Recent content by sinooheh

یاد رخت هر روز و شب پشت دلم در می زند با آینه هر دم دلم حرفی ز دلبر می زند تا که بگیرد دانه­ای از دام زلفت، ناشکیب مرغ دلم در کوی تو هرصبح و شب پر می زند در دفتر تقدیر خود عکست نمی بینم، ولی هر لحظه از دیوان عشق، دل فال دیگر می زند چون بر بلای انتظار این چشم عاشق مبتلاست غمگین دلم هر شب دم از...

عشق در دل ماند و یار از دست رفتدوستان! دستی، که کار از دست رفتای عجب گر من رسم در کام دل!کی رسم؟ چون روزگار از دست رفتبخت و رای و زور و زر بودم، دریغ!کاندر این غم، هر چهار از دست رفتعشق و سودا و هوس در سر بماندصبر و آرام و قرار از دست رفتگر من از پای اندرآیم گو درآیبهتر از من صدهزار از دست...

تو كه در قعر دلي با تو چه درگير كنم نغمه هر تپشي با تو چه تزوير كنم گفته اي سوي من آيي بگشودم در را نكند در بزني و نفسي دير كنم

زدودیده خون فشانم ، زغمت شب جدایی چه کنم که هست اینها ، گل باغ آشنایی همه شب نهاده ام سر چو سگان بر آستانت که رقیب درنیاید به بهانه ی گدایی به کدام مذهب هستید ؟ به کدام ملت هستید ؟ که کشند عاشقی را که تو عاشقم چرایی ؟ به طواف کعبه رفتم به حرم رهم ندادند که برون در چه کردی که درون خانه...

گفتم ببينمت كه مگر درد اشتياق ساكن شود بديدم و مشتاق تر شدم!

اين درگه ما درگه نوميدي نيست صد بار اگر توبه شكستي باز آي:gol:

دو م‍‍ژگونت بود تار ربابم چه ميخواهي از اين حال خرابم تو كه با مو سر ياري نداري چرا هر نيمه شو آي به خوابم

يه تشكر لفظي از گلابتون به خاطر اين بيت زيبا ---------------------------------------------- شكست عهد من و گفت هر چه بود گذشت به گر يه گفتمش آري ولي چه زود گذشـت

:smile: :D :biggrin: اي خداوند يكي يا ر جفا كارش ده !! دلبر عشوه گر و بد دل و غدارش ده!! تا بداند چسان ميگذرد حال ما !!!!!! درد عشقش ده و عشق ده و بسيارش ده !!!!! :cool::gol::gol: ديگه قسمت شما شد اين شعر

من آن شبگرد تنهايم كه ميميرم ز بي آبي ولي با خفت و خواري پي شبنم نميگردم

من مست مي عشقم هشيار نخواهم شد وز خواب خوش مستي بيدار نخواهم شــــد

آی مردم خسته ام نای ایستادن ندارم من به پا خسته ام از رویش تکرار ها خسته از رنگ و ریا از دروغ از نقاب خنده بر سیمای درد خسته از روییدن گلهای زرد خسته از پاییز ، از شبهای سرد خسته ام از مرگ مرد.... خسته ام از قتل عام لحظه ها از سکوت عقل در غوغای نادانسته ها خسته از ذوق سراب خسته از بیداد خواب...

دود مي خيزد ز خلوتگاه من . كس خبر كي يابد از ويرانه ام؟ با درون سوخته دارم سخن . كي به پايان مي رسد افسانه ام ؟ دست از دامان شب بر داشتم تا بياويزم به گيسوي سحر. خويش را از ساحل افكندم در آب، ليك از ژرفاي دريا بي خبر. بر تن ديوارها طرح شكست. كس دگر رنگي در اين سامان نديد. چشم مي دوزد خيال روز...

چشم امیــــد به دیـــــدار تو زیبــــــــا ســت بیــا بـــی تو در سینه من غصـــه هویداست بیــــــا غلط افتــــاد کلامم به تو گفتــــــــم که بــــــــرو خود غلـط کردم از آن جملــــه ناراست بیــــــا گفتــه بودی چو روی هیــــچ از اینـــجا نبــــری برده ای روح و تـن و آنچه که برجاست...

من درد ترا ز دست آسان ندهم دل بر نکنم ز دوست تا جان ندهم از دوست به یادگار دردی دارم کان درد به صد هزار درمان ندهم