کدو بادمجانی

آیورودا

عضو جدید
کاربر ممتاز
کدو بادمجانی
cucurbita
مقدمه:موطن کدو(Lagenaria) احتمالا قاره ی افریقا می باشدگونه های جنس ولی در 10000 سال قبل از میلاد مسیح مردم کشور پرو از میوه ی این کدو استفاده می کردند. در مکزیک این میوه سابقه ی 8000 ساله دارد.پوست میوه ی نوعی کدوی زینتی با نام علمی Lagenaria کدوها در بین تمام سبزی های تیره ی کدوئیان از اهمیت کمتری برخوردارند. در مورد موطن کدوها عقاید مختلفی وجود دارد. عده ای موطن آنها را امریکا میدانند. بخصوص نوع Cucurbita moschate L.Cucurbita pepo، در حالی که بعضی موطن کدو را مخصوصا گونه ی Cucurbita maxima را آسیا به حساب می آورند


گیاهشناسی:کدو گیاهی است یکساله علفی با ساقه ی پیچنده، بالا رونده یا خوابیده برروی سطح زمین. جنس( Cucurbita ) دارای گونه گیاهی بوده که از این تعداد تنها 5 گونه دارای اهمیت زراعی هستند ولی گونه های Pepo ،Moschata وMaxima دارای معروفیت بیشتری هستند. گونه Moschata دما های بالا را نسبت به سایر ارقام و گونه های زراعی دیگر بهتر تحمل می کند.کدوییان زراعی گیاهان یک پایه هستند و بیشتر تاکهای طویل خزنده در روی زمین و عادت رشدی خزنده دارند. مگر وقتی داربست شوند. ارقام معینی از C.pepo وبرخی C.maxima میان گره های کوتاه و عادت به رشد بوته ای و درختچه ای دارند.
 

آیورودا

عضو جدید
کاربر ممتاز
ریشه:
ریشه های اصلی بطور عمیق یا متوسط ریشه دوانی می کنند، سیستم ریشه ای بصورت افقی گسترش می یابد اگر چه کم عمق است.
گل:
گلها زرد روشن و بطور انفرادی در محورهای برگ حمل می شوند وبه ندرت بیشتر از یک روز باز می مانند. بیشتر گونه های کدوییان روز خنثی هستند اگر چه تعداد کمی حساسیت فتو پریودی دارند.
گل های نر و ماده:

میوه:
کدوییان در سلسله گیاهی بزرگترین می باشند. بافت بخش خوراکی میوه که بافت پریکارپ است می تواند در انواع کدوییان متفاوت باشد و دامنه رنگ آن از سفید یا سایه های متفاوت زرد رنگ تا نارنجی تیره متغییر است. اگر چه شکل برگ و نشانه های سطح برگ می تواند متفاوت با شد ولی از شکل ساقه، نافه گل ، دمگل، بافت گوشتی و سطوح بذر بطور موثری در تشخیص گونه ها استفاده می شود.
برگ:
برگهای آن بشکل قلب و پهن و پوشیده از کرکریزوفراوان و واجد دمبرگ بسیار بلند می باشد . گلهابزرگ و زرد رنگ است و گلهای نر و ماده از یکدیگر جدا می باشند. ریشهآن باریک و بلند ، کمی شیرین و خوردن جوشانده آن مستی آور است .میوه ی کدو از نوع سته بوده و بسیار حجیم است.درسراسر کشور به عنوان یک گیاه زراعی کشت می شود.
 

آیورودا

عضو جدید
کاربر ممتاز
گونه های کدو:
تمام کدوها متعلق به جنس Cucurbita بوده که دارای گونه های متنوعی است. گونه های خوراکی آن به 4 گروه تقسیم میشوند :1. Cucurbita pepo L.کدوی مسمایی یا کدو خورشی (کدو تابستانه)
2.
Cucurbita maxima Duch کدوی تنبل (کدو زمستانه)
3.
Cucurbita maxita pang کدوی تنبل
Cucurbita moschata duchکدوی حلوایی (کدو زمستانه یا کدو تابستانه)
در تجارت سه گروه کدو را به شرح زیر تعریف می کنند:
Pumpkin: به کلیه ی گونه های جنس Cucurbita اطلاق می شود. در ایران به آنها کدو تنبل(Cucurbita maxima) می گویند. میوه ی آن زمانی برداشت می شود که کاملا رسیده باشد. گوشت میوه در انواع زرد کمی خشک ولی در انواع سبز آن آبدار است. پوست میوه ی آن در هنگام برداشت سخت نمی باشد. از این نظر می توان این نوع کدو را از کدوی حلوایی جدا ساخت.Summer squesh : به گونه های جنس Cucurbita گفته می شودکه به صورت نارس در تابستان از آن استفاده می گردد. در هنگام برداشت، پوست میوه ی آن بسیار نرم است. بیشتر گونه های C.pepo L. در این گروه قرار می گیرند. کدوی خورشی و یا کدوی مسمایی (Cucurbita pepo)که در ایران به صورت پخته یا سرخ کرده مصرف می شود، متعلق به این گونه می باشد.Winter squashبه تمام گونه های جنس Cucurbitaگفته می شود که در آخر تابستان و یا اوایل پاییز به صورت تقریباَ رسیده برداشت و مصرف می گردند. آنها را بصورت پخته و یا سرخ کرده مورد استفاده قرار می دهند. پوست آنها بسیار ضخیم بوده، از این روبخوبی انبار می شوند. در ایران به کدو حلوایی معروف می باشند. در ایران رقم های مختلف کدو تحت نام های گوناگونی آورده می شوند. بعضی از اسامی که در ایران متداول است به شرح زیر است:
کدومسمایی یا کدو خورشی که از گونه ی
C.pepo L.است. ساقه ی این کدو گوشه دار و دارای شیارهای طولانی است. برگها تقریباً سخت و گاه گاهی همراه با لکه هایی به رنگهای متنوع دیده می شود. کرکهای روی دمبرگها در این نوع تیز و اغلب برنده است. میوه ی این گیاه اغلب به صورت سبز تیره یا سبز روشن و راه راه است که در اغلب ارقام همراه با لکه های سفید مشاهده می شود. متوسط طول میوه ٣٠cm وبه عرض ١٢cm است. گیاه بطور متوسط ۶ تا ۵ میوه تولید می کند که وزن هر میوه حدود١٠٠ تا ٢٠٠ گرم است. رنگ گوشت میوه ی آن سفید رنگ است.کدو حلوایی(کدو رشتی) که شاید متعلق به گونه ی C.moschata Duch. می باشد. سا قه ی این گیاه از نظر شکل شبیه دو نوع دیگر بوده ولی برگها نرمتر ازسایرین و اغلب دارای ۵تا ۶ لپ است. کرکهای روی دمبرگها مطلقاً تیز نیستند.رنگ میوه ی آن سفید یازرد، وزن آن 10 تا 15 kg می باشد ورنگ گوشت آن سفید مایل به زرد یا سفید می باشد.کدو تنبل (کدو امریکایی) که احتمالاَ از گونه ی C.maxima Duch.است. . ریشه ی کدو تنبل همانند سایر گیاهان این خانواده سطحی و ضخیم است.ساقه ی این کدو به طول 10 متر می رسد که دور آن صاف و مدور است. برگها قلوه ای شکل و 5 لپی هستند. کرکهای روی دمبرگها تیز ولی برنده نمی باشند. میوه های این کدو به رنگهای زرد، سفید، سبز، آجری، خاکستری و رنگهای بینابین دیگری دیده می شود. وزن میوه به 75 تا 100 کیلو گرم ویا بیشتر هم می رسد. بطور معمول وزن متوسط میوه ها بین 35 تا 50 کیلو گرم متغیر است. بطور کلی وزن میوه بستگی به تعداد میوه در بوته دارد. غالباً در هر بوته 2 تا 3 میوه را نگهداری کرده و بقیه را حذف می کنند.میوه ی این نوع کدو به رنگ سفید،زرد، خاکستری و رنگهای مابین آنها می باشد. میوه ی آن به شکل گرد و کروی بوده که وزن آن 10 تا 20 kg و حتی گاهی تا 50 kg نیز می رسد. رنگ گوشت میوه ی آن زرد یا سفید است. . قابلیت انباری این کدو بسیار خوب ذکر شده است. فاصله ی کاشت ١*۵⁄١تا ٣*٣ متر توصیه شده است.
مصارف غذایی و دارویی:
در ایران کدو را به صورت پخته و یا سرخ کرده مصرف می نمایند. در خارج از ایران کدو را می پزند، سپس مصرف می کنند.در ١٠٠ گرم کدو ترکیبات زیر وجود دارد:آب ٩۵٪، کربوهیدرات٢ تا٣٪، پروتئین و چربی0.2 تا 0.3 ٪، ترکیبات معدنی0.5٪، ترکیبات فیبری0.6٪.کدو از نظر پتاسیم و کلسیم غنی است. مقدار ویتامینBوC آن از سایر ویتامین های آن بیشتر است. میوه ی کدو مدر است. خاصیت صفرا بری دارد. بذور آن در درمان استسقا بکار می رود. اثر تب بری دارد. از بذر آن در دفع کرم امعاء و احشام استفاده می شود.
 

آیورودا

عضو جدید
کاربر ممتاز
ارزش غذایی و اهمیت اقتصادی
کدوها از نظر ارزش غذایی حد واسط بین خیار و هندوانه هستند. در ١٠٠گرم ماده ی تازه ی آن حدود ٩٠ تا ٩٣ درصد آب و٧ تا ١٠ درصد ماده ی خشک را قندهای مختلف تشکیل می دهد و بقیه پروتئین، چربی و سایر مواد است.
شرایط آب و هوایی:
بیشتر کدوئیان زراعی برای رشد در دماهای از١۸ تا ٣٠درجه ی سانتی گراد سازگار شده اند و کمتر در دماهای پایین تر رشد می کنند و با یخبندان خسارت میبینند و از بین میروند. بذر کدو در دما ی١٢ درجه سانتی گراد شروع به جوانه زدن کرده ولی دمای اپتیمم برای جوانه زنی ٣٣تا ٣۴درجه است.رشد گرده در کدوها از دمای۸ تا١٠ درجه سانتی گراد آغاز می شود، به عبارت دیگر تلقیح این گیاهان برخلاف خیار(١۴تا ١۵درجه سانتی گراد) و طالبی (١۸درجه سانتی گراد) در دمای پایین نیز انجام می گیرد.طول دوره ی رویش نسبت به انواع مختلف آن متفاوت بوده و بین ١٠٠تا ١۵٠روز است. مناطق آفتابی و زمینهای مرطوب برای کاشت این گیاه بسیار مناسب است (سطح آب زیرزمینی بیش از۸۵ سانتی متر). باید توجه داشت که این گیاه در مقایسه با سایر سبزیها بیش از اندازه نسبت به وزش باد حساس است. از این نظر کشت توأم با ذرت شیرین توصیه می شود. سطح بزرگ برگ بسیاری از گونه های کدوئیان می تواند نتیجه ی تبخیر و تعرق بالای آن باشد. هرچند بسیاری از ارقام به علت سیستم های ریشه ای عمیق یا بطور متوسط عمیق تحمل خشک سالی نسبتاً خوبی دارد.
خاک:
زمین های نیمه سنگین دارای هوموس کافی برای کشت این گیاه مناسب است. در خارج در باغات خانوادگی اغلب این گیاه را روی توده کمپوست پرورش می دهند. خاکهای حاصلخیز با زهکشی خوب با دامنه ای از pH ۵⁄۶ تا ۵⁄٧ بهترین وضعیت برای رشد و باردهی خوب هستند. به علت نیازهای رطوبتی بالای این محصولات خاکهای با ظرفیت نگهداری آب بالا و رطوبت ذخیره شده ی مناسب بازده محصولات بالایی دارند. کدوهای تابستانی که توسعه ی ریشه دوانی کمتری دارند در مقابل تنش های ایجاد شده بوسیله ی رطوبت کم خاک مناسب ترند. کدوئیان عموماً طی دوره ی رشد بین تا میلی متر آب بهره می برند.
کاشت:
آماده کردن زمین کاملاً شبیه تهیه ی زمین خیار است. بذرها عموماً در عمق ٢ سانتی متری در خاکهای شنی کاشته می شوند. دمای خاک بایستی حداقل بالای ١۵درجه ی سانتی گراد برای جوانه زنی باشد. رویش در٣٠ تا ٣۵ درجه در یک هفته اتفاق می افتد. در برخی از نواحی گرمسیری گیاهان گاهی از راه قلمه تکثیر می یابند. فاصله ی ۵٠تا ١۵٠سانتی متر داخل ردیفها و از٢ تا ٣متر در بین ردیفها معمول است. فاصله ی عریض برای کشت توأم در نواحی گرمسیری به کار می رود. کدوهای نوع بوته ا ی نزدیکترفاصله بندی می شوند. کدوئیان دگر گشن نیستند وزمانی که حشرات بومی برای گرده افشانی کافی نباشند گروه های زنبور عسل می توانند جایگزین شوند.بذرپاشی مستقیم را می توان در زمین اصلی بعد از رفع سرمای بهاره در اواسط و یا اواخر اردیبهشت ماه آغاز کرد و یا این که بذر را ابتدا در خزانه پرورش داد و سپس نشای آن را در زمین اصلی منتقل کرد. برای این کار تعداد٢ تا ٣ بذر را در گلدانهای توربی و یا کاغذی در عمق ٢تا ٣ سانتی متری قرار می دهند. دمای لازم خزانه برای پرورش این گیاه ١۸ درجه در روز و١۴ درجه سانتی گراد در شب است. نشاء پس از مدت حدود ٣هفته آماده ی انتقال خواهد بود.فاصله ی کاشت کدو تنبل ١٠٠*١۵٠ سانتی متر است. گاهی اوقات نیز به منظور استفاده از ماشین آلات در هنگام وجین و سله شکنی در داخل ردیفها، فاصله ی ٣*٣متر در نظرمی گیرند. برای کدو خورشی فاصله ی ۶٠*١٠٠سانتی متر را توصیه می کنند. معمولاً تعداد ٢ الی3 بذر را بر روی کپه ی کاشت قرار می دهند. مقدار بذر مصرفی با توجه به فواصل کاشت حدود ١٠ تا ١۵کیلوگرم در هکتار است. برای تهیه ی نشا معمولاً از گلدانهای توربی و در ایران از گلدانهای پلاستیکی استفاده می شود که معمولاً در هر گلدان تعداد ٢بذر را قرار می دهند. با استفاده از این روش حدود ۵ کیلو بذر برای یک هکتار کافی است.برای عرضه ی مداوم کدو خورشی می توان بذر پاشی آن را در ٣ مرحله انجام داد. بدین ترتیب که بذر پاشی مرحله ی اول در خزانه انجام می گیرد. پس از انتقال نشا به زمین اصلی می توان بلافاصله با بذرپاشی مستقیم آن در زمین اصلی آغاز کرد. استفاده از پوشش پلاستیک سطحی برای تولید مرحله ی دوم مناسب است. حدود ۶ هفته بعد می توان کاشت مرحله ی سوم را نیز بطور مستقیم در زمین اصلی انجام داد. بدین ترتیب می توان تولید محصول را تا اواسط پاییز ادامه داد.
داشت و برداشت و نگهداری:
عملیات داشت این گیاه عبارتند از: ٢ الی ٣ مرحله وجین علفهای هرز، کود سرک در 2 نوبت(نوبت اول زمانی که اولین میوه ی آن تشکیل شود و نوبت دوم یک هفته بعداز آن) و آبیاری. تا روز است. این دوره تا حد زیادی به رقم بستگی دارد. کدو تنبل ها و کدوهای زمستانی قبل از برداشت باید کاملاً برسند در صورتی که کدوهای تابستانی به صورت میوه ی نارس برداشت شوند اغلب دارای دوره ی رشد ۴٠ تا ۵٠ روزه هستند. ضرورتاً تمام میوه های کدوییان دست چین می شوند و به غیر از کدوی تابستانه، ضخامت یا سختی پوست یک دلیل معمول رسیدگی است. برای برداشت، میوه ها را به دقت از تاک با یک چاقوی تیز با حداقل زخم شدن دمگل که مکانی برای ورود بیماری است جدا می کنند. میوه های کدوهای تابستانی از دمگل آبدار بریده یا پیچانده می شوند. کدو تنبل ها و کدوهای زمستانی علیرغم داشتن پوست نسبتاً سخت می توانند با برداشت خشن خسارت ببینند. باوجود برخی بریدگی ها و جراحتها می توان میوه ها را در حرارتهای٢٧ تا ٣٠ درجه و رطوبت نسبی ۸٠٪ تا ١٠روز نگهداری کرد. به دنبال دوره ی التیام در انبار بعدی بین دمای ١٠تا ١۵درجه و رطوبت نسبی ۵۵تا۶٠٪ می توان میوه ها را تا شش ماه انبار کرد.انواع پاییزه مانند کدو تنبل حدود ١٠٠تن در هکتار محصول می دهد. کدو حلوایی را در زمستان قبل از فرا رسیدن سرمای شدید و یخبندان برداشت می کنند. کدو مسمایی یا کدو خورشی از نوع کدوی تابستانه بوده و مقدار محصول آن حدود ۴٠ تن در هکتار است.کدو حلوایی و کدو تنبل را می توان برای مدت زیادی نگهداری نمود. برای این کار بهتر است که پس از برداشت کدوهای رسیده ی آنها را در دو هفته ی اول در دمای ٢۴تا٣٠ درجه ی سانتی گراد انبار کرد تا این که رسیدگی آن کامل گردد و پوست آن سفت شود. پس از این دوره دمای انبار را به١٠ تا ١٣ درجه ی سانتی گراد کاهش می دهند.کدوها کمتربه آفات و بیماری مبتلا می شوند. در صورت پیدایش، همان آفات و امراض خیار بوده که برای مبارزه با آن بحث خواهد شد.
 

آیورودا

عضو جدید
کاربر ممتاز
بیماریهای کدو:
موزاییک کدو:
این بیماری اولین بار در سال ١٩٣۴ در کالیفرنیا گزارش شد. از آن زمان به بعد در امریکای شمالی، امریکای جنوبی، اروپا و استرالیا مشاهده شده است. این بیماری در ژاپن (Yoshida et al,1980)، مراکش(Lockhart et al,1982) و اسرائیل(Cohen & nitzany,1963) نیز گزارش شده است. این بیماری در نواحی جنوبی کالیفرنیا و جنوب کارولینا در اواخر فصل سبب خسارت شدید می گردد. در روی Muskmelon این ویروس سبب کاهش مقدار میوه و دیر رسی میوه می شود. ولی هیچ اثری در روی وزن، اندازه و کیفیت غذایی میوه ندارد. خسارت این ویروس به پای CMV, WMV ,TRSV نمی رسد. ویروس موزائیک کدو بیشتر گیاهان خانواده دی کدوئیان را مورد حمله قرار می دهد ولی بیشتر ایزوله ها اثری روی هندوانه ندارند. علاوه بر کدوئیان این ویروس می تواند به گیاهان دیگر از قبیل نخود حمله کند.
نشانه های بیماری:
علائم اولیه در کدو تنبل و کدو عبارت از روشن شدن رگبرگها و لکه های کلروزدرروی برگها ی جوان می باشد. سپس برگها به طرف بالا پیچ خورده لکه های سبز روشن و تیره در برگه نمایان می شود. یکی از نشانه های مشخص در روی گیاه کدو، وجود برگهای نخی شکل است و میوه های تولید شده از بوته های کدو تابستانه بدشکل شده و برآمدگیهایی در روی سطح آنها دیده می شود.در روی خیار در برگهای حقیقی اولیه رگبرگها روشن میگردند و در اطراف این رگبرگها ی زرد شده نقاط زردی نمایان می شوند. برگهی جوان ممکن است به طرف بالا پیچ بخورند. در روی برگهایی که بعداَ بوجود می آیند، تعداد لکه ها ممکن است بسیار کم و یا اصلاَ بوجود نیایند. و یا امکان دارد علائم اصلی محو شوند و در نتیجه تشخیص آلودگی مشکل گردد.در روی گیاه Muskmelon رگبرگه کمی روشن می شوند بعداَ لکه های زردی ممکن است بوجود آیند. نوارهای زرد، نقاط زرد یا زرد عمومی در اطراف رگبرگها ممکن است بوجود آیند تعداد کمی از برگها ممکن است بدشکل شوند.
عامل بیماری:
ایزوله های SqMV از نظر سرولوژیکی به دو گروه تقسیم میشوند. گروه هندوانه را آلوده می کند و سبب علائم شدیدی در روی Muskmelon می شود و در روی کدو تنبل علائم مختصری ایجاد می کند. گروه هندوانه را آلوده نمی کند و در روی Muskmelon علائم مختصری ایجاد می نماید و روی کدو تنبل علائم شدیدی بوجود می آورد.در روی Cucumis metuliferus این ویروس لکه های لکه های موضعی ایجاد می کند و این میزبان برای تشخیص این ویروس بسیار مفید است.
چرخه ی زندگی:
ویروس موزائیک کدو می تواند روی بذور زندگی کند. در استان بوشهر انتقال SqMV از طریق بذر خیار چنبر (melo var.flexuosus NaudCucumis ) محقق گردیده است. این ویروس نیز می تواند در داخل بدن سوسکها زمستان گذرانی کند.گسترش بیماری در سطوح خیلی وسیع توسط بذر امکان پذیر می باشد. درصد انتقال گروه I این ویروس در کدو حدود ۴⁄٠درصد، در هندوانه ۵⁄١درصد، خربزه Honey Dew ٩⁄٢درصد، در Muskmelon ٢⁄٣ درصد و کدو تنبل۵⁄۴ درصد می باشد و میزان درصد انتقال گروهI بیشتر از گروهII است. در گروهII درصد انتقال در کدو تنبل١⁄٠ درصد، در کدو٣⁄٠ درصد و این گروه بذور خربزه Honey Dew و Muskmelonرا آلوده نمی کند. مبارزه:
روشهای مبارزه برای SqMV عبارتند از:
به حداقل رساندن انتقال بوسیله ی بذر، حذف میزبانهائی که ویروس را در خود ذخیره می کنند و مبارزه با سوسکهای ناقل، بذور را باید از مناطقی که SqMV شیوع ندارد تهیه نمود. هنگامی که بذور به مقدار زیاد آلوده باشند در خلال انبار دارای آلودگی بذر کاهش می یابد. در مواقعی که منبع ویروس شناخته شده و از نظر آلودگی اهمیت داشته باشند باید آنها را از بین برد. گاهی برای از بین بردن ویروس به ناچار باید تمام گیاهان بیمار در منطقه از بین بروند و این مبارزه باید تا چند سال ادامه یابد.
برداشت:
برداشت کدو به وسیله ی دست انجام می گیرد ،که برای اینکه محصول کیفیت بیشتری از نظر خوراکی داشته باشد بهتر است در دورانی که کدو حد کوچ تا متوسطی دارد برداشت انجام گیرد.
 
Similar threads
Thread starter عنوان تالار پاسخ ها تاریخ
آ کدو ماری: سبزی کاری 0

Similar threads

بالا