به نفر قبلیتون یه شعر هدیه بدین

[eksir]

عاشقی در بندگیهاسر براهم کرده است

بی نیاز از بندگان لطف الهم کرده است

تا مرا از خود رباید زرد و لاغر داردم

کهربای عشق ایزد برگ کاهم کرده است

 

[م.سنام]

چه شبی چه مهی چه هوایی
چه هوای خوشی چه صفایی
همه جا زطرب شده غوغا
چه خوش ان که تو هم به درایی

 

[eksir]

خواستم شرح غم بنویسم به قلم
آتشی در قلم افتاد که طومار بسوخت​

 

[گلابتون]

ز چاه غصه رهايي نباشدت هرچند
به حسن يوسف و تدبير تهمتن باشي

خموش سايه كه فرياد بلبل از خامي ست
چو شمع سوخته آن به كه بي سخن باشي

 

[گلابتون]

روي تو گلي ز بوستاني دگرست
لعل لبت از گوهر كاني دگرست
دل دادن عارفان چنين سهل مگير
با حسن دلاويز تو آني دگرست

 

[eksir]

نفروخته خود را ز غمت باز خریدیم
آن خط غلامی که ندادیم دریدیم

 

[گلابتون]

جانا ، نواي عشق خموشانه خوشتر است
آن آشناي ره كه بود پرده دار كو

دوق نشاط را مي و ساقي بهانه بود
افسوس، آن جواني شادي گسار كو

 

[eksir]

صبح است ساقیا قدحی پر شراب کن
دور فلک درنگ ندارد شتاب کن

 

[گلابتون]

طبيب عشق منم باده ده كه اين معجون
فراغت آرد و انديشه خطا ببرد

 

[eksir]

چو مي‌توان به صبوري كشيد جور عدو
چرا صبور نباشم كه جور يار كشم

 

[گلابتون]

مريد پير مغانم ز من مرنج اي شيخ
چرا كه وعده تو كردي و او بجا آورد

 

[eksir]

باران اشکم می‌رود وز ابرم آتش می‌جهد
با پختگان گو اين سخن، سوزش نباشد خام را

 

[گلابتون]

عشق تو نهال حيرت آمد
وصل تو كمال حيرت آمد

 

[eksir]

پيش از من و تو بسيار بودند و نقش بستند
ديوار زندگی را زين‌گونه يادگاران

وين نغمه محبت بعد از من و تو ماند
تا در زمانه باقيست، آواز باد و باران

 

[barg]

اگر بر من نبخشایی پشیمانی خوری آخر
به خاطر دار این معنی که با خدمت کجا گفتیم!!!!!​

 

[zahra97]

چون سایه همرهیم به هر جا روان شوی
شاید که رفته رفته به ما مهربان شوی

 

[eksir]

به از اين چه شادمانی که تو جانی و جهانی
چه غمست عاشقان را که جهان، بقا ندارد

 

[*** s.mahdi ***]

از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران
رفتم از کوی تو لیکن عقب سرنگران
ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی
تو بمان و دگران وای به حال دگران
رفته چون مه به محاقم که نشانم ندهند
هر چه آفاق بجویند کران تا به کران
میروم تا که به صاحبنظری بازرسم
محرم ما نبود دیده کوته نظران
دل چون آینه اهل صفا می شکنند
که ز خود بی خبرند این ز خدا بیخبران
دل من دار که در زلف شکن در شکنت
یادگاریست ز سر حلقه شوریده سران
گل این باغ بجز حسرت و داغم نفزود
لاله رویا تو ببخشای به خونین جگران
ره بیداد گران بخت من آموخت ترا
ورنه دانم تو کجا و ره بیداد گران
سهل باشد همه بگذاشتن و بگذشتن
کاین بود عاقبت کار جهان گذران
شهریارا غم آوارگی و دربدری
شورها در دلم انگیخته چون نوسفران

 

[eksir]

غافل مباش گر عاقلی، درياب اگر صاحبدلی
باشد که نتوان يافتن ديگر چنين ايام را

 

[barg]

گفتی که مرا دوست نداری گله ای نيست
بين من و عشق تو فاصله ای نيست
گفتم کمی صبر کن گوش به من ده
گفتی که نه بايد برم حوصله ای نيست
گفتم کمی فکر خودم باشم و آن وقت
جز عشق تو در خاطر من مشغله ای نيست
رفتی تو خدا پشتو پناهت ، به سلامت
بگزار بسوزد دل من مسئله ای نيست

 

[گلابتون]

هواي باغ گل سرخ داشتيم و دريغ
كه بلبلان همه زارند و برگها زردست

شب است و آينه خواب سپيده ميبيند
بيا كه روز خوش ما خيال پروردست

 

[*** s.mahdi ***]

در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع

شب نشین کوی سربازان و رندانم چو شمع

روز و شب خوابم نمی آید به چشم غم پرست

بس که در بیماری هجر تو گریانم چو شمع

 

[eksir]

حال از دهان دوست شنيدن چه خوش بود
يا از زبان آن که شنيد از دهان دوست

ای يار آشنا، علم کاروان کجاست
تا سر نهيم بر قدم ساربان دوست

 

[گلابتون]

چه ها كه بر سر ما رفت و كس نزد آهي
به مردمي كه جهان سخت ناجوانمرد ست

به سوز دل نفسي آتيشين برآر اي عشق
كه سينه ها سيه از روزگار دم سردست

غم تو با دل من پنجه درفكند و رواست
كه اين دلير به بازوي آن هماوردست

دلا منال و ببين هستي يگانه عشق
كه آسمان و زمين با من و تو همدردست

 

[گلابتون]

اي عشق تو مارا به كجا ميكشي اي عشق
جز محنت و غم و نيستي ، اما خوشي اي عشق

آواز خوشت بوي دل سوخته دارد
پيداست كه مرغ چمن آتشي اي عشق

 

[eksir]

خوش آن که حلقه‌های سر زلف وا کنی
ديوانگان سلسله‌ات را رها کنی

کار جنون ما به تماشا کشيده‌است
يعنی تو هم بيا که تماشای ما کنی

 

[گلابتون]

بنمايمنت كه در دل تنگم چه ناله هاست
چون ناي اگر به همنفسي آشنا رسم

چون سايه گرچه در شب تاريك گم شدم
در روشناي روز ز هر سو فرا رسم

 

[کلروپلاست]

ما لوبتکانیمو فلک لوبت باز از روی حقیقتیم نه از روی مجاز یک چند در این بساط

بازی کردیم رفتیم به صندوق عدم یک یک باز

 

[eksir]

نه عمر خضر بماند، نه ملک اسکندر
نزاع بر سر دنيی دون مکن درويش

 

[zahra97]

نگه دار فرصت که عالم دمی است
دمی پیش دانا به از عالمی است