خب تا اینجا کتابی بوده که اگر قرار باشه با چیزی تشبیهش کنم با آثار معمولی ایرانی مقایسه ش می کنم اما در کلاس و سطح جهانیش. نکته ای که مشخصه اینه، چیزی که باعث شده این کتاب تا این حد مورد توجه قرار بگیره نوع روایتش بوده. روایتی بعد از مرگ و از زبان یک مرده. هر چند که این تکنیک تو کتاب دآسیس هم به کار گرفته شده و شاید در آثار دیگه ای که نخوندم اما تو این کتاب حتی برای بهشت و فضا و ویژگی های دنیای پس از مرگ هم پرداخت شده و این باعث میشه متفاوت بیاد کاری که منو یاد فیلمی میندازه که الآن فراموش کردم اما بازیگر اصلیش رابین ویلیامز بود و فضایی شبیه به این داشت.
چیزی فهمیدی از نوشته م؟! ( خودمم قاطی کردم!! )
خواهش میکنم دوست جون..
نه بابا!
افرين!
[IMG][IMG][IMG][IMG]
بچشم دخمله
