چه زیبا احمد شاملو سرود بودن من را سرود و من با او هم آوازم و می خوانم:گر بدین سان باید زیست پست، من چه بی شرمم اگر فانوس عمرم را به رسوایی نیاویزم بر بلند کاج کوچه بن بست.گر بدین سان باید زیست پاک،من چه ناپاکماگر ننشانم از ایمان خود چون کوه یادگاری جاودانه،بر تراز بی بقای خاک.