هدف و امتیاز اصلی استفاده از از این الگوریتم این است که حتی با وجود اینکه اطلاعات به دست آمده ممکن است فقط اطلاعات تقریبی باشند (و نه قطعی) , میتوان میزان جذابیت راه حل زیرپایه را به راحتی مشخص کرد.بگذارید با در نظر گرفتن به عنوان میزان جذابیت راه حل زیرپایه ی i به توضیح میزان احتمال وقوع بپردازیم :
احتمال برای راه حل زیر پایه ی i که به راه حل اصلی الحاق میشود برابر است با نسبت میزان جذابیت تقسیم بر تمامی جذابیتهای راه حلهای زیر پایه ی دیگر :
برای اضافه کردن راه حلهای جدید به راه حل اصلی , زنبورها از نوعی انتخاب به نام Roulette Wheel Selection استفاده میکنند.
Bee's Partial Solutions Coparison Mechanism
در توصیف مکانیزم مقایسه ی راه حلهای زیر پایه ی زنبور , ما موضوع "بدی راه حل زیرپایه" را معرفی میکنیم که برابر است با :
کمیتهای بالا به صورت زیر تعریف میشوند :
: بدی راه حل زیرپایه به وسیله ی k امین زنبور
: مقادیر تابع مفعولی از راه حل زیرپایه ایی که به وسیله ی ن امین زنبور کشف شده
: مقادیر تابع مفعولی از بهترین راه حل زیرپایه ی کشف شده از ابتدای روند جستجو تاکنون
: مقادیر تابع مفعولی از بدترین راه حل زیرپایه ی کشف شده از ابتدای روند جستجو تاکنون
الگوریتم منطق تقریبی برای تعیین بدی راه حل زیرپایه از قوانینی به شکل زیر تشکیل شده است :
اگر راه حل کشف شده بد بود
آنگاه وفاداری کم خواهد شد.
زنبورها از منطق تقریبی و مقایسه ی راه حلهای زیرپایه ی کشف شده شان با بهترین راه حل زیرپایه , و مقایسه ی راه حلهای زیرپایه کشف شده با بدترین راه حلها از آغاز روند جستجو استفاده میکند.
در این روش حقایق تاریخی که بوسیله ی تمامی اعضای کلونی زنبور بوجود آمده اند تاثیر قابل توجهی بر راههای آینده ی جستجو دارند.
2.3.3 : Bee's Decision About Recruiting The Nestmates
از زمان شروع زندگی زنبورها و یا بهتر از بگوییم از زمان شروع زندگی حشرات اجتماعی , احتمال رخدادی است که در آن زنبور به پرواز در طول همان مسیر بدون گرفتن همراه ادامه دهد. احتمال بسیار کمی است ( <<1).
زنبورها تا محل رقص پواز میکنند و با احتمالی برابر با میرقصند.این نوع ارتباط بین زنبورها منجر به ساخته شدن فاکتوری به نام "هوش جمعی" میکند.
در اینحالت هنگامی که زنبور تصمیم میگیرد که همان مسیر را پرواز نکند , آن زنبور به سالن رقص رفته و از دیگر زنبورها پیروی خواهد کرد.
2.3.4 : Calculating The Number Of Bees Changing The Path
هر راه حل زیرپایه که در ناحیه ی رقص اعلان شده , دو ویژگی اصلی داشته است :
الف) مقادیر تابع مفعولی
ب) تعداد زنبورهایی که آن راه حل زیرپایه را اعلان کرده اند
این تعداد یک تعیین کننده ی خوب برای دانش دسته جمعی زنبورهاست.این فرایند نشان میدهد که چگونه کلونی زنبوری راه حل زیرپایه ی خاصی را در نظر میگیرد.
الگوریتم منطق تقریبی برای معین کردن جذابیت راه حل زیرپایه ی اعلان شده از قوانین زیر تشکیل شده است :
اگر طول راه اعلان شده کوتاه باشد و تعداد زنبورهای اعلان کننده کم باشد
آنگاه جذابیت راه حل زیرپایه متوسط است.
جذابیت محاسبه شده ی راه در این روش میتواند مقادیری بین 0 و 1 را اختیار کند.هر چقدر مقدار محاسبه زیادتر باشد , راه حل اعلان شده جذابیت بیشتری دارد.زنبورها کم و بیش به راه اولیه و قدیمی خود وفادارند , همزمان راه های اعلان شده ی جدید جذابیت کم و بیشی برای آنها خواهد داشت.
بعنوان مثال بیایید دو راه فرضی را و بنامیم.ما با تعداد زنبورهایی را که راه را ترک کرده اند و به جفتهایی ملحق شده اند که در طول راه پرواز میکنند , را مشخص میکنیم.
الگوریتم منطق تقریبی برای محاسبه ی تعداد زنبورهای جابجا شده شامل قوانینی به فرم زیر است :
اگر وفاداری زنبورها به راه پایین باشد و جذابیت راه بالا باشد
آنگاه تعداد زنبورهای جابجا شده از راه به راه بعدی بالا است.
در این روش تعداد زنبورهایی که در طول یک مسیر خاص پرواز میکنند , قبل از رفت بعدی تغییر داده شده.با استفاده از دانش اجتماعی و به اشتراک گذاری اطلاعات , زنبورها بر مسیرهای تضمین شده ی جستجو تمرکز میکنند , و مسیرهای کمتر تضمین شده را کم کم ترک میکنند.
4 : Case Study : The Ride-Matching Problem
شبکه های راه شهری در بیشتر کشورها به طرز شدیدی متراکم شده و در نتیجه زمان سفر درون شهری زیاد شده , تعداد توقفها افزایش یافته , وقفه های پیش بینی نشده , هزینه ی سفر درون شهری , مزاحمت برای رانندگان و مسافران و نیز آلودگی هوا , سطح صدای ناهنجار و تعداد تصادفات ناشی از ترافیک افزایش یافته است.
افزایش ظرفیت شبکه ی ترافیکی به وسیله ی ساختمانها و جاده های بیشتر در حالیمه هزینه های زیادی دارد , آسیبهای محیطی زیادی نیز دارد.استفاده ی موثرتر از منابع موجود برای حمایت از رشد تقاضای سفر ضروری است.
RideSharing یکی از تکنیکهای شناخته شده ی مدیریت رشد سفر (TDM) است که توصیه به شریک شدن دو یا چند نفر (با دو یا چند مبدا و مقصد) در یک وسیله ی نقلیه میکند.تمام رانندگانی که در RideSharing شرکت کردند به اپراتور اطلاعات زیر را در مورد تکنیک سفر اشاره شده , ارائه دادند :
الف) ظرفیت وسیله ی نقلیه (دو , سه و یا چهار نفر).
ب) روزهایی از هفته که هر فرد برای شرکت در RS حاضر است.
ج) مبدا سفر برای هر روز هفته.
د) مسافت سفر برای هر روز هفته.
ه)مقصد مورد نظر و/یا زمان رسیدن برای هر روز هفته
مسئله ی RS که در این مقاله به آن اشاره شده میتواند به روش زیر تعریف شود :
مسیریابی و زمان بندی وسایل نقلیه و مسافران برای تمامی هفته در "بهترین روش ممکن".
موارد زیر توابع پتانسیل مفعولی هستند :
الف) کمینه کردن کل مسافتی که توسط تمامی اعضای شرکت کننده پیموده میشود
ب) کمینه کردن وقفه ی کل
ج) برابر کردن نسبی بهره برداری از وسایل نقلیه
ما وقتی از مسئله ی بهینه سازی ترکیبی معین استفاده میکنیم که مقصد در نظر گرفته شده یا زمان رسیدن هر دو ثابت هستند (برای مثال "من میخواهم راس ساعت 8 صبح سوار شوم") , به بیان دیگر در بسیاری از حالتهای زندگی واقعی مقصد در نظر گرفته شده و/یا زمان رسیدن , از منطق فازی طبعیت میکند (برای مثال "من میخواهم حدود ساعت 8 صبح سوار شوم") , در اینحالت با مسئله ی RS باید به عنوان مسئله ی بهینه سازی ترکیبی *دارای عدم قطعیت* رفتار کرد.
3.1 : Solving The Ride-Matching Problem By The Fuzzy Bee System
بیایید هر مسافری که در RS شرکت کرده است را بعنوان یک گره در نظر بگیریم (شکل 2).ما مسئله مان را به مراحلی تجزیه میکنیم.اولین سرنشین ماشین (راننده) مرحله ی اول معرفی میشود , دومین مسافری که به RS ملحق میشود (مرحله ی دوم) و...
در طی رفت زنبور تعداد معینی از گره ها را بازدید خواهد کرد , یک راه حل زیر پایه ایجاد میکند و پس از آن به کندو (یعنی گره ی O) برمیگردد.
در کندو زنبور در روند تصمیم گیری شرکت خواهد کرد.زنبورها تمام راه حلهای زیر پایه ی تولید شده را مقایسه میکنند.بر مبنای کیفیت راه حلهای زیرپایه ی تولید شده , هر زنبور تصمیم میگیرد که آیا مسیر تولید شده را ترک ند و زنبور سرگردان شود , یا به پرواز در طول مسیر کشف شده بدون گرفتن همراه ادامه دهد , یا برقصد و بدینگونه همراهی بگیرد قبل از آنکه به مسیر کشف شده بازگردد.
بسته به کیفیت راه حل زیر پایه ی تولید شده , هر زنبور سطح معینی از وفاداری را به راه قبلی کشف شده دارد.بعنوان مثال زنبورهای B1 و B2 و B3 در فرایند تصمیم گیری شرکت میکنند.پس از مقایسه ی تمام راه حلهای زیرپایه ی تولید شده , زنبور B1 تصمیم میگیرد راه فعلی را ترک کرده و به زنبور B2 ملحق شود.
زنبورهای B1 و B2 با هم در طول مسیری که به وسیله ی زنبور B2 تولید شده , پرواز میکنند.
هنگامی که به انتهای مسیر رسیدند آنها آزاد هستند تا تصمیمی فردی درباره ی گره ی بعدی که باید بازدید شود بگیرند.
زنبور B3 به پرواز در طول مسیر بدون گرفتن همراه ادامه میدهد(شکل 3).در این روش زنبورها دوباره عمل رفت را انجام میدهند.در طی دومین رفت زنبورها تعداد کمی گره ی بیشتر (نسبت به اولین بار) را ملاقات میکنند , راه حلهای زیرپایه ی تولید شده ی قبلی را توسعه میدهند و پس از آن دوباره عمل برگشت را اجرا میکنند و به کندو (گره ی O) بازمیگردند.
در کندو دوباره زنبورها در فرایند تصمیم گیری شرکت میکنند , تصمیم میگیرند , سومین رفت را اجرا میکنند و ...
تکرار هنگامی تمام میشود که زنبورها تمامی گره ها را بازدید کرده باشند.هنگام انتخاب گره ی بعدی که باید در رفت بعدی بازدید شود , زنبور گره ی خاصی را بعنوان "کمتر جذاب" , "جذاب" و "خیلی جذاب" در نظر میگیرد که وابسته به نزدیکی مکانی یا زمانی بین دو درخواست از دو مسافر است.
ما این نزدیکی ها را "فاصله ی مکانی در مبدا" , "فاصله ی مکانی در مسافت" و "فاصله ی زمانی در ورود به مقصد" مینامیم.
ما در نظر میگیریم که زنبور مصنوعی میتواند فاصله ی خاصی بین دو گره را با عنوانهای "کوتاه" , "متوسط" و "طولانی" شناسانی کند.