تست قطعات الکترونیکی

mehdi 2010

عضو جدید
نحوه تست قطعات

اکنون به مبحث بسیار مهم تست قطعات می رسیم . قبل از اینکه چگونگی تست هر قطعه را شرح دهیم باید دستگاه " مولتی متر " را به شما معرفی کنیم . مولتی متر که به شکل زیر است دستگاهی است که می توان ظرفیت المان های الکترونیکی را با آن اندازه گرفت و یا ازصحت و سلامت آن ها مطلع شد .
این وسیله که وسیله اندازه گیری ولتاژ و جریان نیز می باشد همانطور که در بالا مشاهده می شود ، یک پیچ سلکتور دارد که می توان واحدها ، حدود و رنج های مختلفی را انتخاب نمود . برای تست کردن هر قطعه باید واحد و رنج درست را انتخاب کرد . رنج های موجود روی اکثر مولتی مترها به شکل زیر است :
1.رنج اهمی با علامت Ω یا Ohm برای تست مقاومت
2.رنج فاراد با علامت CX یا F برای تست خازن
3.رنج دیود-بازر با علامت برای تست دیود-ترانزیستور-قطع و وصل بودن مسیر و ...
4.رنج ولتاژ DC با علامت VDCبرای اندازه گیری ولتاژ DC
5.رنج ولتاژ AC با علامت VAC یاV~ برای اندازه گیری ولتاژ متناوب
6. رنج جریان DC با علامتADCبرای اندازه گیری جریان مستقیم
7.رنج جریا AC با علامت A~ یا AAC برای اندازه گیری جریان متناوب
اکنون برای تست کردن قطعات احتیاج به دو پراب ( Probe ) مثبت و منفی داریم تا بتوانیم بر پایه های قطعات اتصال دهیم و آن ها را تست کرده یا میزان آن ها را اندازه گیری کنیم . پراب های مولتی مترها اکثرا به دو رنگ قرمز و مشکی ( مثبت ومنفی ) هستند که به شکل زیر می باشند :
پراب مشکی همیشه در قسمت Com روی دستگاه می خورد و پراب قرمز را باید متناوب با قطعه و واحدی که می خواهیم اندازه بگیریم به دستگاه متصل کنیم .

اکنون که تا حدودی با مولتی متر آشنا شدیم ، می توانیم تست کردن قطعات را آغاز کنیم :
1. مقاومت :
سلکتور مولتی متر را روی رنج اهمی ( Ω ) قرار می دهیم . این رنج معمولا دارای اعداد 2M , 200K , 20 K , 2 K , 200 و 20M است . اگر ظرفیت مقاومت را بدانیم رنج مناسب را انتخاب نموده یعنی اگر زیر 200 اهم بود رنج 200 ، اگر بین 200 اهم تا 2KΩ بود رنج 2K و به همین ترتیب همیشه یک عدد بالاتر از ظرفیت مورد نظر را نتخاب می کنیم . دو پراب مولتی متر را به دو سر مقاومت وصل می کنیم ، عدد دیده شده با پیشوند همان رنج ظرفیت مقاومت ماست یعنی اگر در اهم هستیم عدد دیده شده به اهم ، اگر در کیلو اهم هستیم عدد دیده شده در کیلو اهم و اگر در مگا اهم هستیم عدد دیده شده در مگا اهم است . حال اگر ظرفیت قطعه را ندانیم و بخواهیم با اندازه گیری با مولتی متر به دست آوریم از کمترین رنج یعنی 200 شروع به تست کرده و دو پراب مولتی متر را به دو پایه مقاومت متصل می کنیم اگر عددی در صفحه مولتی متر دیده نشد یک رنج بالا می رویم و آنقدر این کار را ادامه می دهیم تا در یکی از رنج ها روی صفحه مولتی متر عدد دیده شود به این ترتیب ظرفیت آن را تعیین می کنیم .
این نحوه تست کردن برای تمامی انواع مقاومت صدق می کند یعنی چه برای تست مقاومت در الکترونیک عمومی و چه در زمینه گوشی های تلفن همراه ، اما نکته ای که نباید فراموش شود :
برای اندازه گیری ظرفیت، قطعه را باید از مدار خارج کنیم
در توضیح این نکته به مثال زیر دقت کنید :
فرض کنید که مقاومت R1 در آرایش زیر در مدار قرار گرفته و شما می خواهید ظرفیت آن را اندازه گیری کنید :
اما عددی که روی مولتی متر می بینید ظرفیت R1 نیست بلکه ظرفیت مقاومتی است که از آن دو نقطه دیده می شود یعنی R1 موازی با ( R3+R2 ) که ظرفیتی است از R1 کمتر و ممکن است شما را دچار اشتباه کند . پس همیشه برای اندازه گیری ظرفیت یک قطعه آن را از مدار خارج می کنیم و سپس اندازه گیری می نماییم .
2. خازن :
• خازن غیر الکترولیت : برای اندازه گیری ظرفیت خازن غیر الکترولیت با مولتی متر، محلی برای این کار در نظر گرفته شده است . به شکل زیر :
که در این صورت پایه های خازن را در آن محل اتصال می دهیم یا که از آن کانکتور دو سیم بیرون کشیده و مثل پراب ها به پایه های خازن اتصال می دهیم و مطابق آنچه که برای مقاومت گفته شد ، اگر ظرفیت خازن را بدانیم رنج مناسب را از بین ( 20µ - 2µ - 200n – 20n – 200p ) انتخاب می کنیم و باز عدد دیده شده در مولتی متر با پیشوند همان رنج انتخاب شده است و اگر ظرفیت را ندانیم از کوچکترین رنج یعنی 200p یکی یکی رنج ها را بالا می رویم تا در اولین رنجی که عدد روی صفحه مولتی متر دیدیم ، ظرفیت را می خوانیم و باز هم ذکر این نکته لازم است که به هیچ وجه ظرفیت قطعه را در مدار اندازه گیری نمی کنیم و قطعه را از مدار خارج کرده ، سپس این کار را انجام می دهیم .
• خازن الکترولیت : معمولا مولتی مترها توانایی اندازه گیری ظرفیت خازن های الکترولیت را ندارند و از مولتی متر می توان فقط جهت تست سالم بودن قطعه استفاده کرد . بدین ترتیب که مولتی متر را روی رنج دیود – بازر ( ) قرار داده دو پراب مولتی متر را به دو سر خازن متصل می کنیم ، که بوق لحظه ای شنیده می شود و اگر جای پراب ها را بر عکس کنیم دوباره بوق لحظه ای شنیده می شود و فورا قطع می گردد . در صورت خرابی این قطعه بوق یکسره شنیده خواهد شد و یا اصلا بوق لحظه ای نمی شنویم . فقط ذکر این نکته لازم است که اگر پراب ها را به دو سر خازن الکترولیت متصل کرده و بوق نشنیدید ، ابتدا جای دو پراب را عوض کنید ، باز هم اگر هیچ عکس العملی نشان داده نشد خازن سوخته است و گرنه سالم است .
خازن های الکترولیت یاتانتالیم (TA) در گوشی های تلفن همراه بیشتر در بخش های شارژ- آنتن و تغذیه دیده می شوند و کار اصلی آن ها تطبیق ولتاژ دو تست است .
3.سلف ( سیم پیچ ) :
اکثر مولتی مترها ، هانری متر ندارند و نمی توان ظرفیت سلف را با آن ها اندازه گیری کرد، فقط می توان از سلامت قطعه با خبر شد . سلف سالم روی رنج دیود – بازر وقتی پراب ها به دو سر آن متصل می شود ، مولتی متر بوق یکسره می زند و در غیر این صورت سلف سوخته است . شایان ذکر است که سالم بودن سلف را می توان روی برد و در مدار تست کرد . البته یک نکته مهم این است که بعضی از سلف ها مثلا سلف مسیرنور گوشی N70 ممکن است وقتی که تست می شوند سالم نشان داده شوند ، اما ظرفیت آن ها دچار تغییر شده باشد . در همین مورد خاص اگر ظرفیت این سلف تغییر کند نور LCD کم می شود اما وقتی با مولتی متر تست می شود ، بوق یکسره بزند و به ظاهر سالم باشد . در این صورت فقط این آثار را می توان از روی نقشه و با بررسی مسیرها چک کرد .
4. تست مسیر از روی نقشه :
یکی از مهم ترین تست ها در تعمیرات گوشی های تلفن همراه ، تست مسیرها و پیدا کردن نقاط قطع شده است . فرض کنید که روی نقشه و برد قطعات به صورت زیر باشند :
در این صورت برای تست وصل بودن مسیر و مطمئن شدن از این موضوع باید یک پراب مولتی متر را روی یکی از پایه های یکی از این سه قطعه مثلا R1 گذاشته با پراب دیگر به پایه های دو قطعه دیگر بزنیم . باید روی یکی از پایه های هر دو قطعه بوق یکسره بشنویم ، اگر در هر دو قطعه بوق نداشتیم پراب را عوض کرده و دوباره تست می کنیم . باز هم اگر در هر دو بوق نداشتیم و یا در یکی بوق نداشتیم ، قسمتی از مسیر قطع است که آن را سیم کشی می کنیم . در کل باید به یکی از دو سر هر دو قطعه بوق ممتد داشته باشیم . به هر کدام که بوق نداشتیم آن را با سیم به محل اتصال وصل می کنیم .
5. دیود :
روی رنج دیود- بازر دو پراب را به دو سر دیود وصل می کنیم . اگر روی صفحه مولتی متر عددی ظاهر نشد ، جای پراب ها را عوض می کنیم که درصورت سالم بودن قطعه باید عددی دیده شود که امپدانس دیده شده دردو سر دیود است . پس درکل دیود باید از یک جهت عدد نشان دهد اما از جهت دیگر نه و در غیر این صورت یعنی اگر از هر دو جهت عدد نشان دهد یا عدد نشان ندهد و یا بوق بزند دیود خراب است و این تست در مورد دیود معمولی ، دیود زنر و LED مانندهم میباشد. با این تفاوت که دیود LED در صورت سالم بودن جهتی که عدد نشان می دهد با نور بسیار کمی روشن می شود .
6. ترانزیستور BJT :
برای تست کردن ترانزیستور مولتی متر را روی رنج دیود- بازر قرار می دهیم . یکی از پراب ها را به صورت تصادفی روی یک پایه ترانزیستور قرارداده و پراب دیگر را به پایه های دیگر می زنیم . اگر عددی مشاهده نشد ، جای پایه مشترک را تغییر می دهیم . باز هم اگر روی دو پایه دیگر عدد ندیدیم پراب را عوض می کنیم . آنقدر این کار را انجام می دهیم تا وقتی که پراب را روی یک پایه ثابت نگه می داریم . در صورت اتصال پراب دیگر به هر کدام از پایه هابایدعددی روی صفحه مولتی متر دیده شود . دراین صورت پایه ای که پراب روی آن ثابت مانده پایه بیس ، پایه ای که عدد کوچکتری نشان می دهد پایه کالکتور و پایه ای که عدد بزرگتر را نشان می دهد پایه امیتر است . حال اگر پراب ثابت مانده روی پایه بیس پراب قرمز یعنی مثبت باشد ، ترانزیستور تیپ منفی یعنی NPN است و اگر پراب ثابت مشکی یعنی منفی باشد ، ترانزیستور تیپ مثبت یعنی PNP است . در صورتی که هر چقدر پراب ها را تغییر داده و جابجا کنیم اما عددی مشاهده نشود و یا بوق یکسره باشد، ترانزیستور سوخته است .
7. تست میکروفن :
برای تست کردن میکروفن گوشی های تلفن همراه مولتی متر را روی تست دیود- بازر قرار داده و پراب ها را از دو جهت به دو پایه میکروفون متصل می کنیم . عددی که روی صفحه مولتی متر دیده می شود ، از یک جهت باید حدود 0.5 تا0.9 و از جهت دیگر باید حدود 1.5 تا 1.9 باشد . در غیر این صورت میکروفون سوخته است .
8. تست بلندگو ( Speaker ) :
بلندگو یعنی همان قطعه ای که کاربر صدای دریافتی را از طریق آن می شنود . برای تست سالم بودن ابتدا روی رنج دیود بازر پراب ها را به دو سر آن وصل می کنیم که باید بوق یکسره بزند . اگر بوق نزند، بلندگو خراب است اما اگر بوق یکسره زد رنج را تغییر داده روی رنج مقاومتی 200Ω می گذاریم که مقدار اهمی که نشان می دهد باید حدود 25 الی 35 اهم باشد که اگر در این حدود نبود ، بلندگو خراب است .‏
9. تست بازر ( Buzzer ) یا IHF Speaker :
بازر همان قطعه ای است که صدای زنگ و موزیک گوشی از آن پخش می شود و در تست آن مثل بلندگو عمل می کنیم . یعنی ابتدا روی رنج دیود بازر از سلامت قطعه مطلع می شویم ، بعد رنج را روی 200Ω مقاومتی گذاشته ، مقداراهمی آن را اندازه گیری می کنیم که باید حدود 8 الی 12 اهم باشد که اگر خارج از این مقدار بود بازر خراب است .
نکته مهم در این قسمت این است که در بعضی از گوشی ها مثل نوکیا 1600 یا نوکیا 6030 و ... بازرو بلندگو یکی می باشد، در این صورت مقدار اهمی قطعه باید مثل بازر باشد ، یعنی 8 الی 12 اهم .

Mehdi 2010
 

bargh_8

عضو جدید
آقا تشکر ولی ماهرچی گشتیم شکلی ندیدیم....فکر کنم"در شکل زیر"نکته ی انحرافی بود!;)
یاعلی
 

jahangiri1391

عضو جدید
از این زحمت کشیدید و انتقال اطلاعات نمودید کمال تشکر دارم .
البته راه های دیگری برای تست قطعات وجود دارد.
 

امیدع

عضو جدید
خیلی خیلی ممنون میشم تست قطعات الکترونیکی را با تصاویر برای درک بهتر بگذارید
 

امیدع

عضو جدید
نرم افزاری ساده و فارسی معرفی کنید که بتوانم قطعات الکترونیکی (مقاومت.خازن.دیود. ......) را برای آشنایی بهتر و شناخت بیشتر شبیه سازی نماید
 

amoralla

عضو جدید
با سلام
به نظر من اگر دنبال تست قطعات به صورت تصویری میگردید برید کتابهای الکترونیک هنرستان رو از سایتwww.chap.sch.irدانلود کنید خیلی خوب توضیح دادن من خودم هنرستانی بودم .هنوز هم از اون کتابها استفاده میکنم.موفق باشید
 

amoralla

عضو جدید
به نظر من اگر میخواهید تست قطعات نیمه هادی رو کامل با رسم شکل ببینید برید از سایت اموزشو پرورش کتب الکترونیک کاربردی رشته برق رو دانلود کنید خیلی کتب خوبی حتما به دردتون میخوره
 

طلا.

عضو جدید
با سلام
به نظر من اگر دنبال تست قطعات به صورت تصویری میگردید برید کتابهای الکترونیک هنرستان رو از سایتwww.chap.sch.irدانلود کنید خیلی خوب توضیح دادن من خودم هنرستانی بودم .هنوز هم از اون کتابها استفاده میکنم.موفق باشید
حتما دانلود میکنم .ممنون
 

maysam.azizi

عضو جدید
سلام دوستان
میخوام یک وسیله ای رو بهتون معرفی کنم که به کمک اون میتونید قطعات مختلف الکترونیکی رو تست کنید و پایه های اون رو تشخیص بدید این دستگاه Semiconductor tester قابلیت های زیادی داره از جمله
اندازه گیری مقاومت و خازن
تست انواع ترانزیستورها و تشخیص پایه های آن بصورت اتوماتیک از جمله ترانزیستورهای BJT ، ماسفت، JFET
تست انواع تریستور و ترایاک و تشخیص پایه های آنها
تست و تشخیص انواع دیود و تعیین پایه های ان
header_622x246_f210265edc3bfd0dc83251af3cef10a4.jpg

جهت اطلاعات بیشتر میتوانید به لینک زیر مراجعه کنید
http://www.tga-co.ir/product/digital-semiconductor-tester
 

ali_vb

اخراجی موقت
کاربر ممتاز
سلام
خوبی؟
به جای پاور تستر میشه از مولتی متر استفاده کرد؟؟
کارکرد و عملکرد این دو چه فرقی میکنه؟
آنالوگ بهتره یا دیجیتال؟ چه مارکی خوبه؟
با تشکر
 

Joe_Bel

کاربر فعال تالار مهندسی برق ,
کاربر ممتاز
در این پست یک جمع بندی از تکنیک های عیب یابی تمامی انواع ابزارهای الکترونیکی را ارائه می دهد.بدون توجه به ایک که درباره چه مداری صحبت می کنیم،یک روش منطقی برای پیدا کردن و تصحیح یک ایراد،برای مثال در هر ابزار یا سیستمی وجود دارد و باید بدانید که وسیله چگونه را مورد بررسی قرار دهید تا بفهمید که هر مدار به طور عادی چگونه کار می کند.

اگر ابزار نظامی یا صنعتی است،یک جزوه آموزشی وجود دارد که همه نوع اطلاعاتی را به شما می دهد (تئوری عملکرد،مراحل کار و آزمایش،عملیات تنظیم،لیست بخش ها،دیاگرام موقعیت و غیره).در بعضی از سیستم های پیچیده،چندین جزوه وجود دارد (تعمیر،نکات قبل از تعمیر،عملکرد،کاتالوگ بخش ها و غیره).
اگر وسیله از نوع ابزار الکترونیکی یا سرگرمی خانگی است،مانند تلویزیون یا مانیتور،ویدیو،دوربین و غیره،ورقه های اطلاعاتی آن معمولا در دسترس هستند.
هر چند این ورقه ها،توصیف های کاملی را که در جزوه های فنی ارائه می شوند در خود ندارند،ولی اطلاعات مختصر و مفیدی را در خود دارند (نمودار شماتیک،عملیات آزمایش و تنظیم،شکل موج ها،ولتاژها و اطلاعات مقاومتی و غیره) که برای این نوع وسیله ها کافی و دقیق است.در صورت نداشتن ورقه های اطلاعاتی،اغلب ابزارهای سرگرمی خانگی با یک نمودار شماتیک همراه هستند که بعضی از شکل موج ها،اطلاعات مقاومت و ولتاژها را در خود دارند.
بدون توجه به این که چه اطلاعاتی در دسترس هستند،قبل از اقدام به تعمیر دستگاه،اطلاعات را به طور کامل مطالعه کنید.در موارد نادر،اطلاعاتی برای خواندن وجود ندارد.اگر تاکنون تحت این شرایط،دستگاهی را تعمیر کرده باشید.این مقاله و تشریحات آن بسیار برایتان مناسب است.
شما باید کار تمام کنترل ها و تنظیم ها و طرز کار آنها را بدانید.اغلب موارد که عیب ها خیلی بد به نظر می رسند،اشکال کار به کاربر باز می گردد.همچنین وقتی که از عمر دستگاه خیلی می گذرد،ممکن است بعضی تنظیم ها خارج شوند.در هر صورت برای یک تعمیر خوب باید بتوانید با دستگاه کار کنید.
در ابزارهای ساده الکتریکی،مراحل کاری واضح و استاندارد شده هستند،مانند مراحل کاری دستگاههای تلویزیون هر چند اگر از این کار ناامید شوید،سعی کنید جزوه استفاده کننده دستگاه را بگیرید که معمولا عملکرد و پیش تذکرات ویژه ای در مورد ابزار ارائه می دهد.
شما باید بدانید که چگونه از ایزارهای اندازه گیری برای انجام عملیات آزمایش و تنظیم استفاده کنید.اگر نتوانید از ابزارهای آزمایش الکترونیکی،به طور موثری استفاده کنید،در هر تعمیری که انجام می دهید واقعا به دردسر خواهید افتاد.به خاطر داشته باشید که بعضی از دستگاه ها به وسیله های اندازه گیری خاص نیاز دارند،مانند جعبه های نوری،اندازه گیریهای نور،جدول های تنظیم و منابع نور برای دوربین ها.
خوشبختانه اغلب عملیات عیب یابی الکترونیکی را می توان با سه وسیله اساسی انجام داد:مولتی متر(اهم متر)،اسیلوسکوپ(که ما نام اسکوپ را برای آن استفاده می کنیم) و منابع سیگنال (مولد RF،مولد جاروب کننده،مولد صوتی،مولد رنگی NTSCوغیره)
شما باید بتوانید وسیله تعمیر شده را یک بررسی کلی نمایید.بدون توجه به این که تعمیر کاری،ساده یا مشکل باشد.گاهی یک اشکال،نتیجه اشکال دیگری است.اگر هر دو،برطرف نشوند عیب باقی خواهد ماند.یک مثال عمومی از این مسئله،اتصال کوتاه یا جرقه قطع و وصل شونده بین دو قطعه (مثلا بین دو پایه بر روی رابط گوشه ای از برد مدار چاپی)به وجود آمده است و فرض کنید که اتصال کوتاه،یک مقاومت را بر روی بر مدار چاپی و یا یک برد آی سی دار کامل را بسوزاند.
برای این که یک بازنگری دقیق انجام دهید،باز هم لازم است که دستگاه و عملیات کاری آن را داشته باشید (معمولا در جزوه فنی،ورقه های اطلاعاتی یا جزوه معمولی استفاده کننده،پیدا می شوند)
عموما اگر دستگاه تمام عملیات کاری خود را به طور صحیح انجام دهد،می توانیم فرض کنیم که درست بوده و آماده استفاده است.همچنین بازنگری دستگاه بعد از تعمیر،می تواند نیاز به تنظیم مجدد کنترل های دستگاه را به ما نشان دهد.
باید بدانید که چگونه از ابزار تعمیر استفاده کنید.اغلب کار تعمیر را می توان با ابزارهای ساده انجام داد (وسایل لحیم کاری،انبر دست،آچار پیچ گوشتی،سیم چین و غیره).هر چند برای دستگاهها و مدارهای خاص نیاز به تکنیک های خاصی است.تعمیر بردهای مدار چاپی و برداشتن یا تعویض بردهای آی سی دار مثال هایی از این است.به خاطر داشته باشید که اگر دستگاه دارای تجهیزات مکانیکی است مانند ویدیوها و دوربین ها به ابزارهای اندازه گیری خاص نیاز است.
سرانجام شما باید بتوانید به طور منطقی اطلاعات وسیله معیوب را تحلیل کنید و روشی سیستماتیک و منطقی برای یافتن اشکال اعمال کنید.به طور خلاصه باید بتوانید فکر کنید.اطلاعاتی که باید تحلیل شود ممکن است در ساختار وسیله مثلا ظاهر شدن تصویر در تلویزیون یا نمایشی که از ابزارهای آزمایش کننده به دست می آید (اندازه گیریهای ولتاژ و مقاومت یا شکل موج) باشند.در هر صورت این تحلیل اطلاعات است که عیب یابی را منطقی و موثر می کند.
[h=4]مراحل عیب یابی[/h] چهار مراحل عیب یابی وجود دارد :
1-نشانه های عیب را بیابید
2-عیب را به یک واحد یا برد عملیاتی ارتباط دهید
3-عیب را به یک مدار(یا برد مداری) در روی آن برد مربوط دانسته
4-عیب خاص را پیدا کنید
در دستگاه های بسیار ساده یا در دستگاه هایی که فقط یک مدار عملیاتی دارند(تلویزیون،ویدیو،دوربین و غیره) می توان از مرحله 2 صرف نظر کرد.
[h=4]به دست آوردن نشانه های عیب[/h] به دست آوردن نشانه ها،به معنی آن است که باید بدانید وسیله در حات عادی چه کاری انجام می دهد و مهمتر از آن،چه هنگام وسیله درست کار نمی کند.همه می دانند که یک تلویزیون چه کاری انجام می دهد.ولی کسی نمی داند که یک دستگاه چقدر خوب تحت همه شرایط کار می کند و در گذشته هم کار می کرده است.
تمام تلویزیون ها دارای کنترل عملیاتی و تنظیم داخلی هستند تا کار خود را انجام دهند (بلدگو و لامپ تصویر).باید نشانه های طبیعی و غیر طبیعی که توسط بلدگو و لامپ تصویر ایجاد شده اند را تحلیل کنید تا به سوالات پاسخ دهید : ((این دستگاه چقدر خوب کار می کند و کدام قسمت دستگاه می تواند معیوب باشد که چنین نشانه هایی به وجود بیاورد؟))
مرحله به دست آوردن عیب،به این معنی نیست که دستگاه را با آچار پیچ گوشتی و هویه باز کنید و همچنین به معنی استفاده زیاد از وسایل اندازه گیری نیست.بلکه به معنی یک بررسی ظاهری و توجه به نمایش طبیعی و غیر طبیعی است.همچنین این مرحله به معنای کار کردن با کنترل ها برای به دست آوردن اطلاعات بیشتر است.در پایان مرحله به دست آوردن عیب،قاعدتا می دانید که چه چیزی نادرست و ایده خوبی درباره این که کدام چیز نادرست است،خواهید داشت.
[h=4]ارتباط دادن عیب به یک واحد یا برد عملیاتی[/h] اغلب می توان دستگاههای الکترونیکی را به واحدها یا منطقه هایی که دارای عملکرد یا هدف مشخصی هستند،تقسیم کرد.عبارت عملکرد در اینجا یک کار را در منطقه مشخصی از دستگاه نشان می دهد.برای مثال در یک تلویزیون سیاه و سفید ساده عملکرد می تواند به اعمال IF،RF،صوت،تصویر،لامپ تصویر و منبع تغذیه تقسیم شود.
برای پیدا کردن عیب به طور سیستماتیک و منطقی،باید اطلاعاتی درباره واحدهای عملیاتی وسیله داشته باشید و باید تمام نشانه هایی را که قبلا به دست آورده اید،به هم ربط دهید.بنابراین اولین نکته در ارتباط دادن عیب به یک واحد عملیاتی،حدس زدن است که کدام بخش می تواند نشانه های دیده شده را به وجود آورد.
به عنوان مثال کلاسیک و خیلی ساده،اگرهم صدا و هم تصویر در یک دستگاه تلویزیون ضعیف است،عیب می تواند در بخش های HF،IF،یا در ریزپردازنده ای که انتخاب باند و تنظیم RFرا انجام می دهد،باشد.زیرا این بخش ها در بازسازی صدا و تصویر مشترک هستند.از طرف دیگر،اگر تصویر خوب است،ولی صدا ضعیف می باشد،عیب احتمالا در بخش های صوتی که بعد از IFقرار دارند می باشد.زیرا این بخش ها فقط صوت را تولید می کنند.
[h=4]استفاده از نقشه ها[/h] عیب یابی الکترونیک شامل استفاده زیاد از نقشه ها می شود(یا باید بشود).چنین نقشه هایی می تواند یک نقشه عملیاتی و نقشه های شماتیک باشند.نقشه های سیم بندی عملی که چیزی متداول در جزوه تعمیر وسایل هستند،احتمالا در دستگاههای امروزی موجود می باشند،هرچند بعضی جزوه ها دارای نقشه های سیم بندی چاپی نمی باشند (در بردهایی که اجزا به طور منفرد قابل تعویض نیستند)
نقشه بلوکی ارتباط عملیاتی بین تمامی بخش ها یا واحدهای اصلی دستگاه را نشان می دهد.بنابر این نقشه بلوکی به هنگام ارتباط دادن عیب به یک واحد یا بخش عملیاتی،منطقی ترین انتخاب اطلاعات استومتاسفانه همه جزوه های تعمیر دارای یک نقشه بلوکی نیستند( یا نقشه بلوکی جزییات ناچیزی را نشان می دهد) و ممکن است که لازم باشد که فقط از نقشه های شماتیک استفاده کنید.
نقشه های شماتیک گسترده ارتباط عملیاتی تمام بخش های دستگاه را نشان می دهند.چنین بخش هایی شامل ترانزیستور،آی سی ها،ترانسفورمرها،خازن ها،مقاومت ها،دیودها و ... می شوند.به ط.ر کلی نقشه های شماتیک ،اطلاعات زیادی را به ما می دهند که به هنگام مرحله یابی،دارای بیشترین ارزش است.
یک نقشه بلوکی به شما اجازه می دهد که از یک روش عیب یابی که روش قسمتی (یا ورودی خوب/خروجی بد) نامیده می شود.استفاده کنیدواگر نقشه بلوکی دارای نقاط اصلی آزمایش نیز هست (احتمالا با ولتاژ ها و یا شکل موج های اسکوپ)،به شما اجازه می دهد از ابزارهای آزمایشی برای نزدیک شدن به علت عیب استفاده کنید.هر چند ابزارهای آزمایش،بیشتر در طی عملیات جداسازی مورد استفاده قرار می گیرند.
[h=4]انحصار عیب به یک مدار[/h] بعد از این که عیب به یک محدوده کاری ارتباط پیدا کرد،گام بعدی ربط دادن عیب به یک مدار،در محدوده معیوب است.در این محدوده،بر روی مدارهایی متمرکز شوید که می توانند باعث ایراد شوند و از سایر مدارها صرف نظر کنید.مرحله انحصار عیب،شامل استفاده از ابزارهای آزمایش برای تعقیب سیگنال و جایگزینی سیگنال در مناطق مشکوک می شود.
روش ها یا ابزارهای رفع عیب،بعد از یافتن عیب و بررسی آن مورد استفاده قرار می گیرند.به همین دلیل شما هنوز هم نباید در این مرحله با هویه و پیچ گوشتی به سراغ مدار بروید.در عوض باید سعی کنید که عیب را به یک مدار معیوب یا مانند آن ربط دهید و بعد از این که عیب پیدا شد می توان آن را تعمیر کرد.
[h=4]یافتن عیب خاص[/h] هرچند که این مرحله عیب یابی منحصر به پیدا کردن عیب خاص می شود،اما می تواند شامل یک تحلیل یا بازنگری نهایی همه مراحل و استفاده از روش های تعمیر برای رفع عیب باشد.این تحلیل نهایی به شما اجازه می دهد که بفهمید آیا بد کار کردن قسمت های دیگر،این قسمت را تحت تاثیر قرار داده است یا خود همین قسمت،علت واقعی عیب است.
جستجو با استفاده از حس ها،مثل دیدن،بو کردن،شنیدن و لمس کردن،در یافتن عیب بسیار موثر است.این جستجو معمولا در ابتدا انجام می شود تا سریع تر منجر به یافتن بخش های معیوب شود( این کار اغلب با عنوان کاوش نظری معرفی می شود،هر چند که شامل همه حس ها می شود)
سایر چیزهایی که باید در طی کاوش نظری به دنبال آنها باشید،بخش های سوخته،سیاه شده یا داغ،جرقه الکتریکی در مدال و بخش های سوخته هستند.
در دستگاههایی که دست یابی به مدارهای آنها آسان است،ابتدا باید یک کاوش نظری سریع انجام شود و سپس می توان تجهیزات فعال،ترانزیستور یا آی سی را بررسی کرد.یک استثنای احتمالی،دستگاه هایی هستند که در آنها دسترسی به بسیاری از مدارها خیلی مشکل است،ولی بخش های خاصی وجود دارند که می توان آنها را به سادگی برداشته و آزمایش و تعویض نمود.
گام بعدی در یافتن عیب خاص در عموم دستگاه های الکترونیکی،استفاده از یک اسکوپ برای بررسی شکل موج ها و یک اندازه گیر برای اندازه گیری ولتاژهاست.اسکوپ می تواند به عنوان جایگزینی برای اندازه گیر (برای اندازه گیری ولتاژها)مورد استفاده قرار گیرد.مسلما یک اندازه گیر وقتی که می خواهید مقاومت و پیوستگی اتصال های مدار را برای تشخیص عیب بررسی کنید بهتر است.
دقت کنید که در اغلب جزوه های تعمیر امروزی،ولتاژها (و احتمالا مقاومتها) بر روی نقشه شماتیک داده می شوند،ولی این اطلاعات می تواند به صورت جدول نیز موجود باشد.شما باید بتوانید که از وسایل آزمایش برای اندازه گیری استفاده کنید.
بعد از اینکه مشکل پیدا شد،باید تحلیلی نهایی از کلیه مراحل عیب یابی داشته باشید تا عیب قطعی شود،سپس می توانید آن را تعمیر کرده و عملکرد صحیح آن را بررسی کنید.
[h=4]رفع عیب به صورت سیستماتیک[/h] رفع عیب به صورت سیستماتیک و منطقی،به دستیابی منطقی به اشکال،تفسیر اطلاعات به دست آمده از آزمایش و استفاده از اطلاعاتی که در هر مرحله به دست می آید،نیاز دارد.
بعضی از تعمیرکاران احساس می کنند دانسته های دستگاه،شامل به خاطر داشتن اشکالات قبلی و همین طور موقعیت تمام نقاط آزمایش،تمام مراحل تنظیم و مانند آن می شود.این روش در مورد رفع عیب یک نوع دستگاه می تواند مفید باشد ولی در انجام یک عیب یابی اساسی ارزش کمی دارد.
درست است که به یاد داشتن اشکالات دستگاههای قبلی می تواند مفید باشد ولی نباید انتظار داشته باشید که همان اشکال در تمام موارد،عامل یک نشانه باشد.در هر دستگاه الکترونیکی بسیاری از عیب ها می توانند با یک نشانه ظاهر شوند.همچنین در رفع هر عیبی در عملیات تنظیم نباید فقط به حافظه خود متکی باشید.این امر یکی از کارهای راهنمای تعمیر است که شامل نقشه ها و اطلاعات دستگاه می شود.نکته مهم این است که شما باید یاد بگیرید که تعمیر کاری،سیستماتیک و منطقی باشید و نه متکی به حافظه.
[h=4]ارتباط بین مراحل رفع عیب[/h] بعضی ها فکر می کنند که تکرار مراحل عیب یابی به معنی شروع مرحله اول است و بعضی ها جزوه های تعمیر آن را توصیه می کنند.زیرا امکان اشتباه برای هر کسی حتی تعمیر کاران حرفه ای هم وجود دارد.هرگاه به طور منطقی و سیستماتیک کار کنید،اشتباهات به حداقل می رسند.هرچند ممکن است اندازه گیری های ولتاژ و مقاومت باعث مشاهدات شکل موج خطادار شوند یا روش مرحله ای به طور غلط انجام شود یا خیلی اشتباهات دیگر به هنگام اعمال ساده رخ دهد.
با وجود چنین توصیه هایی که در سایر مطالب جزوه های تعمیر گفته می شود،عقیده بر این است که ((تکرار محل عیب یابی)) به معنی فعال کردن مجدد مراحل است.یکی یکی تا هنگامی که،جایی را که اشتباه کرده اید،پیدا کنید،شاید اندازه گیری ولتاژ یا مقاومتی که در مرحله پیدا کردن،به طور غلط انجام شده باشد و یا در روش مرحله ای،مرحله انحصار عیب به طور ناصحیح انجام شده باشد.می توانید علت را به طور سیستماتیک و منطقی،با برگشت به مسیر محلی که اشتباه کرده اید،متوجه شوید.
[h=4]اصول کلی تعمیر مدارات الکترونیکی[/h] در این مقاله یک جمع بندی از تکنیک های عیب یابی تمامی انواع ابزارهای الکترونیکی را ارائه می دهد.بدون توجه به ایک که درباره چه مداری صحبت می کنیم،یک روش منطقی برای پیدا کردن و تصحیح یک ایراد،برای مثال در هر ابزار یا سیستمی وجود دارد و باید بدانید که وسیله چگونه را مورد بررسی قرار دهید تا بفهمید که هر مدار به طور عادی چگونه کار می کند.
اگر ابزار نظامی یا صنعتی است،یک جزوه آموزشی وجود دارد که همه نوع اطلاعاتی را به شما می دهد (تئوری عملکرد،مراحل کار و آزمایش،عملیات تنظیم،لیست بخش ها،دیاگرام موقعیت و غیره).در بعضی از سیستم های پیچیده،چندین جزوه وجود دارد (تعمیر،نکات قبل از تعمیر،عملکرد،کاتالوگ بخش ها و غیره).
اگر وسیله از نوع ابزار الکترونیکی یا سرگرمی خانگی است،مانند تلویزیون یا مانیتور،ویدیو،دوربین و غیره،ورقه های اطلاعاتی آن معمولا در دسترس هستند.
هر چند این ورقه ها،توصیف های کاملی را که در جزوه های فنی ارائه می شوند در خود ندارند،ولی اطلاعات مختصر و مفیدی را در خود دارند (نمودار شماتیک،عملیات آزمایش و تنظیم،شکل موج ها،ولتاژها و اطلاعات مقاومتی و غیره) که برای این نوع وسیله ها کافی و دقیق است.در صورت نداشتن ورقه های اطلاعاتی،اغلب ابزارهای سرگرمی خانگی با یک نمودار شماتیک همراه هستند که بعضی از شکل موج ها،اطلاعات مقاومت و ولتاژها را در خود دارند.
بدون توجه به این که چه اطلاعاتی در دسترس هستند،قبل از اقدام به تعمیر دستگاه،اطلاعات را به طور کامل مطالعه کنید.در موارد نادر،اطلاعاتی برای خواندن وجود ندارد.اگر تاکنون تحت این شرایط،دستگاهی را تعمیر کرده باشید.این مقاله و تشریحات آن بسیار برایتان مناسب است.
شما باید کار تمام کنترل ها و تنظیم ها و طرز کار آنها را بدانید.اغلب موارد که عیب ها خیلی بد به نظر می رسند،اشکال کار به کاربر باز می گردد.همچنین وقتی که از عمر دستگاه خیلی می گذرد،ممکن است بعضی تنظیم ها خارج شوند.در هر صورت برای یک تعمیر خوب باید بتوانید با دستگاه کار کنید.
در ابزارهای ساده الکتریکی،مراحل کاری واضح و استاندارد شده هستند،مانند مراحل کاری دستگاههای تلویزیون هر چند اگر از این کار ناامید شوید،سعی کنید جزوه استفاده کننده دستگاه را بگیرید که معمولا عملکرد و پیش تذکرات ویژه ای در مورد ابزار ارائه می دهد.
شما باید بدانید که چگونه از ایزارهای اندازه گیری برای انجام عملیات آزمایش و تنظیم استفاده کنید.اگر نتوانید از ابزارهای آزمایش الکترونیکی،به طور موثری استفاده کنید،در هر تعمیری که انجام می دهید واقعا به دردسر خواهید افتاد.به خاطر داشته باشید که بعضی از دستگاه ها به وسیله های اندازه گیری خاص نیاز دارند،مانند جعبه های نوری،اندازه گیریهای نور،جدول های تنظیم و منابع نور برای دوربین ها.
خوشبختانه اغلب عملیات عیب یابی الکترونیکی را می توان با سه وسیله اساسی انجام داد:مولتی متر(اهم متر)،اسیلوسکوپ(که ما نام اسکوپ را برای آن استفاده می کنیم) و منابع سیگنال (مولد RF،مولد جاروب کننده،مولد صوتی،مولد رنگی NTSCوغیره)
شما باید بتوانید وسیله تعمیر شده را یک بررسی کلی نمایید.بدون توجه به این که تعمیر کاری،ساده یا مشکل باشد.گاهی یک اشکال،نتیجه اشکال دیگری است.اگر هر دو،برطرف نشوند عیب باقی خواهد ماند.یک مثال عمومی از این مسئله،اتصال کوتاه یا جرقه قطع و وصل شونده بین دو قطعه (مثلا بین دو پایه بر روی رابط گوشه ای از برد مدار چاپی)به وجود آمده است و فرض کنید که اتصال کوتاه،یک مقاومت را بر روی بر مدار چاپی و یا یک برد آی سی دار کامل را بسوزاند.
برای این که یک بازنگری دقیق انجام دهید،باز هم لازم است که دستگاه و عملیات کاری آن را داشته باشید (معمولا در جزوه فنی،ورقه های اطلاعاتی یا جزوه معمولی استفاده کننده،پیدا می شوند)
عموما اگر دستگاه تمام عملیات کاری خود را به طور صحیح انجام دهد،می توانیم فرض کنیم که درست بوده و آماده استفاده است.همچنین بازنگری دستگاه بعد از تعمیر،می تواند نیاز به تنظیم مجدد کنترل های دستگاه را به ما نشان دهد.
باید بدانید که چگونه از ابزار تعمیر استفاده کنید.اغلب کار تعمیر را می توان با ابزارهای ساده انجام داد (وسایل لحیم کاری،انبر دست،آچار پیچ گوشتی،سیم چین و غیره).هر چند برای دستگاهها و مدارهای خاص نیاز به تکنیک های خاصی است.تعمیر بردهای مدار چاپی و برداشتن یا تعویض بردهای آی سی دار مثال هایی از این است.به خاطر داشته باشید که اگر دستگاه دارای تجهیزات مکانیکی است مانند ویدیوها و دوربین ها به ابزارهای اندازه گیری خاص نیاز است.
سرانجام شما باید بتوانید به طور منطقی اطلاعات وسیله معیوب را تحلیل کنید و روشی سیستماتیک و منطقی برای یافتن اشکال اعمال کنید.به طور خلاصه باید بتوانید فکر کنید.اطلاعاتی که باید تحلیل شود ممکن است در ساختار وسیله مثلا ظاهر شدن تصویر در تلویزیون یا نمایشی که از ابزارهای آزمایش کننده به دست می آید (اندازه گیریهای ولتاژ و مقاومت یا شکل موج) باشند.در هر صورت این تحلیل اطلاعات است که عیب یابی را منطقی و موثر می کند.
[h=4]مراحل عیب یابی[/h] چهار مراحل عیب یابی وجود دارد :
1-نشانه های عیب را بیابید
2-عیب را به یک واحد یا برد عملیاتی ارتباط دهید
3-عیب را به یک مدار(یا برد مداری) در روی آن برد مربوط دانسته
4-عیب خاص را پیدا کنید
در دستگاه های بسیار ساده یا در دستگاه هایی که فقط یک مدار عملیاتی دارند(تلویزیون،ویدیو،دوربین و غیره) می توان از مرحله 2 صرف نظر کرد.
[h=4]به دست آوردن نشانه های عیب[/h] به دست آوردن نشانه ها،به معنی آن است که باید بدانید وسیله در حات عادی چه کاری انجام می دهد و مهمتر از آن،چه هنگام وسیله درست کار نمی کند.همه می دانند که یک تلویزیون چه کاری انجام می دهد.ولی کسی نمی داند که یک دستگاه چقدر خوب تحت همه شرایط کار می کند و در گذشته هم کار می کرده است.
تمام تلویزیون ها دارای کنترل عملیاتی و تنظیم داخلی هستند تا کار خود را انجام دهند (بلدگو و لامپ تصویر).باید نشانه های طبیعی و غیر طبیعی که توسط بلدگو و لامپ تصویر ایجاد شده اند را تحلیل کنید تا به سوالات پاسخ دهید : ((این دستگاه چقدر خوب کار می کند و کدام قسمت دستگاه می تواند معیوب باشد که چنین نشانه هایی به وجود بیاورد؟))
مرحله به دست آوردن عیب،به این معنی نیست که دستگاه را با آچار پیچ گوشتی و هویه باز کنید و همچنین به معنی استفاده زیاد از وسایل اندازه گیری نیست.بلکه به معنی یک بررسی ظاهری و توجه به نمایش طبیعی و غیر طبیعی است.همچنین این مرحله به معنای کار کردن با کنترل ها برای به دست آوردن اطلاعات بیشتر است.در پایان مرحله به دست آوردن عیب،قاعدتا می دانید که چه چیزی نادرست و ایده خوبی درباره این که کدام چیز نادرست است،خواهید داشت.
[h=4]ارتباط دادن عیب به یک واحد یا برد عملیاتی[/h] اغلب می توان دستگاههای الکترونیکی را به واحدها یا منطقه هایی که دارای عملکرد یا هدف مشخصی هستند،تقسیم کرد.عبارت عملکرد در اینجا یک کار را در منطقه مشخصی از دستگاه نشان می دهد.برای مثال در یک تلویزیون سیاه و سفید ساده عملکرد می تواند به اعمال IF،RF،صوت،تصویر،لامپ تصویر و منبع تغذیه تقسیم شود.
برای پیدا کردن عیب به طور سیستماتیک و منطقی،باید اطلاعاتی درباره واحدهای عملیاتی وسیله داشته باشید و باید تمام نشانه هایی را که قبلا به دست آورده اید،به هم ربط دهید.بنابراین اولین نکته در ارتباط دادن عیب به یک واحد عملیاتی،حدس زدن است که کدام بخش می تواند نشانه های دیده شده را به وجود آورد.
به عنوان مثال کلاسیک و خیلی ساده،اگرهم صدا و هم تصویر در یک دستگاه تلویزیون ضعیف است،عیب می تواند در بخش های HF،IF،یا در ریزپردازنده ای که انتخاب باند و تنظیم RFرا انجام می دهد،باشد.زیرا این بخش ها در بازسازی صدا و تصویر مشترک هستند.از طرف دیگر،اگر تصویر خوب است،ولی صدا ضعیف می باشد،عیب احتمالا در بخش های صوتی که بعد از IFقرار دارند می باشد.زیرا این بخش ها فقط صوت را تولید می کنند.
[h=4]استفاده از نقشه ها[/h] عیب یابی الکترونیک شامل استفاده زیاد از نقشه ها می شود(یا باید بشود).چنین نقشه هایی می تواند یک نقشه عملیاتی و نقشه های شماتیک باشند.نقشه های سیم بندی عملی که چیزی متداول در جزوه تعمیر وسایل هستند،احتمالا در دستگاههای امروزی موجود می باشند،هرچند بعضی جزوه ها دارای نقشه های سیم بندی چاپی نمی باشند (در بردهایی که اجزا به طور منفرد قابل تعویض نیستند)
نقشه بلوکی ارتباط عملیاتی بین تمامی بخش ها یا واحدهای اصلی دستگاه را نشان می دهد.بنابر این نقشه بلوکی به هنگام ارتباط دادن عیب به یک واحد یا بخش عملیاتی،منطقی ترین انتخاب اطلاعات استومتاسفانه همه جزوه های تعمیر دارای یک نقشه بلوکی نیستند( یا نقشه بلوکی جزییات ناچیزی را نشان می دهد) و ممکن است که لازم باشد که فقط از نقشه های شماتیک استفاده کنید.
نقشه های شماتیک گسترده ارتباط عملیاتی تمام بخش های دستگاه را نشان می دهند.چنین بخش هایی شامل ترانزیستور،آی سی ها،ترانسفورمرها،خازن ها،مقاومت ها،دیودها و ... می شوند.به ط.ر کلی نقشه های شماتیک ،اطلاعات زیادی را به ما می دهند که به هنگام مرحله یابی،دارای بیشترین ارزش است.
یک نقشه بلوکی به شما اجازه می دهد که از یک روش عیب یابی که روش قسمتی (یا ورودی خوب/خروجی بد) نامیده می شود.استفاده کنیدواگر نقشه بلوکی دارای نقاط اصلی آزمایش نیز هست (احتمالا با ولتاژ ها و یا شکل موج های اسکوپ)،به شما اجازه می دهد از ابزارهای آزمایشی برای نزدیک شدن به علت عیب استفاده کنید.هر چند ابزارهای آزمایش،بیشتر در طی عملیات جداسازی مورد استفاده قرار می گیرند.
[h=4]انحصار عیب به یک مدار[/h] بعد از این که عیب به یک محدوده کاری ارتباط پیدا کرد،گام بعدی ربط دادن عیب به یک مدار،در محدوده معیوب است.در این محدوده،بر روی مدارهایی متمرکز شوید که می توانند باعث ایراد شوند و از سایر مدارها صرف نظر کنید.مرحله انحصار عیب،شامل استفاده از ابزارهای آزمایش برای تعقیب سیگنال و جایگزینی سیگنال در مناطق مشکوک می شود.
روش ها یا ابزارهای رفع عیب،بعد از یافتن عیب و بررسی آن مورد استفاده قرار می گیرند.به همین دلیل شما هنوز هم نباید در این مرحله با هویه و پیچ گوشتی به سراغ مدار بروید.در عوض باید سعی کنید که عیب را به یک مدار معیوب یا مانند آن ربط دهید و بعد از این که عیب پیدا شد می توان آن را تعمیر کرد.
[h=4]یافتن عیب خاص[/h] هرچند که این مرحله عیب یابی منحصر به پیدا کردن عیب خاص می شود،اما می تواند شامل یک تحلیل یا بازنگری نهایی همه مراحل و استفاده از روش های تعمیر برای رفع عیب باشد.این تحلیل نهایی به شما اجازه می دهد که بفهمید آیا بد کار کردن قسمت های دیگر،این قسمت را تحت تاثیر قرار داده است یا خود همین قسمت،علت واقعی عیب است.
جستجو با استفاده از حس ها،مثل دیدن،بو کردن،شنیدن و لمس کردن،در یافتن عیب بسیار موثر است.این جستجو معمولا در ابتدا انجام می شود تا سریع تر منجر به یافتن بخش های معیوب شود( این کار اغلب با عنوان کاوش نظری معرفی می شود،هر چند که شامل همه حس ها می شود)
سایر چیزهایی که باید در طی کاوش نظری به دنبال آنها باشید،بخش های سوخته،سیاه شده یا داغ،جرقه الکتریکی در مدال و بخش های سوخته هستند.
در دستگاههایی که دست یابی به مدارهای آنها آسان است،ابتدا باید یک کاوش نظری سریع انجام شود و سپس می توان تجهیزات فعال،ترانزیستور یا آی سی را بررسی کرد.یک استثنای احتمالی،دستگاه هایی هستند که در آنها دسترسی به بسیاری از مدارها خیلی مشکل است،ولی بخش های خاصی وجود دارند که می توان آنها را به سادگی برداشته و آزمایش و تعویض نمود.
گام بعدی در یافتن عیب خاص در عموم دستگاه های الکترونیکی،استفاده از یک اسکوپ برای بررسی شکل موج ها و یک اندازه گیر برای اندازه گیری ولتاژهاست.اسکوپ می تواند به عنوان جایگزینی برای اندازه گیر (برای اندازه گیری ولتاژها)مورد استفاده قرار گیرد.مسلما یک اندازه گیر وقتی که می خواهید مقاومت و پیوستگی اتصال های مدار را برای تشخیص عیب بررسی کنید بهتر است.
دقت کنید که در اغلب جزوه های تعمیر امروزی،ولتاژها (و احتمالا مقاومتها) بر روی نقشه شماتیک داده می شوند،ولی این اطلاعات می تواند به صورت جدول نیز موجود باشد.شما باید بتوانید که از وسایل آزمایش برای اندازه گیری استفاده کنید.
بعد از اینکه مشکل پیدا شد،باید تحلیلی نهایی از کلیه مراحل عیب یابی داشته باشید تا عیب قطعی شود،سپس می توانید آن را تعمیر کرده و عملکرد صحیح آن را بررسی کنید.
[h=4]رفع عیب به صورت سیستماتیک[/h] رفع عیب به صورت سیستماتیک و منطقی،به دستیابی منطقی به اشکال،تفسیر اطلاعات به دست آمده از آزمایش و استفاده از اطلاعاتی که در هر مرحله به دست می آید،نیاز دارد.
بعضی از تعمیرکاران احساس می کنند دانسته های دستگاه،شامل به خاطر داشتن اشکالات قبلی و همین طور موقعیت تمام نقاط آزمایش،تمام مراحل تنظیم و مانند آن می شود.این روش در مورد رفع عیب یک نوع دستگاه می تواند مفید باشد ولی در انجام یک عیب یابی اساسی ارزش کمی دارد.
درست است که به یاد داشتن اشکالات دستگاههای قبلی می تواند مفید باشد ولی نباید انتظار داشته باشید که همان اشکال در تمام موارد،عامل یک نشانه باشد.در هر دستگاه الکترونیکی بسیاری از عیب ها می توانند با یک نشانه ظاهر شوند.همچنین در رفع هر عیبی در عملیات تنظیم نباید فقط به حافظه خود متکی باشید.این امر یکی از کارهای راهنمای تعمیر است که شامل نقشه ها و اطلاعات دستگاه می شود.نکته مهم این است که شما باید یاد بگیرید که تعمیر کاری،سیستماتیک و منطقی باشید و نه متکی به حافظه.
[h=4]ارتباط بین مراحل رفع عیب[/h] بعضی ها فکر می کنند که تکرار مراحل عیب یابی به معنی شروع مرحله اول است و بعضی ها جزوه های تعمیر آن را توصیه می کنند.زیرا امکان اشتباه برای هر کسی حتی تعمیر کاران حرفه ای هم وجود دارد.هرگاه به طور منطقی و سیستماتیک کار کنید،اشتباهات به حداقل می رسند.هرچند ممکن است اندازه گیری های ولتاژ و مقاومت باعث مشاهدات شکل موج خطادار شوند یا روش مرحله ای به طور غلط انجام شود یا خیلی اشتباهات دیگر به هنگام اعمال ساده رخ دهد.
با وجود چنین توصیه هایی که در سایر مطالب جزوه های تعمیر گفته می شود،عقیده بر این است که ((تکرار محل عیب یابی)) به معنی فعال کردن مجدد مراحل است.یکی یکی تا هنگامی که،جایی را که اشتباه کرده اید،پیدا کنید،شاید اندازه گیری ولتاژ یا مقاومتی که در مرحله پیدا کردن،به طور غلط انجام شده باشد و یا در روش مرحله ای،مرحله انحصار عیب به طور ناصحیح انجام شده باشد.می توانید علت را به طور سیستماتیک و منطقی،با برگشت به مسیر محلی که اشتباه کرده اید،متوجه شوید.
 

Joe_Bel

کاربر فعال تالار مهندسی برق ,
کاربر ممتاز
تست قطعات خارج مدار با اهمتر


1-تست فیوز
دو سر اهمتر را که روی رنج ضربدر یک است به دو سر فیوز زده،اگر عقربه روی صفر ایستاد فیوز سالم است.
2-تست کلید
از هر سه پایه مجاور،در یک حالت دو پایه باید به هم راه دهد و دو پایه به هم راه ندهد و در حالت دیگر برعکس این حالت باید نشان دهد.
3-تست گوشی و بلندگو
دو سر باطری را به سر گوشی زده اگر صدای خش خش شنیده شد گوشی و یا بلندگو سالم است.
4-تست میکروفون
دو سر اهم را که روی رنج ضربدر یک کیلو وات است به دو سر میکروفون زده اگر عقربه، اهمی نشان داد سالم است.
5-تست فیش
از سه پایه فیش، در یک حالت بایستی دو پایه بهم صفر نشان دهد و وقتی گوشی داخل است این دو پایه بی نهایت نشان دهد.
6-تست مقاومت
دو سر اهمتر را به دو سر مقاومت زده و مقدار اهم مقاومت اندازه گیری شود،دقت شود که دو دست به قسمت فلزی اهمتر تماس نداشته باشد و ابتدا اهمتر را روی رنج ضربدر یک بعد روی ضربدر 10 و بعد روی ضربدر یک کیلو و بعد روی ضربدر 10 کیلو قرار می دهیم اگر روی هیچ کدام عقربه حرکت نکرد مقاومت سوخته است.
7-تست ولوم و پتانسومتر
دو سر اهمتر را که روی رنج ضربدر یک است به سر اول و وسط ولوم یا پتانسیومتر زده و پیچ آنرا چرخانده،اگر عقربه اهمتر نیز تغییر نمود،ولوم یا پتانسیومتر سالم است.
8- تست تریستور یا مقاومت حرارتی NTC
دو فیش اهمتر را که روی رنج ضربدر یک است به دو پایه مقاومت حرارتی زده،نوک هویه داغ را به پایه آن نزدیک نموده،عقربه باید به طرف صفر نزدیک شود.
9-تست مقاومت حرارتی PTC :
دو سر اهمتر را که روی رنج ضربدر یک است به دو پایه مقاومت حرارتی زده،سپس نوک هویه داغ را به پایه آن نزدیک نوده، عقربه باید از صفر دور شود.
10-تست خازن بدون قطب :
دو سر اهمتر را که روی رنج ضربدر یک کیلو است به دو سر خازن زده اگر عقربه حرکت نکرد و روی بی نهایت ماند یا کمی حرکت کرد و برگشت خازن سالم است.
11-تست خازن الکترولیتی ( با قطب مثبت و منفی):
دو سر اهمتر را که روی رنج ضربدر 100 است به دو سر خازن زده،اگر عقربه اهمتر رفت و برگشت نمود خازن سالم است،اگر عقربه روی صفر ایستاد خازن اتصال کوتاه شده و اگر عقربه در برگشت روی صفر نیامد نشتی دارد.
12-تست خازن متغیر (واریابل و تریمر):
دو سر اهمتر را به دو پایه،دو پایه کنار هم واریابل زده،و دسته واریابل را چرخانده اگر عقربه هیچ حرکتی نشان نداد و روی بی نهایت ماند سالم است.
13-تست سیم پیچ :
دو. سر اهمتر را که روی رنچ ضربدر یک است به دو سر سیم پیچ زده،اگر عقربه حرکت نمود و نزدیک صفر ایستاد،سیم پیچ سالم است.
14-تست ترانس،چوک،IF :
اهمتر روی رنج ضربدر یک باشد،پایه های طرف اولیه بایستی به یکدیگر اهمی،کم نشان دهد و پایه های طرف ثانویه نیز باید اهم کم نشان دهد ( در ترانس های صوتی که یکطرف چهار سر وجود دارد،بایستی دو به دو بهم راه دهد )
15-تست دیودها :
در هنگام تست دیودها،اهمتر روی رنج ضربدر یک قرار دهید و به دو سر دیود زده اگر دیود سالم باشد باید از یک طرف عقربه اهمتر حرکت نموده و اهمی کم نشان دهد و از طرف دیگر عقربه اهمتر حرکت نکند.
تشخیص جنس دیود ها :
در هنگام تست دیود،از طرفی که عقربه حرکت می کند،چنانچه تا 30 اهم دیود شد.جنس آن ژرمانیوم بوده و اگر بیشتر شد جنس آن سیلیکون می باشد.
تشخیص جنس دیودها با ولتاژگیری:
اگر دو سر ولتمتر به دو سر دیود زده شود (مدار روشن)، اگر حدود 0.2 ولت دیده شد جنس آن ژرمانیوم و اگر حدود 0.6 ولت شد سیلیکون است.
16-تست دیود 3 سر :
اهمتر روی رنج ضربدر یک باشد پایه وسط به دو پایه دیگر از یک طرف اهمی نشان دهد و از یک طرف عقربه هیچ حرکت نکند.
17-تست دیود چهار سر (پل دیود):
پایه های متناوب با پایه های مثبت (+) یا منفی (-) یایستی از یک طرف اهمی نشان دهد و از طرف دیگر عقربه هیچ حرکتی نکند.
تشخیص آند و کاتد دیود :
اگر اهمتر نوع ژاپنی بود (مثل اکثر اهمترهای موجود در بازار)، دو سر امتر را از طرفی به پایه های دیود وصل می کنیم که عقربه حرکت نموده و اهمی نشان دهد،فیش سیاه به هر پایه وصل است آند و فیش قرمز به هر پایه وصل باشد کاتد است.

 

Joe_Bel

کاربر فعال تالار مهندسی برق ,
کاربر ممتاز
[h=2]تست ترسيتور و ترياک[/h]
چون بعضي از تريستورها و ترياکها براي تحريک گيت جريان زيادي را لازم دارند بنابراين هميشه با اهمتر نمي توان همه تريستورها و تراياکها را تست نمود و به روش زير بهتر است:
يک باطري 9 ولتي انتخاب نموده،ولتاژ مثبت را به آند زده و ولتاژ منفي را به يک لامپ کوچک 3 ولتي داده و سر ديگر لامپ را به کاتد وصل نماييد،در اينحالت بايد لامپ خاموش باشد. سپس پايه گيت را به کمک سيمي يک لحظه به آند وصل مي کنيم،لامپ بايد روشن شود،اگر گيت منفي باشد گيت را به کاتد وصل مي کنيم.
سپس سيمي که گيت را به آند اتصال داده جدا مي کنيم که لامپ همچنان بايد روشن بماند.
نکته : در تريستورها و تراياکهايي که گيت آنها نياز به جريان کمي براي تحريک دارد،فيش قرمز را به کاتد و سياه را به آند زده،عقربه اهمتر که روي رنج ضربدر يک است نبايد حرکتي کند سپس آند را به گيت اتصال داده و بر مي داريم عقربه بايد اهم نشان دهد و همانجا بماند که در اينصورت سالم است.
تست آي سي
تست آي سي با اهمتر "دقيقا" تست نمي شود،ولي چند روش تجربي وجود دارد،يک روش اين است که آن پايه از آي سي که بيشترين ولتاژ به آن مي رسد (پايه تغذيه) به آن پايه از آي سي که به شاسي مي رود ( يا به بدنه فلزي آي سي ) از دو طرف هيچ اهمي نبايد نشان دهد.
تست لامپهاي الکتروني
اولا بايستي روي بدنه شيشه اي لامپ از داخل گرد سياه و يا سفيد نگرفته باشد و ثانيا دو پايه فيلامان به همديگر راه دهد (اهمي نشان دهد) که دو پايه فيلامان در لامپ 7 پايه،پايه هاي 3و 4 بوده،در لامپ 8 پايه،پايه هاي 1و 8 بوده در لامپ 9 پايه،پايه هاي 4و5 بوده،در لامپ 10 پايه،پايه هاي 5و6 بوده،در لامپ 12 پايه،پايه هاي 1و12(يا 1و6) مي باشد.
تست فيوز روي مدار
دو سر اهمتر را که روي رنج ضربدر يک است به دو سر فيوز مي زنيم اگر صفر نشان داده سالم است (بهتر است فيوز در خارج مدار تست شود)
تست مقاومت روي مدار
دو سر اهمتر را به دو سر مقاومت در حاليکه دستگاه خاموش است مي زنيم چنانچه مقدار ديده شده با رنگ مقاومت مطابقت داشت مقاومت سالم است ولي تست مقاومت به وسيله اهمتر روي مدار دقيق نيست،و بايد حداقل يک پايه آن از مدار خارج شود،مي توان اهمتر را روي قسمت ولتاژ مستقيم قرار داد و يک فيش را به شاسي و فيش ديگر را به دو طرف مقاومت وصل نمود،چنانچه يک طرف ولتاژ ديده شد و طرف ديگر ولتاژ،نبود احتمالا مقاومت سوخته است ( البته ممکن است مقاومتي پر اهم باشد و يا مقاومتي باشد که يک سرش به شاسي رفته باشد که در اين صورت،يکسر مقاومت ولتاژ است و سر ديگر ولتاژ نيست.
تست خازن روي مدار
تست خازن با اهمتر،حداقل بايد يک پايه خازن را خارج نموده و دو سر اهمتر را به دو سر خازن وصل نموده به طور کلي در مورد خازنهاي الکتروليتي عقربه اهمتر بايد رفت و برگشت کند و در بقيه خازنها در صورت سالمي عقربه اصلا نبايد حرکت کند.
تست خازن متغير (واريابل) روي مدار
واريابل روي مدار تست نمي شود و بايستي پايه هاي آنرا در لحيم آزاد نمود و اهمتر را به دو پايه،دو پايه آن وصل نمود اگر عقربه حرکت نکند سالم است،معمولا به اين روش نمي شود واريابل را دقيق تست نمود و از روي عيبهاي دستگاه(به عنوان مثال راديو) مي توان به خرابي واريابل پي برد مثلا راديويي که در هنگام چرخاندن واريابل سوت مي کشد و يا خش خش ايجاد مي کند و يا در قسمتي از صفحه ،ايستگاهي را نمي گيرد و يا ايستگاهه را مخلوط مي کند و يا فقط يک ايستگاه را مي گيرد واريابلش خراب است.
تست خازن متغير (واريابل) به طريقه ولتاژ گيري
اگر ولتاژ بيس ترانزيستور مخلوط کننده با تغيير واريابل، تغيير نمود واريابل سالم است
نشتي خازنها
معمولا در بين خازنها،خازن الکتروليتي بيشتر خراب مي شود و نشتي پيدا مي کند يعني بايد يک حالت اتصالي کمي بين دو صفحه فلزي خازن از طريق عايق دو صفحه ايجاد مي شود و براي اينکه دقيقا متوجه شويم خازن نشتي دارد،يا نه بايستي از دستگاه خازن سنج استفاده کنيم.
کدام خازنها بيشتر نشتي دار مي شوند؟
معمولا در دستگاههاي صوتي يا خازن صافي تغذيه نشتي دار مي شود و باعث بريده بريده دار شدن صدا مي شود و يا در پخش هاي اتوموبيل خازنهاي الکتروليتي بين طبقات پري آمپلي فاير و در راديوها خازن الکتروليتي سر راه بلندگو زياد نشتي دار مي شود و باعث پخش شدن صدا به صورت تو دماغي مي شود،که براي پيدا کردن خازن خراب مي توان پخش را روشن نموده يک خازن شيميايي برابر با خازنهاي مدار انتخاب نموده و از پشت مدار به دو سر تک تک خازنها موازي نمود. چنانچه در يک حالت عيب بر طرف شد همان خازن خراب است، در تلويزيونها بيشتر خازن صافي منبع تغذيه و خازنهاي طبقه افقي (خازن بوست) و خازن واقع در مسير تغذيه خروجي ويديو نشتي دار مي شود.
علائم نشتي دار بودن خازنها چيست؟
معمولا اگر دستگاه براي مدتي روشن باشد،خازن داغ مي شود يا باد مي کند يا پلاستيک قسمت پايين خازن حالت نرمي خود را از دست داده و خشک شده است.
تست سيم پيچ روي مدار
دو سر اهمتر را که روي رنج ضربدر يک است به دو سر سيم پيچ مي زنيم اگر حدود صفر اهم ديده شد سيم پيچ سالم است (بهتر است يک پايه سيم پيچ از مدار خارج شود)
تست IF ، بوبين،چوک و ترانس روي مدار
اهمتر روي ضربدر يک باشد و دستگاه خاموش،پايه هاي طرف اوليه و ثانويه به هم صفر نشان ندهد ( در ترانس نيز هيچ کدام از پايه ها،نبايستي با بدنه فلزي ترانس صفر نشان دهد، صمنا پايه هاي طرف اوليه به هم و ثانويه به هم اهم کمي نشان دهد.)
تست ديود روي مدار
اهمتر را روي رنج ضربدر يک قرار داده و از دو طرف به دو سر ديود مي زنيم اگر اهم ديده شده از دو طرف برابر بود (يعني از دو طرف عقربه حرکت نکرد،يا از دو طرف مساوي حرکت کرد) ديود سوخته و اگر اهم ديده شده از يک طرف بيشتر و از طرف ديگر کمتر بود ديود سالم است.
تست تريستور روي مدار
ولتاژ بين آند و کاتد حدود يک ولت و ولتاژ بين گيت و کاتد حدود 0.7 ولت بايد باشد.
تست ترانزيستور روي مدار
اهمتر روي رنج ضربدر يک باشد و دستگاه خاموش،پايه بيس با اميتر و پايه بيس با کلکتور مانند دو ديود در نظر گرفته شود و همانطوريکه در مورد تست ديود در روي مدار قبلا گفته شد عمل شود يعني مقدار اهم بيس با دو پايه اميتر کلکتور از دو طرف اگر برابر باشد ترانزيستور خراب است و اگر پايه بيس با دو پايه اميتر و کلکتور از يک طرف اهمي نشان نداد سالم است و اگر پايه بيس با دو پايه اميتر و کلکتور از يک طرف اهم بيشتر و از يک طرف اهم کمتر نشان داد باز هم ترانزيستور سالم است.
در مورد ترانزيستور نوع FET،پايه گيت (G) به جاي پايه بيس و درين به جاي کلکتور و سورس به جاي اميتر در نظر گرفته شود و در مورد ترانزيستور نوع UJT پايه اميتر درز حکم پايه بيس و B2 به جاي کلکتور و B1 به جاي اميتر در نظر گرفته شود
تست آي سي روي مدار
آن پايه اي که بيشترين ولتاژ را دارد در لحيم آزاد مي کنيم،اهمتر روي رنج ضربدر يک باشد يک سر اهمتر را به پايه زده و سر ديگر اهمتر را به بدنه فلزي آي سي و يا به آن پايه که به شاسي رفته مي زنيم چنانچه صفر ديده شد آي سي از داخل اتصالي نموده است، البته آي سي به نوعهاي ديگر نيز خراب مي شود که با اهمتر مشخص نمي شود و بايد ولتاژگيري نمود.
 
بالا