کام نگاه
- شروع کننده موضوع nadernorozi
- تاریخ شروع
دور از این هیاهو، دلم کویر می خواهد و
تنهایی و سکوت و آغوش ِ سرد ِ
شبی که آتشم را فرو نشاند. نه دیوار، نه در،
نه دستی که بیرونم کشد از دنیایم،
نه پایی که در نوردد مرزهایم،
نه قلبی که بشکند سکوتم، نه ذهنی که سنگینم کند
از حرف، نه روحی که آویزانم شود.
من باشم و تنهایی ِ ژرفی که نور
ستارگان روشنش می کند و
آرامشی که قبل از هیچ طوفانی نیست ....
من جز تو کسی را نمی توانم بخواه
تنهایی و سکوت و آغوش ِ سرد ِ
شبی که آتشم را فرو نشاند. نه دیوار، نه در،
نه دستی که بیرونم کشد از دنیایم،
نه پایی که در نوردد مرزهایم،
نه قلبی که بشکند سکوتم، نه ذهنی که سنگینم کند
از حرف، نه روحی که آویزانم شود.
من باشم و تنهایی ِ ژرفی که نور
ستارگان روشنش می کند و
آرامشی که قبل از هیچ طوفانی نیست ....
من جز تو کسی را نمی توانم بخواه
نمیدانم چرا دوست دارم بنویسم
بنویسم از این حس سرکوب شده
از این حسی که بغض به گلوم میندازد
از این حال غریب !!!
از این دلتنگی و تضاد تلخ!
از آن روزهای بی تکرار
از آن التهاب درون و از آن عشق دیر یافته
عزیز دورم! دور نزدیکم ! عزیز عزیزم !
با تو بودن به گونه ای و بی تو بودن به گونه ای دیگر است
تو را باید کجای روزگارم جای دهم ؟
که دست هیچ اندیشه ای به تو نرسد !
که هیچ گاه از دستت ندهم ؟
تو را باید به چه نام بخوانم که بمانی و من ؟!
من کجای روزگارت خواهم بود؟
من با نگاهت حرفها دارم
مقصد هایی برای رسیدن
تو درد مشترکی ! مرا فریاد کن
باتو میشود همیشه عاشق ماند
تو از آن منی و من بی تو ویرانه ای بیش نیم ...
بمان ...
بنویسم از این حس سرکوب شده
از این حسی که بغض به گلوم میندازد
از این حال غریب !!!
از این دلتنگی و تضاد تلخ!
از آن روزهای بی تکرار
از آن التهاب درون و از آن عشق دیر یافته
عزیز دورم! دور نزدیکم ! عزیز عزیزم !
با تو بودن به گونه ای و بی تو بودن به گونه ای دیگر است
تو را باید کجای روزگارم جای دهم ؟
که دست هیچ اندیشه ای به تو نرسد !
که هیچ گاه از دستت ندهم ؟
تو را باید به چه نام بخوانم که بمانی و من ؟!
من کجای روزگارت خواهم بود؟
من با نگاهت حرفها دارم
مقصد هایی برای رسیدن
تو درد مشترکی ! مرا فریاد کن
باتو میشود همیشه عاشق ماند
تو از آن منی و من بی تو ویرانه ای بیش نیم ...
بمان ...
هیچ کس با من نگفت از پنجره
دست هایم را به مهمانی نبرد
یک ستاره بر نگاه من ندوخت
آسمانم رنگ ایوانش نشد
من گذشتم از تمام قیل و قال
از هیاهو ، از هجوم ایینه
این همه دیوار در اطراف من
این منم ، این آشنای ثانیه
این منم ، این آخرین تصویر عشق
که چنین گم می شوم در یاد تو
پنجره ها را به رویم باز کن
تا شود مهمان من فریاد تو
این منم ، این از نفس افتاده ای
که گذشتم از تو و از عشق تو
می روم تا سر کنم من بعد ازاین
با غم ویرانگر این هجر تو
می روم اما بدستم یک خزان
تا بتازم بر درخت جان خود
می روم اما بدان ای عشق من
جان دهم من بر سر پیمان خود
این منم ، این آخرین ابر بهار
تا بگریم بر مزار قلب خویش
باورم هرگز نمی شد نازنین
پا گذارم یک شبی بر قبر خویش
این مزار تنگ را از من بگیر
یا برایم شاخه ای گل هدیه کن
تا دوباره جان بگیرم در سکوت
یک شبی بر روی قبرم گریه کن
اشاره کن که بشکفم حتی در این یخ بستگی
در این ترانه سوزی و در این غزل شکستگی
طلوع کن طلوع کن بر این ستاره مردگی
که از تو تازه میشود این خلوت سرخوردگی
طلوع کن طلوع کن که بودنم تازه کنی
دست مرا بگیری و با بوسه اندازه کنی
آینه پر میشود از جوانی خاطره ها
تن تو و شرم من و خاموشی پنجره ها
اشاره کن که من به تو به یک اشاره میرسم
رنگین کمان من تویی که به ستاره میرسم
من به تو شک نمیکنم طلوع کن طلوع کن
از تو به پایان میرسم شروع کن شروع کن
در این ترانه سوزی و در این غزل شکستگی
طلوع کن طلوع کن بر این ستاره مردگی
که از تو تازه میشود این خلوت سرخوردگی
طلوع کن طلوع کن که بودنم تازه کنی
دست مرا بگیری و با بوسه اندازه کنی
آینه پر میشود از جوانی خاطره ها
تن تو و شرم من و خاموشی پنجره ها
اشاره کن که من به تو به یک اشاره میرسم
رنگین کمان من تویی که به ستاره میرسم
من به تو شک نمیکنم طلوع کن طلوع کن
از تو به پایان میرسم شروع کن شروع کن
و انگــــــار هــــــــزار ســــال اسـت ...
که در حـاشـــــــیـه ی ایـن رود
رد گـلــپـونـه هـای وحـشــــــی را دنـبـال مـی کنـم مـن !
هــر از گاهــی مـی ایـســـــــتـم ...
پـشـت ســرم را مـی پـایـم !
امـــا ...
نشــــانی نیســـت !
تنهــــا هــوایـی مـه آلـود ... مبـهـم
هـمــــیـن !
تـــو نـیـستـی ...
تـــو سـال هـاسـت که نـیســـــتی !
امــــا چــــــــــرا مـن ...
از آب و آیـنــــه ،
از رود ،
از گـلپـــونـه هــا ،
از شـــب ،
از ســـتـاره ،
از ســــــپـیـده ،
از پــرنــــــده ،
از پـــــــــــرواز ...
بـی وقـفـــــــه
ســــــراغ تـــــــو را مـی گـیـرم هـنــــــــــوز .....؟!؟
من همان شبان عاشقم
سینه چاک و ساکت و غریب
بی تکلف و رها
در خراب دشتهای دور
درپی تو می دوم
ساده و صبور
یک سبد ستاره چیده ام برای تو
یک سبد ستاره
کوزه ای پر آب
دسته ای گل از نگاه آفتاب
یک عبا برای شانه های مهربان تو
در شبان سرد
چارقی برای گام های مهربان تو
در هجوم درد
من همان بلال الکنم
در تلفظ تو ناتوان
آه از عتاب!
سینه چاک و ساکت و غریب
بی تکلف و رها
در خراب دشتهای دور
درپی تو می دوم
ساده و صبور
یک سبد ستاره چیده ام برای تو
یک سبد ستاره
کوزه ای پر آب
دسته ای گل از نگاه آفتاب
یک عبا برای شانه های مهربان تو
در شبان سرد
چارقی برای گام های مهربان تو
در هجوم درد
من همان بلال الکنم
در تلفظ تو ناتوان
آه از عتاب!
با تو چه ز ند گی هایی که تو رویا نداشتم
تک و تنها بودم اما تو رو تنها نمی گذاشتم
چه سفر ها با تو کر دم چه سفر ها تو را بردم
دم مر گ رسیدم اما به هوای تو نمردم
من تمام قصه هام
قصه ی توست.
من به ار زو هات تو رو تا اخر رسوندم
می رسیدی تو من اما من ارزو به دل موندم
هر چه شعر عاشقونه است
من برا تو نوشتم
تو جهنم سوختم اما
می نوشتم تو بهشتم.
تک و تنها بودم اما تو رو تنها نمی گذاشتم
چه سفر ها با تو کر دم چه سفر ها تو را بردم
دم مر گ رسیدم اما به هوای تو نمردم
من تمام قصه هام
قصه ی توست.
من به ار زو هات تو رو تا اخر رسوندم
می رسیدی تو من اما من ارزو به دل موندم
هر چه شعر عاشقونه است
من برا تو نوشتم
تو جهنم سوختم اما
می نوشتم تو بهشتم.
در خیابان مردی می گرید
پنجره های دو چشمش بسته ست
دست ها را باید
به گرو بگذارد
تا که یک پنجره را بگشاید
در خیابان مردی می گرید
همه روزان سپدیش جمعه ست
او که از بیکاری
تیر سلیمانی را می شمرد
در قدم های ملولش قفسی می رقصد
با خودش می گوید
کاش می شد همه ی عقربک ساعت ها
می ایستاد
کاش تردید سلام تو نبود
دست هایم همه بیمار پریدن هایی
از بغل دیوارست
کاش دستم دو کبوتر می بود
در خیابان مردی می گرید
پنجره های دو چشمش بسته ست
دست ها را باید
به گرو بگذارد
تا که یک پنجره را بگشاید
در خیابان مردی می گرید
همه روزان سپدیش جمعه ست
او که از بیکاری
تیر سلیمانی را می شمرد
در قدم های ملولش قفسی می رقصد
با خودش می گوید
کاش می شد همه ی عقربک ساعت ها
می ایستاد
کاش تردید سلام تو نبود
دست هایم همه بیمار پریدن هایی
از بغل دیوارست
کاش دستم دو کبوتر می بود
در خیابان مردی می گرید
گیاه وحشی کوهم نه لاله گلدان
مرا به بزم خوشی های خود سرانه مبر
به سردی خشن سنگ خو گرفته دلم
مرا به خانه مبر زادگاه من کوه است
ز زیر سنگی یک روز سر زدم بیرون
به زیر سنگی یک روز می شوم مدفون
سرشت سنگی من آشیان اندوه است
جدا ز یار و دیار دلم نمی خندد
ز من طراوت و شادی و رنگ و بوی مخواه
گیاه وحشی کوهم در انتظار بهار
مرا نوازش و گرمی به گریه می آرد
مرا گریه میار ...
مرا به بزم خوشی های خود سرانه مبر
به سردی خشن سنگ خو گرفته دلم
مرا به خانه مبر زادگاه من کوه است
ز زیر سنگی یک روز سر زدم بیرون
به زیر سنگی یک روز می شوم مدفون
سرشت سنگی من آشیان اندوه است
جدا ز یار و دیار دلم نمی خندد
ز من طراوت و شادی و رنگ و بوی مخواه
گیاه وحشی کوهم در انتظار بهار
مرا نوازش و گرمی به گریه می آرد
مرا گریه میار ...
قـلـــب عاشــــــقم…
لحظه ها ی خوش عاشقانه ات را لحظه شماری میکند
پس عاشقانه فریاد میزنم بیا که دوریت برای من عاشق
مثل دوری یه پرستوی عاشقست……..
به صداقت چشمانم قسم عاشقانه می گویم
به پاکی قلبم قسم عاشقانه می گویم
به طراوت باران قسم عاشقانه می گویم
که عاشـــــــــقانـــــه تا ابــــــــد دوستت دارم
لحظه ها ی خوش عاشقانه ات را لحظه شماری میکند
پس عاشقانه فریاد میزنم بیا که دوریت برای من عاشق
مثل دوری یه پرستوی عاشقست……..
به صداقت چشمانم قسم عاشقانه می گویم
به پاکی قلبم قسم عاشقانه می گویم
به طراوت باران قسم عاشقانه می گویم
که عاشـــــــــقانـــــه تا ابــــــــد دوستت دارم
فراسوی قله های خیال من در پروازی
آنقدر دور که در دنیای باور من نمی گنجی
دست های نیازم را اگر تا ثریا بالا برم
باز هم به قدمگاه پاک تو نخواهد رسید
اگر همه ی چشم ها برایم چشم امید شوند
به ناجی ای نارسیده باز هم
با این حال !
همچنان در آغوش آرزوهای منی
ومنتظرت می مانم!!!
دوست داشتن همیشه گفتن نیست ...
گاه سکوت است .......گاه نگاه ...........
غریبه این درد مشترک من و توست که گاه نمیتوانیمدر چشمهای یکدیگر نگاه کنیم ....
بعد از رفتنت فقط من موندمو روزایی که بی تو تکرار میشدن من هم تو خلوت شبایبی ستارم از به تو اندیشیدن عادتی ساخته بودم دراز به درازای آرزوهایی که برات داشتم
گاه سکوت است .......گاه نگاه ...........
غریبه این درد مشترک من و توست که گاه نمیتوانیمدر چشمهای یکدیگر نگاه کنیم ....
بعد از رفتنت فقط من موندمو روزایی که بی تو تکرار میشدن من هم تو خلوت شبایبی ستارم از به تو اندیشیدن عادتی ساخته بودم دراز به درازای آرزوهایی که برات داشتم
وه که امروز چه بی پایان است...
لحظه انگار که در زنجیر است...
حادثه پشت زمان خوابیده...
ساعت از عقربه ها بی زار است...
مرگ در یک قدمی پنهان است...
عشق در زنگیم گم شد باز...
خاطراتم همه پژمرد افسوس...
باز من پر شدم از تنهایی...
فارغ از لذت با هم بودن...
من از این فاصله ها غمگینم...
و از این ثانیه های دوری...
در زمان گرگ و میش هنگامی که آسمان مشغول جمع آوری سایه ها بود
سایه ها نیز سخن می گفتند
فراموش کردن کلمه عبور محبت
انگار شکستن دل پایانی ندارد
چه کسی در این غار دوستی غم انگیز و بزرگ زندگی میکند ؟؟؟
زنده دلی است که در اوج عصبانیت و ناراحتی هنوز لبخندی به لب دارد...
با واژه هایی که هنوز کسی بر زبان نیاورده چقدر نرم و لطیف بیان می کند...
بیا دوست مهربان من
بیا که من بی تو بسی دلتنگم
برای دیدن عکس در اندازه اصلی اینجا کلیک کنید . اندازه اصلی 1024x768 پیکسل میباشد
سایه ها نیز سخن می گفتند
فراموش کردن کلمه عبور محبت
انگار شکستن دل پایانی ندارد
چه کسی در این غار دوستی غم انگیز و بزرگ زندگی میکند ؟؟؟
زنده دلی است که در اوج عصبانیت و ناراحتی هنوز لبخندی به لب دارد...
با واژه هایی که هنوز کسی بر زبان نیاورده چقدر نرم و لطیف بیان می کند...
بیا دوست مهربان من
بیا که من بی تو بسی دلتنگم
برای دیدن عکس در اندازه اصلی اینجا کلیک کنید . اندازه اصلی 1024x768 پیکسل میباشد
