peymanrezaei

به دستهایم اعتماد کن که این انگشتان به سجده نشسته از ترس افشای راز عشق تو به سوی کسی باز نشده است.من بی صداتر از همیشه با سکوت میروم و در بیکران آبی دلت غرق میشوم شاید بهاری بیاید و استخوانهای سوخته ام شکوفه بزند...

به زبان نمی آید...