phalagh
مدیر بازنشسته

آيتالله ميرزا محمدرضا فقيه كرماني، از بزرگان شيعه, زماني از مرحوم سيد يحيي واعظ يزدي براي تبليغ و مبارزه با منحرفان كرمان دعوت كرد و سيد يحيي، مردم را به انحراف آنان متوجه ساخت. منحرفان تصميم به قتل سيد يحيي گرفتند و ايشان را به باغي در خارج از شهر بردند. سيد در باغ احساس خطر كرد و ديد كسي هم از وضع او باخبر نيست.
- اشاره:
- زيارت حضرت فاطمه (س)
«سلام بر تو اي برترين بانوي جهان, سلام بر تو اي مادر حجتهاي الهي بر مردم، سلام بر تو اي ستمديدهاي كه از حق او جلوگيري كردند. خدايا!بر بندهات و دختر پيامبرت و همسر وصي پيامبرت درود فرست؛ درودي كه منزلت و مقامي به او دهد, برتر از منزلت بندگان گراميات از اهل آسمانها و زمين».1
- صلوات بر فاطمه(س)
- بستر بيماري
- سوگواري بر حضرت زهرا(س)
- سوز امين ولايت
- آزادي از اسارت
- گشودن قفل
- اقامة عزاي حضرت زهرا(س)
شيعيان در اظهار حزن و اندوه و اقامه مجالس سوگواري در روز وفات آن حضرت و ذكر مصيبتهاي او، بايد اميرالمومنين را سرمشق خود قرار دهند. اميرالمؤمنين(ع) ميفرمود: «از دست دادن فاطمه بعد از پيامبر خدا(ص)، دليل بر اين است كه هيچ دوستي جاويدان نميماند و بعد از فقدان آنان, زندگي چگونه گوارا خواهد بود. قسم ياد ميكنم كه اين چيزي است كه اصلاً امكان ندارد. انسان ميخواهد دوستش نميرد, ولي اين محال است». اين مطلب سادهاي نيست كه كسي مانند امام علي(ع) چنين سخناني بگويد. عقل از درك اين كلمات ناتوان است و اين عبارات, عظمت مقام زهرا(س) و فضل او را نزد خدا ميرساند. اگر فضيلت فاطمه در بالاترين درجهاي نبود كه جزع نمودن براي او كار نيكويي بود, به هيچ وجه اين جزع فراوان از اميرالمؤمنين (ع) ديده نميشد7
ماهنامه موعود شماره 88
پينوشتها:
1. سيد بن طاووس الاقبال بالاعمال تحقيق جواد قيومي اصفهاني, قم, دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم, 1377, ج 2, ج 3, ص 161 بحارالانوار, ج 100 , ص 199.
2. ناصر مكارم شيرازي, مفاتيح نوين, ترجمه رسولي محلاتي, قم, مدرسه الامام علي بن ابي طالب(ع). 1384, ج 1, ص 541.
3. شهيد دستغيب, داستانهاي شگفت, قم, انتشارات اسلامي, 1362, ص 186.
4. همان, صص 286 – 292.
5. سيد نعمتالله حسيني, مردان علم در ميدان علم, قم, دفتر انتشارات اسلامي, 1375, ج 6, ج 1, ص 396.
6. ميرزا جواد ملكي تبريزي, المراقبات, ترجمه ابراهيم محدث بندر ريگي, قم, انتشارات اخلاق, 1379, ج 4, ص 87.
7. نكته همان, صص 88 ـ 89.