رباعی و دو بیتی

[Azarnush]

گویند که جز تو را نمی باید خواست
گویند که این خواستن از اهل خطاست
باراستی و خطا مرا کاری نیست
زیرا که حساب من دیوانه سواست

نیما​

 

[primrose]

​

ای بی خبران شکل مجسم هیچ است
​

وین طارم نه سپهر ارقم هیچ است​

خوش باش که در نشیمن کون و فساد​

وابسته يک دمیم و آن هم هیچ است

خیام
​

​

 

[*Chakavak*]

يا عافيت از چشم فسون سازم ده
يا آنكه زبان شكوه پردازم ده

يا دردي و غمي كه داده اي بازش گير
يا جان و دلي كه برده اي بازم ده


​

رهی معیری
​

 

[primrose]

احوال دل آن زلف دوتا داند و من
راز دل غنچه را صبا داند و من
بی من تو چگونه ای ندانم اما
من بی تو در آتشم خدا داند و من!

رهی معیری

 

[*** s.mahdi ***]

قومي متفکرند اندر ره دين
قومي به گمان فتاده در راه يقين

مي‌ترسم از آن‌که بانگ آيد روزي
کاي بي‌خبران راه نه آن است و نه اين!

"حکيم خيام"
​

 

[primrose]

یارب به تو در گریختم بپذیرم
در سایه لطف لایزالی گیرم
کس را گذر از جاده تقدیر تو نیست
تقدیر تو کرده ای تو کن تدبیرم

ابوسعید ابوالخیر

 

[Motahare89]

در دایره ی سپهر ناپیدا غور
جامیست که جمله را چشانند به دور
نوبت چو به دور تو رسد آه مکن
می نوش به خوشدلی که دور است به خور
حکیم خیام

 

[خردبین]

گویند کسان بهشت با حور خوش است
من می گویم که آب انگور خوش است
این نقد بگیر و دست از آن نسیه بردار
کاواز دهل شنیدن از دور خوش است. عمر خیام

 

[دختر شرقی]

گر آمدنم بخود بدی نامدمی

ور نیز شدن بمن بدی کی شدمی

به زان نبدی که اندر این دیر خراب

نه آمدمی نه شدمی نه بدمی

خیام

 

[*** s.mahdi ***]

اول به هزار لطف بنواخت مرا
آخر به هزار غصه بگداخت مرا

چون مهره مهر خويش مي باخت مرا
چون من همه او شدم بينداخت مرا

 

[yalda63]

ز دست دیده و دل هر دو فریاد/ که هر چه دیده بیند دل کند یاد
بسازم خنجری نیشش ز فولاد/ زنم بر دیده تا دل گردد آزاد

 

[naghmeirani]

هر کار که هست جز به کام تو مباد
هر خصم که هست جز به دام تو مباد
هر سکه که هست جز به نام تو مباد
هر خطبه که هست جز به بام تو مباد


منوچهری
​

 

[كندو]

اي كاش كه جاي آرميدن بودي
يا اين ره دور را رسيدن بودي
يا از پس صد هزار سال از دل خاك
چون سبزه اميد بر دميدن بودي!
رباعيات خيام

 

[كندو]

گويند كسان بهشت با حور خوش است
من ميگويم كه آب انگور خوش است
اين نقد بگير و دل به آن نسيه مده
كآواز دهل شنيدن از دور خوش است!
رباعيات خيام

 

[naghmeirani]

با آمـــــدنــــــت بــهـــشــــت را آوردی

طــعـــم خـــوشِ ســرنــوشـت را آوردی

گلــشن شــده از وجــود تــو خــانـه ی دل

تــو نــیــکی ِ یـــک ســرشـت را آوردی

 

[كندو]

زرد است که با درد موافق شده است
تلخ است که لبریز حقایق شده است
شاعر نشدی وگرنه می فهمیدی
پاییز بهاری است که عاشق شده است​

 

[كندو]

با آمـــــدنــــــت بــهـــشــــت را آوردی

طــعـــم خـــوشِ ســرنــوشـت را آوردی

گلــشن شــده از وجــود تــو خــانـه ی دل

تــو نــیــکی ِ یـــک ســرشـت را آوردی

کاش بودی تا دلم تنها نبود / تا اسیر غصه ی فردا نبود
کاش بودی تا فقط باور کنی / بی تو هرگز زندگی زیبا نبود​

 

[naghmeirani]

تا در نرسد وعدهٔ هر کار که هست
سودی ندهد یاری هر یار که هست

تا زحمت سرمای زمستان نکشد
پر گل نشود دامن هر خار که هست

**ابوسعید ابوالخیر*

 

[كندو]

در ذهن نیافرینمت میمیرم...
از شاخه اگر نچینمت میمیرم....
ای عادت چشمهای بی حوصله ام....
یک روز اگر نبینمت میمیرم........

 

[naghmeirani]

[h=2][/h]

سودای تو از سرم به در می‌نرود
نقشت ز برابر نظر می‌نرود

افسوس که در پای تو ای سرو روان
سر می‌رود و بی‌تو به سر می‌نرود

::سعدی::
​

 

[كندو]

تو راگم می کنم هر روز و پیدا می کنم هر شب

بدین سان خواب ها را با تو زیبا می کنم هر شب​

تبی این کاه را چون کوه سنگین می کند آنگاه​

چه آتش ها که در این کوه برپا می کنم هر شب​

 

[naghmeirani]

با حوصله کیف و چمدانم را بست

-انگار که دست و پای جانم را بست-

گفتم که بگویم چقدر دوس..، ولی

با بوسه ی محکمی دهانم را بست

*جلیلِ صفر بیگی*

 

[MOΣIN]

گويند كسان بهشت باحور خوشست...من مي گويم كه اب انگور خوشست
اين نقد بگير ودست از ان نسيه بدار...كاواز دهل شنيدن از دور خوشست

 

[naghmeirani]

یار آمد و یار دل‌نواز آمد باز

بهر دل خسته چاره‌ساز آمد باز

عمرم همه رفته بود از رفتن او

صد شکر که عمر رفته باز آمد

**هلالی جغتائی**

 

[MOΣIN]

تركيب پياله اي كه در هم پيوست...بشكستن ان روا نمي دارد مست
چندين سر وپاي نازنين از سردست...بر مهر كه پيوست وبه كين كه نشست

 

[*** s.mahdi ***]

قومي متفکرند اندر ره دين
قومي به گمان فتاده در راه يقين

مي‌ترسم از آن‌که بانگ آيد روزي
کاي بي‌خبران راه نه آن است و نه اين!

"حکيم خيام"

 

[naghmeirani]

این دل به کدام واژه گویم چون شد

کز پرده برون و پرده دیگرگون شد

بگذار بگویمت که از نا گفتن

این قافیه در دل رباعی خون شد



(قیصر امین پور)

 

[MOΣIN]

اين قافله عمر عجب مي گذرد...درياب دمي كه باطرب مي گذرد
ساقي غم فرداي حريفان چه خوري...پيش ار پياله را كه شب مي گذرد

 

[*** s.mahdi ***]

مژده ای گل که دگر باد صبا باز امد
هدهد خوش خبر از طرف سبا باز امد

بر کش ای مرغ سحر نغمه داوودی باز
که سلیمان گل از باد هوا باز امد

 

[*** s.mahdi ***]

کعبه منم، قبله منم، سوی من آريد نماز
کان صنم قبله نما خم شد و بوسيد مرا

پرتو ديدار خوشش تافته در ديده من
آينه در آينه شد: ديدمش و ديد مرا