# فایز دشتستانی

naghmeirani

مدیر ارشد
عضو کادر مدیریت
مدیر ارشد


زایر محمدعلی دشتی متخلص به فایز و مشهور به فایز دشتی یا فایز دشتستانی (۱۲۱۳-۱۲۸۹ ه ش) دوبیتی‌سرای اهل شهرستان دشتی استان بوشهر است که دوبیتی‌هایش او را از نمایندگان شاخص شعر عامه و ادبیات فولکلوریک نموده است.

شماره دوبیتی‌های فایز به درستی معلوم نیست، در برخی جزوه‌ها تعداد دوبیتی‌های این شاعر را به تفاوت بین ۱۳۴ ـ ۲۷۹ ـ ۲۸۲ ـ ۳۳۲ ذکر کرده‌اند.

او تقریباً در همه دوبیتی‌هایش از تخلص بهره می‌گیرد و بیشتر از هر چیز عشق به «پری» و بیان سوز هجرانش را به نمایش می‌گذارد.

 

naghmeirani

مدیر ارشد
عضو کادر مدیریت
مدیر ارشد
مرا خلد برین دی بودیَم جا
کنونم دوزخ است امروز ماوا

نمانده دی نمانَد فایز امروز
خدا داند چه باشد حال فردا



 

naghmeirani

مدیر ارشد
عضو کادر مدیریت
مدیر ارشد
اگر خواهی بسوزانی جهان را
رخی بنما بیفشان گیسوان را

بت فایز اشارت کن به ابروت
بکش تیغ و بکش پیر و جوان را



 

naghmeirani

مدیر ارشد
عضو کادر مدیریت
مدیر ارشد
به رخ جا داده‌ای زلف سیه را
به کام عقرب افکندی تو مه را

که دیده عقرب جراره فایز؟
زند پهلو به ماه چارده را



 

naghmeirani

مدیر ارشد
عضو کادر مدیریت
مدیر ارشد
به زیر پرده آن روی دل‌آرا
بود چون شمع در فانوس پیدا

دل فایز چو پروانه به دورش
مدامش سوختن باشد تمنا



 

naghmeirani

مدیر ارشد
عضو کادر مدیریت
مدیر ارشد
صنم تا کی دل ما را کنی آب
دل نازک ندارد اینقدر تاب

اگر تو راست می‌گویی به فایز
به بیداری بیا پیشم نه در خواب



 

naghmeirani

مدیر ارشد
عضو کادر مدیریت
مدیر ارشد
سحرگه زورق سیمین مهتاب
چو در دریای اخضر گشت غرقاب

بت فایز ز هامون سر برآورد
دوباره شد شب مهتاب احباب



 

naghmeirani

مدیر ارشد
عضو کادر مدیریت
مدیر ارشد
دلم در نزد جانان است امشب
چو مرغ نیم بریانست امشب

کبابی از دل فایز بسازید
که سرو ناز مهمان است امشب



 
بالا