوق آمدم که حیفم آمد بار دگر خدای تو را نشنوم، تو باز گفتی خدا و من مشتاق تر برای شنیدن خدایی دیگر، من می دانستم تو بعد از علاج درد بر خدا گفتن اصرار نمی کنی وگرنه همان بار اول شفایت می دادم...

من هم همین طور بهم اگر دوست داشتید همون علی بگید بهتره بله بله درس از همه چی واجبتره خدا به همراتون شبتون /پر از ارامش

[گفتم: پس چرا همان بار اول که صدایت کردم درد را از دلم نراندی؟ گفت: اول بار که گفتی خدا آن چنان به شوق آمدم که حیفم آمد بار دگر خدای تو را نشنوم، تو باز گفتی خدا و من مشتاق تر برای شنیدن خدایی دیگر، من می دانستم تو بعد از علاج درد بر خدا گفتن اصرار نمی کنی وگرنه همان بار اول شفایت می دادم...

[گفتم: پس چرا همان بار اول که صدایت کردم درد را از دلم نراندی؟ گفت: اول بار که گفتی خدا آن چنان به شوق آمدم که حیفم آمد بار دگر خدای تو را نشنوم، تو باز گفتی خدا و من مشتاق تر برای شنیدن خدایی دیگر، من می دانستم تو بعد از علاج درد بر خدا گفتن اصرار نمی کنی وگرنه همان بار اول شفایت می دادم...

بنفش یجورای نقطه عطفه.البته از نظر من یعنی مابین قرمز پر حرارت و ابیه خنک قرار داره و واقعا زیباست

سلام دیدم از شمس و مولانا خوشتون می یاد گفتم شعر هایی که می فرستم از اونها باشه منم ممنون دوست خوبم :gol:

راستش رو باید بگم این نوشته اولش هم بنفش بود درست می گید هرکی بنفش انتخاب کرده واقعا خوش سلیقه بوده

[گفتم: پس چرا همان بار اول که صدایت کردم درد را از دلم نراندی؟ گفت: اول بار که گفتی خدا آن چنان به شوق آمدم که حیفم آمد بار دگر خدای تو را نشنوم، تو باز گفتی خدا و من مشتاق تر برای شنیدن خدایی دیگر، من می دانستم تو بعد از علاج درد بر خدا گفتن اصرار نمی کنی وگرنه همان بار اول شفایت می دادم...

چرا که تنها اینگونه می شود تا همیشه شاد بود گفتم: آخر آن چه سنگ بزرگی بود که بر سر راهم گذاشته بودی؟ گفت: بارها صدایت کردم، آرام گفتم: از این راه نرو که به جایی نمی رسی، توهرگز گوش نکردی و آن سنگ بزرگ فریاد بلند من بود که عزیزتر از هر چه هست از این راه نرو که به ناکجاآباد هم نخواهی رسید...

چرا که تنها اینگونه می شود تا همیشه شاد بود گفتم: آخر آن چه سنگ بزرگی بود که بر سر راهم گذاشته بودی؟ گفت: بارها صدایت کردم، آرام گفتم: از این راه نرو که به جایی نمی رسی، توهرگز گوش نکردی و آن سنگ بزرگ فریاد بلند من بود که عزیزتر از هر چه هست از این راه نرو که به ناکجاآباد هم نخواهی رسید...