رد پای احساس ...
- شروع کننده موضوع MEMOL...
- تاریخ شروع
تورو با تمام خوبی و بدی
تورو با هرچی که هستی دوست دارم
توی لحظه های بیداری و خواب
توی هوشیاری و مستی دوست دارم
حتی وقتی میگی دوستم نداری
تو رو با یه دنیا غصه دوست دارم
حتی وقتایی که شیرین نمیشی
من تو رو قصه به قصه دوست دارم
تو رو با تموم شادی و غمت
حالا از همیشه بیشتر میخوامت
تو رو تا وقتی نفس تو سینه هست
تو رو تا لحظه ی آخر میخوامت
تو رو حتی وقتی بی محبتی
حتی وقتی مثل سنگی دوست دارم
دیگه تنهام نمیذاری وقتی که
من تو رو به این قشنگی دوست دارم
سر خود را مزن اینگونه به سنگ
دل دیوانه تنها دل تنگ
منشین در پس این بهت گران
مدران جامه جان را مدران
مکن ای خسته در این بغض درنگ
دل دیوانه تنها دل تنگ
پیش این سنگدلان قدر دل و سنگ یکی است
قیل و قال زغن و بانگ شباهنگ یکی است
دیدی آن را که تو خواندی به جهان یارترین
سینه را ساختی از عشقش سرشارترین
آن که می گفت منم بهر تو غمخوارترین
چه دلازارترین شد چه دلازارترین
نه همین سردی و بیگانگی از حد گذراند
نه همین در غمت این گونه نشاند
با تو چون دشمن دارد سر جنگ
دل دیوانه تنها دل تنگ
ناله از درد مکن
آتشی را که در آن زیسته ای سرد مکن
با غمش باز بمان
سرخ رو باش ازین عشق و سر افراز بمان
راه عشق است که همواره شود از خون رنگ
دل دیوانه تنها دل تنگ
دل دیوانه تنها دل تنگ
منشین در پس این بهت گران
مدران جامه جان را مدران
مکن ای خسته در این بغض درنگ
دل دیوانه تنها دل تنگ
پیش این سنگدلان قدر دل و سنگ یکی است
قیل و قال زغن و بانگ شباهنگ یکی است
دیدی آن را که تو خواندی به جهان یارترین
سینه را ساختی از عشقش سرشارترین
آن که می گفت منم بهر تو غمخوارترین
چه دلازارترین شد چه دلازارترین
نه همین سردی و بیگانگی از حد گذراند
نه همین در غمت این گونه نشاند
با تو چون دشمن دارد سر جنگ
دل دیوانه تنها دل تنگ
ناله از درد مکن
آتشی را که در آن زیسته ای سرد مکن
با غمش باز بمان
سرخ رو باش ازین عشق و سر افراز بمان
راه عشق است که همواره شود از خون رنگ
دل دیوانه تنها دل تنگ
تو ای طوفان غرور ، توای بادهای سهمگین زندگی غوغا کنید.
و به سختی بر پیکر آرزوهای من تازیانه و شلاق بزنید
تو ای طوفان عشق ، هر آنچه می خواهی تازیانه بر پیکرم بزن
تو ای باد سهمناک عشق ، دل مرا مثل تخته پاره ای در دریا های بزرگ
مغروق کن و به ناله هایش هنگام مرگ توجه کن
تو ای آتش سوزان ، قلب و دلم را بسوزان و اعتنائی
به زنده زنه سوختنشان نکنبی رحم شوید ای همه ، ای بادها ،
ای آتش ، ای طوفان!ای طوفان ، به باد فرمان بده به ساحل قلبم برسد
و این ساحل کوچک را جستجو کندمبادا در آن اثری از عشق و محبت بیاید
آری غوغا کنیدتا دلم از آنچه عشق برایش بوجود آورده برخود بلرزاند و به تنگ آیدو دیگر خود را به هیچ محبتی ، به هیچ عشقی تسلیم ننماید.
و به سختی بر پیکر آرزوهای من تازیانه و شلاق بزنید
تو ای طوفان عشق ، هر آنچه می خواهی تازیانه بر پیکرم بزن
تو ای باد سهمناک عشق ، دل مرا مثل تخته پاره ای در دریا های بزرگ
مغروق کن و به ناله هایش هنگام مرگ توجه کن
تو ای آتش سوزان ، قلب و دلم را بسوزان و اعتنائی
به زنده زنه سوختنشان نکنبی رحم شوید ای همه ، ای بادها ،
ای آتش ، ای طوفان!ای طوفان ، به باد فرمان بده به ساحل قلبم برسد
و این ساحل کوچک را جستجو کندمبادا در آن اثری از عشق و محبت بیاید
آری غوغا کنیدتا دلم از آنچه عشق برایش بوجود آورده برخود بلرزاند و به تنگ آیدو دیگر خود را به هیچ محبتی ، به هیچ عشقی تسلیم ننماید.
یهـو میــان ...
یهـو زندگیـتـــــو قشنگ میکنن ...
یهـو میشن همــــــه ی دلخـوشیت ....
یهـو میشن دلیـل خنــــــده هات...
یهـو میشن دلیل نفس کشیــــدنت ...
بـعــــد همینجـوری یهـو میــــــرن ....
یهـو گنـــــــــــد میـزنن بـه آرزوهــــات ...
یهـو میشن دلیل همــــــــه ی غصــه هات و همـــــــه ی اشکات . .
یهـو زندگیـتـــــو قشنگ میکنن ...
یهـو میشن همــــــه ی دلخـوشیت ....
یهـو میشن دلیـل خنــــــده هات...
یهـو میشن دلیل نفس کشیــــدنت ...
بـعــــد همینجـوری یهـو میــــــرن ....
یهـو گنـــــــــــد میـزنن بـه آرزوهــــات ...
یهـو میشن دلیل همــــــــه ی غصــه هات و همـــــــه ی اشکات . .
اشک طواف دیده را گردید و رفت!/
اوفتاد آهسته و غلتید و رفت!/
بر سپهر تیره هستی دمی/
چون ستاره روشنی بخشید و رفت!/
گرچه دریای وجودش جای بود/
عاقبت یک قطره خون گردید و رفت!/
گشت اندر چشمه خون ناپدید/
قیمت هر قطره را سنجید و رفت!/
من چو از جور فلک بگریستم/
بر من و بر گریه ام خندید و رفت!/
رنجشی مارا نبود اندر میان/
کس نمیداند چرا رنجید و رفت!/
تا دل از اندوه، گرد آلود گشت/
دامن پاکیزه را برچید و رفت!/
همچو شبنم در گلستان وجود/
بر گل رخساره ای تابید و رفت!/
مدتی در خانه دل کرد جای/
مخزن اسرار جان را دید و رفت!/
رمزهای زندگانی را نوشت/
دفتر و طومار خود پیچید و رفت!/
شد چو از پیچ و خم ره با خبر/
قصه تحقیق را پرسید و رفت/
عقل دور اندیش با دل هرجه گفت/گوش داد و جمله را بشنید و رفت/
تلخی و شیرینی مستی چشید/از حوادث با خبر گردید و رفت/
قاصد معشوق بود از کوی عشق/چهره عشاق را بوسید و رفت/
اوفتاد اندر ترازوی قضا/کاش میگفتند که چند ارزید و رفت...!/
اگر آنکه رفت
خاطره اش را می بُرد
فرهاد سنگ نمی سُفت!
مجنون آشفته نمی خُفت!
حافظ شعر نمی گفت!
خـوبـی هـایـتــــــ چشــمـــِـ خـورشـیـد راکـور کـرده استـــــ ...
و دراینــــــ روزهـای آفـتـــابـی ...
کـلاغــــ ها از روی هوســـــ ، پـر و بـال می شکننـد، بـرای هرچـه کـه بـرق بـزنـد ...
.
.
.
تـو را بـه خـــــدا بیـشتـر مـراقـبـــــِـخـودتــــــ بـاشــــــ ...
و دراینــــــ روزهـای آفـتـــابـی ...
کـلاغــــ ها از روی هوســـــ ، پـر و بـال می شکننـد، بـرای هرچـه کـه بـرق بـزنـد ...
.
.
.
تـو را بـه خـــــدا بیـشتـر مـراقـبـــــِـخـودتــــــ بـاشــــــ ...
دوباره بغض، دوباره شب
سکوت خیس چشم هادوباره من،
دوباره توبدون لمس دست هاسوای من،
سوای تودوباره این دوباره هادوباره می شود دلم
خراب این دوباره هااگر که نیست دست تو در این سکوت خیس شب
ولی دل خراب من خوش است به این دوباره ها
بیا که دست گرم تودوای این دوباره هاست
دوباره اشک دوباره غم دوباره اوج دردهاست
سکوت خیس چشم هادوباره من،
دوباره توبدون لمس دست هاسوای من،
سوای تودوباره این دوباره هادوباره می شود دلم
خراب این دوباره هااگر که نیست دست تو در این سکوت خیس شب
ولی دل خراب من خوش است به این دوباره ها
بیا که دست گرم تودوای این دوباره هاست
دوباره اشک دوباره غم دوباره اوج دردهاست
همین جا درون شعرهایم بماندود می شوی...
در آخرین پک سیگار...
من کجای هوا...
پیدایت کنم؟
تا وسوسه یِ دوستت دارم هایِ دروغینِ آدمها مرا با خود نبرد
به سرزمین هایِ دورِ احساس ؛
من اینجا هر روز با تـو عاشقی می کنم بی انتها
شعرِ من بهانه ایست برای مـا شدن دستهایمان
تا تکرارِ غریبانه یِ جدایی را شکست دهیم.
می خواهم برگردم به روزهای کودکی ...
.
.
آن زمان ها که
پدر تنها قهرمان بود ...
.
عشــق ، تنـــها در آغوش مادر خلاصه میشد ...
بالاترین نــقطه ى زمین ، شــانه های پـدر بــود ...
.
.
بدتـرین دشمنانم ، خواهر و برادر خودم بودند ...
تنــها دردم ، زانو های زخمـی ام بودند ...
.
.
تنـها چیزی که میشکست ، اسباب بـازی هایم بـود ...
.
.
و معنای خداحافـظ ، تا فردا بود !
.
.
آن زمان ها که
پدر تنها قهرمان بود ...
.
عشــق ، تنـــها در آغوش مادر خلاصه میشد ...
بالاترین نــقطه ى زمین ، شــانه های پـدر بــود ...
.
.
بدتـرین دشمنانم ، خواهر و برادر خودم بودند ...
تنــها دردم ، زانو های زخمـی ام بودند ...
.
.
تنـها چیزی که میشکست ، اسباب بـازی هایم بـود ...
.
.
و معنای خداحافـظ ، تا فردا بود !
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
| M | *** ♥♥♥ در خلوت احساس ♥♥♥ *** | ادبیات | 2235 |