بعثت رسول مبارك
سير نمي شوم ز تو اي مه جان فزاي من / جور مكن جفا مكن نيست جفا سزاي من
با ستم و جفا خوشم گر چه درون اتشم/ چون كه تو سايه افكني بر سرم اي هماي من
ان نفس اين زمين بود چرخ زنان چو اسمان / ذره به ذره رقص در نعره زنان كه هاي من
گفت كه غم غلام تو هر دو جهان به كام تو / ليك ز هر دو دور شو از جهت لقاي من
گفتم روزكي دو سه ،مانده ام در اب و گل / بسته خوفم و رجا تا برسد صلاي من
گفت در اب و گل نه اي سايه توست اين طرف / برد تو را از اين جهان صنعت جان رباي من
زين چه بگفت دلبرم عقل پريد از سرم / باقي قصه عقل كل بو نبرد چه جاي من؟
غزليات شمس