Baran sh

ششششششنام كوبوجي جي جي.خوفي؟شه خفلا؟

من، زنم و به همان اندازه از هوا سهم میبرم که ریه های تو....
دردآور است که من آزاد نباشم که تو به گناه نیفتی،
قوس های بدنم بیشتر از افکارم به چشم هایت می آیند،تاسف بار است که باید لباس هایم را به میزان ایمان تو تنظیم کنم.
سیمین دانشور

هوایت چه دستان سنگینی دارد...این را وقتی به سرم زد فهمیدم.

احتیاج به مستی نیست ...یک استکان چای هم دیوانه ام میکند دقتی میزبان چشمان تو باشد...

آنقدر به آدم های روی زمین بی اعتماد شده ام که می ترسم هرگاه که از روی شادی به هوا می پرم زمیت را از زیر پاهایم بکشند....