عنوان کامل ِ مقاله : بررسی مفهوم توسعه پایدار در معماری و سکونتگاههای انسانی در قالب بررسی اسناد جهانی
نوسندگان : شهرام بذرگری ، حسن بن جواد طالبی
نشریه: فرهنگ و هنر » آینه خیال » بهمن و اسفند 1387 - شماره 12
_______________________________
مقدمه :
برای تدوین بخش سکونتگاههای انسانی در راهبردهای توسعه پایدار کشور از مدارک و اسناد جهانی که در این زمینه وجود دارند،استفاده شده است. سند نخست،«دستور کار 21»است که توسط سران و نمایندگان بیشتر کشورهای جهان در سال 1992 در شهر ریودوژانیرو مورد تصویب قرار گرفت.فصل هفتم این دستور کار اختصاص به توسعه پایدار سکونتگاههای انسانی دارد که شامل رهنمودهای کلی و اساسی برای کشورهای جهان و به ویژه کشورهای در حال توسعه است.سند دوم که دارای اهمیت جهانی است،دستور کار اسکان اجلاس استانبول در مورد سکونتگاههای انسانی است.این دستور کار که در جریان اجلاس ماه ژوئن سال 1996 در شهر استانبول تدوین شد به توسعه سکونتگاههای انسانی و اسکان اختصاص دارد. در استفاده از این دو سند جهانی مهم،شرایط و نیازهای ایران مورد توجه قرار گرفته است،تا موارد مناسب برای تدوین راهبردهای ملی توسعه پایدار کشور گزیده شده باشد.در قسمت نخست،گزیده‌هایی از دستور کار 21 اجلاس 1992 ریو و در قسمت دوم گزیده‌هایی از دستور کار اجلاس سال 1996 استانبول آمده است.
هدف کلی برنامه‌های توسعهء سکونتگاههای انسانی،بهبود شرایط اجتماعی و اقتصادی و کیفیت زندگی و فعالیت ساکنان آنها است.توسعه و بهبود شرایط زیست در سکونتگاههای انسانی متکی بر همکاری‌های فنی و جلب مشارکت گروه‌های مختلف مردم محلی در طرح‌های توسعه‌ای در سطوح مختلف تصمیم‌گیری در سکونتگاههای انسانی است.این رویکرد باید به عنوان راهبردها و اصول توسعهء سکونتگاههای انسانی در نظر گرفته شود.
ادامه ی مقاله را در فایل ِ pdf مشاهده بفرمایید . . .
