پژوهش ها نشان می دهند استفاده از پوست موز برای تصفیه آب به مراتب موثرتر، ارزان تر و کم خطرتر از به کارگیری تفصیه کننده های شیمیایی شناخته شده است. البته این روش برای تصفیه آب در خانه ها توصیه نمی شود.
خبر آنلاین: تنها استفاده*ای که اغلب ما از پوست موز سراغ داریم به فیلم*های کمدی و زمین*خوردن بازیگران مربوط می*شود؛ اما محققان نشان داده*اند، پوست این میوه درون آب به تصفیه*کننده*ای تبدیل می*شود که از تمامی تصفیه*کننده*های شیمیایی شناخته* شده، به مراتب مؤثرتر و کم*خطرتر است.فلزاتی مانند سرب و مس می*توانند از طریق زهکشی زمین*های زراعی یا پساب*های صنعتی به خاک و منابع آب شرب وارد شده و سلامتی انسان و دیگر جانداران را به خطر بیندازند. به عنوان مثال اثر مخرب سرب بر مغز و سیستم عصبی تأیید شده است.
در حال حاضر برای تصفیه آب و حذف فلزات سنگین از آن از موادی مانند اکسیدسیلیسیوم، سلولز و یا اکسیدآلومینیوم استفاده می*شود. این شیوه جذب فلزات سنگین از آب پرهزینه است و عوارض جانبی بالقوه*ای دارد که از حضور اسیدهای متعدد در گروه*هایی مانند کربوکسیلیک و فنلیک که برای انجام این فرایند لازم هستند، ناشی می*شود.
گوستاو کاسترو، محقق مؤسسه علوم زیستی Botucatu در برزیل و یکی از اعضای این تحقیق می*گوید: «به نظر می*رسد استفاده از پوست موز، راه حل مؤثر و بی*خطری باشد».
به گزارش نشنال جئوگرافی، او و همکارانش برای انجام این مطالعه پوست موز را خشک و خرد کرده*اند و آنرا درون محفظه*هایی از آب با تراکم بالای فلزات سنگین ریخته*اند. روش دیگری نیز به*کارگرفته*شده که تهیه ***** از این پوست*های خشک شده و عبور جریان آب از میان آن بوده است.
جالبست بدانید هر دو روش موفقیت*آمیز بوده*اند و پوست موز توانسته بهتر از تصفیه*کننده*های شیمیایی فلزات سنگین را از آب جدا کند و در خود نگهدارد.
پژوهش*های پیشین نیز اثر مثبت استفاده از بقایای گیاهی را در تصفیه آب نشان می*دهند، در این پژوهش*ها ترکیبات گیاهی دیگری مانند تفاله سیب و نیشکر، فیبر نارگیل و پوسته بادام*زمینی مورد استفاده قرار گرفته که هر یک به خوبی می توانسته*اند آب را از سموم متعددی پاکسازی کنند.
کاسترو استفاده از پوست موز در خانه*ها برای تصفیه آب را توصیه نمی*کند. او می*گوید، مقدار فلزات سنگین موجود در آب شرب اغلب ناچیز است و یک فرد عادی به ابزارهای مورد نیاز برای تخمین میزان کاهش آن توسط پوست موز دسترسی ندارد. پیشنهاد او و همکارانش تهیه *****های صنعتی از این ماده برای حذف مقادیر بالای فلزات سنگین موجود در پساب*های صنعتی است.
خبر آنلاین: تنها استفاده*ای که اغلب ما از پوست موز سراغ داریم به فیلم*های کمدی و زمین*خوردن بازیگران مربوط می*شود؛ اما محققان نشان داده*اند، پوست این میوه درون آب به تصفیه*کننده*ای تبدیل می*شود که از تمامی تصفیه*کننده*های شیمیایی شناخته* شده، به مراتب مؤثرتر و کم*خطرتر است.فلزاتی مانند سرب و مس می*توانند از طریق زهکشی زمین*های زراعی یا پساب*های صنعتی به خاک و منابع آب شرب وارد شده و سلامتی انسان و دیگر جانداران را به خطر بیندازند. به عنوان مثال اثر مخرب سرب بر مغز و سیستم عصبی تأیید شده است.
در حال حاضر برای تصفیه آب و حذف فلزات سنگین از آن از موادی مانند اکسیدسیلیسیوم، سلولز و یا اکسیدآلومینیوم استفاده می*شود. این شیوه جذب فلزات سنگین از آب پرهزینه است و عوارض جانبی بالقوه*ای دارد که از حضور اسیدهای متعدد در گروه*هایی مانند کربوکسیلیک و فنلیک که برای انجام این فرایند لازم هستند، ناشی می*شود.
گوستاو کاسترو، محقق مؤسسه علوم زیستی Botucatu در برزیل و یکی از اعضای این تحقیق می*گوید: «به نظر می*رسد استفاده از پوست موز، راه حل مؤثر و بی*خطری باشد».
به گزارش نشنال جئوگرافی، او و همکارانش برای انجام این مطالعه پوست موز را خشک و خرد کرده*اند و آنرا درون محفظه*هایی از آب با تراکم بالای فلزات سنگین ریخته*اند. روش دیگری نیز به*کارگرفته*شده که تهیه ***** از این پوست*های خشک شده و عبور جریان آب از میان آن بوده است.
جالبست بدانید هر دو روش موفقیت*آمیز بوده*اند و پوست موز توانسته بهتر از تصفیه*کننده*های شیمیایی فلزات سنگین را از آب جدا کند و در خود نگهدارد.
پژوهش*های پیشین نیز اثر مثبت استفاده از بقایای گیاهی را در تصفیه آب نشان می*دهند، در این پژوهش*ها ترکیبات گیاهی دیگری مانند تفاله سیب و نیشکر، فیبر نارگیل و پوسته بادام*زمینی مورد استفاده قرار گرفته که هر یک به خوبی می توانسته*اند آب را از سموم متعددی پاکسازی کنند.
کاسترو استفاده از پوست موز در خانه*ها برای تصفیه آب را توصیه نمی*کند. او می*گوید، مقدار فلزات سنگین موجود در آب شرب اغلب ناچیز است و یک فرد عادی به ابزارهای مورد نیاز برای تخمین میزان کاهش آن توسط پوست موز دسترسی ندارد. پیشنهاد او و همکارانش تهیه *****های صنعتی از این ماده برای حذف مقادیر بالای فلزات سنگین موجود در پساب*های صنعتی است.
