آسوشیتدپرس: شمار زیادی از سانتریفیوژهای ایران با اختلال مواجه شده‌اند

[Parsi.Eng]

پرسش: استاکس نت چیست؟
پاسخ: کرم ویندوز است که توسط USB پخش می شود. این کرم می تواند در داخل یک سازمان خودش را در منابع به اشتراک گذاشته شده ی شبکه (در صورت انتخاب کلمات عبور ضعیف) پخش کند.
پرسش: این کرم می تواند خودش را از طریق دستگاه های USB دار پخش کند؟
پاسخ: البته. استاکس نت می تواند خودش را از طریق هر چیزی که شما آن را به عنوان یک درایو نصب می کنید، پخش کند. مثلا، گوشی تلفن همراه، هارد اکسترنال، فریم عکس و غیره.
پرسش: کارش چیست؟
پاسخ: سیستم را آلوده کرده و خودش را با یک روت کیت مخفی می کند و به نظاره می نشیند تا اینکه سیستم آلوده به یک سیستم کارخانه ایی زیمنس متصل شود.
پرسش: با سیستم کارخانه ایی زیمنس چه می کند؟
پاسخ: استاکس نت دستورات ارسال شده از کامپیوتر ویندوز دار به PLC (کنترل کننده) را تغییر می دهد.
پرسش: چه کار با کارخانه مورد نظرش می تواند انجام دهد؟
پاسخ: تغییرات پیچیده ایی برای سیستم ایجاد می کند. نتیجه ی تغییرات بدون مشاهده ی محیط واقعی قابل کشف نیست.
پرسش: چه کاری از این کرم بر می آید؟
پاسخ: می تواند موتورها، حمل کننده های تسمه ای و پمپ ها را تعدیل کند. استاکس نت می تواند یک کارخانه را از کار بیاندازد. با یک تغییرات درست و حسابی قدرت انفجار اجزا را دارد.
پرسش: چرا استاکس نت تا به این حد، پیچیده عنوان می شود؟
پاسخ: به این دلیل که از چندین حفره ی امنیتی استفاده کرده و به عنوان درایور خود بر روی سیستم قرار می گیرد.
پرسش: چطور امکان پذیر است که یک کرم درایور متعلق به خودش را نصب کند؟ مگر نباید درایورها برای استفاده در ویندوز امضا شده باشند؟
پاسخ: درایور استاکس نت با یک گواهی نامه دزدیده شده از Realtek امضا می شود.
پرسش: آیا این گواهی نامه دزدیده شده لغو شده است؟
پاسخ: بله. VeriSign در ۱۶ جولای آن را لغو کرد. اما در ۱۷ جولای یک گونه ی اصلاح شده با گواهینامه دزدیده شده از JMicron یافت شد.
پرسش: ارتباط بین JMicron و Realtek چیست؟
پاسخ: ارتباطی ندارند. اما اداره مرکزی هر دو کمپانی در یک شهرک صنعتی در تایوان واقع شده است.
پرسش: چرا تحلیل جزییات استاکس نت تا به این حد کند است؟
پاسخ: به این دلیل که به شکل فوق العاده ایی پیچیده و بزرگ است. حجم استاکس نت بیش از ۱٫۵ مگابایت است.
پرسش: از چه زمانی کرم استاکس نت شروع به پخش شدن کرد؟
پاسخ: در ماه ژون ۲۰۰۹ و یا حتی پیش تر. یکی از اجزا تاریخ کامپایلِ ژانویه ۲۰۰۹ دارد.
پرسش: چه زمانی کشف شد؟
پاسخ: یک سال بعد در ژون ۲۰۱۰
پرسش: چطور چنین چیزی امکان دارد؟
پاسخ: سوال خوبیست!
پرسش: استاکس نت توسط یک دولت نوشته شده است؟
پاسخ: اینطور به نظر می رسد.
پرسش: چگونه استاکس نت متوجه می شود که یک دستگاه پیش از این آلوده شده است؟
پاسخ: یک کلید رجیستری با مقدار ۱۹۷۹۰۵۰۹ برای علامت زدن دستگاه آلوده ایجاد می کند.
پرسش: معنای ۱۹۷۹۰۵۰۹ چیست؟
پاسخ: تاریخ است. ۹ می ۱۹۷۹٫
پرسش: در ۹ می ۱۹۷۹ چه اتفاقی افتاد؟
پاسخ: شاید تاریخ تولد نویسنده ی این کرم باشد. علاوه بر این، ۹ می ۱۹۷۹ زمانی است که تاجر مشهور ایرانی – یهودی، حبیب القانیان اعدام شد.
پرسش: آیا استاکس نت خودش را تا ابد منتشر می کند؟
پاسخ: نسخه ی فعلی تاریخ انقضای ۲۴ ژون ۲۰۱۲ دارد. روند پخش استاکس نت در این تاریخ متوقف خواهد شد.
پرسش: چند کامپیوتر آلوده به این کرم شدند؟
پاسخ: صدها هزار.
پرسش: چگونه مهاجمان تروجانی مانند این را به تاسیسات امن انتقال دادند؟
پاسخ: برای مثال، یافتن و آلوده کردن دستگاه USB یکی از کارمندان. سپس منتظر کارمند مانده تا دستگاه USB را به محل کارش برده و کامپیوتر محل کار را آلوده کند. در نتیجه، آلودگی از طریق دستگاه USB در تاسیسات امن پخش می شود.
پرسش: در تئوری چه کارهای دیگری از استاکس نت بر می آید؟
پاسخ: سال پیش، زیمنس اعلام کرده بود که سیستم Simatic می تواند سیستم های اعلام خطر، کنترل های دسترسی و درب ها را کنترل کند. در تئوری، استاکس نت می تواند به مکان های فوق محرمانه دسترسی بیابد.

منبع

 

[ayja]

پرسش: استاکس نت چیست؟
پاسخ: کرم ویندوز است که توسط USB پخش می شود. این کرم می تواند در داخل یک سازمان خودش را در منابع به اشتراک گذاشته شده ی شبکه (در صورت انتخاب کلمات عبور ضعیف) پخش کند.
پرسش: این کرم می تواند خودش را از طریق دستگاه های USB دار پخش کند؟
پاسخ: البته. استاکس نت می تواند خودش را از طریق هر چیزی که شما آن را به عنوان یک درایو نصب می کنید، پخش کند. مثلا، گوشی تلفن همراه، هارد اکسترنال، فریم عکس و غیره.
پرسش: کارش چیست؟
پاسخ: سیستم را آلوده کرده و خودش را با یک روت کیت مخفی می کند و به نظاره می نشیند تا اینکه سیستم آلوده به یک سیستم کارخانه ایی زیمنس متصل شود.

پرسش: با سیستم کارخانه ایی زیمنس چه می کند؟
پاسخ: استاکس نت دستورات ارسال شده از کامپیوتر ویندوز دار به PLC (کنترل کننده) را تغییر می دهد.
پرسش: چه کار با کارخانه مورد نظرش می تواند انجام دهد؟
پاسخ: تغییرات پیچیده ایی برای سیستم ایجاد می کند. نتیجه ی تغییرات بدون مشاهده ی محیط واقعی قابل کشف نیست.
پرسش: چه کاری از این کرم بر می آید؟
پاسخ: می تواند موتورها، حمل کننده های تسمه ای و پمپ ها را تعدیل کند. استاکس نت می تواند یک کارخانه را از کار بیاندازد. با یک تغییرات درست و حسابی قدرت انفجار اجزا را دارد.
پرسش: چرا استاکس نت تا به این حد، پیچیده عنوان می شود؟
پاسخ: به این دلیل که از چندین حفره ی امنیتی استفاده کرده و به عنوان درایور خود بر روی سیستم قرار می گیرد.
پرسش: چطور امکان پذیر است که یک کرم درایور متعلق به خودش را نصب کند؟ مگر نباید درایورها برای استفاده در ویندوز امضا شده باشند؟
پاسخ: درایور استاکس نت با یک گواهی نامه دزدیده شده از Realtek امضا می شود.
پرسش: آیا این گواهی نامه دزدیده شده لغو شده است؟
پاسخ: بله. VeriSign در ۱۶ جولای آن را لغو کرد. اما در ۱۷ جولای یک گونه ی اصلاح شده با گواهینامه دزدیده شده از JMicron یافت شد.
پرسش: ارتباط بین JMicron و Realtek چیست؟
پاسخ: ارتباطی ندارند. اما اداره مرکزی هر دو کمپانی در یک شهرک صنعتی در تایوان واقع شده است.
پرسش: چرا تحلیل جزییات استاکس نت تا به این حد کند است؟
پاسخ: به این دلیل که به شکل فوق العاده ایی پیچیده و بزرگ است. حجم استاکس نت بیش از ۱٫۵ مگابایت است.
پرسش: از چه زمانی کرم استاکس نت شروع به پخش شدن کرد؟
پاسخ: در ماه ژون ۲۰۰۹ و یا حتی پیش تر. یکی از اجزا تاریخ کامپایلِ ژانویه ۲۰۰۹ دارد.
پرسش: چه زمانی کشف شد؟
پاسخ: یک سال بعد در ژون ۲۰۱۰
پرسش: چطور چنین چیزی امکان دارد؟
پاسخ: سوال خوبیست!
پرسش: استاکس نت توسط یک دولت نوشته شده است؟
پاسخ: اینطور به نظر می رسد.
پرسش: چگونه استاکس نت متوجه می شود که یک دستگاه پیش از این آلوده شده است؟
پاسخ: یک کلید رجیستری با مقدار ۱۹۷۹۰۵۰۹ برای علامت زدن دستگاه آلوده ایجاد می کند.
پرسش: معنای ۱۹۷۹۰۵۰۹ چیست؟
پاسخ: تاریخ است. ۹ می ۱۹۷۹٫
پرسش: در ۹ می ۱۹۷۹ چه اتفاقی افتاد؟
پاسخ: شاید تاریخ تولد نویسنده ی این کرم باشد. علاوه بر این، ۹ می ۱۹۷۹ زمانی است که تاجر مشهور ایرانی – یهودی، حبیب القانیان اعدام شد.
پرسش: آیا استاکس نت خودش را تا ابد منتشر می کند؟
پاسخ: نسخه ی فعلی تاریخ انقضای ۲۴ ژون ۲۰۱۲ دارد. روند پخش استاکس نت در این تاریخ متوقف خواهد شد.
پرسش: چند کامپیوتر آلوده به این کرم شدند؟
پاسخ: صدها هزار.
پرسش: چگونه مهاجمان تروجانی مانند این را به تاسیسات امن انتقال دادند؟
پاسخ: برای مثال، یافتن و آلوده کردن دستگاه USB یکی از کارمندان. سپس منتظر کارمند مانده تا دستگاه USB را به محل کارش برده و کامپیوتر محل کار را آلوده کند. در نتیجه، آلودگی از طریق دستگاه USB در تاسیسات امن پخش می شود.
پرسش: در تئوری چه کارهای دیگری از استاکس نت بر می آید؟
پاسخ: سال پیش، زیمنس اعلام کرده بود که سیستم Simatic می تواند سیستم های اعلام خطر، کنترل های دسترسی و درب ها را کنترل کند. در تئوری، استاکس نت می تواند به مکان های فوق محرمانه دسترسی بیابد.

یعنی کسانی که این نرم افزار ها رو نوشتن این چیزا رو نمیدونن؟ که فکری براش بکنن و یا کاری نکنند که سیستم به خطر بیفته؟ و صد ها سئوال دیگر؟

 

[ZEUS83]

چرنوبيل چگونه و براي چه حادثه اتفاق افتاد

آماده سازی تست برای امنیت نیروگاه

بدترین حادثه اتمی در جهان از یک تست به منظور افزایش توان امنیتی نیروگاه آغازگرديد. در26 آوریل 1986 تستی برای بررسی مدت زمانی که توربین می تواند ژانراتوررا پس از ازکار افتادن رآکتور به حرکت در آورد انجام شد.این تست، برای این منظور پیشبینی شده بود که در زمان حادثه احتمالی بتوان هم ازپس حادثه بر آمد و هم میزان برق مورد نیاز نیروگاه و رآکتور رابرای خنک سازی تابرقراری یک منبع برق قابل اعتماد تامین نمود.درزمانحادثه رآکتور بسرعت از کار باز می ایستد و نمی تواند انرژی مورد نیاز خود را تامیننماید و این انرژی یا از طریق واحد های دیگر هسته ای در همان نیروگاه و یااز طریقمنبعی دیگر در داخل و یا از خارج نیروگاه تامین می گردد.

در محاسبات برای تامینامنیت بیشتر در نظر می گیرند برای رآکتورآسیب دیده در آن واحد هیچ گونه منبع تامین برق نمی باشد، در این زمان چه باید کرد؟

در موارد اضطراری در تمامی نیروگاههای هسته ای دیزلهای تامين کننده برق شروع به کار می کنند و این دیزلها برق مورد نیاز برای خنک سازی رآکتور و همچنین سایر مصارف را تامین می نمایند.این دیزلها در فاصله زمانی 30 ثانیه شروع به کار می کنند برای رآکتور های غربی این زمان(30ثانیه) پیش بینی شده و آنها می توانند این فاصله را تحمل نمایند. ولی برای رآکتوری همچون چرنوبیل این مدت زمان بسیار زیاد بوده و رآکتور تحمل این 30 ثانیه را ندارد و برای ان می بایست به صورت بی وقفه عملیات خنک سازی انجام گیرد. در این زمان رآکتور کاملا از کار افتاد و پرسنل در نظر داشتند از چرخش توربین به منظور تامین برق برای این مدت زمان(30ثانيه) تا زمانی که دیزل ها به کار می افتند استفاده نمایند.آزمایش مورد نظر میبایست مشخص می کرد که این چرخش اینرسی وار توربین برای چه مدت زمانی می تواند ادامه داشته باشد و چه میزان انرژی الکتریکی تولید خواهد نمود و آیا این مقدار انرژی الکتریکی برای پمپهای مرکزی که آب مورد نیازبرای خنک سازی رآکتور را تامین می کنند کافی خواهد بود یانه؟

تست در رآکتور شماره 3 بدون هیچ مشکلی انجام پذیرفت ولی در زمان انجام تست میزانانرژی الکتریکی به میزان زیادی افت نمود که باعث شد تست بر روی رآکتور دیگری باتجهیزات الکتریکی قابل اطمینان تری انجام پذیرد. طرح از این قرار بود که نیروی رآکتور به میزان نصف نیروی اصلی کاهش پیدا کند و در این زمان تمامی بخار تولید شده توسط رآکتور در یک توربین خلاصه شود. این توربین با چرخش خود در زمانی که رآکتور به طور کامل متوقف می شود برق مورد نیاز برای پمپ ها را تازمانی تامین نماید.تست قبل از زمان توقف رآکتور برای آزمایشات و تعمیرات سالانه انجام گرفت و در صورتی که این تست با موفقیت انجام نمی گرفت پرسنل می بایست منتظر می ماندند تا سال آینده و در چنین زمانی دوباره این تست را انجام دهند و از این جهت پرسنل در فشار روحی بودن که باید تست در امسال پایان پذیرد.





شرح حادثه چرنوبيل

حادثه در واقع 24 سات قبل از موعد مقرر آغاز شد ،زمانی که تمامی امکانها و اقداماتبرای اجرای تست فراهم شده بود.تا یک ساعت مانده بهظهر روز 25 آپریل نیروگاه و رآکتور با تمامی قدرت و بدون هیچ مشکلی در حال کار بوددر این زمان دستور برای کاهش قدرت رآکتور و آماده سازی زمیه تست صادر گردید و ایندستور به صورت آهسته انجام شد.در ساعت 1:05 دقیقه نیروگاه به میزان 50درصد قدرت ماکسیمم خود رسید که در این زمان بخار برای یکی از دو توربین کفایت میکرد و یکی از توربین ها به طور کامل از مدار خارج شد.

تست به قدم بعدی خود نزدیک شد ولازم بود میزان قدرت نیروگاه تا 30 درصد نیرویماکسیمم کاهش پیدا کند ولی در این ساعت روز نیروی الکتریکی برای تامین الکتریسیتهشهر کیف مورد نیاز بود به همین جهت تست برای شب یعنی 9 ساعت دیگر موکول گردید.

در 11:10 شب 25 آوریل 1986نیروگاه چرنوبیل دستور کاهش میزان قدرت رآکتور را دریافت نمود ونیروگاه شروع به کاهش قدرت رآکتور شماره چهار تا 30 درصد نمود

در این زمان بود کهکنترلر رآکتور به اشتباه و بر اثر عدم تنظیم کردن میله های جذب نوترون نیروی راکتوررا تا یک درصد کاهش داد .در این حالت رآکتور تقریبا به حالت خاموش در آمد وبرای ادامه تست آمادگی لازم را نداشت.زیرا به دلیل کاهش سریع قدرت در رآکتور، مادهثانویه ای به نام زنون ایجاد شده بود که برای از بین رفتن این ماده می بایستحداقل 3 شبانه روز انتظار کشید.زنون گازی رادیواکتیو است.این گاز ساکن و جزء گازهای خفقان آور می باشد. تنفس مقدار زیادی از این گاز موجب سرگیجه، حالت تهوع، استفراغ، کم شدن هوشیاری و مرگ می شود. اما آنچه مهم استدراینجا مهماست این است که این گاز جذب کننده بسیار عالی نوترون می باشد و وجود آن در منطقه فعال رآکتور باعث افت شدید قدرت در راکتورمی گردد. در این لحظه رآکتوربه دلیل گاز زنون دارای قدرتی بسیار کمتر از آنچه که برای تست لازم بود را داراشد.همچنین در رآکتور مقدار زیادی آب وجود داشت که آب نیز همانند زنون دارای خاصیت جذب نوترون می باشد و بر این اساس رآکتور بیش از پیش افت قدرت پیدا کرد. در اینجا بود که پرسنل دومین اشتباه خود را انجام دادند و تقریبا تمامی میله های کنترل را از داخل رآکتوربیرون کشیدند. و این همانند زمانی است که اتومبیلی را در آن واحد هم گاز داد و هم ترمز گرفت.در این زمان و با وجود نبود میله های کنترل کننده قدرت در داخل منطقه فعال نیروی رآکتور به 7 درصد افزایش پیدا نمود.

این یک اشتباه مهم از نظر کنترل و همچنین طراحی در این قبیل رآکتور بود. در اینرآکتور زمانی که میله های کنترل از رآکتور خارج شود رآکتور به حالت غیر فعالدر می آید و برای اینکه دوباره رآکتور به حالت فعال بازگرد زمان زیادی لازم است .

نمایندگان شوروی اظهار نموده بودن که درساختار رآکتور RBMK نوشته شده است که حتی نخست وزیر شوروی نیز نمی توانددستور کاهش میزان میله های کند کننده را کمتر از 30 عدد صادر کند در حالی که درزمان این آزمایش تعداد این میله ها در حدود 6 یا 8 عدد بوده است. در این زمان رآکتور پراز آب در حال جوشیدن بود و از آنجا که آب جذب کننده نوترون است در صورتی که این آب به بخار تبدل شده و از رآکتور خارج می شد به سرعت میزان نوترون در رآکتور افزایش پیدا کرده و این به افزایش قدرت رآکتور می انجامد.

در شرایط کارعادی رآکتور، این مورد (افزایش میزان نوترون) مشکلی زیادی ایجاد نمی کند چرا که قدرت در حدی است که می توان این مورد را برطرف نمود.

ولی در شرایطی که قدرت رآکتور بسیار پایین است و آب به صورت لحظه ای به بخار تبدیل میشود، سیستم محافظت نمی تواند به این شدت فعال گردد و به همین منظور رآکتور غیر قابل کنترل خواهد گردید. در ساعت 1:22 وقتی تمامی تلاشها برای ثابت سازی قدرت رآکتور بی فایده شده بود پرسنل متوجه شدند که این تست نمی بایست انجام می گرفت. در 1:24 صبح یک انفجار اولیه پوشش هزار تنی بالای رآکتور را بلند و راه را برای خروج مقدار زیادی بخار آب داغ هموار کرد .این مقدمه ای بود برانفجار دوم ناشی ازهیدروژن ، که ازترکیب بخار آب لوله های پاره شده ، زیرکونیوم و یا حتی گرافیت هسته رآکتور به وجود می آمد.انفجار دوم سقف رآکتوررا پاره کرد و % 25 از تاسیسات هسته رآکتور را از بین برد. گرافیت سوزان و مواد داغ هسته که در اثر انفجار بیرون ریخته شد، باعث ایجاد حدود سی آتش سوزی جدید شد، واین شامل سقف قیر اندود و قابل اشتعال واحد 3 نیز می شد که مجاور واحد 4 واقع شده بود .تعداد زیادی از کارکنان تاسیسات در عرض چند ساعت نشانه های دریافت تشعشع رادیو اکتیو را نشان دادند.عده افرادی که در بیمارستانها بستری شدند ، تا ساعت 6 صبح به 108 و تا پایان روز اول به 132 نفر رسید.جریان هوا در تاسیسات رآکتور آسیب دیده باعث تغدیه آتش حاصل از گرافیتهای موجود در هسته شد . در حدود دوازده مگا کوری رادیواکتیویته در روز اول آزاد شد. در روزهای بعد کوشش شد حریق توسط ریختن مواد و مصالح بر روی هسته رآکتور و عایق بندی قسمتهای آسیب دیده سقف خاموش شود . دما و میزان تشعشع بعد از 31 آوریل رو به افزایش گذاشت و سرانجام آتش در ششم می بعد از آزاد شدن 40 مگا کوری تشعشع رادیو اکتیویته خاموش شد.


http://www.chernobill.com



استارتر محترم این دو قسمت که رنگی کردم برام خوندنشون خیلی جالب بود

 

[Parsi.Eng]

یعنی کسانی که این نرم افزار ها رو نوشتن این چیزا رو نمیدونن؟ که فکری براش بکنن و یا کاری نکنند که سیستم به خطر بیفته؟ و صد ها سئوال دیگر؟

خب پشتش بهره برادری سیاسی خوابیده
که بتونن باج بگیرن

 

[Parsi.Eng]

چرنوبيل چگونه و براي چه حادثه اتفاق افتاد

آماده سازی تست برای امنیت نیروگاه

بدترین حادثه اتمی در جهان از یک تست به منظور افزایش توان امنیتی نیروگاه آغازگرديد. در26 آوریل 1986 تستی برای بررسی مدت زمانی که توربین می تواند ژانراتوررا پس از ازکار افتادن رآکتور به حرکت در آورد انجام شد.این تست، برای این منظور پیشبینی شده بود که در زمان حادثه احتمالی بتوان هم ازپس حادثه بر آمد و هم میزان برق مورد نیاز نیروگاه و رآکتور رابرای خنک سازی تابرقراری یک منبع برق قابل اعتماد تامین نمود.درزمانحادثه رآکتور بسرعت از کار باز می ایستد و نمی تواند انرژی مورد نیاز خود را تامیننماید و این انرژی یا از طریق واحد های دیگر هسته ای در همان نیروگاه و یااز طریقمنبعی دیگر در داخل و یا از خارج نیروگاه تامین می گردد.

در محاسبات برای تامینامنیت بیشتر در نظر می گیرند برای رآکتورآسیب دیده در آن واحد هیچ گونه منبع تامین برق نمی باشد، در این زمان چه باید کرد؟

در موارد اضطراری در تمامی نیروگاههای هسته ای دیزلهای تامين کننده برق شروع به کار می کنند و این دیزلها برق مورد نیاز برای خنک سازی رآکتور و همچنین سایر مصارف را تامین می نمایند.این دیزلها در فاصله زمانی 30 ثانیه شروع به کار می کنند برای رآکتور های غربی این زمان(30ثانیه) پیش بینی شده و آنها می توانند این فاصله را تحمل نمایند. ولی برای رآکتوری همچون چرنوبیل این مدت زمان بسیار زیاد بوده و رآکتور تحمل این 30 ثانیه را ندارد و برای ان می بایست به صورت بی وقفه عملیات خنک سازی انجام گیرد. در این زمان رآکتور کاملا از کار افتاد و پرسنل در نظر داشتند از چرخش توربین به منظور تامین برق برای این مدت زمان(30ثانيه) تا زمانی که دیزل ها به کار می افتند استفاده نمایند.آزمایش مورد نظر میبایست مشخص می کرد که این چرخش اینرسی وار توربین برای چه مدت زمانی می تواند ادامه داشته باشد و چه میزان انرژی الکتریکی تولید خواهد نمود و آیا این مقدار انرژی الکتریکی برای پمپهای مرکزی که آب مورد نیازبرای خنک سازی رآکتور را تامین می کنند کافی خواهد بود یانه؟

تست در رآکتور شماره 3 بدون هیچ مشکلی انجام پذیرفت ولی در زمان انجام تست میزانانرژی الکتریکی به میزان زیادی افت نمود که باعث شد تست بر روی رآکتور دیگری باتجهیزات الکتریکی قابل اطمینان تری انجام پذیرد. طرح از این قرار بود که نیروی رآکتور به میزان نصف نیروی اصلی کاهش پیدا کند و در این زمان تمامی بخار تولید شده توسط رآکتور در یک توربین خلاصه شود. این توربین با چرخش خود در زمانی که رآکتور به طور کامل متوقف می شود برق مورد نیاز برای پمپ ها را تازمانی تامین نماید.تست قبل از زمان توقف رآکتور برای آزمایشات و تعمیرات سالانه انجام گرفت و در صورتی که این تست با موفقیت انجام نمی گرفت پرسنل می بایست منتظر می ماندند تا سال آینده و در چنین زمانی دوباره این تست را انجام دهند و از این جهت پرسنل در فشار روحی بودن که باید تست در امسال پایان پذیرد.





شرح حادثه چرنوبيل

حادثه در واقع 24 سات قبل از موعد مقرر آغاز شد ،زمانی که تمامی امکانها و اقداماتبرای اجرای تست فراهم شده بود.تا یک ساعت مانده بهظهر روز 25 آپریل نیروگاه و رآکتور با تمامی قدرت و بدون هیچ مشکلی در حال کار بوددر این زمان دستور برای کاهش قدرت رآکتور و آماده سازی زمیه تست صادر گردید و ایندستور به صورت آهسته انجام شد.در ساعت 1:05 دقیقه نیروگاه به میزان 50درصد قدرت ماکسیمم خود رسید که در این زمان بخار برای یکی از دو توربین کفایت میکرد و یکی از توربین ها به طور کامل از مدار خارج شد.

تست به قدم بعدی خود نزدیک شد ولازم بود میزان قدرت نیروگاه تا 30 درصد نیرویماکسیمم کاهش پیدا کند ولی در این ساعت روز نیروی الکتریکی برای تامین الکتریسیتهشهر کیف مورد نیاز بود به همین جهت تست برای شب یعنی 9 ساعت دیگر موکول گردید.

در 11:10 شب 25 آوریل 1986نیروگاه چرنوبیل دستور کاهش میزان قدرت رآکتور را دریافت نمود ونیروگاه شروع به کاهش قدرت رآکتور شماره چهار تا 30 درصد نمود

در این زمان بود کهکنترلر رآکتور به اشتباه و بر اثر عدم تنظیم کردن میله های جذب نوترون نیروی راکتوررا تا یک درصد کاهش داد .در این حالت رآکتور تقریبا به حالت خاموش در آمد وبرای ادامه تست آمادگی لازم را نداشت.زیرا به دلیل کاهش سریع قدرت در رآکتور، مادهثانویه ای به نام زنون ایجاد شده بود که برای از بین رفتن این ماده می بایستحداقل 3 شبانه روز انتظار کشید.زنون گازی رادیواکتیو است.این گاز ساکن و جزء گازهای خفقان آور می باشد. تنفس مقدار زیادی از این گاز موجب سرگیجه، حالت تهوع، استفراغ، کم شدن هوشیاری و مرگ می شود. اما آنچه مهم استدراینجا مهماست این است که این گاز جذب کننده بسیار عالی نوترون می باشد و وجود آن در منطقه فعال رآکتور باعث افت شدید قدرت در راکتورمی گردد. در این لحظه رآکتوربه دلیل گاز زنون دارای قدرتی بسیار کمتر از آنچه که برای تست لازم بود را داراشد.همچنین در رآکتور مقدار زیادی آب وجود داشت که آب نیز همانند زنون دارای خاصیت جذب نوترون می باشد و بر این اساس رآکتور بیش از پیش افت قدرت پیدا کرد. در اینجا بود که پرسنل دومین اشتباه خود را انجام دادند و تقریبا تمامی میله های کنترل را از داخل رآکتوربیرون کشیدند. و این همانند زمانی است که اتومبیلی را در آن واحد هم گاز داد و هم ترمز گرفت.در این زمان و با وجود نبود میله های کنترل کننده قدرت در داخل منطقه فعال نیروی رآکتور به 7 درصد افزایش پیدا نمود.

این یک اشتباه مهم از نظر کنترل و همچنین طراحی در این قبیل رآکتور بود. در اینرآکتور زمانی که میله های کنترل از رآکتور خارج شود رآکتور به حالت غیر فعالدر می آید و برای اینکه دوباره رآکتور به حالت فعال بازگرد زمان زیادی لازم است .

نمایندگان شوروی اظهار نموده بودن که درساختار رآکتور RBMK نوشته شده است که حتی نخست وزیر شوروی نیز نمی توانددستور کاهش میزان میله های کند کننده را کمتر از 30 عدد صادر کند در حالی که درزمان این آزمایش تعداد این میله ها در حدود 6 یا 8 عدد بوده است. در این زمان رآکتور پراز آب در حال جوشیدن بود و از آنجا که آب جذب کننده نوترون است در صورتی که این آب به بخار تبدل شده و از رآکتور خارج می شد به سرعت میزان نوترون در رآکتور افزایش پیدا کرده و این به افزایش قدرت رآکتور می انجامد.

در شرایط کارعادی رآکتور، این مورد (افزایش میزان نوترون) مشکلی زیادی ایجاد نمی کند چرا که قدرت در حدی است که می توان این مورد را برطرف نمود.

ولی در شرایطی که قدرت رآکتور بسیار پایین است و آب به صورت لحظه ای به بخار تبدیل میشود، سیستم محافظت نمی تواند به این شدت فعال گردد و به همین منظور رآکتور غیر قابل کنترل خواهد گردید. در ساعت 1:22 وقتی تمامی تلاشها برای ثابت سازی قدرت رآکتور بی فایده شده بود پرسنل متوجه شدند که این تست نمی بایست انجام می گرفت. در 1:24 صبح یک انفجار اولیه پوشش هزار تنی بالای رآکتور را بلند و راه را برای خروج مقدار زیادی بخار آب داغ هموار کرد .این مقدمه ای بود برانفجار دوم ناشی ازهیدروژن ، که ازترکیب بخار آب لوله های پاره شده ، زیرکونیوم و یا حتی گرافیت هسته رآکتور به وجود می آمد.انفجار دوم سقف رآکتوررا پاره کرد و % 25 از تاسیسات هسته رآکتور را از بین برد. گرافیت سوزان و مواد داغ هسته که در اثر انفجار بیرون ریخته شد، باعث ایجاد حدود سی آتش سوزی جدید شد، واین شامل سقف قیر اندود و قابل اشتعال واحد 3 نیز می شد که مجاور واحد 4 واقع شده بود .تعداد زیادی از کارکنان تاسیسات در عرض چند ساعت نشانه های دریافت تشعشع رادیو اکتیو را نشان دادند.عده افرادی که در بیمارستانها بستری شدند ، تا ساعت 6 صبح به 108 و تا پایان روز اول به 132 نفر رسید.جریان هوا در تاسیسات رآکتور آسیب دیده باعث تغدیه آتش حاصل از گرافیتهای موجود در هسته شد . در حدود دوازده مگا کوری رادیواکتیویته در روز اول آزاد شد. در روزهای بعد کوشش شد حریق توسط ریختن مواد و مصالح بر روی هسته رآکتور و عایق بندی قسمتهای آسیب دیده سقف خاموش شود . دما و میزان تشعشع بعد از 31 آوریل رو به افزایش گذاشت و سرانجام آتش در ششم می بعد از آزاد شدن 40 مگا کوری تشعشع رادیو اکتیویته خاموش شد.


http://www.chernobill.com



استارتر محترم این دو قسمت که رنگی کردم برام خوندنشون خیلی جالب بود

دست شما درد نکنه ممنون

 

[ZEUS83]

ان شاء الله سوء تفاهم برطرف شد که چرنوبیل ربطی به اختلال توی غنی سازی نداشته؟

اختلال در غنی سازی سانتریفوزها یا انجام یک تست به منظور افزایش توان امنیتی نیروگاه ، عامل هر چی که باشه نشون میده در این زمینه باید بسیار با دقت و صرفا برپایه اصول علمی رفتار کرد. این مساله شوخی و بازی نیست که بخاطرش بخواهیم جان هزاران نفرو تهدید کنیم .


شما به این لینک مراجعه کنید http://www.chernobill.com/ متوجه می شید که روس ها بر خلاف اصول علمی رفتار کردن البته ترجمه بخشی از حادثه رو که نشون دهنده تصمیم غلط روس ها بوده گذاشتم می تونید بخونید .