در آياتي از كتاب قرآن به اعدادي از يك تا دوازده اشاره شده است كه در نهايت چنين استنباط ميشود كه حساب و رياضيات خداوند متعال بر پايه سيستم شمارش اعداد بر مبناي دوازده‌تايي يا دوجيني استوار شده است و يا اينكه حكمت خداوند بر اين تعلق گرفته كه چنين باشد . در اين رابطه كل خلقت خداوند نيز بر اين اساس ، پايه‌ريزي شده است كه شكل هندسي مكعب و ستاره داوود و ستاره داوود توسعه يافته بارزترين نمونه‌ها و دلايلي بر اين ادعاست كه در همه جاي خلقت خداوند كاملا مشخص و مشهود است . .
اينك به بعضي از اين آيات مورد نظر در كتاب قرآن اشاره كرده و در نهايت رمز رسم ستاره داوود و ستاره داوود توسعه يافته در قرآن را ارايه مي‌كنيم .
خلق كرد شما را از نفسي ( شخصي ) تكي ، سپس قرار داد از آن زوجش [را] و فرستاد براي شما از چهارپايان هشت زوجهايي ، خلق ميكند شما را در شكم‌هاي مادرانتان خلقتي از بعد خلقتي در تاريكی‌هاي سه‌تايي ( سه گانه‌اي ) ، هان شمايان خداوند سرور شماست براي اوست فرمانروايي ، نيست خدايي مگر او ، پس كجا روانه ( مرخص ) ميشويد . آيه 6 سوره زمر
بگو آيا بدرستي شماييد [كه] حتما كفران مي‌كنيد به كسي كه خلق كرد زمين را در دو يوم ( دوره ، مرحله ، هنگامه ) و قرار ميدهيد برايش همتاياني را ، آن سرور عالميان [است] 9
و قرار داد در آن سلسله جبالي ( لنگرهايي ) را از بالايش و بركت داد در آن و تقدير ( اندازه گيري ) كرد در آن معاشش ( خوراكش ) را در چهار ايامي و يكساني ( برابري ) [است] براي خواهندگان ( جويندگان ) 10
سپس ( مستولي شد ) پرداخت به جانب آسمان و آن دخاني ( دودي ، ماده تاريكي ) بود ، پس گفت براي آن و براي زمين [كه] بياييد شما هر دو ، راغبانه‌اي يا با كراهتي ( مجبورانه‌اي ) ، گفتند آن دو آمديم اطاعت كنندگان ( تسليمانه ) 11
پس مقتضي كرد آنها را هفت آسمانهايي در دو يوم و وحي كرد در هر ( تمام ) آسماني كارش ( وظيفه‌اش ) را و زينت داديم آسمان دنيا را به چراغها و حفاظتي ، آن تقدير ( اندازه گيري ) عزيز ( قدرتمند ) داناست . آيه 12 سوره فصلت
بدرستي سرور شما خداوند ، كسيست [كه] خلق كرد آسمانها و زمين [را] در شش ايامي ( روزگاراني ، دوران‌هايي ، مراحل زماني ) ، سپس مستولي شد ( برآمد ، استوار و سوار شد ) به روي عرش ( مكان و جلوس پادشاهي و سلطنت بر عالم ) ، ميپوشاند شب [را به] روز [در حاليكه] مي طلبد آن را بسرعت ( باشتاب و عجله ) و خورشيد و ماه و ستارگان رام ( تسخير ) شدگان به فرمان اويند ، آيا نيست براي او خلقت و دستور ( اميري ، پادشاهي ) ، پاك و منزه است خداوند سرور عالميان . آيه 54 سوره اعراف
كسي كه خلق كرد آسمانها و زمين [را] و آنچه كه مابين آن دو [است] در شش ايامي ، سپس استيلا يافت ( استوار و حاكم و سوار ) شد بر روي عرش ، رحمان ( خداي مهربان ) ، پس سوال كن به او ( در مورد او ) آگاهي ( دانا و مطلعي ) را . آيه 59 سوره فرقان
بدرستي سرور شما خداوند كسيست [كه] آفريد آسمانها و زمين [را] در شش ايامي ( دوران‌هايي ، هنگامه‌هايي ) سپس استيلا يافت ( مستولي شد ، چيره و برابر شد ) بر عرش ، تدبير ميكند فرمان ( كار ، امورات ) را ، نيست از شفاعت كننده‌اي ، مگر از بعد اذنش ، هان شمايان خداوند سرور شماست پس بندگي ( عبادت ) كنيد او را ، آيا پس متذكر نميشويد . آيه 3 سوره يونس
و اوست كسي كه خلق كرد آسمانها و زمين [را] در شش ايامي ( دوران‌هايي ) و باشد عرش او بر روي آب ، براي اينكه امتحان كند شما را [كه] كدامتان نيكوتر عملي [است] و اگر بگويي [كه] بدرستي شما مبعوث ( برانگيخته ) شدگانيد از بعد مرگ ، حتما ميگويند كساني كه كفران كردند كه اين [نيست] مگر جادوي آشكاري . آيه 7 سوره هود
خداوند كسيست كه خلق كرد آسمانها و زمين و آنچه كه مابين آن دو است در شش ايامي ، سپس مستولي شد ( استيلا يافت ) بر عرش ، نيست برايتان از غير او از سرپرستي و نه شفيعي ( مدافعي ) ، آيا پس متذكر نميشويد . آيه 4 سوره سجده
اوست كسي كه خلق كرد آسمانها و زمين را در شش ايامي ، سپس استيلا يافت ( مستولي و برابر ، سوار ) شد بر عرش ، مي داند آنچه كه فرو مي رود در زمين و آنچه كه خارج مي شود از آن و آنچه كه نازل مي شود از آسمان و آنچه كه بالا مي رود در آن و اوست همراه شما هر كجا كه باشيد و خداوند به آنچه عمل مي كنيد بينايي [است] . آيه 4 سوره حديد
كسي كه خلق كرد هفت آسمانهايي را طبقاتي ( به رديف روي هم چيده شده‌هايي ) ، نمی‌بيني در خلقت رحمان ( خداوند مهربان ) از شكافي ( فقدان ، فرسودگي ، تفاوت و اختلافي ) ، پس برگردان ( متوجه كن ) چشم را ، آيا می‌بيني از شكستگي‌ها ( گسستگی‌ها ) . آيه 3 سوره ملك
و بنا كرديم بالاي شما ( بالاي سرتان ) هفتي ( هفت تايي ، هفت آسماني ) شديدي ( مستحكمي ، استواري ) . آيه 12 سوره نبا
اوست كسي كه خلق كرد برايتان آنچه كه در زمين [است] جملگي ، سپس درست كرد ( پرداخت ) به سوي آسمان ، پس درست كرد آنها را هفت آسمانهايي و اوست به هر ( تمام ) چيزي دانايي . آيه 29 سوره بقره
و زمانيكه آب دادن خواست موسي براي قومش ، پس گفتيم بزن به عصايت سنگ را ، پس تركيد ( جوشيد ) از آن ، دو ده ( دوازده ) چشمه‌اي ، شناخته بود هر ( تمام ) انسياني ( مردمي ) شرب‌گاه ( نوشيدني ) خودشان را ، بخوريد و بنوشيد از رزق ( روزي ) خداوند و گناه نكنيد در زمين مفسدانه . آيه 60 سوره بقره
و حتما گرفته است خداوند ميثاق ( عهد ، پيمان ) پسران اسرائيل را و مبعوث كرديم ( برانگيختيم ) از ايشان دو ده ( دوازده ) رئيسي ( سردسته ، سر قبيله ، امام و پيشوايي ) و گفت خداوند [كه] بدرستي من همراه شمايم اگر به پا داشتيد نماز را و داديد زكات را و ايمان آورديد به رسولانم و عزيز ( گرامي و با منزلت ) داشتيد ايشان را و قرض داديد خداوند را قرضي نيكويي ، حتما مي زدايم از شما بدی‌هايتان را و حتما داخل مي كنم شما را [به] باغهايي [كه] جريان دارد از زيرش چشمه‌ها ، پس كسي كه كفران كند بعد آن از شمايان ، پس گم گشته است درست راهي را . آيه 12 سوره مائده
بدرستي تعداد ماهها نزد خداوند دو ده ( دوازده ) ماهي در كتاب خداوند [است] ، روزي [كه] خلق كرد آسمانها و زمين را از آن ، چهارتايي ( چهار ماهي ) حرام شده‌اي [است] ، آن دين به پا خواسته [استوار است] ، پس ظلم نكنيد در آنها خويشتن را و قتال ( پيكار ) كنيد مشركان را همگي ( متحدا ) ، همچنان كه قتال ( نبرد ) مي كنند شما را همگي و بدانيد [كه] بدرستي خداوند همراه متقيان [است] . آيه 36 سوره توبه
اينك به بعضي از اين آيات مورد نظر در كتاب قرآن اشاره كرده و در نهايت رمز رسم ستاره داوود و ستاره داوود توسعه يافته در قرآن را ارايه مي‌كنيم .
اعداد ( يك ، دو ، سه ، چهار ، هشت )
بگو اوست خداوند يگانه‌اي ( يكتايي ) . آيه 1 سوره اخلاصخلق كرد شما را از نفسي ( شخصي ) تكي ، سپس قرار داد از آن زوجش [را] و فرستاد براي شما از چهارپايان هشت زوجهايي ، خلق ميكند شما را در شكم‌هاي مادرانتان خلقتي از بعد خلقتي در تاريكی‌هاي سه‌تايي ( سه گانه‌اي ) ، هان شمايان خداوند سرور شماست براي اوست فرمانروايي ، نيست خدايي مگر او ، پس كجا روانه ( مرخص ) ميشويد . آيه 6 سوره زمر
بگو آيا بدرستي شماييد [كه] حتما كفران مي‌كنيد به كسي كه خلق كرد زمين را در دو يوم ( دوره ، مرحله ، هنگامه ) و قرار ميدهيد برايش همتاياني را ، آن سرور عالميان [است] 9
و قرار داد در آن سلسله جبالي ( لنگرهايي ) را از بالايش و بركت داد در آن و تقدير ( اندازه گيري ) كرد در آن معاشش ( خوراكش ) را در چهار ايامي و يكساني ( برابري ) [است] براي خواهندگان ( جويندگان ) 10
سپس ( مستولي شد ) پرداخت به جانب آسمان و آن دخاني ( دودي ، ماده تاريكي ) بود ، پس گفت براي آن و براي زمين [كه] بياييد شما هر دو ، راغبانه‌اي يا با كراهتي ( مجبورانه‌اي ) ، گفتند آن دو آمديم اطاعت كنندگان ( تسليمانه ) 11
پس مقتضي كرد آنها را هفت آسمانهايي در دو يوم و وحي كرد در هر ( تمام ) آسماني كارش ( وظيفه‌اش ) را و زينت داديم آسمان دنيا را به چراغها و حفاظتي ، آن تقدير ( اندازه گيري ) عزيز ( قدرتمند ) داناست . آيه 12 سوره فصلت
عدد شش ( 6 )
و به يقين آفريده‌ايم آسمانها و زمين [را] و آنچه كه مابين آن دو [است] در شش ايامي ( مراحلي ، دوران‌هايي ) و لمس نكرد ما را از سستي ( درماندگي ، پيري ، ضعف و خستگي ) . آيه 38 سوره قبدرستي سرور شما خداوند ، كسيست [كه] خلق كرد آسمانها و زمين [را] در شش ايامي ( روزگاراني ، دوران‌هايي ، مراحل زماني ) ، سپس مستولي شد ( برآمد ، استوار و سوار شد ) به روي عرش ( مكان و جلوس پادشاهي و سلطنت بر عالم ) ، ميپوشاند شب [را به] روز [در حاليكه] مي طلبد آن را بسرعت ( باشتاب و عجله ) و خورشيد و ماه و ستارگان رام ( تسخير ) شدگان به فرمان اويند ، آيا نيست براي او خلقت و دستور ( اميري ، پادشاهي ) ، پاك و منزه است خداوند سرور عالميان . آيه 54 سوره اعراف
كسي كه خلق كرد آسمانها و زمين [را] و آنچه كه مابين آن دو [است] در شش ايامي ، سپس استيلا يافت ( استوار و حاكم و سوار ) شد بر روي عرش ، رحمان ( خداي مهربان ) ، پس سوال كن به او ( در مورد او ) آگاهي ( دانا و مطلعي ) را . آيه 59 سوره فرقان
بدرستي سرور شما خداوند كسيست [كه] آفريد آسمانها و زمين [را] در شش ايامي ( دوران‌هايي ، هنگامه‌هايي ) سپس استيلا يافت ( مستولي شد ، چيره و برابر شد ) بر عرش ، تدبير ميكند فرمان ( كار ، امورات ) را ، نيست از شفاعت كننده‌اي ، مگر از بعد اذنش ، هان شمايان خداوند سرور شماست پس بندگي ( عبادت ) كنيد او را ، آيا پس متذكر نميشويد . آيه 3 سوره يونس
و اوست كسي كه خلق كرد آسمانها و زمين [را] در شش ايامي ( دوران‌هايي ) و باشد عرش او بر روي آب ، براي اينكه امتحان كند شما را [كه] كدامتان نيكوتر عملي [است] و اگر بگويي [كه] بدرستي شما مبعوث ( برانگيخته ) شدگانيد از بعد مرگ ، حتما ميگويند كساني كه كفران كردند كه اين [نيست] مگر جادوي آشكاري . آيه 7 سوره هود
خداوند كسيست كه خلق كرد آسمانها و زمين و آنچه كه مابين آن دو است در شش ايامي ، سپس مستولي شد ( استيلا يافت ) بر عرش ، نيست برايتان از غير او از سرپرستي و نه شفيعي ( مدافعي ) ، آيا پس متذكر نميشويد . آيه 4 سوره سجده
اوست كسي كه خلق كرد آسمانها و زمين را در شش ايامي ، سپس استيلا يافت ( مستولي و برابر ، سوار ) شد بر عرش ، مي داند آنچه كه فرو مي رود در زمين و آنچه كه خارج مي شود از آن و آنچه كه نازل مي شود از آسمان و آنچه كه بالا مي رود در آن و اوست همراه شما هر كجا كه باشيد و خداوند به آنچه عمل مي كنيد بينايي [است] . آيه 4 سوره حديد
عدد هفت ( 7 )
تسبيح ميكند برايش آسمانهاي هفت ( هفت‌گانه ) و [همچنين] زمين و كسي كه در آنهاست و اينكه [نيست] از چيزي مگر اينكه تسبيح ميكند به ستايش او و ليكن درنمی‌يابيد ( نمي‌فهميد و درك نمي‌كنيد ) تسبيح‌شان ( ستايش ايشان ) را ، بدرستي او باشد بردباري آمرزنده‌اي . آيه 44 سوره اسراءكسي كه خلق كرد هفت آسمانهايي را طبقاتي ( به رديف روي هم چيده شده‌هايي ) ، نمی‌بيني در خلقت رحمان ( خداوند مهربان ) از شكافي ( فقدان ، فرسودگي ، تفاوت و اختلافي ) ، پس برگردان ( متوجه كن ) چشم را ، آيا می‌بيني از شكستگي‌ها ( گسستگی‌ها ) . آيه 3 سوره ملك
و بنا كرديم بالاي شما ( بالاي سرتان ) هفتي ( هفت تايي ، هفت آسماني ) شديدي ( مستحكمي ، استواري ) . آيه 12 سوره نبا
اوست كسي كه خلق كرد برايتان آنچه كه در زمين [است] جملگي ، سپس درست كرد ( پرداخت ) به سوي آسمان ، پس درست كرد آنها را هفت آسمانهايي و اوست به هر ( تمام ) چيزي دانايي . آيه 29 سوره بقره
عدد دوازده ( 12 )
و جدا ( سوا ، تقسيم ) كرديم ايشان [را به] دو ده ( دوازده - 12 ) گروههايي ( تيره و نوادگاني ، طبقات خانوادگي ) امتهايي و وحي كرديم به سوي موسي زماني [كه در صدد] سير آب كردن [برآمد] او قومش را ، كه بزن به عصايت سنگ ( سخره ) [را] ، پس روان شد ( جوشيد ) از آن دو ده ( دوازده - 12 ) چشمه‌اي ، دانسته بود ( شناخته بود ) هر ( تمام ) انسياني ( مردمي ) نوشيدني ( شرب‌گاه ) شان [را] و سايه انداختيم براي ايشان ابرها [را] و نازل كرديم برايشان من ( شيره و شهد گياهي و نباتي ، شير درختي ) و سلوي ( كباب يك نوع پرنده خوشمزه همانند بلدرچين و قرقاول ) ، بخوريد از پاكی‌ها ، آنچه [را كه] رزق ( روزي ) داديم شما را و ظلم نكردند ما را و ليكن خودهايشان را ظلم ميكردند . آيه 160 سوره اعرافو زمانيكه آب دادن خواست موسي براي قومش ، پس گفتيم بزن به عصايت سنگ را ، پس تركيد ( جوشيد ) از آن ، دو ده ( دوازده ) چشمه‌اي ، شناخته بود هر ( تمام ) انسياني ( مردمي ) شرب‌گاه ( نوشيدني ) خودشان را ، بخوريد و بنوشيد از رزق ( روزي ) خداوند و گناه نكنيد در زمين مفسدانه . آيه 60 سوره بقره
و حتما گرفته است خداوند ميثاق ( عهد ، پيمان ) پسران اسرائيل را و مبعوث كرديم ( برانگيختيم ) از ايشان دو ده ( دوازده ) رئيسي ( سردسته ، سر قبيله ، امام و پيشوايي ) و گفت خداوند [كه] بدرستي من همراه شمايم اگر به پا داشتيد نماز را و داديد زكات را و ايمان آورديد به رسولانم و عزيز ( گرامي و با منزلت ) داشتيد ايشان را و قرض داديد خداوند را قرضي نيكويي ، حتما مي زدايم از شما بدی‌هايتان را و حتما داخل مي كنم شما را [به] باغهايي [كه] جريان دارد از زيرش چشمه‌ها ، پس كسي كه كفران كند بعد آن از شمايان ، پس گم گشته است درست راهي را . آيه 12 سوره مائده
بدرستي تعداد ماهها نزد خداوند دو ده ( دوازده ) ماهي در كتاب خداوند [است] ، روزي [كه] خلق كرد آسمانها و زمين را از آن ، چهارتايي ( چهار ماهي ) حرام شده‌اي [است] ، آن دين به پا خواسته [استوار است] ، پس ظلم نكنيد در آنها خويشتن را و قتال ( پيكار ) كنيد مشركان را همگي ( متحدا ) ، همچنان كه قتال ( نبرد ) مي كنند شما را همگي و بدانيد [كه] بدرستي خداوند همراه متقيان [است] . آيه 36 سوره توبه
