مــــا را بجز خيالــت، فکــري دگــــر نباشد/ در هيـــچ سر خــــيـــالي، زين خوبتر نباشد
کي شبــــــروان کويــت آرند ره به سويـــت/ عکســـي ز شمـــع رويـــت، تا راهبر نباشد
مـــا با خيــــــال رويـــت، منزل در آب ديده/ کرديم تــــا کسي را، بر مــــا گــــــذر نباشد
هرگـــــز بدين طراوت، سرو و چـمن نرويــد/ هرگز بدين حــلاوت، قنــد و شکــر نباشــــد
در کوي عشـــق جان را، باشد خطر اگر چه/ جايي که عشــق باشد، جان را خطر نباشد
گر با تـــــو بر سر و زر، دارد کســـي نزاعي/ مــن ترک ســـر بگويــــم، تا دردسر نباشــد
دانــم کــــه آه ما را، باشد بسي اثــرهــــــا/ ليکن چه ســود وقتي، کز مـــا اثــــر نباشد؟
در خلوتي که عاشـق، بيند جمال جـــانــــان/ بايــــد که در ميـــانه، غيـــــــر از نظــر نباشد
چشمت به غمزه هــــر دم،خون هزار عاشق/ ريـــزد چنانـــکـه قطعـــــاً کس را خبــر نباشد
از چشم خود ندارد، سلمان طمع که چشمش/ آبـــي زند بر آتـــش، کان بي جگر نباشد
سلمان ساوجي