وه چه رويای قشنگی ديدم
خــــــــــواب ،
ای موهبت خالق پاک
خــــــــــواب را دريابم
که در آن ميتوان با تو نشست
ميتوان با تو سخن گفت و شنيد
خــــــــــواب دنيای توانايی هاست
خــــــــــواب ، سهم مـــن از تو و ديدار شماست
خــــــــــواب دنيای فراموشی هاست
خــــــــــواب را دريابم
که تــــــــو در خــــواب مرا خواهی خواند
که تــــــــو در خــــواب مرا خواهی خواست
و تــــــــو در خــــواب به مـــن خواهی گفت
تــــــــو به ديدار مـــن آ
آه کاش ميدانستی
بعد از آن دعوت زيبا به ملاقات خودت
مـــن چه حالی دارم
پلک دل باز پريد
خــــــــــواب را دريابم
مـــن به ميهمانی ديدار تــــــــو می انديشم