جلوتر نیا!
خاکستر می شوی.
اینجا دلی را سوزانده اند
خاکستر می شوی.
اینجا دلی را سوزانده اند
رد پای احساس ...
- شروع کننده موضوع MEMOL...
- تاریخ شروع
+چی شد که سیگاری شدی؟!
ــ یه شب بارون می اومد ، خیلی تنها شدم!
+ چی شد ترک کردی؟!
ــ یه شب بارون می اومد دیگه تنها نبودم.
+ چی شد الکلی شدی و سیگار رو دوباره شروع کردی؟
ــ یه شب بارون می اومد ، دوباره تنها شدم.
+ چی شد آوردنت اینجا بستریت کردن؟
ــ یه شب بارون می اومد ، خیلی تنها بودم..
تو خیابون دیدمش، اون دیگه تنها نبود...!!!
مرد پشت شیشه آسمانخراش نشسته و سیگار می کشید .
آنقدر عاشق بود که وقتی آخرین پک را به سیگار زد
یادش رفت که باید ته سیگارش را پایین بیاندازد ، نه خودش را..
ســیگار؟! ســیگار دارید؟!میخواهم خاطره دود کنمـــــــــم [/size]
ــ یه شب بارون می اومد ، خیلی تنها شدم!
+ چی شد ترک کردی؟!
ــ یه شب بارون می اومد دیگه تنها نبودم.
+ چی شد الکلی شدی و سیگار رو دوباره شروع کردی؟
ــ یه شب بارون می اومد ، دوباره تنها شدم.
+ چی شد آوردنت اینجا بستریت کردن؟
ــ یه شب بارون می اومد ، خیلی تنها بودم..
تو خیابون دیدمش، اون دیگه تنها نبود...!!!
مرد پشت شیشه آسمانخراش نشسته و سیگار می کشید .
آنقدر عاشق بود که وقتی آخرین پک را به سیگار زد
یادش رفت که باید ته سیگارش را پایین بیاندازد ، نه خودش را..
ســیگار؟! ســیگار دارید؟!میخواهم خاطره دود کنمـــــــــم [/size]
خواهم که بر زلفت ، زلفت ، زلفت
هر دم زنم شانه ، هر دم زنم شانه
ترسم پریشان کند بسی حال هرکسی
چشم نرگست مستانه مستانه ، مستانه مستانه
خواهم بر ابرویت ، رویت ، رویت
هر دم کشم وسمه ، هر دم کشم وسمه
ترسم که مجنون کند بسی مثل من کسی
چشم نرگست دیوانه دیوانه ، دیوانه دیوانه
یه شب بیا منزل ما
حل کن دو صد مشکل ما
ای دلبر خوشگل ما
دردت به جان ما شد
روح و روان ما شد
خواهم که بر چشمت ، چشمت ، چشمت
هر دم کشم سرمه ، هر دم کشم سرمه
ترسم پریشان کند بسی حال هر کسی
چشم نرگست مستانه مستانه ، مستانه مستانه
خواهم که بر رویت ، رویت ، رویت
هر دم زنم بوسه ، هر دم زنم بوسه
ترسم که نالان کند بسی مثل من کسی
چشم نرگست جانانه جانانه ، جانانه جانانه
یک شب بیا منزل ما
حل کن دو صد مشکل ما
ای دلبر خوشگل ما
دردت به جان ما شد
روح و روان ما شد ...
هر دم زنم شانه ، هر دم زنم شانه
ترسم پریشان کند بسی حال هرکسی
چشم نرگست مستانه مستانه ، مستانه مستانه
خواهم بر ابرویت ، رویت ، رویت
هر دم کشم وسمه ، هر دم کشم وسمه
ترسم که مجنون کند بسی مثل من کسی
چشم نرگست دیوانه دیوانه ، دیوانه دیوانه
یه شب بیا منزل ما
حل کن دو صد مشکل ما
ای دلبر خوشگل ما
دردت به جان ما شد
روح و روان ما شد
خواهم که بر چشمت ، چشمت ، چشمت
هر دم کشم سرمه ، هر دم کشم سرمه
ترسم پریشان کند بسی حال هر کسی
چشم نرگست مستانه مستانه ، مستانه مستانه
خواهم که بر رویت ، رویت ، رویت
هر دم زنم بوسه ، هر دم زنم بوسه
ترسم که نالان کند بسی مثل من کسی
چشم نرگست جانانه جانانه ، جانانه جانانه
یک شب بیا منزل ما
حل کن دو صد مشکل ما
ای دلبر خوشگل ما
دردت به جان ما شد
روح و روان ما شد ...
روزگار اما وفا با ما نداشت/ طاقت خوشبختي ما را نداشت..
پيش پاي عشق ما سنگي گذاشت/بي گمان از مرگ ما پروا نداشت
آخر اين قصه هجران بود و بس/حسرت و رنج فروان بود و بس
يار ما را از جدايي غم نبود/در غمش عاشق و مجنون كم نبود
بر سر پيمان خود محكم نبود/سهم ما از عشق جز ماتم نبود
با من ديوانه پيمان ساده بست/ساده هم آن عهد و پيمان را شكست
آن كبوتر عاقبت از بند رست/رفت و با دلداري ديگر عهد بست
باكه گويم او كه هم خون من است/جسم وجانش تشنه خون من است
عاقبت هم وصل او قسمت نشد/اين گدا مشمول آن رحمت نشد
اين طلا حاصل به اين قيمت نشد:
banooyeariayi
عضو جدید
سیـ راب کن...
گونهـ هـایــ م را
از لــ رزش هــای نفس هــا یتـ
گونهـ هـایــ م را
از لــ رزش هــای نفس هــا یتـ
غروب یک روز ِ ابری ِ زمستانیتوی کافی شاپ
روی همان میز همیشگی
.
.
.
همان سفارش ِ همیشگی...
یک فنجان قهوه تلخ
قاشق را میگیرم توی دستم
کمی شکر و شیر
شروع میکنم به هم زدن
هر دوری که قاشق توی فنجان میزند
لبخندت عمیقتر میشود و یک خاطره جان میگیرد
قهوه را یک نفس سر میکشم
تلخ است
میسوزم
صدای صاحب کافی شاپ را میشنوم
ببخشید
اگه قهوه تون تموم شده،میشه خواهش کنم میزتون رو به زوج ِ جوونی که منتظرن بدید؟
حالا دیگر منگی از سرم پریده
به جای خالی ات نگاه میکنم
هدیه ات را میگذارم کنار ِ فنجان ِ دست نخورده
و آرام زیر لب میگویم:
عشق من!
روزت مبارک!
من می روم اما به او بگویید دوستش دارم،
به او که تنش بوی گلهای سرخ را میدهد،
به او ...که با جادوی کلامش زیباترین لغات را شناختم،
به او که لحن صدایش دلپذیرترین آهنگ است،
به او که نگاهش به گرمییه آفتاب و لبانش به سرخیه شقایق ودلش به زلالییه باران است،
به او که برای من مینویسد،
مینویسد از باران، از شبنم، از گرمای عشق و ...
من می روم اما به او بگویید دوستش دارم ،
به او که قلبش به وسعت دریاییست که قایق کوچک دل من درآن غرق شده،
به او که مرا از این زمین خاکی به سرزمین نورو شعرو ترانه برد،
و چشمهایم را به دنیایی پر از زیبایی باز کرد.
من می روم اما به او بگویید دوستش دارم،
به او که صدای پایش را میشنوم،
به او که لحن کلامش را میشناسم،
به او که عمق نگاهش را میفهمم،
به او که .....
من می روم اما به او بگویید دوستش دارم،
به او که گل همیشه بهارمن است،
به او که قشنگترین بهانه برای بودن من است
او که عشق جاودانه من است......
به او که تنش بوی گلهای سرخ را میدهد،
به او ...که با جادوی کلامش زیباترین لغات را شناختم،
به او که لحن صدایش دلپذیرترین آهنگ است،
به او که نگاهش به گرمییه آفتاب و لبانش به سرخیه شقایق ودلش به زلالییه باران است،
به او که برای من مینویسد،
مینویسد از باران، از شبنم، از گرمای عشق و ...
من می روم اما به او بگویید دوستش دارم ،
به او که قلبش به وسعت دریاییست که قایق کوچک دل من درآن غرق شده،
به او که مرا از این زمین خاکی به سرزمین نورو شعرو ترانه برد،
و چشمهایم را به دنیایی پر از زیبایی باز کرد.
من می روم اما به او بگویید دوستش دارم،
به او که صدای پایش را میشنوم،
به او که لحن کلامش را میشناسم،
به او که عمق نگاهش را میفهمم،
به او که .....
من می روم اما به او بگویید دوستش دارم،
به او که گل همیشه بهارمن است،
به او که قشنگترین بهانه برای بودن من است
او که عشق جاودانه من است......
احساس تو طروات باران است
بر زخم شکوفه های گل درمان است
هروقت که در هوای تو میچرخم
انگار نفس کشیدنم آسان است
بر زخم شکوفه های گل درمان است
هروقت که در هوای تو میچرخم
انگار نفس کشیدنم آسان است
من دلم تنگ می شود
برای تو
برای هرآنچه که تکانم می دهد
تـــــا تــامل خـــویش
بـــــــرای خاطراتمان
چیزهایی که تو، توهم می خوانیشان
دلــم کــه تنـــگ می شــود
پای لحظه های خالی از تو
بــساط اشک پهن می کــنم
گوش خیالم را به گذشته می چسبانم
صدایت را از امواج پراکندهی زمان جمع می کنم
پژواک صدایت بر دیوار ذهن می کوبد
پر از آواز می شوم از تو
مگرغیر از این است
که توهم هم وجود دارد؟
باشد ...
به خودم دروغ نمی گویم!
اما به حقیقت دقایق پریشان عاشقی سوگند
دلم برای این توهم تنگ می شود...
برای تو
برای هرآنچه که تکانم می دهد
تـــــا تــامل خـــویش
بـــــــرای خاطراتمان
چیزهایی که تو، توهم می خوانیشان
دلــم کــه تنـــگ می شــود
پای لحظه های خالی از تو
بــساط اشک پهن می کــنم
گوش خیالم را به گذشته می چسبانم
صدایت را از امواج پراکندهی زمان جمع می کنم
پژواک صدایت بر دیوار ذهن می کوبد
پر از آواز می شوم از تو
مگرغیر از این است
که توهم هم وجود دارد؟
باشد ...
به خودم دروغ نمی گویم!
اما به حقیقت دقایق پریشان عاشقی سوگند
دلم برای این توهم تنگ می شود...
گــــــاهی آنقـــــــــدر دلم از زنــــــدگی سیر میشود
کـــــــــــــه
میخواهم تا سقف آسمــــــان پرواز کنــــــــــــــم
و رویـــــــــش دراز بکـــــــــــــــشم
آرام و آســـــــــــــــــــــــوده!!!
مثل مـــــاهی حوضمـــــــــــــــــــان که چند روزیست روی اب اســـــــــــــــــــــ ـــــــــت............
کـــــــــــــه
میخواهم تا سقف آسمــــــان پرواز کنــــــــــــــم
و رویـــــــــش دراز بکـــــــــــــــشم
آرام و آســـــــــــــــــــــــوده!!!
مثل مـــــاهی حوضمـــــــــــــــــــان که چند روزیست روی اب اســـــــــــــــــــــ ـــــــــت............
در مهربانی ِ نگاهت
ذوب می شود یخ احساسم
با تو
می توان آسود در انتهای راهی که به بن بست رسیده است
ومی توان بالا رفت
از دیوار روزمرگی ها
و نترسید...
ذوب می شود یخ احساسم
با تو
می توان آسود در انتهای راهی که به بن بست رسیده است
ومی توان بالا رفت
از دیوار روزمرگی ها
و نترسید...
همیشــــ ـــ ـه از آمدن ِ نــ بر سر کلماتــــــ ـــ ـ مـی ترسیــدَم !
نـ داشتن ِ تو ...نـ بودن ِ تو ...
نـ ماندن ِ تو ...
.
.
.
کــاش اینبــار حداقل دل ِ واژه برایــــ ـــ ـم می سوختـــــ ـــ ـ
و خبــری مـی داد از
نـ رفتن ِ تـــو ..
نـ داشتن ِ تو ...نـ بودن ِ تو ...
نـ ماندن ِ تو ...
.
.
.
کــاش اینبــار حداقل دل ِ واژه برایــــ ـــ ـم می سوختـــــ ـــ ـ
و خبــری مـی داد از
نـ رفتن ِ تـــو ..
دلتنگم.. .
برای همه ی آنچه از دست داده ام و از دست میدهم دلتنگم ...
دلتنگی من فقط کار امروز نیست.
کار یک عمر است...
به غروب خورشید می نگرم و اشک چشمانم مرا از دیدن ادامه ی آن محروم می سازند.
دلتنگی سخت تر از هر کاریست
اما هنوز خوشبختم...
که میتوانم حداقل دلتنگ باشم.
آری دلتنگی هم عالمی دارد...
برای همه ی آنچه از دست داده ام و از دست میدهم دلتنگم ...
دلتنگی من فقط کار امروز نیست.
کار یک عمر است...
به غروب خورشید می نگرم و اشک چشمانم مرا از دیدن ادامه ی آن محروم می سازند.
دلتنگی سخت تر از هر کاریست
اما هنوز خوشبختم...
که میتوانم حداقل دلتنگ باشم.
آری دلتنگی هم عالمی دارد...
در اين شبــهاي بـــاراني
غــــــم انگيز است تنـــــــهايــــــي
بـــــــه امـــــــيد نگـــــــاهي تلــخ که مي آيـــــي
به احســــاست قســــــم يــــک شب
دلم مي ميرد از حسرت
و من اهسته ميگويم :
تــــــو هــــــــم ديـــــگر نمـــيـــايــــي .....
red-girl
عضو جدید
نگـــــــران نباش، " حــــال مـــن خـــــــوب اســت "
بــزرگ شـــده ام...
دیگر آنقـــدر کــوچک نیستـم که در دلــــتنگی هـــایم گم شــــوم...!
آمـوختــه ام،
که این مردم ماندنی نیستند در روزگارم..
... ... ... ... ... آمــوختــه ام،
که دیگــر دلم برای "نبــودنـت" تنگ نشــــود.
راســــــتی،
دروغ گـــــفتن را نیــــــــز، خـــــــــوب یاد گـــرفتــه ام...!
"حــــال مـــن خـــــــوب اســت" ... خــــــوبِ خــــوب
بــزرگ شـــده ام...
دیگر آنقـــدر کــوچک نیستـم که در دلــــتنگی هـــایم گم شــــوم...!
آمـوختــه ام،
که این مردم ماندنی نیستند در روزگارم..
... ... ... ... ... آمــوختــه ام،
که دیگــر دلم برای "نبــودنـت" تنگ نشــــود.
راســــــتی،
دروغ گـــــفتن را نیــــــــز، خـــــــــوب یاد گـــرفتــه ام...!
"حــــال مـــن خـــــــوب اســت" ... خــــــوبِ خــــوب
هَـمیشه بـآید کَسـی باشد
کـــہ معنی سه نقطه‌هاے انتهاے جمله‌هایَتـــ را بفهمد
هَـمیشه بـآید کسـی باشد
تا بُغض‌هایتــ را قبل از لرزیدن چـآنه‌ات بفهمد
بـآید کسی باشد
کـــہ وقتی صدایَتــ لرزید بفهمد
کـــہ اگر سکوتـــ کردے، بفهمد...
کسی بـآشد
کـــہ اگر بهانه‌گیـر شدے بفهمد
کسی بـآشد
کـــہ اگر سردرد را بهـآنه آوردے برای رفتـن و نبودن
بفهمد به توجّهش احتیآج دارے
بفهمد کـــہ درد دارے
کـــہ زندگی درد دارد
بفهمد کـــہ دلت برای چیزهاے کوچکش تنگــ شده استــ
بفهمد کـــہ دِلتــ براے قَدمــ زدن زیرِ باران...
براے بوسیـدَنش...
براے یك آغوشِ گَرمــ تنگ شده است
همیشه باید کسی باشد
همیشه...
شعر مرا از بر کن
بنشین روی نسیمی
که ز احساس برون می آید
برو آن گوشه باغ
سمت آن نرگس مست
که ز تنهایی خود دلتنگ است
و بخوان در گوشش
و بگو باور کن
یک نفر یاد تو را
دمی از دل نبرد
بنشین روی نسیمی
که ز احساس برون می آید
برو آن گوشه باغ
سمت آن نرگس مست
که ز تنهایی خود دلتنگ است
و بخوان در گوشش
و بگو باور کن
یک نفر یاد تو را
دمی از دل نبرد
به خودم چرا،
اما به تو كه نمي توانم دروغ بگويم!
مي دانم بر نمي گردي!
مي دانم كه چشمم به راه خنده هاي تو خواهد خشكيد!
مي دانم كه در تابوت ِ همين ترانه ها خواهم خوابيد!
مي دانم كه خط پايان پرتگاه گريه ها مرگ است!
اما هنوز كه زنده ام!
گيرم به زور ِ قرس و قطره و دارو،
ولي زنده ام هنوز!
پس چرا چراغه خوابهايم را خاموش كنم؟
چرا به خودم دروغ نگويم؟
من بودن ِ بي رؤيا را باور نمي كنم!
بايد فاتحه كسي را كه رؤيا ندارد خواند!
اين كارگري،
كه ديوارهاي ساختمان نيمه كاره كوچه ما را بالا مي برد،
سالها پيش مرده است!
نگو كه اين همه مرده را نمي بيني!
مرده هايي كه راه مي روند و نمي رسند،
حرف مي زنند و نمي گويند،
مي خوابند و خواب نمي بينند!
مي خواهند مرا هم مرده بينند!
مرا كه زنده ام هنوز!
(گيرم به زور قرص و قطره و دارو!)
ولي من تازه به سايه سار سوسن و صنوبر رسيده ام!
تازه فهميده ام كه رؤيا،
نام كوچك ترانه است!
تازه فهميده ام،
كه چقدر انتظار آن زن سرخپوش زيبا بود!
تازه فهميده ام كه سيد خندان هم،
بارها در خفا گريه كرده بود!
تازه غربت صداي فروغ را حس كرده ام!
تازه دوزاري ِ كج و كوله آرزوهايم را
به خورد تلفن ترانه داده ام!
پس كنار خيال تو خواهم ماند!
مگر فاصله من و خاك،
چيزي بيش از چهار انگشت ِ گلايه است،
بعد از سقوط ِ ستاره آنقدر مي ميرم،
كه دل ِ تمام مردگان اين كرانه خنك شود!
ولي هر بار كه دستهاي تو،
(يا دستهاي ديگري، چه فرقي مي كند؟)
ورق هاي كتاب مرا ورق بزنند،
زنده مي شود
و شانه ام را تكيه گاه گريه مي كنم!
اما، از ياد نبر! بيبي باران!
در اين روزهاي ناشاد دوري و درد،
هيچ شانه اي، تكيه گاه ِ رگبار گريه هاي من نبود!
هيچ شانه اي!?
اما به تو كه نمي توانم دروغ بگويم!
مي دانم بر نمي گردي!
مي دانم كه چشمم به راه خنده هاي تو خواهد خشكيد!
مي دانم كه در تابوت ِ همين ترانه ها خواهم خوابيد!
مي دانم كه خط پايان پرتگاه گريه ها مرگ است!
اما هنوز كه زنده ام!
گيرم به زور ِ قرس و قطره و دارو،
ولي زنده ام هنوز!
پس چرا چراغه خوابهايم را خاموش كنم؟
چرا به خودم دروغ نگويم؟
من بودن ِ بي رؤيا را باور نمي كنم!
بايد فاتحه كسي را كه رؤيا ندارد خواند!
اين كارگري،
كه ديوارهاي ساختمان نيمه كاره كوچه ما را بالا مي برد،
سالها پيش مرده است!
نگو كه اين همه مرده را نمي بيني!
مرده هايي كه راه مي روند و نمي رسند،
حرف مي زنند و نمي گويند،
مي خوابند و خواب نمي بينند!
مي خواهند مرا هم مرده بينند!
مرا كه زنده ام هنوز!
(گيرم به زور قرص و قطره و دارو!)
ولي من تازه به سايه سار سوسن و صنوبر رسيده ام!
تازه فهميده ام كه رؤيا،
نام كوچك ترانه است!
تازه فهميده ام،
كه چقدر انتظار آن زن سرخپوش زيبا بود!
تازه فهميده ام كه سيد خندان هم،
بارها در خفا گريه كرده بود!
تازه غربت صداي فروغ را حس كرده ام!
تازه دوزاري ِ كج و كوله آرزوهايم را
به خورد تلفن ترانه داده ام!
پس كنار خيال تو خواهم ماند!
مگر فاصله من و خاك،
چيزي بيش از چهار انگشت ِ گلايه است،
بعد از سقوط ِ ستاره آنقدر مي ميرم،
كه دل ِ تمام مردگان اين كرانه خنك شود!
ولي هر بار كه دستهاي تو،
(يا دستهاي ديگري، چه فرقي مي كند؟)
ورق هاي كتاب مرا ورق بزنند،
زنده مي شود
و شانه ام را تكيه گاه گريه مي كنم!
اما، از ياد نبر! بيبي باران!
در اين روزهاي ناشاد دوري و درد،
هيچ شانه اي، تكيه گاه ِ رگبار گريه هاي من نبود!
هيچ شانه اي!?
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
| M | *** ♥♥♥ در خلوت احساس ♥♥♥ *** | ادبیات | 2235 |