در نوشته هایش حتی یک خط هم ننوشته است
مینیمال نویسی سبکی بوده است که تا پیش از به وجود آمدن وبلاگ جایی در ادبیات نوشتاری نداشته است... متاسفانه هنوز هم تعریف کامل و استانداردی برای این سبک وجود ندارد. مهمترین نکته در مینیمال نویسی، پیام و هدف است...باید مشخص کرد که چه پیام و هدفی را به خواننده باید منتقل کرد...گام بعدی قدرت پردازش پیام است...این مرحله،به قول خودم،یک مرحله نامرئی است زیرا در متنی که نوشته می شود و توسط خواننده خوانده می شود دیده نمی شود...این پردازش در ذهن نویسنده صورت می گیرد...سپس خلاصه کردن مطلب است یعنی مرحله تلخیص...در اینجاست که هنر نویسنده مینیمال نویس نمایان خواهد شد...هر چه خلاصه تر و موجزتر بهتر...اما باید مواظب بود که به بیراهه نرود... چند عامل در عدم برقراری مناسب ارتباط بین نوشته و خواننده وجود دارد...اولین دلیل خود پیام است...یعنی همان مبنای نوشتاری...بسیار پیش می آید که موضوعی که به آن پرداخته می شود صحیح نمی باشد و یا مورد بحث خواهد بود و یا از بیخ و بن غلط می باشد...اینجاست که نویسنده به مقصود خود نمی رسد... نکته دوم مفصل تر است...قبل از توضیح باید چند عبارت را توضیح دهم...چند اصطلاح وجود دارد به نامهای: جمله کوتاه،جمله زیبا(جملات و کلمات قصار)، دیالوگهای کوتاه و مینیمال نویسی...این کلمات هر کدام در مجموعه های متفاوتی قرار دارند و با هم فرق دارند هرچند که گهگاهی با هم همپوشانی دارند که به آن نیز خواهم پرداخت...
جمله کوتاه: مینیمال نویسی نزدیکی خاصی با جمله کوتاه دارد و این گهگاه باعث گمراهی و اشتباه نویسنده می شود...مینیمال تقریبا مرز بین شعر کوتاه و جمله کوتاه است...یک جمله ساده و سلیس و غیر پیچیده کوتاه هرگز یک مینیمال نیست...جمله ای در آن علامت نقطه به کار می رود یک مینیمال نیست یک جمله کوتاه است.
جمله زیبا:این مورد هم با مینیمال نویسی بسیار اشتباه گرفته می شود...بسیاری از وبلاگهایی که به مینیمال نویسی مشهور هستند،در حقیقت جمله قشنگ می نویسند نه مینیمال...جمله قشنگ مرز بین مینیمال و جمله کوتاه است...جملاتی که آهنگین هستند و به صورت جملات و کلمات قصار به کار می روند و بسیار زیبا هستند اما خلاصه نیستند...تلخیص مرز اختلاف بین مینیمال و جمله قصار است مثالی که بخواهم بیاورم این است: او دل من را شکاند و من هم دل دیگری را می شکنم...این بازی زشت جدید است...
دیالوگهای کوتاه: من خودم هم در وبلاگم زیاد آن را به کار برده ام...اما بعضی از آنها مینیمال نیست و بعضی از آنها هم می تواند مینیمال باشد.مثلا: گفت: بخند تا دنیا به تو بخندد...گفتم: مگر دلقکم تا به من بخندند...پس نخندیدم...
و اما مینیمال:مینیمال یک جمله کوتاه است که در آن هم تلخیص به کار رفته باشد،هم زیبایی نوشتاری،هم چند بعد بودن گفتار و پیچیدگی و هم نبودن نقطه...نبودن نقطه در پایان جمله برای این مهم است که نشان دهد این جمله به پایان نرسیده است و ذهن خواننده باید ادامه اش دهد...باید قسمت خلاصه شده را کشف کند و آن را در ذهن بزرگ کند و به پیام اصلی دست پیدا کند...در حقیقت مینیمال یک نثر شعرگونه کوتاه تلخیص یافته است...به این مطلب توجه کنید:من شنیده ام که نوزادان با لبخند و اشاراتشان با فرشتگان اطراف گفتگو می کنند،فرشتگانی که در اطراف آن ها می درخشند،ناپیدایند و آکنده از حسی سرشارند.ای موجود دوست داشتنی!نمی خواهی به دوستان آسمانت لبخند بزنی،و با آنان گفتگو کنی؟ هر چند ویرایش کردن مطلب دیگران کاردشواری است و اما به نظر من مینیمال این مطلب می شود: ای نوزاد به دوستان ناپیدایت در آسمان لبخند بزن و گفتگو کن...
دوستانی که در این زمینه فعالیت می کنند میتونن در همین تاپیک نوشته های خودشون رو قرار بدن
دوستان عزیز قبل از ارسال مینیمال های خود به نکات زیر توجه کنید :
1/مینیمال های به هیچ وجه جنبه سیاسی نداشته باشد
2/نوشته شما بر طبق قوانین نوشتاری مینیمال باشد
3/ در مینیمال شما ، توهین به هیچ شخص و یا گروه خاصی نباشد
4/به دلیل عمومی بودن این مکان در نوع به کار بردن کلمات خود دقت کنید
5/اگر مینیمال مال خودتان نیست اسم نویسنده آن را حتما" درج کنید
6/لطفا" از دادن پست های قشنگ بود،چه زیبا،عالی بود ,بد بود ،و غیره جدا" پرهیز کنید و پست ارسالی شما فقط و فقط مینیمال باشد
7/شما می توانید نظر خودتان را در مورد هر پست توسط گزینه سپاس بیان کنید
8/پست هائی که خلاف موارد ذکر شده درج شوند حذف خواهند شد
با سپاس فراوان
مینیمال نویسی سبکی بوده است که تا پیش از به وجود آمدن وبلاگ جایی در ادبیات نوشتاری نداشته است... متاسفانه هنوز هم تعریف کامل و استانداردی برای این سبک وجود ندارد. مهمترین نکته در مینیمال نویسی، پیام و هدف است...باید مشخص کرد که چه پیام و هدفی را به خواننده باید منتقل کرد...گام بعدی قدرت پردازش پیام است...این مرحله،به قول خودم،یک مرحله نامرئی است زیرا در متنی که نوشته می شود و توسط خواننده خوانده می شود دیده نمی شود...این پردازش در ذهن نویسنده صورت می گیرد...سپس خلاصه کردن مطلب است یعنی مرحله تلخیص...در اینجاست که هنر نویسنده مینیمال نویس نمایان خواهد شد...هر چه خلاصه تر و موجزتر بهتر...اما باید مواظب بود که به بیراهه نرود... چند عامل در عدم برقراری مناسب ارتباط بین نوشته و خواننده وجود دارد...اولین دلیل خود پیام است...یعنی همان مبنای نوشتاری...بسیار پیش می آید که موضوعی که به آن پرداخته می شود صحیح نمی باشد و یا مورد بحث خواهد بود و یا از بیخ و بن غلط می باشد...اینجاست که نویسنده به مقصود خود نمی رسد... نکته دوم مفصل تر است...قبل از توضیح باید چند عبارت را توضیح دهم...چند اصطلاح وجود دارد به نامهای: جمله کوتاه،جمله زیبا(جملات و کلمات قصار)، دیالوگهای کوتاه و مینیمال نویسی...این کلمات هر کدام در مجموعه های متفاوتی قرار دارند و با هم فرق دارند هرچند که گهگاهی با هم همپوشانی دارند که به آن نیز خواهم پرداخت...
جمله کوتاه: مینیمال نویسی نزدیکی خاصی با جمله کوتاه دارد و این گهگاه باعث گمراهی و اشتباه نویسنده می شود...مینیمال تقریبا مرز بین شعر کوتاه و جمله کوتاه است...یک جمله ساده و سلیس و غیر پیچیده کوتاه هرگز یک مینیمال نیست...جمله ای در آن علامت نقطه به کار می رود یک مینیمال نیست یک جمله کوتاه است.
جمله زیبا:این مورد هم با مینیمال نویسی بسیار اشتباه گرفته می شود...بسیاری از وبلاگهایی که به مینیمال نویسی مشهور هستند،در حقیقت جمله قشنگ می نویسند نه مینیمال...جمله قشنگ مرز بین مینیمال و جمله کوتاه است...جملاتی که آهنگین هستند و به صورت جملات و کلمات قصار به کار می روند و بسیار زیبا هستند اما خلاصه نیستند...تلخیص مرز اختلاف بین مینیمال و جمله قصار است مثالی که بخواهم بیاورم این است: او دل من را شکاند و من هم دل دیگری را می شکنم...این بازی زشت جدید است...
دیالوگهای کوتاه: من خودم هم در وبلاگم زیاد آن را به کار برده ام...اما بعضی از آنها مینیمال نیست و بعضی از آنها هم می تواند مینیمال باشد.مثلا: گفت: بخند تا دنیا به تو بخندد...گفتم: مگر دلقکم تا به من بخندند...پس نخندیدم...
و اما مینیمال:مینیمال یک جمله کوتاه است که در آن هم تلخیص به کار رفته باشد،هم زیبایی نوشتاری،هم چند بعد بودن گفتار و پیچیدگی و هم نبودن نقطه...نبودن نقطه در پایان جمله برای این مهم است که نشان دهد این جمله به پایان نرسیده است و ذهن خواننده باید ادامه اش دهد...باید قسمت خلاصه شده را کشف کند و آن را در ذهن بزرگ کند و به پیام اصلی دست پیدا کند...در حقیقت مینیمال یک نثر شعرگونه کوتاه تلخیص یافته است...به این مطلب توجه کنید:من شنیده ام که نوزادان با لبخند و اشاراتشان با فرشتگان اطراف گفتگو می کنند،فرشتگانی که در اطراف آن ها می درخشند،ناپیدایند و آکنده از حسی سرشارند.ای موجود دوست داشتنی!نمی خواهی به دوستان آسمانت لبخند بزنی،و با آنان گفتگو کنی؟ هر چند ویرایش کردن مطلب دیگران کاردشواری است و اما به نظر من مینیمال این مطلب می شود: ای نوزاد به دوستان ناپیدایت در آسمان لبخند بزن و گفتگو کن...
دوستانی که در این زمینه فعالیت می کنند میتونن در همین تاپیک نوشته های خودشون رو قرار بدن
دوستان عزیز قبل از ارسال مینیمال های خود به نکات زیر توجه کنید :
1/مینیمال های به هیچ وجه جنبه سیاسی نداشته باشد
2/نوشته شما بر طبق قوانین نوشتاری مینیمال باشد
3/ در مینیمال شما ، توهین به هیچ شخص و یا گروه خاصی نباشد
4/به دلیل عمومی بودن این مکان در نوع به کار بردن کلمات خود دقت کنید
5/اگر مینیمال مال خودتان نیست اسم نویسنده آن را حتما" درج کنید
6/لطفا" از دادن پست های قشنگ بود،چه زیبا،عالی بود ,بد بود ،و غیره جدا" پرهیز کنید و پست ارسالی شما فقط و فقط مینیمال باشد
7/شما می توانید نظر خودتان را در مورد هر پست توسط گزینه سپاس بیان کنید
8/پست هائی که خلاف موارد ذکر شده درج شوند حذف خواهند شد
با سپاس فراوان
