شعری از خودم..
مُرغِ نالان
در جان من جانا تویی،مَستانه پُر کن جام را
زین پُختِگان خامَت منم،هَم پخته گردان خام را
خامَت منم رامَت منم باده بیاور ساقیا
رنگین تر از خونم بِده غُرِّش بیفزا رام را
از اَندرون غوغا کنی،بیرون شَوَم فتوا کنی
دور از دَر و بامت مَکُن ننگم نَیَفزا نام را
از کاسه چشمم...