معماری با مصالحی از جنس دل

ایلین1366

عضو جدید
کاربر ممتاز
مــــَن یـــک روز آروم تــــَرین اعــــصآب دُنیـــآ رو دآشــــتَم...!!! اکــــنون بــے آنکـــــه شآد بـــآشَــم نـــفس مــے کشَـــم... بـــے آنکــــه شآد بآشــــم زیــــر بآرآن رآه مـــی رَوم... بــے آنکـــــه شآد بآشــــم زنــدگــے مــے کـــــُنَم...

 

mohammad azizi

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
از سکوتم بترس
وقتی که ساکت می شوم
لابد همه ی درد دل هایم را
برده ام پیش خدا
بیش تر که گوش دهی
از همه ی سکوتم
از همه ی بودنم
یک "آه" می شنوی
و باید بترسی
از "آه" مظلومی که
فریادرسی جز خدا ندارد!:(




 

ایلین1366

عضو جدید
کاربر ممتاز
سر میگذارم بر روی شانه های تو

آرامش میگیرم از صدای تپشهای قلب تو

دلم پرواز میکند در آسمان قلبت

میشنوم صدای تپشهای قلبت

اوج میگیرم تا محو شوم در آغوشت

تا خودم را از خودت بدانم

تا همیشه برایت بمانم

چه لذتی دارد تا صبح در آغوش تو بخوابم
 

venoos*m

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
چه زیباست ............معاشقه عاشقان ...

چه زیباست فریاد دوستت دارم پنهان شده در سکوت عاشقان ....

چه زیباست دل .......وقتی که طاقت ندارد دوری از معشوقه اش را ....

و زیباتر .....ای کاش این سکوت برداشته میشد ...

ای کاش سکوت فریاد میکرد ...



نرگس فاطمی
 
آخرین ویرایش:

nasim_shsh

عضو جدید
کاربر ممتاز
اگردنیایه بازی بود، من زودتر از همه stop می گفتم
نه به خاطر اینکه برنده شدم
--خسته شدم--
از بازی دنیا خسته شدم!!!
 

nazanin jamshidi

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
پرنیان دستان تو...اندام ظریف مرا متبرک می کند...


نگارم!



در آغوش تو...چقدر آرامم...چقدر خوشبخت...


به دور از هرگونه هیاهو!


در امن ترین جای زندگی ام ایستاده ام...


دلتنگی را نمی شناسم...


با غم بیگانه ام...ناامنی را به خاطر نمی آورم...


تنها به تمنای تپش قلب تو...سر به سینه ات می سایم...


مرا لمس کن...این منم که احساس تو را می فهمم...


گر تب کنی خود را به نیستی می سپارم...


پس...حصار دستانت را تنگ تر کن...تا نفس نفس بزنم...تا از تو نفس بگیرم...


تو اعجاز زندگی منی عزیزترینم...


من! یک لحظه هم بی تو
دوام نمی آورم...


تو شاهزاده منی...مگر می شود فراموشت کنم...مگر می شود رز های سپید محبتت را نادیده


انگارم و ترکت کنم...


من...با هر نفس...در پی عیشی مدام...عطر یاس های بی قرار حضورت را می بلعم...


این یاس ها طراوت هستی...ترنم وجود...آوای روح و اعتبار احساسمه...


هرگز...محال است...که روزی بیاید و من بتوانم تو را به دختر دیگری هدیه دهم...


تو...تا آخرین نفس...مالک و مجنون تمام منی...


و من...تا آخرین نفس...مملوک و لیلی قصه های تو...


شک نکن
!






 
آخرین ویرایش:

mohammad azizi

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
[FONT=_MRT_Khodkar]به من تکیه کن ![/FONT]



[FONT=_MRT_Khodkar]من تمام هستی ام را [/FONT]


[FONT=_MRT_Khodkar]دامنی میکنم تا تو سرت را بر آن بنهی ![/FONT]



[FONT=_MRT_Khodkar]تمام روحم را[/FONT]


[FONT=_MRT_Khodkar]آغوش می سازم تا تو در آن از هراس بیاسایی ![/FONT]


[FONT=_MRT_Khodkar]تمام نیرویی را که در دوست داشتن دارم[/FONT]


[FONT=_MRT_Khodkar]دستی میکنم تا چهره و گیسویت را نوازش کند ![/FONT]


[FONT=_MRT_Khodkar]تمام بودن خود را[/FONT]


[FONT=_MRT_Khodkar]زانویی میکنم تا بر آن به خواب روی ![/FONT]


[FONT=_MRT_Khodkar]خود را ، تمام خود را [/FONT]



[FONT=_MRT_Khodkar]به تو می سپارم تا هر چه بخواهی از آن بیاشامی ![/FONT]


[FONT=_MRT_Khodkar]از آن برگیری ، هر چه بخواهی از آن بسازی ، هر گونه[/FONT]



[FONT=_MRT_Khodkar]بخواهی ، باشم ![/FONT]

[FONT=_MRT_Khodkar]از این لحظه مرا داشته باش !
دکترشریعتی[/FONT]
 

mohammad azizi

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
امشب از آسمان دیده ی تو
روی شعرم ستاره می بارد
در زمستان دشت کاغذها
پنجه هایم جرقه می کارد

شعر دیوانه ی تب آلودم
شرمگین از شیار خواهش ها
پیکرش را دو باره می سوزد
عطش جاودان آتش ها

آری آغاز دوست داشتن است
گرچه پایان راه ناپیداست
من به پایان دگر نیندیشم
که همین دوست داشتن زیباست

از سیاهی چرا هراسیدن
شب پر از قطره های الماس است
آنچه از شب به جای می ماند
عطر سکر آور گل یاس است

آه بگذار گم شوم در تو
کس نیابد دگر نشانه ی من
روح سوزان و آه مرطوبت
بوزد بر تن ترانه من

آه بگذار زین دریچه باز
خفته بر بال گرم رویاها
همره روزها سفر گیرم
بگریزم ز مرز دنیاها

دانی از زندگی چه می خواهم
من تو باشم … تو … پای تا سر تو
زندگی گر هزار باره بود
بار دیگر تو … بار دیگر تو

آنچه در من نهفته دریایی ست
کی توان نهفتنم باشد
با تو زین سهمگین توفان
کاش یارای گفتنم باشد

بس که لبریزم از تو می خواهم
بروم در میان صحراها
سر بسایم به سنگ کوهستان
تن بکو بم به موج دریاها

بسکه لبریزم از تو ، می خواهم
چون غباری زخود فرو ریزم
زیر پای تو سرنهم آرام
به سبک سایه ی تو آویزم

آری آغاز دوست داشتن است
گرچه پایان راه نا پیداست
من به پایان دگر نیندیشم
که همین دوست داشتن زیباست





 

nazanin jamshidi

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
نگارم


خورشید تن طلایی معشوقش را...جاده سبز را... در آغوش دارد ... و من تورا...



هر دو مستانه، همچون پیچکی به دور نگار خود پیچیده ایم...


دلمان رهن عشق است


ونگاهمان کتیبه احساسی، از جنس نوازش... از سکوتی پر از خواهش...


نگاهم را بخوان... احساسم را بدان...


این منم که در آغوش تو می لغزم... و تو... شاهزاده امارت شیشه ای قلبم...


محسور شده ام...دیگر خودم نیستم...تو زیباترین احساس منی.. نه، تو خود منی...


ومن لیلی قصه های تو...


همه هستی من...


در این پایکوبی نور و احساس, مرا رها کن در اعجازخوشایند عشق...



که قصر حریرتنم... جز تو، کسی را شاهزاده خود نمی داند...







 

mohammad azizi

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
کنار دریا ایستاده ام

هر موجی که می آید

انگشتان کوچک پایم را نوازش می کند

و هرموجی که بازمی گردد

زیر پایم را خالی می کند

درست مثل تو

که با هر بار آمدنت قلب کوچکم را

نوازش می کنی

و با هر بار رفتن هستی ام را

به لرزه در می آوری

ساحل همیشه در انتظار امواج دریاست...............



 

nazanin jamshidi

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
نگارم!


سرم را روی پاهایت بگذار

و با عاشقانه ترین بوسه ات موهایم را تزیین کن

سپس در گوشم از مکنونات دلت سخن بگو

سخن بگو تکیه گاهم

تا به دنیا ثابت کنم


آن هنگام در آغوش تو ام خوشبخت ترینم








 
آخرین ویرایش:

mohammad azizi

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
تا تو هستي و غزل هست دلم تنها نيست
محرمي چون تو هنوزم به چنين دنيا نيست
از تو تا ما سخن عشق همان است كه رفت
كه در اين وصف زبان دگري گويا نيست
بعد تو قول و غزل هاست جهان را اما
غزل توست كه در قولي از آن ما نيست
تو چه رازي كه بهر شيوه تو را مي جويم
تازه مي يابم و بازت اثري پيدا نيست
شب كه آرام تر از پلك تو را مي بندم
در دلم طاقت ديدار تو تا فردا نيست
اين كه پيوست به هر رود كه دريا باشد
از تو گر موج نگيرد به خدا دريا نيست
من نه آنم كه به توصيف خطا بنشينم
اين تو هستي كه سزاوار تو باز اينها نيست

 
بالا