دَم از بــــازی حــکــم میـــزنــــی !
دَم از حـــکـــم ِ دل میـــزنــــی!
پـــس بـه زبــان ِ “قــمـــار” بـرایتــــ میـــگویـــم !
قــمـــار ِ زنــدگــی را بـه کسـی بـــاختـــم
کــه “تکـــ” “دل” را بــــا “خشتـــ” بــُــریــــد!
بـــاختـــــ ِ زیبـایـــی بــــود !
یـــاد گرفتـم بـه دل ٬"دل” نبنـــدم!
یــاد گرفتــم از روی “دل” حـکـــم نکنــــم !
دل را بـــایـــد بُــر زد جــایـش سنگــ ریختــــ ...
کـــه بـــا خشتــــ تکـــــ بــُری نکنــنـد!!!