معماری با مصالحی از جنس دل
- شروع کننده موضوع mohammad azizi
- تاریخ شروع
[FONT="]یه لحظه گوش کن خدا[/FONT][FONT="]…...[/FONT]
[FONT="]جدی میگم[/FONT][FONT="]!![/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]نه بچه بازیه ،نه ادا اطوار[/FONT][FONT="]…[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]اینور دنیا[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]حال ” خیلیا ” اصلا خوب نیست[/FONT][FONT="]…..[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]یه دستی به زندگیشون بکش لطفا[/FONT][FONT="]!![/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]با اینکه بعضی کارها را نباید انجام داد اما به لذت اش می ارزد[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]مثل سر کشیدن پارچ آب آن هم در چله ی تابستان[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]و یا فکر کردن به تو وقتی می دانم معشوقه ی من نیستی![/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]خدا "شفا ندهد" وقتی این روزها دوست داشتن ات نوعی مرض شده است.[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]اینکه تو با دیگری باشی و من با خیال تو[/FONT][FONT="] ...[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]صد شرف دارد به اینکه[/FONT][FONT="] ...[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]من با تو باشم و تو با فکر دیگری[/FONT][FONT="] ...!![/FONT][FONT="][/FONT]
Asal-banoOo
عضو جدید
دهانم پر حرف است!
حیف که با دهان پر نباید حرف زد .
حیف که با دهان پر نباید حرف زد .
Asal-banoOo
عضو جدید
در دنيايي كه همه يا گوسفندند يا گرگ
ترجيح ميدهم چوپان باشم
همديگر را بدريد
من ني ميزنم
♪ ♪♪ ♫
ترجيح ميدهم چوپان باشم
همديگر را بدريد
من ني ميزنم
♪ ♪♪ ♫
Melina666
عضو جدید
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]تو دست در دست دیگری ….[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]من در حال نوازشِ دلی که سخت گرفته است از تو ….[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]مدام بر او تکرار می کنم که نترس عزیز دل…[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]
[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]آن دستها به هیچ کس وفا ندارند….[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]من در حال نوازشِ دلی که سخت گرفته است از تو ….[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]مدام بر او تکرار می کنم که نترس عزیز دل…[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]
[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]آن دستها به هیچ کس وفا ندارند….[/FONT]
ای مهربانتر از من
با من
در دستهای تو
آیا کدام رمز بشارت نهفته بود ؟
کز من دریغ کردی
تنها
تویی
مثل پرنده های بهاری در آفتاب
مثل زلال قطره باران صبحدم
مثل نسیم سرد سحر
مثل سحر آب
آواز مهربانی تو با من
در کوچه باغهای محبت
مثل شکوفه های سپید سیب
ایثار سادگی است
افسوس آیا چه کس تو را
از مهربان شدن با من
مایوس می کند؟
با من
در دستهای تو
آیا کدام رمز بشارت نهفته بود ؟
کز من دریغ کردی
تنها
تویی
مثل پرنده های بهاری در آفتاب
مثل زلال قطره باران صبحدم
مثل نسیم سرد سحر
مثل سحر آب
آواز مهربانی تو با من
در کوچه باغهای محبت
مثل شکوفه های سپید سیب
ایثار سادگی است
افسوس آیا چه کس تو را
از مهربان شدن با من
مایوس می کند؟
ضربه خوردیم وشکستیم و نگفتیم چرا؟!
ما دهان از گله بستیم و نگفتیم چرا؟!
جای "بنشین" و "بفرما","بتمرگی" گفتند..!
ما شنیدیم و نشستیم و نگفتیم چرا؟
"تو" نگفتیم و "شمایی" نشنیدیم و هنوز ,
ساده مثل کف دستیم و نگفتیم چرا؟!
دل سپردیم به آن "دال" سر دشمن و دوست,
دشمن و دوست پرستیم و نگفتیم چرا؟!
چه "چراها" که شنیدیم و ندانیم چرا ;
ما همین بوده و هستیم و نگفتیم چرا ...
ما دهان از گله بستیم و نگفتیم چرا؟!
جای "بنشین" و "بفرما","بتمرگی" گفتند..!
ما شنیدیم و نشستیم و نگفتیم چرا؟
"تو" نگفتیم و "شمایی" نشنیدیم و هنوز ,
ساده مثل کف دستیم و نگفتیم چرا؟!
دل سپردیم به آن "دال" سر دشمن و دوست,
دشمن و دوست پرستیم و نگفتیم چرا؟!
چه "چراها" که شنیدیم و ندانیم چرا ;
ما همین بوده و هستیم و نگفتیم چرا ...
این روزها من....
خدای سکوت شده ام....
خفقان گرفته ام تا آرامش اهالی دنیا خط خطی نشود......
اینجازمین است.....
رسم ادمهایش عجیب است.....
اینجا....
گم ک میشوی ب جای آنکه دنبالت بگردند فراموشت میکنند.....
خدای سکوت شده ام....
خفقان گرفته ام تا آرامش اهالی دنیا خط خطی نشود......
اینجازمین است.....
رسم ادمهایش عجیب است.....
اینجا....
گم ک میشوی ب جای آنکه دنبالت بگردند فراموشت میکنند.....
دل، ماهی خسته‌ای که در تور افتاد
در چاله عجب نیست اگر کور افتاد
از عشق چه خیر غیر ناکامی دید؟
بر چاک چه جز وصله‌ی ناجور افتاد؟
از اصل خودش دور شد و بالا رفت
این بود که فواره‌ی مغرور افتاد
بسیار به غیر او دلم شد نزدیک
تا از غم عشق او کمی دور افتاد
بسیار به صخره‌ها سرش را دریا
کوبید بیفتد از سرش شور، افتاد؟
من با غم او از خود او دوست‌ترم
او با غم من از خود من دور افتاد!
با اینهمه راضی‌ست نشابوری که
از چنگ مغول به چنگ تیمور افتاد
در چاله عجب نیست اگر کور افتاد
از عشق چه خیر غیر ناکامی دید؟
بر چاک چه جز وصله‌ی ناجور افتاد؟
از اصل خودش دور شد و بالا رفت
این بود که فواره‌ی مغرور افتاد
بسیار به غیر او دلم شد نزدیک
تا از غم عشق او کمی دور افتاد
بسیار به صخره‌ها سرش را دریا
کوبید بیفتد از سرش شور، افتاد؟
من با غم او از خود او دوست‌ترم
او با غم من از خود من دور افتاد!
با اینهمه راضی‌ست نشابوری که
از چنگ مغول به چنگ تیمور افتاد
در خلوت کوچه هایم
باد می آید
اینجا من هستم ؛
دلم تنگ نیست….
تنها منتظر بارانم
تا قطره هایش بهانه ایی باشند
برای نم ناک بودن لحظه هایم
و اثباتی
بر بی گناهی چشمانم!
باد می آید
اینجا من هستم ؛
دلم تنگ نیست….
تنها منتظر بارانم
تا قطره هایش بهانه ایی باشند
برای نم ناک بودن لحظه هایم
و اثباتی
بر بی گناهی چشمانم!
فکر کنم
به بوی عطر تو حساسیت دارم
همین که در ذهنم می پیچد
از چشم
اشک می آید…
به بوی عطر تو حساسیت دارم
همین که در ذهنم می پیچد
از چشم
اشک می آید…
سرانجام روزی نزد من نیز خواهی آمد،
از یادم نخواهی بُرد،
و رنج پایان می گیرد،
و زنجیرها می گسلند.
هنوز اما دور و بیگانه می نمایی،
برادر عزیزم، مرگ!
تو چون ستاره ای خاموش
بر فراز ِتنگنایم ایستاده ای.
سرانجام اما روزی پیش خواهی آمد
و پرفروغ خواهی بود.
بیا، محبوبم، من اینجایم،
مرا در بر گیر، من از آن توام !
از یادم نخواهی بُرد،
و رنج پایان می گیرد،
و زنجیرها می گسلند.
هنوز اما دور و بیگانه می نمایی،
برادر عزیزم، مرگ!
تو چون ستاره ای خاموش
بر فراز ِتنگنایم ایستاده ای.
سرانجام اما روزی پیش خواهی آمد
و پرفروغ خواهی بود.
بیا، محبوبم، من اینجایم،
مرا در بر گیر، من از آن توام !
دیگر این پنجره بگشای که من
به ستوه آمده ام از این شب تنگ!
دیرگاهی ست که در خانه همسایه من خوانده خروس.
وین شب تلخ عبوس
می فشارد به دلم پای درنگ.
دیرگاهی ست که من در دل این شام سیاه،
پشت این پنجره بیدار و خموش
مانده ام چشم به راه،
همه چشم و همه گوش:
مست آن بانگ دل آویز که می آید نرم،
محو آن اختر شب تاب که می سوزد گرم،
مات این پرده شبگیر که می بازد رنگ ...
آری این پنجره بگشای که صبح
می درخشد پس این پرده تار،
می رسد از دل خونین سحر بانگ خروس،
وز رخ آینه ام می سترد زنگ فسوس،
بوسه مهر که در چشم من افشانده شرار،
خنده روز که با اشک من آمیخته رنگ .
به ستوه آمده ام از این شب تنگ!
دیرگاهی ست که در خانه همسایه من خوانده خروس.
وین شب تلخ عبوس
می فشارد به دلم پای درنگ.
دیرگاهی ست که من در دل این شام سیاه،
پشت این پنجره بیدار و خموش
مانده ام چشم به راه،
همه چشم و همه گوش:
مست آن بانگ دل آویز که می آید نرم،
محو آن اختر شب تاب که می سوزد گرم،
مات این پرده شبگیر که می بازد رنگ ...
آری این پنجره بگشای که صبح
می درخشد پس این پرده تار،
می رسد از دل خونین سحر بانگ خروس،
وز رخ آینه ام می سترد زنگ فسوس،
بوسه مهر که در چشم من افشانده شرار،
خنده روز که با اشک من آمیخته رنگ .
تو را می خواهم و دانم که هرگز
به کام دل در آغوشت نگیرم
تویی آن آسمان صاف و روشن
من این کنج قفس مرغی اسیرم
در این فکرم که در یک لحظه غفلت
از این زندان خامش پر بگیرم
به چشم زندان بان بخندم
کنارت زندگی از سر بگیرم
در این فکرم و دانم که هرگز
مرا یارای رفتن زین قفس نیست
اگر هم مرد زندان بان بخواهد
دگر از بهر پروازم نفس نیست
ز پشت میله ها هر صبح روشن
نگاه کودکی خندد به رویم
چو من سر می کنم آواز شادی
لبش با بوسه می آید به سویم
اگر ای آسمان!خواهم که یک روز
از این زندان خامش پر بگیرم
به چشم کودک عریان چه گویم
ز من بگذر که من مرغی اسیرم
فروغ فرخزاد
به کام دل در آغوشت نگیرم
تویی آن آسمان صاف و روشن
من این کنج قفس مرغی اسیرم
در این فکرم که در یک لحظه غفلت
از این زندان خامش پر بگیرم
به چشم زندان بان بخندم
کنارت زندگی از سر بگیرم
در این فکرم و دانم که هرگز
مرا یارای رفتن زین قفس نیست
اگر هم مرد زندان بان بخواهد
دگر از بهر پروازم نفس نیست
ز پشت میله ها هر صبح روشن
نگاه کودکی خندد به رویم
چو من سر می کنم آواز شادی
لبش با بوسه می آید به سویم
اگر ای آسمان!خواهم که یک روز
از این زندان خامش پر بگیرم
به چشم کودک عریان چه گویم
ز من بگذر که من مرغی اسیرم
فروغ فرخزاد
گفت جبران میکنم...
گفتم کدام را؟ عمر رفته را؟ روی شکسته را؟ دل مرده اماتپیده را؟
حالا من هیچ....
جواب این تار موهای سفید را میدهی؟
نگاهی به سرم کرد و گفت چه پیر شده ای؟
گفتم جبران میکنی؟
گفت کدامش را...
گفتم کدام را؟ عمر رفته را؟ روی شکسته را؟ دل مرده اماتپیده را؟
حالا من هیچ....
جواب این تار موهای سفید را میدهی؟
نگاهی به سرم کرد و گفت چه پیر شده ای؟
گفتم جبران میکنی؟
گفت کدامش را...
