aircraft300600
عضو جدید
http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:FGSPC.jpgبوئینگ ۷۷۷ شرکت ایرفرانس
بوئینگ ۷۷۷ یک هواپیمای پهن پیکر تجاری دو موتوره‌است که توسط شرکت هواپیماسازی آمریکایی بوئینگ تولید می‌شود. بوئینگ تاکنون چهار گونه از این هواپیما را به نام‌های ۷۷۷- ۲۰۰، ۷۷۷-۲۰۰ ای آر، ۷۷۷-۳۰۰ و ۷۷۷-۳۰۰ ای آر به بازار ارائه کرده‌است. ۷۷۷ ظرفیت حمل ۲۷۸ تا ۵۵۰ نفر مسافر را داراست و برد پروازی آن بین ۵۲۱۰ تا ۹۴۲۰ مایل دریایی (۱۰۳۷۰ تا ۱۷۴۴۵ کیلومتر) است. از جمله ویژگی‌های ظاهری این هواپیما که به وسیله آنها می‌توانید به راحتی ۷۷۷ را شناسایی کنید می‌توان به ارابه‌های فرود آن که هر یک به ۶ چرخ مجهز شده‌اند، دنباله تیز آن و همچنین بدنه اش که مقطعی کاملا دایروی دارد، اشاره کرد.
۷۷۷ نخستین هواپیمای تجاری جهان است که تمام مراحل طراحی آن به کمک نرم‌افزارهای رایانه‌ای انجام شده‌است. برای ساخت این هواپیما هیچ نقشه یا طرحی روی کاغذ رسم نشده و همه کارها به کمک یک نرم‌افزار ۳D CAD به نام CATIA انجام گرفته‌است. این موضوع سبب شد تا بسیاری از آزمایش‌ها بر روی آن در محیط‌های شبیه سازی شده صورت گرفته و بدین ترتیب از صرف میلیون‌ها دلار هزینه برای آزمایش‌های پروازی جلوگیری شود. نخستین هواپیمای ۷۷۷ در سال ۱۹۹۴ به پرواز درآمد.
از جمله رقبای اصلی ۷۷۷ می‌توان به ایرباس ای۳۳۰ و خانواده ایرباس ای۳۴۰ اشاره کرد.
تاریخچه
http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:Elal.b777-200.4x-ecd.arp.jpgبوئينگ 777 ال آل، با توجه به قسمت انتهایی ۷۷۷ می‌توان آن را به راحتی تشخیص داد.
در دهه ۱۹۷۰ بوئینگ، مدل ۷۵۷ را جایگزین مدل ۷۲۷ کرد و برای رقابت با ایرباس ای۳۰۰ دست به طراحی بوئینگ ۷۶۷ زد، در همین زمان بود که ایده اولیه ساخت یک هواپیمای سه موتوره با نام ۷۷۷ شکل گرفت. بوئینگ قصد داشت با این کار به رقابت با دی سی ۱۰ کارخانه مک دانل داگلاس و ال۱۰۱۱تری استار کارخانه لاکهیدمارتین بپردازد.
بدنه این هواپیمای جدید شبیه بوئینگ ۷۶۷ بود. قرار بود ۷۷۷ ظرفیت حمل ۲۷۵ نفر مسافر را دارا باشد و در دو گونه قاره پیما با برد ۵۰۰۰ کیلومتر و بین قاره‌ای با برد ۸۰۰۰ کیلومتر ساخته شود.
در دهه ۱۹۸۰شرکت‌های هواپیمایی اقبال زیادی به هواپیماهای دوموتوره‌ای مانند بوئینگ ۷۶۷ و ایرباس ای۳۰۰ نشان دادند، همین موضوع سبب شد بوئینگ پروژه ۷۷۷ را متوقف کند. اما مدتی بعد بوئینگ به این نتیجه رسید که با توجه به فن آوری قدیمی به کار رفته در هواپیماهای دی سی۱۰ و لاکهید مارتین ۱۰۱۱ تری استار (طراحی این هوپیماها مربوط به دهه ۱۹۶۰ بود.) اگر محصولی با ظرفیت و برد پروازی بین بوئینگ ۷۴۷-۴۰۰ و بوئینگ ۷۶۷-۳۰۰ تولید کند به موفقیت قابل قبولی دست خواهد یافت. (در این سال‌ها ایرباس نیز با همین ایده دست به طراحی ایرباس ای۳۴۰ زد.)
نخستین گزینه‌ای که در این راستا مورد بررسی مهندسان قرار گرفت یک نمونه بزرگ شده بوئینگ ۷۶۷ بود. این پروژه بوئینگ ۷۶۷ ایکس نام داشت و تنها تفاوت بدنه آن با بوئینگ‌های ۷۶۷ عادی طول بیشترش بود. البته بال‌های آن تا حدودی بزرگ‌تر بودند و گنجایش آن نیز تا ۳۴۰ مسافر افزایش یافته بود. برد پروازی آن نیز ۷۳۰۰ مایل دریایی (۱۳۵۰۰ کیلومتر) تخمین زده می‌شد.
شرکت‌های هواپیمایی تمایل چندانی به پشتیبانی از پروژه جدید بوئینگ نداشتند، چراکه هواپیمایی با قابلیت بهتر انجام پروازهای بین قاره‌ای و پهن پیکرتر نظیر بوئینگ ۷۴۷ را ترجیح می‌دادند. آنها همین طور معتقد بودند استفاده از ۷۶۷ ایکس در مسیرهای بین قاره‌ای مزیت اقتصادی چندانی نخواهد داشت. در نتیجه مهندسان بوئینگ دست به کار طراحی یک هواپیمای کاملا جدید شدند: بوئینگ ۷۷۷
آنچه که فرآیند طراحی ۷۷۷ را از سایر محصولات بوئینگ متمایز می‌کند این است که در آن به طور گسترده‌ای به نظرات شرکت‌های هواپیمایی به عنوان مشتری توجه شده‌است. بوئینگ برای نخستین بار از چند شرکت هواپیمایی بزرگ درخواست کرد به عنوان مشاور در فرآیند طراحی ایفای نقش کنند. شرکت‌های یونایتد ایرلاینز، آل نیپون ایرویز، بریتیش ایرویز، ژاپن ایرلاینز، کثای پاسیفیک و کوانتاس به این منظور انتخاب شدند. به همین دلیل طراحی ۷۷۷ را باید آغاز فصل جدیدی از مشتری مداری در صنایع هوافضا دانست.
در حال حاضر شرکت سنگاپور ایرلاینز با داشتن ۵۸ فروند بوئینگ ۷۷۷ بزرگ‌ترین بهره بردار این نوع هواپیما در جهان به شمار می‌رود. از این تعداد ۴۶ فروند از نوع ۷۷۷-۲۰۰ ای آر و ۱۲ فروند از نوع ۳۰۰ هستند. این شرکت همچنین ۱۹ فروند ۷۷۷-۳۰۰ ای آر را در دست سفارش دارد و در حال مذاکره برای خرید ۱۳ فروند دیگر به سر می‌برد.
تا پایان سال ۲۰۰۶، ۴۴ شرکت هواپیمایی از سراسر جهان ۸۴۹ فروند ۷۷۷ را به بوئینگ سفارش داده‌اند.
فن آوری‌های جدید
http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:Emirates.b777-300.a6-emv.arp.jpgبوئينگ 777-300 هواپیمایی امارات
بوئینگ مجموعه‌ای از پیشرفته‌ترین دست آوردهای فنی صنعت هوافضا را برای اولین در ۷۷۷ ارائه کرده‌است: *کابین خلبان شیشه‌ای مجهز به نمایشگرهای کریستال مایع هانی ول
- سیستم کنترل پرواز دیجیتال فلای بای وایر با قابلیت برگشت به حالت دستی
- سیستم‌های اویونیکی پیشرفته با قابلیت سازگاری با نرم‌افزارهای مختلف
- کیف پروازی الکترونیکی مجهز به رایانه
- استفاده گسترده از مواد کامپوزیت در بدنه هواپیما (حدود ۹٪ کل وزن)
- شبکه اویونیکی فیبر نوری
- مجهز بودن به بزرگ‌ترین و قدرتمندترین موتورهای توربوفن دار در بین هواپیماهای تجاری (قطر فن موتورهای GE-۹۰-۱۱۵B که در ۷۷۷ به کار رفته‌اند به ۳٫۳ متر می‌رسد.)
یک سریال مستند تلویزیونی با نام «۷۷۷ جت قرن بیست و یکم» دربارهٔ مراحل گوناگون ساخت، آزمایش و تحویل ۷۷۷ ساخته شده‌است. سازمان هوانوردی فدرال ایالات متحده در روز ۳۰ می‌سال ۱۹۹۴ مجوز ETOPS-۱۸۰ را به ۷۷۷-۲۰۰ مجهز به موتورهای PW۴۰۷۴ اعطا کرد و به این ترتیب ۷۷۷ به اولین هواپیمایی تبدیل شد که در بدو ورودش به ناوگان هوایی آمریکا این مجوز را به دست آورد.
ویژگی جالب توجه دیگر این هواپیما مجهز بودنش به سیستم معمولی Control yoke به جای سیستم Side stick Controller است که در هواپیماهای جنگنده با فلای بای وایر و ایرباس‌های جدید مورد استفاده قرار گرفته‌است، چرا که بوئینگ عقیده دارد خلبان‌ها بهتر با سیستم‌های کنترل Stick and rubber کنار می‌آیند.
منبع:ويكي پديا دانشنامه ازاد