مشاعرۀ سنّتی
- شروع کننده موضوع Matrix
- تاریخ شروع
من تاب بار درد دوری را ندارم
از شانه ام این بار را بردار ، بنشین
به ذوق ناله من اسمان مستانه میرقصد
جهان ماتم سرا گردد اگر من از نوا افتم
لیلی و مجنون اگر میبود در دوران تو
این یکی حیران من میگشت و آن حیران تو
وعده وصـــــل به فردا دهـــــي و ميــداني* هر كه امــــروز تو را ديد به فـــــردا نرسد
…..............…,•’``’•,•’``’• ,Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒi
...........…...…’•,,عشق` ,•’Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒi
..............……....`’• ,,•’`Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒi
…..............…,•’``’•,•’``’• ,Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒi
...........…...…’•,,عشق` ,•’Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒi
..............……....`’• ,,•’`Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒi
دم نتوان زد به مجلسی که در آن جاوعده وصـــــل به فردا دهـــــي و ميــداني* هر كه امــــروز تو را ديد به فـــــردا نرسد
…..............…,•’``’•,•’``’• ,Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒi
...........…...…’•,,عشق` ,•’Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒi
..............……....`’• ,,•’`Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒi
مهر خموشی زدند بر لب قایل
من نه کنون پا نهاده*ام به خرابات
بر سر این کوچه بوده*ام از اوایل
لب گشـــــائي به تبــــــسـّم چو كشم آه ، بلي
ز نســـــيم ســــحري باز كند غُنـــچه دهن
ز نســـــيم ســــحري باز كند غُنـــچه دهن
نیل مراد بر حسب فکر و همت استلب گشـــــائي به تبــــــسـّم چو كشم آه ، بلي
ز نســـــيم ســــحري باز كند غُنـــچه دهن
از شاه نذر خیر و زتوفیق یاوری
دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
و در آن ظلمت شب آب حیاتم دادند
و در آن ظلمت شب آب حیاتم دادند
دل فتح و دست فتح و نظرفتح وکارفتح
گلجوش هر نفس زدنت صدهزار فتح
دستت به بازوی نسب مرتضی قوی
تیغ تو را همین حسب ذوالفقار فتح
تا کجا بوس کف پایت شود ارزانی*ام
همچو موج آواره می*گردد خط پیشانی*ام
بال و پر گم کرده*ام در آشیان بیخودی
چون دماغ عندلیب از بوی گل توفانی*ام
من مست می عشقم هشیار نخواهم شد//وز خواب خوش مستی بیدار نخواهم شد
امروز چنان مستم از بادهٔ دوشینه // تا روز قیامت هم هشیار نخواهم شد
دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم
وندراین کار دل خویش به دریا فکنم
از دل تنگ گنهکار برآرم آهی
کاتش اندر گنه آدم و حوا فکنم
من آن رنگین نوا مرغم که در هر گلشنی باشم
ز دست یکدگر گلها ربایند آشیانم را
ای نظاره شگفت ای نگاه ناگهان
ای هماره در نظر ای هنوز بی نظیر
آیه آیه ات صریح سوره سوره ات فصیح
مثل خطی از هبوط مثل سطری از کویر
دست عشق از دامن دل دور باد!
می‌توان آیا به دل دستور داد؟
می‌توان آیا به دریا حكم كرد
كه دلت را یادی از ساحل مباد؟
موج را آیا توان فرمود: ایست!
باد را فرمود: باید ایستاد؟
آنكه دستور زبان عشق را
بی‌گزاره در نهاد ما نهاد
خوب می‌دانست تیغ تیز را
در كف مستی نمی‌بایست داد
دستی که گاه خنده بر آن خال میبری
ای شوخ سنگدل دلم از حال میبری
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
اولین مسابقۀ "مشاعرۀ سنتی دور همی" با جایزه | مشاعره | 109 | |
|
مشاعرۀ شاعران | مشاعره | 11 |