در افسانه ها آمده است كه در روزگاران كهن در دل كوير چشمه اي بوده است و رودخانه اي شگرف .... روزي نرگس كه در آن وادي سكني گزيده بود ، چهره ي خويش را در آب ديد و عاشق خود گرديد .روزها و ماه ها بر چهره ي خود عاشقانه مي نگريست ، تا آنكه روزي خود را به رودخانه انداخت و غرق شد ! بعد ها بر مزار وي در بستر رودخانه گلي روييد كه مردمان عاشق آنرا نرگس نام نهادند ."