گاهی آدمها به هر دلیلی یا اصلا"بی دلیلزخم بر روح یكدیگر می زنند
در گذر زمان این زخمها التیام می یابند
و می شود زخم زننده را فراموش كرد
یا حتی به رسم خوبان او را بخشید
اما گاهی كسی روحت را زخمی می كند
می ماند و بر زخمت نیشتر می زند
و اندكی نمك هم چاشنی اش می كند
و تو درد می كشی ،ناله می كنی
اصلا" فریاد می زنی اما بیهودهبا كسی كه رسالتش گسترش جراحت توست
و با روحت كه از درد به خود می پیچد
و تو را برای رهایی خویش به یاری می طلبد
باید با این همه درد مدارا كنی و البته زندگی...!