آرشیو برگ شناسی

سوال تصویری شماره 29

سوال تصویری شماره 29

http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=98126&d=1337315286&thumb=1 http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=98125&d=1337315110&thumb=1




گیاه نوک لک لکی یا قیطران (Erodium cicutarium)






Geraniales

• Melianthaceae (incl. Francoaceae and Greyiaceae)
• Geraniaceae (geranium family, incl. Hypseocharitaceae)
• Vivianiaceae (incl. Ledocarpaceae)

Containing group: Rosids
[h=3]References[/h]Price, R. A. and J. D. Palmer. 1993. Phylogenetic relationships of the Geraniaceae and Geraniales from rbcL sequence comparisons. Annals of the Missouri Botanical Garden 80:661-671.
Savolainen, V., M. W. Chase, S. B. Hoot, C. M. Morton, D. E. Soltis, C. Bayer, M. F. Fay, A. Y. De Bruijn, S. Sullivan, and Y. L. Qiu. 2000a. Phylogenetics of flowering plants based on combined analysis of plastid atpB and rbcL gene sequences. Systematic Biology 49:306-362.
Savolainen, V., M. F. Fay, D. C. Albach, A. Backlund, M. van der Bank, K. M. Cameron, S. A. Johnson, M. D. Lledó, J.-C. Pintaud, M. Powell, M. C. Sheahan, D. E. Soltis, P. S. Soltis, P. Weston, W. M. Whitten, K. J. Wurdack, and M. W. Chase. 2000b. Phylogeny of the eudicots: a nearly complete familial analysis based on rbcl gene sequences. Kew Bulletin 55:257-309.
Soltis, D. E., P. S. Soltis, M. W. Chase, M. E. Mort, D. C. Albach, M. Zanis, V. Savolainen, W. H. Hahn, S. B. Hoot, M. F. Fay, M. Axtell, S. M. Swensen, L. M. Prince, W. J. Kress, K. C. Nixon, and J. S. Farris. 2000. Angiosperm phylogeny inferred from 18S rDNA, rbcL, and atpB sequences. Botanical Journal of the Linnean Society 133:381-461.

[h=5]Title Illustrations[/h]

سوال تصویری شماره 30

سوال تصویری شماره 30

http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=98570&d=1337537673&thumb=1 http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=98569&d=1337537668&thumb=1




گیاه سینره از خانواده کمپوزیته یا همون استراسه






هر سال در ایام عید شاهد گلدانهای پر از گل سینره در خانه ها هستیم. وقتی سینره به گل می رود از سر تا پا غرق در گل می شود. آن قدیم ترها سنبل یک پای ثابت هفت سین بود. و چند سالی است که سنبل کم و نسبتا گرانتر شده و در عوض سینره به بازار آمده. در هر حال سینره هم دست کمی از سنبل ندارد و یک بوته آن زمانی که سر گل باشد بی اندازه
تماشایی است.

مشخصات گیاه شناسی:

نام علمی آن سینرریا

CINERARIA و از خانواده کمپوزیته COMPOSITAEمی باشد. در فارسی به سینرر و سینره شهرت دارد، که به نظر می رسد سینره لفظ درست تری باشد.


سرزمین اصلی:


اصلاً اهل جزایر قناری است که اکنون در بسیاری از کشورها از جمله ایران پرورش داده می شود.

مشخصات گلها:

گلهایش در رنگهای متنوع هستند که قطر آنها حدودا پنج سانتی متر است. گلهای زیادی تولید می کند. زمانی که همه گلها باز شدند به تدریج عمرش تمام شده و غیر قابل استفاده می شود.

روش نگهداری:

به نور سایه روشن و حرارت متوسط نیاز دارد. محیط باید مرطوب باشد.

روش تکثیر:

معمولاً گل فروشها در زمستان آن را در گلخانه تکثیر نموده و در اواخر زمستان یا بهار به بازار می آورند. ولی در هر حال روش ازدیاد آن به وسیله کاشت بذر می باشد.

سوال تصویری شماره 31

سوال تصویری شماره 31

http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=99620&d=1338125280&thumb=1



برگ درخت موز



برای کسب اطلاعات بیشتر به این بخش مراجعه کنید !

سوال تصویری شماره 32

سوال تصویری شماره 32



مریم گلی : (Salvia nemorosa)


خواص:

مریم گلی برای جلوگیری از تعرق زیاد خوبه. برگشو تو یه مقداری آب بجوشونید تا عصاره اون گرفته بشه، بعد صاف کنید و بذارید تو یخچال یا یه جای خنک، روزی یکی دو بار با پنبه بمالید به پوست (اون قسمتهایی که خیلی عرق میکنه) بعد از دو سه هفته فعالیت غدد عرق کاهش پیدا میکنه. شایدم از بین بره!!





Salvia nemorosa

From Wikipedia, the free encyclopedia

Salvia nemorosa
Scientific classification
Kingdom:	Plantae
(unranked):	Angiosperms
(unranked):	Eudicots
(unranked):	Asterids
Order:	Lamiales
Family:	Lamiaceae
Genus:	Salvia
Species:	S. nemorosa
Binomial name
Salvia nemorosa L.

Salvia nemorosa (woodland sage, Balkan clary) is a hardy herbaceous perennial plantnative to a wide area of central Europe and Western Asia.
It is an attractive plant that is easy to grow and propagate, with the result that it has been passed around by gardeners for many years. Its wide distribution, long history, and the ease with which it hybridizes have resulted in many cultivars and hybrids—along with problems in clearly identifying the hybrids and their relationship with S. nemorosa. It was named and described by Carl Linnaeus in 1762, with "nemorosa" ("of woods") referring to its typical habitat in groves and woods.[SUP][1][/SUP]
In northern Britain, Salvia nemorosa and Salvia pratensis are both in danger of disappearing due depredation from slugs.[SUP][2][/SUP]
[edit]Description

There are numerous cultivars widely grown in horticulture. Many of them are hardy to –18 °C., with flowers ranging in color from violet, to violet-blue, rosy pink, and even white. All are perennial, with numerous leafy stems growing from the base at the beginning of summer. The many inflorescences have closely spaced whorls of small flowers with brightly colored calyces. The plant prefers full sun, good drainage, and moderate weekly watering.[SUP][1][/SUP]
The following cultivars have gained the Royal Horticultural Society's Award of Garden Merit:-

• 'Amethyst'[SUP][3][/SUP]
• 'Blauhügel'[SUP][4][/SUP]
• 'Lubecca'[SUP][5][/SUP]
• 'Mainacht'[SUP][6][/SUP]
• 'Ostfriesland' ('East Friesland')[SUP][7][/SUP]
• 'Porzellan'[SUP][8][/SUP]
• 'Tänzerin'[SUP][9][/SUP]

[edit]Phytochemistry

Nemorosin​

Leaves of Salvia nemorosa have been used in Turkish medicine to stop bleeding by applying externally. Diterpenes and triterpenes have been isolated from aerial parts of S. nemorosa: nemorone, nemorosin, horminone, 7-acetylhorminone, salvinemorol, megastigmane glycosides (salvionosides A, B and C), pachystazone, salvipisone, α-amyrin, ursolic and oleanolic acids, stigmast-7-en-3-one, 24-methylenecycloartanol, stigmast-4-en-3-one, β-sitosterol, stigmast-7-enol, as well as flavonoids salvigenin, eupatilin, apigenin and luteolin.[SUP][10][/SUP]
[edit]Notes

• ^ [SUP]a[/SUP] [SUP]b[/SUP] Clebsch, Betsy; Carol D. Barner (2003). The New Book of Salvias. Timber Press. p. 208.ISBN 978-0-88192-560-9.
• ^ Fieldhouse, Ken; James Hitchmough (2004). Plant User Handbook: A Guide to Effective Specifying. Blackwell Publishing. pp. 334–335. ISBN 978-0-632-05843-3.
• ^ http://apps.rhs.org.uk/plantselector/plant?plantid=4081
• ^ http://apps.rhs.org.uk/plantselector/plant?plantid=4093
• ^ http://apps.rhs.org.uk/plantselector/plant?plantid=4082
• ^ http://apps.rhs.org.uk/plantselector/plant?plantid=1768
• ^ http://apps.rhs.org.uk/plantselector/plant?plantid=1760
• ^ http://apps.rhs.org.uk/plantselector/plant?plantid=4083
• ^ http://apps.rhs.org.uk/plantselector/plant?plantid=4094
• ^ Ulubelen, Topçu, Sönmez, Eris. Terpenoids from Salvia nemorosa. Phytochemistry (1994). Vol. 35. No. 4, pp. 1065-1067

سوال تصویری شماره 33

سوال تصویری شماره 33

http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=101421&d=1339217246&thumb=1


خال صورتی یا گلِ سنگ (Hypoestes sanguinolenta) از خانواده Acantaceae


گیاه خال صورتی یک گیاهِ زیبا با برگ‌های خالدار است که در مقابلِ گیاهانِ دیگر بسیار جذاب به نظر می‌رسد. آن‌ها را میانِ توده‌ای از سرخس‌ها و پیچک‌های سبز رنگ قرار دهید تا تضاد زیبایی در رنگ‌هایشان نمایان شود. رایج‌ترین نوعِ موجودِ این گیاه در بازار نوعِ صورتی آن است، اما در سال‌های اخیر پرورش دهندگان انواعی را در رنگ‌های سفید و قرمز نیز پرورش داده‌اند. آن‌ها همچنین گیاهانی را با رنگ‌های پُررنگ‌تر و تضاد‌های درخشان‌تر پرورش داده‌اند، که بیشتر جلوه می‌کنند.
پرورش گیاهِ خال صورتی زیاد دشوار نیست و تنها نقطه ضعفِ آن‌ها معمولاً طولِ عمرِ کوتاه‌شان است. پس از گلدهی گیاه می‌خوابد و یا می‌میرد. بنابراین بهتر است در هر بهار گیاهانِ جدیدی خریداری کرده و یا سعی کنید که گیاهانِ جدیدی را از آن بگیرید. البته باید بگوییم که تکثیرِ این گیاه آسان و یا سریع نیست.

شرایط مناسب برای پرورش:

نور:

نورِ درخشان بهترین گزینه است. اگر این گیاه را در نورِ کم رشد دهید، برگ‌های آن به طورِ یکپارچه سبز می‌شوند که با ویژگی زیبای این گیاه (ترکیبِ رنگِ سبز و صورتی) در تضاد است. اگر گیاه‌تان به قدرِ کافی رنگارنگ نیست، آن را در معرضِ نورِ مستقیم آفتاب قرار دهید تا رنگ‌ها پررنگ‌تر شده و تضادِ بیشتری نیز پیدا
کنند.

آب:

خاکِ گیاه را در فصلِ تابستان که فصلِ رشد است، مرطوب نگه داشته و در زمستان میزانِ آبیاری را کاهش دهید. اگر گیاه‌تان گل داد و پس از آن به فازِ خواب وارد شد، میزانِ آبیاری را به طورِ قابلِ توجهی کاهش دهید و به همین نحو به طورِ مرتب آبیاری را ادامه دهید تا اولین نشانه‌های رشد پدیدار شود.
تقویت کننده: در طولِ فصلِ رشد، با یک تقویت کننده مایع گیاه‌تان را تقویت کنید، این کار موجبِ افزایشِ گلدهی می‌شود.

خاک:
یک خاکِ سبک، با زهکشیِ بالا بسیار مناسب است. می‌توانید از خاک‌های غنی شده و تقویت شده نیز استفاده کنید.

تکثیر:

این گیاه می‌تواند از طریقِ بذر و یا قلمه تکثیر شود. اگر می‌خواهید این گیاه را از دانه پرورش دهید، دانه‌ها را در اوایلِ بهار، در داخلِ خانه و مکانی آفتابگیر بکارید و هنگامِ جوانه زنی، سرِ جوانه‌هایی که ضعیف ترند را با نیشگون قطع کنید. به آن‌ها به میزانِ کافی آب بدهید و آن‌ها را زیرِ نورِ درخشانِ خورشید قرار دهید تا بهترین رنگِ گیاه را داشته باشید.

شما می‌توانید این گیاه را از طریقِ قلمه زدنِ ساقه نیز تکثیر کنید اما این کار چندان رایج نیست؛ زیرا این گیاه بسیار کُند ریشه می‌کند؛ بنابراین باید صبور باشید و از هورمون‌های ریشه دهی استفاده نمایید.

تعویضِ گلدان:

در بهار و یا در هنگامی که ریشه‌های گیاه گلدان را پُر کرده‌اند، باید گلدان را عوض کنید. در واقعِ اکثرِ این گیاهان بیش از یک یا دو سال قبل از شکوفه دهی زنده نمی‌ماند و در صورتِ زنده ماندن نیز بسیاری از مردم پس از شکوفه دهی و وارد شدنِ گیاه به فازِ کُمون (خواب) به خود زحمتِ نگه داریِ گیاه را نمی‌دهند. اگر رشدِ گیاه‌تان در اواسطِ تابستان متوقف شد، به احتمالِ زیاد ریشه‌ها گلدان را پُر کرده‌اند؛ بنابراین بهتر است گلدانِ گیاه را تعویض کرده و گلدانِ بزرگتری در اختیارش قرار دهید.

سوال تصویری شماره 34

سوال تصویری شماره 34



گل مغربی Oenothera biennis


معرفی و گیاهشناسی
گل مغربی گیاهی است دو ساله که ارتفاع آن بین 50 تا 150 سانتیمتر می باشد. برگ های این گیاه ساده و به فرم طوقه ای با کناره های موجدار هستند که در سال دوم ساقه گل دهنده ای پوشیده از تار و کرک از میان آنها نمایان می شود. گل های این گیاه منظم، دو جنسی، به رنگ زرد روشن و دارای 4 گلبرگ بزرگ و 8 پرچم و کاسبرگ های زود افت می باشند و به صورت گل آذین خوشه ای در طول انشعابات اصلی و فرعی ساقه قرار دارند. میوه ی آن به صورت کپسول بوده و حاوی دانه هایی به رنگ قهوه ای روشن تا تیره است. وزن هزار دانه در این گیاه در حدود 0/4 تا 0/8 گرم می باشد. ریشه های آن نسبتاً ضخیم و گوشتی بوده و به رنگ قرمز می باشند . گل های این گیاه معمولاً پس از غروب آفتاب شکوفا شده و دارای عطر دل انگیزی هستند و این موضوع سبب شده است که این گیاه به نام گل مغربی خوانده شود
تولید بذر آن در کشورهای غربی شروع شد اما تولید این بذر به منظور صادرات در سال 1980 در چین آغاز گردید. در حال حاضر کشور چین به عنوان بزرگترین تولید کننده در جهان بیش از 90 درصد تولید بذر گل مغربی را به خود اختصاص داده است
هر چند گل مغربی پتانسیل خوبی را به عنوان یک محصول تجاری کشاورزی برای تولید گاما لینولنیک اسید (GLA) دارد اما برخی مشکلات از قبیل گلدهی غیر یکنواخت، ریزش بالای بذرها در طی رسیدن و دوره رشد طولانی (دو ساله بودن) می توانند موانع مهمی بر سر راه تولید این محصول با ارزش باشد

سوال تصویری شماره 35

سوال تصویری شماره 35






Fatshedera Lizei Anne Miek ...يا همون آرالياي پابلند




توضیحات :


Fatshedera Lizei

جزء خانواده آرالیاسه دسته بندی میشه....

نام انگلیسی اون Tree-Ivy هستش...

خب همونطور که سایه جون گفتن این گیاه آرالیای پابلند هست.....

هیبریدی از دو جنس که از تلاقی Fatsia japonica و Hedera helix حاصل شده.....

برگ های این گیاه همونطور که تو عکسش پیداست 5 لبه هست مثل دست.....

این گیاه واریته های ابلق هم داره که کند رشدتر هستن و بیشتر استفاده آپارتمانی دارن.....

شاخساره ش اول رو به بالا رشد میکنه ولی بعد خودش رو میندازه.....

نسبت به سرما اگه یخ زدگی رخ نده مقاوم هستش....

گلهای سفید رنگش توی فصل پائیز روی گیاهای بالغ به وجود میان...

این گیاه از طریق قلمه تکثیر کمیشه.....

سوال تصویری شماره 36

سوال تصویری شماره 36

http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=103074&d=1340201290&thumb=1


اينم يه عكس از دكمه هاش...







برای کسب اطلاعات بیشتر به این بخش مراجعه کنید !


دكمه برنجي ...يا ...Platts Black

سوال تصویری شماره 37

سوال تصویری شماره 37








كرفس

نام علمی Apium graveolens از تيره چتريان از دولپه اي ها هم هست.


ارتفاع آن تا یک متر هم ميرسه همچنین دارای مقدار زیادی ویتامینهاي ک. و سی است که آنتی اکسیدان بوده، موجب کاهش تورم یاخته‌های بدن، سم‌زدایی و مبارزه با روماتیسم و بیماری‌های سرطانی ميشود کرفس از معدود گیاهاني است که می‌توان آن را همزمان با میوه‌ا و گیاهان دیگر مصرف کرد و باعث دشواری در گوارش نمی‌گردد. برای نمونه با آب انگور و سیب (برای مبارزه با روماتیسم)، با زنجبیل (برای مبارزه با میگرن و سردرد) و با لیموترش (برای مبارزه با سرماخوردگی و قند بالای خون).
.
کرفس مقدار کمی کالری ولی مقدار زیادی الیاف غذایی دارد که اگرچه گواردن کامل آنرا سخت می‌کند، اما آن را از معدود غذاهایی می‌کند که کالری منفی دارند و باعث کمبود اشتها و کاهش وزن می‌شوند.

کرفس و یا تخم کرفس هم ماهیچه‌ها را منبسط می‌کنند (مانند ماهیچه‌های جداره رگ‌ها) و هم ادرارآور می‌باشند و به این واسطه کارشناسان تغذیه بر این عقیده‌اند که کرفس بهترین ماده غذایی برای مبارزه با مشکلات کلیه و مثانه، هم‌چون عفونت مجاری ادرار، نقرس (اسید اوریک بالا)، سنگ کلیه و همچنین فشار خون بالا می‌باشد. کرفس در کاهش چربی خون بسیار سودمند است.

سوال تصویری شماره 38

سوال تصویری شماره 38

نام فارسی: توسکای ییلاقی

نام لاتین:Alnus subcordata
نام انگلیسی:Alder
نام های محلی: سیاه توسه , توسه, سفید توسه , توسا, توسکال, تسکا, رزدار

رویشگاه و مشخصات درخت:
توسکا از گونه های سریع ارشد مرطوب شمال کشور است. این گونه دیر خزان است و تقریبا 9 ماه از سال برگ دارد .
دیر تر ار بقیه ی گونه های خزان کننده خزان میکند و زودتر از بقیه برگ می ریزد و در خاک های واریزه ای رطوبت زیاد زمین را تحمل می کندو سازگاری دارد ولی در عرصه باتلاقی در رویش و رشد ان اختلال ایجاد می گردد. ارتفاع درخت بیش از 40 متر و قطر آن به 140 سانتی متر می رسد.
زمان گلدهی: اسفند تا فروردین
زمان رسیدن بذر : آبان تا اذر
تعداد بذر در کیلوگرم: 500 هزار دانه
روش تولید نهال: زمینی
زمان کاشت بذر: بهمن-اسفند
سن انتقال نهال از نهالستان: 1ساله

اهداف تولید نهال و مناطق کاشت:
این گونه با هدف تولید چوب و احیایی جنگلهای مخروبه ی شمال کشور تولید می گردد.چون آن در مبل سازی و تهیه ی تخته قالب کاربری فراوان دارد فاصله ی کاشت 3*3 متر انجام شده و کمتر از این فاصله رقابت ایجاد می کند.

نام علمي:Alnus subcordata
نام فارسي: توسكای ییلاقی
نام خانواده: Betulaceae

شرح گونه:درختان توسكا از درختان سريع‌الرشد جنگل‌هاي مرطوب شمال هستند. توسكا در ايران داراي ٢ گونه است شاملتوسكاي ييلاقي و توسكاي قشلاقي كه در جنگل‌هاي خزري شمال مي‌رويند.
توسكاي قشلاقي با نام علمی (Alnus glutinosa) را مي‌توان اولين درختي دانست كه در ساحل خزر ظاهر مي‌شود.
توسكاي ييلاقي با نام علمي Alnus subcordata)) در اغلب نقاط جنگل‌هاي شمال ايران از قعر دره‌ها و از جلگه تا ارتفاعات حضور دارد.
ارتفاع آن بيش از ٤٠ متر بوده و شكل كشيده‌ی برگ و قاعده‌ی قلبي شكل، آن را از گونه‌ی ديگر متمايز مي‌سازد. چوب توسکا، کِرِم مایل به قرمز است، گاهی دارای لکه‌های مغزی قهوه‌ای است. چوب آن نرم یا نیمه سخت و سبک است وکار با آن آسان است. از خصوصیات چوب آن می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: ١-قابلیت تراش عالی ٢-خشک شدن آسان و سریع ٣-در کل کم دوام با قابلیت آغشتگی آسان ٤-مقاوم در برابر پوسیدگی و به همین دلیل است که از چوب توسکا در ساخت قایق و بناهای آبی استفاده می‌شود و نیز در صنایع نئوپان، فیبر و کاغذ سازی به کار می‌رود. جنس توسکا دارای 35 گونه است که فقط دو گونه‌ی آن به نام‌های توسکای ییلاقی و قشلاقی در ایران دیده می‌شود.

انتشار جغرافیایی: جنگل‌های شمالی: کره سنگ در نزدیک آمل، بابل، نور، چالوس، رامسر، اسالم، گرگان، بندر گز، مینودشت، تالش

موسم گل: پیش رس، قبل از پیدایش بر‌گ‌ها، معمولاً در بهمن یا در اسفند.





توسکاي ييلاقي Alnus subcordata

اين درخت بومي اروپا وخاورميانه است ودراغلب جنگل هاي شمال ايران وجنگل هاي خزر درنقاط مرطوب وقعر دره ها وجود دارد وازقسمت هاي ساحلي وجلگه تا ارتفاع 2000 متر بالا مي رود. بيشتر درحاشيه دره ها ورودخانه ها، کنار چشمه هاي دائمي آب ، برکه هاي طبيعي وجنگل هاي مه گير راش در غالب جنگل هاي شمال ايران وچالوس ديده مي شود.

ريشه توسکا داراي برجستگي هاي صورتي رنگي است که محل تجمع واتصال قارچ Frankia alni ازآتينومايست ها با ريشه است که اين همزيستي دراصلاح وافزايش ذخيره مواد غذائي وتثبيت ازت خاک بسيار موثراست.

سوال تصویری شماره 39

سوال تصویری شماره 39

http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=110948&d=1345744431&thumb=1 http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=110947&d=1345744389&thumb=1









مرجان یا (نوعی) فرفیون یا (نوعی) شیرسگ . مشخصات: اسم علمی فرفیون Euphorbia milii ، از خانواده Euphorbiaceae میباشد. این جنس دارای ۲۰۰۰ گونه است که از گیاهان یک ساله، دو ساله علفی، چند ساله ودرختچه های همیشه سبز وخزان کننده میباشد که اغلب آنها گوشتی هستند. گونه مورد نظر، بومی ماداگاسکار است. ارتفاع آن به ۳۰ سانتی متر وگسترش آن به ۶۰ سانتی متر می رسد.
بقیه در ادامه مطلب…
همچنین دارای خار بوده و نیمه گوشتی است که در قسمت تحتانی چوبی شده است. نوک شاخه ها تولید برگهای نیزه‌ای واژ تخم مرغی با رنگ سبز روشن می‌نماید. گل آذین ۵ تا ۸ سانتی متر آن به صورت گرزن منشعب است و از قسمت انتهایی ساقه خارج می یوشد. دو براکته قرمز قلوه ای شکل در زیر گلها ظاهر می شوند فرفیون در تمام طول سال ممکن است گل بدهد ولی معمولا در زمستان به گل می رود. شیره سفید رنگ این گیاه سمی است.
مراقبت: فرفیون به نور زیاد، گرمای زیاد، آبیاری اندک تا معمولی، هوای خشک و خاک قلیایی احتیاج دارد.
کود: کود مورد نیاز این گیاه را میتوان به میزان ۲ گرم در لیتر قلمه های انتهایی، از اواسط بهار تا اوایل تابستان تکثیر کنید.
خاک: مخلوطی از خاک باغچه، خاک برگ و ماسه شسته به نسبت مساوی که در فواصل آبیاری باید خشک گردد برای فرفیون بسیار مناسب است.
ازدیاد: اگر چه میزان موفقیت در تکثیر این گیاه بسیار کم است، ولی نا امید نشوید. با یک چاقوی تیز، قلمه های انتهایی ساقه را، به طول ۸ تا ۱۰ سانتی متر جدا کرده و به مدت یک روز یا بیشتر، در کناری قرار دهید تا در محل بریده و هر یک را در گلدانی با قطر دهانه ۶ سانتیمتر، حاوی کمپوست مخصوص گیاهان گوشتی و کاکتوس، بکارید و خاک را نسبتا مرطوب نگهدارید اگر شیره سفید این گیاه بیش از حد تراوش کرد، آنرا در پودر زغال چوب و یا آب فرو ببرید مراقب باشید خارهای تیره و شیره سمی فرفیون با دست شما تماس نباید . قلمه ها را در نور مناسب و دمای ۲۱ درجه سانتیگراد، به مدت دو ماه نگاه دارید و قلمه ای را که خشک نشده بود و رشد کافی داشت، در گلدانی با قطر دهانه ۹ سانتیمتر قرار بدهید.


برای کسب اطلاعات بیشتر به این بخش مراجعه کنید

سوال تصویری شماره 40

سوال تصویری شماره 40

درخت كبوتر يا Davidia involucrata از خانواده لاله سانان









برای کسب اطلاعات بیشتر به این بخش مراجعه کنید !

سوال تصویری شماره 41

سوال تصویری شماره 41








Acer saccharum - Marshall. , Sugar Maple


1- افرا قندی

از خانواده Aceraceae ،جنس Acer می باشد.
گستره:
آمریکای شمال شرقی

ویژگیهای فیزیکی:


درخت خزان پذیر تا 30 متر رشد می کند. گلدهی افرای قندی در ماههای فروردین و اردیبهشت، رسیدگی بذر آن درماههای آبان و آذر می باشد. گلها دوجنسی و گرده افشانی بوسیله حشرات صورت می گیرد.
درخت افرای قندی در خاکهای شنی، لومی و رسی با زهکش خوب و حتی در خاکهای خیلی رسی رشد می کند. این درخت در خاکهای اسیدی، خیلی اسیدی، خنثی و قلیایی هم رشد می کند. محیط رشدی این گیاه یا بدون سایه و یا تا حدی سایه می باشد. درخت افرای قندی در برابر آلودگی های جوی مقاومت خوبی دارد.


کاربرد غذایی:

شیره درخت دارای مقدار زیادی شکر می باشد و از آن شربت و موادشیرین دیگر می سازند. زمان برداشت شیره درخت از اواخر زمستان تا اوایل بهار می باشد. سواخی را که برای گرفتن شیره از درخت ایجاد می شود به عمق 7 سانتیمتر و در 1.3 متر بالای زمین روی درخت ایجاد می گردد. از هر درخت می توان 40 تا 100 لیتر شیره استخراج کرد. شیره درخت افرای قندی 2 تا 6% شکر دارد بنابراین هر 32 لیتر شیره درخت 1 لیتر شربت افرا می دهد. نهال هایی که در اطراف درخت ایجاد می شود را در اواخر بهار جمع کرده و به صورت تازه یا خشک شده مصرف می کنند. بالهای روی بذر گیاه را جدا کرده و بذر را جوشانده و سپس داغ داغ می خورند. اندازه بذر حدودا 6 میلی متر می باشد. پوسته داخلی درخت را می پزند. همچنین آنرا خشک کرده و آرد نموده و در سوپ یا با آرد غلات ترکیب نموده و از آن نان می سازند.



کاربرد دارویی:

از پوست داخلی افرا قندی چایی می سازند که برای خون مقوی می باشد و همچنین ادرار آور و خلط آور می باشد. از ان همچنین برای درمان سرماخوردگی، اسهال و دیگر بیماری ها استفاده می کنند. از شیره گیاه برای درمان چشم درد استفاده می کنند. شیره افرا برای جگر مقوی و کلیه ها را تمیز می کند.


کاربرد دیگر:

از برگ درخت درخت افرا برای بسته بندی میوه سیب، گیاهان ریشه ای و غیره استفاده می کنند. چوب درخت ریز بافت، سخت، سفت، محکم، قوی و غیرقابل انعطاف می باشد و بخوبی رنگ جلا را می پذیرد؛ بخاط این خواص از آن در مبل سازی، فرش کف اتاق، منبت کاری، آلات و ابزار موسیقی و در کشتی سازی استفاده می شود.



جزئیات کاشت:

درخت افرا درختی است که در بیشتر خاکها بخوبی رشذد می کند. این درختان به به محیط کاملا روشن و فضای زیاد برای رشد نیاز دارند. درخت افرا PH حدود 4.5 تا 7.3 و وقتی در دوره دورمانسی باشد تا 45 درجه زیر صفر را تحمل می کند. افرا تند رشد می باشد و تا 250 سال زنده می ماند؛ افرای قندی درختی تزیینی می باشد و همنشین بدی با گیاهان اطراف خود می باشد. به مدت 10 تا 15 سال می توان شیره درخت را استخراج کرد.


تکثیر:

بذر درخت افرا قندی را تا موقعیکه برسد درون شاسی سرد بکارید این بذرو در بهار جوانه می زنند. بذور انباری را به مدت 24 ساعت در آب بخیسانید و 2 تا 4 ماه در دمای 1 تا 8 درجه سانتی گراد استرافیکاسیون سرمایی بدهید. این بذور به آهستگی جوانه می زنند و گاهی تا دو سال عمل جوانه زنی آنها طول می کشد. می توان بذر را سبز(وقتی کاملا رشد و نمو کرده ولی خشک نشده است و هیچ مواد بازدارنده ای را ایجاد نکرده) برداشت کرده و فورا کاشت. این بذور در اواخر زمستان جوانه می زنند. وقتی نهال با مراقبت بقدر کافی رشد کرد، انها را در گلدانهای مجزا بکارید و اجازه بدهید که اندازه آن به 20 سانتی متر یا بیشتر برسد و سپس در زمین اصلی بکارید. خوابانیدن در حدود 12 ماه طول می کشد و در اکثر گونه ها این عمل موفقیت امیز می باشد. قلمه هایی را که از شاخه های جوان می گیرند در ماههای خرداد و تیر می کارند. هر قلمه باید دو تا سه جفت پای برگ، یک جفت جوانه در قاعده داشته باشد. در قاعده قلمه یک برش نازک ایجاد بکنید و اگر از هورمونهای ریشه زنی استفاده بکنید، ریشه زنی اصلاح می شود.

سوال تصویری شماره 42

سوال تصویری شماره 42






درخت انبه

سوال تصویری شماره 43

سوال تصویری شماره 43

http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=127135&d=1355564454&thumb=1

​

توضیحات:

افرای قرمز​

سوال تصویری شماره 44

سوال تصویری شماره 44





نام علمی : Calotropisprocera
نام تیره : Asclepiadaceae
Synonym :Asclepiasprocera


گیاه استبرق يا خرگ كه به نامهای سیب سدوم (sodom apple)

و خسك یا پاگیر (calotrope)، كتان فرانسوی ،

گل تاجی كوچك (نام انگلیسی)،ابریشم دریایی،بومبا(اسپانیایی)،

در خت ابریشم و بوئیس كانون(bois canon : به زبان فرانسوی) نیز نامیده می شود

(Howard 1989, Liogier 1995 Neal 1965, Parrotta 2001) .


این گیاه دائمی ، درختچه ای و همیشه سبز و دارای چوب نرم می باشد، تعداد ساقه ها و شاخه های استبرق محدود و برگهای آن ساقه آغوش بوده ، پوست این گونه كركدار، شیاردار برنگ خاكستری روشن است.در صورتی كه برگها و یا ساقه استبرق قطع گردند یك شیره سفید رنگ از ان جریان می یابد. ریشه های استبرق در خاكهای شنی بیابانی هندوستان از عمق 7/1 تا 3 متر دیده شده است (Sharma 1968) . برگهای این گونه متقابل، مستطیلی تا تخم مرغی وارونه متمایل به دایره ای بوده ، نوك برگ مثلثی كوچك و كند و دارای دمبرگ خیلی كوتاه درزیر محل درآغوش گرفتن برگ به ساقه می باشد.پهنك برگ سبز تیره تا سبز روشن با رگبرگهای تقریبا سفید رنگ ، به طول 7 تا 18 و عرض 5 تا 13 سانتیمتر می باشند . برگها تقریبا چرمی و پوست آن از موهای نرم كوتاهی پوشیده شده است . گل آذین بصورت خوشه چتری كه در انتهای شاخه ها باریك (تركه ها ) ظاهر می شوند .گلها به شكل زنگ با 5گلبرگ بطول 4تا5 میلیمتر،گوشتی و با رنگهای متغییر از سفید تا صورتی كه اغلب لكه های بنفش نیز در آن مشاهده می شود . میوه ها فولیكول ، متورم تخم مرغی شكل است كه وقتی رسیده می شوند از وسط شكافته می شوند.بذور استبرق نیز قهوه ای ، پرزدار با موهای سفید رنگ می باشد.






فواید:


بافتهای استبرق مخصوصاً پوست ریشه آن برای درمان بیماریهای مختلفی ازقبیل جذام، تب، ازدیاد خونریزی پریود خانمها، مالاریا و مارگزیدگی استفاده می شود (Parrotta 2001). شیره استبرق سمی است و می توانند باعث تاول زدن، خارش و تحریك پوست در اشخاص حساس شود. این گیاه بعضی اوقات در نواحی خشك یا ساحلی بعلت زیبایی و اندازه مناسب، سهولت تكثیر و مدیریت، كشت می گردد. استبرق بعنوان یك گیاه میزبان پروانه ها نیز معرفی شده است (میكولا 2001). در گذشته ها موهای ابریشمی استبرق بعنوان ماده اولیه بالش و متكا استفاده می شد . استبرق بعنوان یك میزبان سوسك چوبخوار صندل (Santalum album ) كه انگل ریشه های جانبی است، آزمایش شد. نتیجه رشد بیشتر در چوب صندل از دیگر گونه ها بود.
گوسفند، بز و شتر یرگهای استبرق را در خشكسالی ها می خورند ، اما به مقدار كم . اگر برگها خورده شوند و با دیگر مواد غذایی مخلوط شوند مصرف آن افزایش می یابد بدون اینكه اثر بیماری زایی داشته باشند .
در مرکز پژوهشهای بیوتکنولوژی خلیج فارس تحقیقاتی بر روی خواص الیاف و همچنین خواص دارویی شیرابه و عصاره این گیاه آغاز شده است.







تكثیر:
گلدهی و میوه دهی استبرق در طول سال دیده می شود. ممكن است صدها تا هزاران بذر توسط هر پایه از این گونه در سال تولید شود. بذرهایی كه در پورتوریكو جمع آوری شد بطور متوسط 002/0+/- 0095/0 گرم یا هر یكصد هزار بذر یك كیلو گرم وزن داشت (مشاهدات نویسنده). 89 درصد بذور بین 7 تا 64 روز بعد از كشت در گلدان جوانه زدند. نصف بذر را بال آن تشكیل می دهد . پراكنش بذور بوسیله باد می باشد و حتی ممكن است برای چند صد متر توسط نسیمهای ملایم پرواز كنند. نهال ها ممكن است از یك دوره بارانی بوجود بیایند، اما فقط تعداد كمی زنده می مانند. با استفاده از ذخیره غذایی ریشه اصلی ، استبرق هر سال پس از آتش سوزی یا قطع شدن می توانند دوباره جوانه بزنند.

سوال تصویری شماره 45

سوال تصویری شماره 45


یک گیاه گلدار ،عروقی که معمولا به نامپر طوطی و پاروت فدرواتر میلیفوت نام داره.....






Myriophyllum aquaticum

Myriophyllum aquaticum
Scientific classification
Kingdom:	Plantae
(unranked):	Angiosperms
(unranked):	Eudicots
(unranked):	Core eudicots
Order:	Saxifragales
Family:	Haloragaceae
Genus:	Myriophyllum
Species:	M. aquaticum
Binomial name
Myriophyllum aquaticum (Vell.) Verdc.

Myriophyllum aquaticum is a flowering plant, a vascular dicot, commonly called parrot feather and parrotfeather watermilfoil.

Habitat

Parrot feather is native to the Amazon River in South America, but it can now be found on every continent except Antarctica.[SUP][1][/SUP][SUP][2][/SUP] It is thought that this plant was introduced toNorth America around the late 1800s. It was first discovered in the United States in the 1890s in Washington D.C.[SUP][3][/SUP] Parrot’s feather typically grows in freshwater streams, ponds, lakes, rivers, and canals that have a high nutrient content. During the 20th century it colonized areas in South Africa, Japan, England, New Zealand, and Australia.[SUP][2][/SUP] As it prefers a warmer climate, it is chiefly found in the southern parts of the United States.[SUP][3][/SUP]
Morphology and reproduction

Parrot feather is a perennial plant. Parrot feather gets its name from its feather-like leaves that are arranged around the stem in whorls of four to six. The emergent stems and leaves are the most distinctive trait of parrot feather, as they can grow up to a foot above the water surface and look almost like small fir trees. The woody emergent stems grow over 5 feet long and will extend to the bank and shore. Attached to the Parrot feather are pinkish-white flowers that extend approximately 1/16 inch long.[SUP][3][/SUP] As the water warms in the spring, parrot feather begins to flourish. Most plants flower in the spring; however, some also flower in the fall. Almost all plants of this species are female, in fact there are no male plants found outside of South America.[SUP][4][/SUP] Seeds are not produced in any North American plants. Parrot feather reproduces a***ually. New plants grow from fragments of already rooted plants. The plant has whorls of feathery blue-green to waxy gray-green leaves deeply cut into many narrow lobes.
Kasselmann recently described a new variety, M. aquaticum var. santacatarinense, which distinguishes itself from the typical variety by its more stiff and robust habitus and pinnae that are fewer and broader.[SUP][5][/SUP]
Use and spread

Parrot feather is now used for indoor and outdoor aquatic use. It is a popular plant in aquatic gardens.[SUP][2][/SUP] It spreads easily and has become an invasive species and a noxious weed in many areas.[SUP][2][/SUP] The plant can be introduced to new areas when sections of its rhizome are dug up and moved.[SUP][2][/SUP] In Florida in the United States, flea beetles have been found to use parrot feather as a host for their larvae.
Problems

Because of its attractiveness and ease of cultivation, parrot feather has been introduced worldwide for use in indoor and outdoor aquaria. It is also a popular aquatic garden plant. However, it has escaped cultivation and spread via plant fragments and intentional plantings. While parrot feather may provide cover for some aquatic organisms, it can seriously change the physical and chemical characteristics of lakes and streams.[SUP][3][/SUP] The parrot feather grows abundantly, shades out naturally-occurring algae, and clogsirrigation ducts and canals. The Parrot feather typically exist in bundles and extend out of the water. In large numbers, the plants make a dense mat on the water's surface. Because of this, they shade the water from sunlight and cause native plants to die because of light deficiency. The organisms that feed on the native plants can die off due to starvation. The dense mats also cause problems for recreation. Swimmers and boat propellors can become entangled. The mats are also a breeding ground for mosquitos.[SUP][3][/SUP]
Clean up efforts

[SUP][2][/SUP] Herbicides have not been found very useful in controlling its growth, partly because the plant has a waxy cuticle that seals out the poison.[SUP][2][/SUP] Cutting and chopping can actually promote the plant's spread.[SUP][2][/SUP] In the U.S. states of Alabama, Connecticut, Massachusetts, Maine, Vermont, and Washington, parrot feather is a declared noxious weed and is therefore banned from sale.[SUP][6][/SUP]
The two main solutions to manage this aquatic nuisance is physically removing the plant and or using herbicides.
The physical aspects of removal are such acts of cutting, harvesting, and rotovation (underwater rototilling). These methods see best results only when the extent of the infestation has taken over all available niches. Best results are seen this way due to the availability of space as compared to rapid growth. Using physical control methods while the plant is still invading will tend to enhance its rate of spread.[SUP][3][/SUP]
Another method of controlling Parrots feather is by the usage of herbicides. The herbicides are effective to the plant part exposed above water. The plant parts beneath the water never come fully into contact with the pesticides and are therefore washed away. Herbicides are most effective when applied to young growing plants. They should be applied repeatedly to show maximum results. M. aquaticum is more difficult to control with herbicides than other aquatic species. The leaves are protected by a thick waxy coating, and in order for herbicides to penetrate the leaves, surfactants must be added; however, herbicides may impact non-target native plants or animals.[SUP][7]



[/SUP]

سوال تصویری شماره 46

سوال تصویری شماره 46

میخک ژاپنی -

JAPANESE MOCKORANGE




نام علمی :PITTOSPORUM TOBIRA
خانواده :PITTOSPORACEAE - پیتوسپوراسه
بومی منطقه : چین و ژاپن



نام های دیگر: میخک زینتی,میخک هندی,

Japanese pittosporum,Japanese mock-orange , Japanese cheesewood, tobira

میخک ژاپنی یا میخک هندی گونه ای گیاه گلدار از جنسPittosporum در خانواده Pittosporaceae با نام مشترک جهانیJapanese Pittosporum بومی چین و ژاپن است، اما در سراسر جهان به عنوان یک گیاه زینتی در محوطه سازی و همچنین شاخه بریده پرورش داده می شود.

این گیاه می تواند تا چند متر قد بکشد و به یک شبه درخت تبدیل شود. همچنین می توانید به عنوان پرچین از آن استفاده نمایید.

خانوادهی پیتوسپوراسه خانواده‌ای است از گیاهان چوبی با برگ‌های متناوب یا متقابل ، ساده ، بدون گوشواره؛ گل آذین به شکل‌های مختلف ، گل‌های دوجنسی ، معمولاً منظم ، گلپوش پائینی ، ۵ گلبرگ ، ۵ پرچم پائینی ، ۵ کاسبرگ ، ۲ تا ۵ برچهی پیوسته ، تخمک‌های زیاد ، تمکن محوری و میوهی کپسول یاسته. بومی مناطق گرم و معتدلهی نیمکرهی جنوبی قارهی قدیم.

برگ
برگ های میخک ژاپنی بیضی شکل با لبه هایی که دارای حلقه زیر به طول حدود 10 سانتی متر می باشند. آنها چرمی، صاف و تیره و براق در سطوح فوقانی هستند.
شاخ و برگ همیشه سبز و زیبا و توانایی برای تولید گل معطر در داخل ساختمان این گیاه را تبدیل به یک گیاه گلخانه ای محبوب کرده است.

گل


گل آذین آن خوشه ای از گل های معطر در روز در انتهای شاخه می باشد. گل دارای پنج گلبرگ سفید هستند که هر یک حدود یک سانتی متر طول دارند.
ﮔﻠﻬﺎي ﺳﻔﻴﺪ و ﻣﻌﻄﺮ میخک ژاپنی در اردﻳﺒﻬﺸﺖ ﻣـﺎه ﻇـﺎﻫﺮﻣﻲﺷﻮد.

میوه


میوه آن کرکدار و به شکل کپسول های چوبی در حدود 1 سانتی متر عرض و به سه دریچه هایی تقسیم شده است و در داخل آن دانه های سیاه و سفید در بستر پالپ صمغی وجود دارند.

کاربرد


این درختچه در ساخت فضای سبز و محوطه سازی کاربرد فراوانی دارد، زیرا در برابر خشکسالی نسبتا مقاوم است.

خاک


این گیاه بسیار با انواع محیط ها سازگار است و در اکثر خاکها به جز خاک های دائما مرطوب رشد خواهد کرد.

نور


نیاز به نور آفتاب با مقداری سایه در طول روز دارد و رطوبت و آبیاری آن متوسط است.

آفات


آفات متداول این گیاه عبارتند از : شته ها، کنه ها و leafhoppers

تکثیر


تکثیر میخک هندی توسط بذر و یا قلمه در تابستان امکانپذیر است.

​

سوال تصویری شماره 47

سوال تصویری شماره 47

http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=140753&d=1362993439&thumb=1 http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=140752&d=1362992574&thumb=1


برگ درخت انار



اَنار


(نام علمی: Punica granatum) یکی از میوه های درختی است که دانه‌هایی اغلب قرمز، و گاهی سفید، و یا به رنگ‌هایی مابین آن‌دو دارد. رنگ پوست آن نیز قرمز یا تقریبا سفید است.
ضمنا گاهی به این میوه به اختصار نار هم می‌گویند.


انار بومی مناطق شرق ایران تا کوههای هیمالیا در شمال هند است و یکی از اولین گیاهان کاشته شده به دسته بشرمیباشد.


در مجموعیه ملی انار ایران تعداد ۷۶۰ گونه انار بومی ایران نگهداری میشود که بزرگترین در نوع خود در دنیا میباشد. انار در رنگهای مختلف از سفید تا سیاه وجود دارد. انار تقریبا در هر آب و هوایی و هرگونه خاکی میتوانات رشد کند و میوه دهد ولی آب زیاد در زمان رسیدن میوه باعث ترک خردان میوه میشود. انار گرمای زیاد با باده خشک و سرمای تا 10cc- را میتوانات تحمل کند.
از گذشته انار به عنوان درمانی برای "تمامی بیماریها" درایران و بعدها در روم تلقی میشده است و تحقیقات جدید از خواص درمانی این گیاه بر روی بیماریهای بیشماری مخصوصٱ بسیاری از سرطانها، اسهال و انواع انگل های داخلی حکایت میکند.




برای کسب اطلاعات بیشتر به این سایت مراجعه کنید

سوال تصویری شماره 48

سوال تصویری شماره 48


[FONT=Tahoma, Geneva, sans-serif][FONT=Tahoma, Arial, Verdana, Calibri, Geneva, sans-serif]
[/FONT][/FONT]فیکوس یکی از قدیمی ترین و محبوب ترین گیاهان خانگی و زادگاهش در هند و مالزی است. در هوای آزاد ارتفاع این گیاه به بیش از ۲۵ متر می رسد و در شرایط عادی به خوبی رشد می کند حتی ریشه های هوایی می دهد. برگ های این گیاه پهن و براق و چرمی با نوک تیز به صورت متناوب در طول ساقه می رویند...
هنگامی که برگهای پیر آن شروع به ریختن می کند، گیاه بدمنظره می شود در این حالت آن را از نزدیک سطح خاک قطع کنید تا گیاه دوباره جوان شود. این گیاه به نور کامل اما نه نور مستقیم خورشید نیاز دارد و نمی تواند در سایه رشد مطلوبی داشته باشد.
چون این گیاه نسبت به خشکی مقاوم است در نتیجه آب زیاد از حد به گیاه آسیب می رساند. در آبیاری اجازه دهید سطح خاک در بین دو آبیاری کاملا خشک شود. در تابستان هفته ای دو بار و در زمستان هفته ای یک بار آبیاری کافی است. بهترین خاک برای رشد این گیاه مخلوطی از برگ پوسیده و کود حیوانی و خاک رس است. تکثیر این گیاه به صورت قلمه است. توجه داشته باشید که گلدان گیاه مریض را هرگز عوض نکنید چون باعث از بین رفتن گیاه می شود.
منبع:همشهری آنلاین

سوال تصویری شماره 49

سوال تصویری شماره 49

http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=141614&d=1363363344&thumb=1 http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=141615&d=1363363381&thumb=1



گياه حرا

(Avicennia marina)





جنگل‌هاي حرا گونه‌اي از درختان مانگرو هستند كه به دليل ويژگي منحصر به فردشان در مناطق خاصي مي‌رويند. اين‌گونه نادر گياهي در ايران در برخي مناطق حاشيه خليج‌فارس از جمله خليج نايبندان در بوشهر و حاشيه شمال غربي قشم مي‌رويد.

درختان مانگرو را دانشمندان گياه‌شناس اروپايي به احترام و ياد ابوعلي سينا، فيلسوف و دانشمند ايراني كه در مورد علم گياه‌شناسي تحقيقات زيادي دارد Avicienia نام نهادند. سازمان يونسكو جنگل‌هاي حراي جزيره قشم را در فهرست ذخاير زيست جهان به ثبت رسانده است.
جنگل‌هاي حرا محل مناسبي در زمستان براي پرندگان مهاجر است. سالانه بيش از يكصد گونه پرنده آبزي و كنار آبزي در اين منطقه ديده مي‌شود.
انواع كاكايي‌ها، پرستوهاي دريايي، فلامينگوهاي سرخ پر، حواصيل‌هاي سفيد و خاكستري از انواع پرندگان مهاجر هستند كه با جمعيتي چند صدتايي و گاه چند هزارتايي به اين مكان مهاجرت مي‌كنند.
درختان جنگل حرا به نعمت وجود جزر و مدهاي دريا رشد يافته و تكثير مي‌شوند. به اين ترتيب كه هر 6 ساعت يكبار هنگام جزر كه آب دريا پايين مي‌رود ريشه‌هاي اين درختان از آب بيرون آمده و اكسيژن مورد نيازشان را از هوا مي‌گيرند و دوباره در زمان مد كه آب دريا بالا مي‌آيد به زير آب مي‌روند.
گاهي در زمان مد، آب دريا چنان بالا مي‌آيد كه تنها مي‌توان سرشاخه‌هاي درختان حرا را ديد.
درختان جنگل حرا رشد خود را با آب شور دريا تطبيق داده‌اند. درختان اين جنگل در اواخر تير و اواسط مرداد گل مي‌دهند و بعد به ميوه‌اي شبيه بادام تبديل مي‌شوند.
اين ميوه‌ها پس از مدتي جوانه‌ مي‌زنند و به داخل آب مي‌افتند و در خاك‌هاي ساحلي ريشه دوانده و نمو مي‌كنند. هر درخت حرا خود به منزله خزانه توليد درختان ديگر است.
ميوه و برگ درختان حرا نيز به عنوان داروي گياهي مورد استفاده قرار مي‌گيرد، همچنين ريشه درختان حرا به منزله سدي طبيعي عمل مي‌كند و از فرسايش و ويراني تاسيسات ساحلي توسط امواج و طوفان‌هاي دريايي محافظت مي‌كنند.
متأسفانه توسعه ناپايدار، دامن مانگروها را نيز گرفته و اين جنگل هاي منحصر به فرد هم قرباني پروژه هاي عمراني بدون ارزيابي زيست محيطي شده اند.

سوال تصویری شماره 50

سوال تصویری شماره 50

http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=141971&d=1363541780







مشخصات گیاهشناسی و خواص داروئی گیاه مورد (Myrtus Communis)نام فارسي:مورد، مورت ، عربي:مرسين ، حمبلاس ، آس ، قمام


لاتين: Myrtus communis


گياه مورد از جمله گياهان نادري است كه به شكل گونه خاصي در مناطق محدودي در ايران و دنيا وجود دارد. درخچه هاي كوچكي كه ارتفاع آنها در شرايط عادي بين 1تا 3 متر مي رسد. از مشخصات آن مي توا ن به برگهاي هميشه سبز،پايا،برگها متقابل،ساده، نوك تيز، بدون تار و دندانه، چرمي به رنگ سبز تيره، وبويي معطر دارد.


گلهايي نسبتا درشت و زيباي مورد رنگ سفيد و بوي مخصوص دارند و از ارديبهشت تا تير ماه ظاهر ميشوند. هر گل 5گلبرگ مساوي به حالت گسترده دارد،


بطوري كه منظره بسيار زيبا به گل داده مي شود.
ميوه آن از نظر رنگ حداقل بر دو نوع است كه حالت ا ول سياه متمايل به آبي و ديگري تا موقع رسيدن ميوه همچنان سفيد باقي مي ماند.ميوه مورد به صورت سته يا پوشينه (كپسول)، بيضوي يا مدور به بزركي يك نخود، داراي طعمي گس مي باشد.


پو ست ساقه بشكل قطعاطي از آن جدا مي شود و مانند ساير قسمتهاي گياه بوي معطر از آن استشمام مي شود.بر روي اين ساقه ها نوعي برجستگي بنام گال بوجود مي آيد كه از آن نيز در مصارف درماني استفاده مي شود. در پوست اوليه ساقه،برگ،كليه قسمتهاي گل،ميوه و حتي دانه اين گياه كيسه هاي ترشحي اسانس وجود دارد.
اين گونه گياهي كه از جمله گياهان هميشه سبز نيز مي باشد،در شمار گياهاني است كه بواسطه شرايط خاص رويشگاهي ،رشد و توسعه درمناطق گرم و نامساعد در حفظ اركان محيط زيست نقش زيادي ايفا مي كند.


محل رويش:
جالب است بدانيم توجه بيشر به اين گونه از گياهان علاوه بر رونق اقتصادي در شهر وروستا در نتيجه موجب پايداري محيط زيست مناطق نيمه خشك كشور ايران خواهد شد.بررسي موقعيت جغرافيايي گونه مورد نشان داده اين گونه در مناطقي نظير گيلان:منجيل و هرزويل،لرستان:خرم اباد و شهبازان، كرمانشاه:گيلانغرب، لب سفيد بختياري، كازرون،مهارلو، نيريز، كرمان، فسا، لار، بندر عباس، بلوچستان، خراسان و يزد مشاهده شده است. البته علاوه بر ايران در كشورهايي مانند پاكستان، افقانستان و نواحي مديترانه اي نيز ديده شده است.
مورد درختچه اي هميشه سبز و زيبا كه اغلب گرماپسند بوده ودر مناطق گرمسيري ايران و بندرت در نواحي معتدله ومعتدله گرم مي ر ويد. مورد گاهي جنبه تقدس پيدا كرده،در كنار زياتگاهها و پرستشگاههاي مذهبي نيز كاشته شده است.عطر زيبا و دل انگيز برگهاي مورد جلوه اي خاص به اين درختچه ميدهد.
مورد درختچه اي است كه از قديم الايام مورد شناسايي ايرانيان بوده است. كليميان در مراسم مذهبي خود از آن استفاده مي نموده اند. مورد در بين يونانيان وملل مختلف سمبل جواني ، زيبايي و بكارت بوده است.همچنين سمبل عشق و ابديت بوده، بطوري كه براي نوعروسان نيز تاجي از آن تهيه ميكرده اند.



خواص دارويي: اگر چه برگهاي مورد اغلب بخش دارويي آن را تشكيل مي دهند اما نبايد از خواص تسكين دهنده ميوه هاي مورد در دستگاه گوارشي انسان چشم پوشي كرد. مردم محلي از قديم الايام به عنوان بخور جهت رفع سرما خوردگي ،گاهي هم براي رفع سردرد به صورت مخلوط با عصاره حنا استفاده مي شده است. برگهاي مورد داراي خواص دارويي منحصر بفرد مي باشند،داراي اسانس تانن،فلانوئيد ويتامين (ث) و فاقد الكالوئيد و گليكوزيدهاي قلبي مي باشد.
ميزان اسانس برگهاي مورد 5/1 تا 2 درصد مي باشد. مورد اثر ضد عفوني كننده و ضد طفيلي دارد و از آن در مصارف داخلي و استعمال خارجي مي توان استفاده كرد.بعلاوه مقوي معده، نيرودهنده و ميوه آن قابض است. در مصارف ذاخلي براي رفع بيماريهاي دستگاه تنفسي و مجاري ادراري بكار مي رود.مصرف فراورده هاي مورد در برونشيت بنام بروشيت عفن ، آسم نزله اي ، فراخ شدن ناحيه اي يا عمومي Bronchite fetide
برونش ها موجب خروج اخلاط مي گردد. در موارد سرفه مصرف آن ابتدا موجب افزايش سرفه بيمار مي گردد اما بتدريج موجب از بين رفتن كامل اين ناراحتي مي شود.
قبلا با توجه به سه خاصيت نيرو دهنده ، قابض و ضد عفوني كننده مورد از آن در موارد ضعف عمل دستگاه گوارش ، اسهال ، ترشحات مهبلي و خونرويها استفاده
مي نموده اند. در استعمال خارجي نيز در رفع بيماريهاي جلدي مانند بروز دانه هاي كوچك و سفيد رنگ پوست و در پسورزياسيس مي توان استفاده نمود. همچنين به صورت پماد موضعي در درمان تبخال تيپ 1 و2 و بعنوان آنتي سپتيك ودر درمان التهاب مخاط بيني ، ضد احتقان،تقويت كننده ، ضد عفوني كننده و ضد انگلي استفاده
مي شود. ازاين گياه در درمان بيمارهايي مانند آكنه ، بواسير ، عفونتهاي لثه وبهبود زخمها استفاده مي شود.
امروزه پماد مير توپلكس از اين گياه ارزشمند و كمياب تهيه مي شود. غرغره جوشانده آن در ضد عفوني كردن و رفع تحريك مخاط دهان موُثر است. مورد بوي بد دهان را رفع مي كند و عرق مورد در تقويت موي سر و سياه شدن آن مفيد است. محلول ميرتكس بخور دينه ، بخور دينه پودر از ديگر اشكال تركيبي اين گياه در طب نوين است.


دانه مورد: داراي نوعي ماده روغني است كه از اولئين ، لينولئين ، ميرستين و پالميتين تشكيل ميابد. از برگ مورد بر اثر تقطير با بخار آب نوعي اسانس تهيه ميشود
كه بازده آن 300 گرم اسانس براي هر 100 كيلوگرم برگ است. اسانس مورد مايعي برنگ زرد متمايل سبز و داراي بويي مطبوع ودر 2 قسمت الكل 80 درجه نيز حل ميشود.
تقطير: درهنگام تقطير ودر گرماي بين 160- 170 مايعي بي رنگ يا متمايل به زرد بنام روغني و معطر وداراي بوي مطبوع شبيه تربانتين و اوكاليپتوس ميرتنول Myrtenol
است بدست ميايد كه به مقدار زياد در الكل و اتر حل مي شود.
تذكر: استفاده بي رويه از اين گياه براي مدت طولاني ممكن است مضر باشد. زيرا بر اثر دفع اسانس از راه تنفس مخاط برونش ها تحريك شده و ممكن است عوارض ناراحت كننده اي ايجاد كند.


زمان برداشت برگها:

درختچه هاي مورد بدليل شكل رشد خاص و عدم خزان ساليانه در كاشت در سطوح شيب دار ، چمن كاريها ،بولوارها و پاركها قابل استفاده مي باشد. بهترين زمان بر داشت برگهاي مورد از اواسط بهار تا اواسط تابستان مي باشد كه گياه از نظر شرايط اكولوژيكي داراي بيشترين ميزان عمل فتوسنتز مي باشد.
ارزش اقتصادي: برداشت مورد در تناوبي 3 ساله انجام پذير است. در رويشگاههاي ممسني از هر متر مربع تاج پوشش گياه مورد بالغ افزون بر 4 كيلوگرم مورد تر يا حدود 1 كيلوگرم مورد خشك حاصل مي گردد. ميزان اسانس استخراجي از اين محصول به ازاي هر تن برگ سبز 2 تا 3 كيلو گرم است.

سوال تصویری شماره 51

سوال تصویری شماره 51





http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=142152&d=1363641501&thumb=1






بنفشه آتشین



نام علمی : Episcia reptans

خانواده : ژسنریاسه , GESNEriaceae

بومی منطقه: کلمبیا, نزوئلا و برزیل

نام های دیگر : achimenes cupreata




بنفشه آتشين گياهي از خانواده شمعداني ها و بومي آمريکاي جنوبي است. برخي از گونه هاي اين گياه حالت رونده دارد و براي گلدان هاي آويز مناسب است. برگ هاي بنفشه آتشين بيضي شکل با مرکز سفيد و لبه هاي سبز رنگ است و گل هاي لوله اي اين گياه به رنگ هاي صورتي، قرمز و بنفش ظاهر مي شود. محيط نگهداري بنفشه آتشين بايد داراي نور زياد ولي غيرمستقيم باشد. همچنين به درجه حرارت بالا (در حدود ۳۵درجه سانتي گراد) نياز دارد. آبياري اين گياه بايد مداوم و منظم باشد و هميشه خاک گلدان مرطوب باشد. البته بايد دقت کنيد قطره هاي آب روي برگ ها باقي نماند چون باعث پوسيدگي مي شود. خاک مورد استفاده براي بنفشه آتشين بايد داراي ظرفيت نگهداري آب بالا و همچنين زهکش خوب باشد بنابراين مخلوطي از خاکبرگ کاملاً پوسيده و شن مخصوص گلکاري را درون گلدان بريزيد.










بنفشه آتشین:FLAME VIOLET




EPISCIA CUPREATA




بنفشه ی آتشین گیاهی از خانواده ی شمعدانی است. این گیاه بومی آمریکای جنوبی و در اصل کلمبیا و ونزوئلاست.


این جنس دارای 8 گونه است. معمولا به نام بنشه ی آتشین و گاهی بنفشه آفریقایی نامیده می شوند . ارقام موجود در آن معمولا دارای گل های سرخ، بنفش ، نارنجی و یا صورتی هستند. ساقه های رونده دارند و برای گلدان های آویز زینتی مناسب هستند.


برگ های این گیاه بیضی شکل چروکیده و ابلق هستند. لبه های برگ سبز تیره است و در مرکز برگ لکه های سفید و مسی رنگ و طرح هایی مشاهده می شود. گل ها لوله ای شکل و دارای 5 گلبرگ هستند. گل ها اغلب به رنگ قرمز دیده می شوند.


ارتفاع بنفشه آتشین میتواند به 15 سانتی متر برسد.


لبه ی گلبرگ ها دندانه دار است و انتهای گل در قسمت نهنج زرد رنگ می باشد.


این گیاه مناسب برای گشت در گلدان و گاخانه است و عموما در گلدان های آویز نگهداری می شود. نیاز به نور زیادی دارد اما نمی تواند نور مستقیم را تحمل کند.


خاک آن بایستی همواره مرطوب باشد. هر دو هفته بایستی به آن کودی که حدود یک چهارم رقیق شده است داده شود.


در مناطق بومی میتوان این گیاه را در محیط بیرون کشت داد اما در مناطق سرد تر بایستی در گلخانه و یا گلدان کشت شود.



در هنگام آبیاری باید مراقب بود تا آب بر روی برگ های این گیاه باقی نماند چون موجب له شدن آن ها می شود.


مشکلاتی که این گیاه با آن ها روبروست عبارتند از: لکه های قارچی برگ، پژمردگی ساقه و ریشه، شته زدگی. لبه ی برگ ها بر اثر کمبود آب قهوه ای می شوند. و در صورتی که آبیاری بسیار زیاد باشد ویا اینکه نور مستقیم بر آن ها بتابد و یا گردش هوا مناسب نباشد برگ ها پژمرده می شوند.


برای تکثیر این گیاه می توان یک برگ را قطع کرده و دمبرگ آن را در آب حاوی هورمون های رشد قرار داد و پس از ریشه زنی آن را درون گلدان کاشت و یا اینکه می توان قسمتی از ساقه را جدا کرد و در گلدان دارای خاک مرطوب کاشت و پس از حدود یک ماه جوانه زنی رخ می دهد و می توان جوانه ها را مشاهده نمود.

سوال تصویری شماره 52

سوال تصویری شماره 52

http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=142355&d=1363802693






نام علمی: Peperomia Magnoliaefolia
▪ نام تیره: Piperaceae
▪ نام انگلیسی: Desert Privet



پپرومیا یا قاشقی از گیاهان همیشه سبز و از خانواده ی پیپراسه (فلفلی ها) PIPERACEAE می باشد. دارای گونه های مختلف و اغلب دارای برگ گوشتی و نیمه گوشتی و جثه ای کوچک هستند. بیش از چهارصد گونه از این خانواده شناخته شده‏، منشأ این گیاهان، آمریکای جنوبی (برزیل) و آفریقای جنوبی و آفریقای مرکزی و به طور کلی مناطق گرمسیری است؛ حتی دیده شده که در مناطق گرمسیر روی تنه درختان می روید.

این گیاه اگرچه رشد سریعی ندارد، ولی در هر شرایطی در آپارتمان پرورش می یابد. معمولاً آنها را در تراریوم و باغ شیشه ای یا مجموعه ی گل های یک سبد پرورش می دهند.

اگرچه تعداد انواع این خانواده بسیار زیاد است، ولی فقط تعداد محدودی مورد توجه قرار گرفته و در آپارتمان‏ها پرورش داده می شوند و خاک آنها بایستی خاک پیت (خاک جنگل) باشد تا به خوبی رشد کند.

با توجه به شکل ظاهری و نحوه ی رشد، آنها را به سه گروه تقسیم نموده اند:


گروه اول: ب

وته ای که دارای دمبرگ های قرمز هستند و بعضی نیز برگ های گوشتی و قلبی شکل دارند .

گروه دوم:

دارای ساقه های بلند و قرمز رنگ هستند و بعضی ساقه های گوشتی و برگ های گوشتی دارند و لبۀ برگ ها ارغوانی است و گاه سطح برگ با موهای بسیار ظریفی پوشیده شده است .

گروه سوم:

گروه بالا رونده که به داربست یا قیم بسته می شوند و بالا می روند، یا این که از اطراف گلدان آویزان می شوند و دارای ساقه های قرمز و برگ های ظریف نقره ای و بعضی دارای برگ های سبز آبدار هستند و بخصوص برای گلدان های آویز بسیار مناسبند. گیاهان این گروه به پیرومیای قاشقی معروفند‏.

نگهداری

گیاه پپرونیا یک ساقه گل دهنده با شاتون های سبز رنگ تولید می کند که ارزش زینتی ندارد. زمانی که این گیاه به گل می رود کیفیت برگ ها و زیبایی گل های آن کمتر می شود. با حذف ساقه های گل دهنده می‏توان گیاه را به طور مرتب به حالت رویشی و نونهالی مشاهده کرد.

حرارت :

این گیاه به سرمای زیاد مقاومت ندارد و حداکثر می تواند در زمستان ۱۵ درجه سانتیگراد را تحمل نماید و در فصل رشد دمای ۲۴ – ۳۰ درجه برای آن بسیار مناسب است.
نور: مناطق پرنور یا نیمه سایه اطاق که دور از تابش مستقیم خورشید باشد، مناسب است. این گیاه در زیر اشعۀ چراغ فلورسنت پژمرده می شود.

آبیاری :
این گیاه نیاز چندانی به آب ندارد. همیشه مقدار زیادی آب در برگ های آن وجود دارد و سطح خاک گلدان بین دو آبیاری باید کاملاً خشک شود، ولی نباید آبیاری آنقدر به تعویق بیفتد که برگ ها پژمرده شوند‏. در زمستان به آب ولرم نیاز دارد و مقدار آبیاری باید خیلی کمتر باشد. بهترین زمان آباری هفته‏ای یک بار است و ترجیحاً آب را در زیر گلدانی بریزیم تا از طریق ریشه گیاه آب مورد نیاز خود را استفاده کند‏.
ریشه آن سطحی است و گسترش چندانی ندارد و در هوای آلوده، زرد و خشک می شود. در صورت آب دادن زیاد اطراف یقه ساقه، موجب پوسیدگی آن می گردد.

رطوبت هوا :

میزان رطوبت لازم حدود ۵۰ درصد است. چنانچه رطوبت و حرارت و سرما از حد خود تجاوز نماید، لکه هایی بر روی سطح برگ ظاهر می گردد و برگ را بی حس می کند و برگ می افتد.
هر دو ماه یک مرتبه سطح خاک گلدان را خراش دهید تا هوا به داخل آن نفوذ کند و در فصل بهار گلدان را در فضای آزاد در محلی سایه قرار دهید تا حالت طبیعی خود را به دست آورد.

خاک :

هر اندازه قابلیت نفوذ خاک بیشتر باشد، ریشه و ساقه از پوسیدگی محفوظ خواهد بود. برای تهیه خاک‏، یک قسمت پیت، یک قسمت ماسه و یک قسمت خاک باغچه استفاده کنید و کف گلدان مقداری ماسه و سنگریزه بریزید.

تکثیر :

پپرونیای ابلق یا سفید با قلمه های بذر و ساقه تکثیر می¬ شود؛ پپرونیای سبز با قلمه‏های برگ و ساقه تکثیر می شود. پپرونیای معمولی که گیاهی است با برگ های چروکیده، کاملاً متفاوت با گیاهان دیگر این خانواده است و آن را به کمک برگ های کاملش تکثیر می کنند.

دستور کلی برای تکثیر:

در بهار و تابستان از قلمه ی یک ساله گیاه استفاده نمایید. قلمه را به میزان ۴ - ۵ سانتیمتر در ماسه ی شسته فرو کنید و در محلی که دمای آن ۱۸ درجه باشد، در تاریکی قرار دهید‏. در مورد انواع گوشتی آن‏، برگ را روی سطح ماسه بخوابانید و روی آن ماسه شسته بریزید؛ پس از مدتی از انتهای رگبرگ‏ها ریشه ظاهر می‏گردد. زمان مناسب برای تغییر گلدان، فصل بهار است و خاک مناسب برای آن مخلوطی از خاک چوب و تورب و ماسه است. گلدان را باید در محل کاملاً روشن و دور از اشعه ی مستقیم آفتاب قرار داد. در این صورت سنبله گل سفید یا کرم رنگی تولید می کند.

سوال تصویری شماره 53

سوال تصویری شماره 53





آرالیای برگ پهن

نام علمی: Aralia sieboldii

خانواده: پیچک – Araliaceae

بومن منطقه: جنوب ژاپن و کره شمالی

نامهای دیگر: فاتسیا ژاپونیکا، Aralia japonicaThunb


نور محیط: کم
آبیاری و رطوبت: کمی مرطوب
دمای ایده آل محیط: 22 درجه سانتیگراد
خاک و تغذیه: خاک مرطوب اسیدی و دارای مواد آلی بالا

فاتسیا درختچه ای همیشه سبز از 3 تا 6 متر ارتفاع دارد. از خانواده آرالیاسه (پیچک) می باشد، ساقه ی این گیاه منشعب است. برگها بزرگ هستند و به 25 الی 30 سانتی متر می رسند. گاهی دمبرگ ها به طولی حدود 50 سانتی متر می رسند.
برگها لوب دار براق و سبز تیره هستند. گل ها به صورت چتری و مجتمع در انتهای ساقه ی اصلی ایجاد می شوند و سفید تا کرم رنگ هستند. گل ها بسیار ریزند و زیاد جلب توجه نمی کنند. برگ بین 7 الی 9 لوب دارند. میوه های این گیاه سیاه رنگ و ریز هستند.
برای نگهداری از این گیاه بهتر است از نور مستقیم آفتاب دور باشد. اما در صورتی که مکان نگهداری سرد باشد وجود نور ضروری است.
آرالیای ژاپنی به عنوان گیاه خانگی یا در بعضی جاها ( مناطق با پناهگاه های بدون آفتاب و باد) میتوان آنها را در حیاط پاسیو یا باغها کشت کرد.
اگر از این گیاه به درستی نگهداری شود به ندرت دچار آفات و بیماری خواهد شد.
تکثیر آن از طریق کاشت بذر در بهار یا پاییز، تهیه قلمه در اوایل یا اواسط تابستان و خوابانیدن هوائی در بهار یا اواخر تابستان امکان پذیر است.

سوال تصویری شماره 54

سوال تصویری شماره 54

Cyclamen europaeum
از خانواده Primulaceae​

سوال تصویری شماره 55

سوال تصویری شماره 55

[h=2]Taxonomy [top][/h]

Kingdom	Phylum	Class	Order	Family
PLANTAE	TRACHEOPHYTA	CONIFEROPSIDA	CONIFERALES	CUPRESSACEAE

Scientific Name:	Tetraclinis articulata
Species Authority:	(Vahl) Mast.
Common Name/s: English – Sandarac Gum Tree Spanish – Alerce

​

[h=2]Assessment Information [top][/h]

Red List Category & Criteria:	Least Concern ver 3.1
Year Published:	2011
Assessor/s:	Sánchez Gómez, P., Stevens, D, Fennane, M, Gardner, M. & Thomas, P.
Reviewer/s:	Farjon, A. & Knees, S.
Contributor/s:
Justification: Due to its extensive distribution in North Africa, this species is assessed as Least Concern although some small subpopulations (Malta and Spain) are highly threatened and there some evidence of decline in the main parts of its range.
History:	1998 – Lower Risk/near threatened (Oldfield et al. 1998) 1997 – Rare (Walter and Gillett 1998)

[h=2]Geographic Range [top][/h]

Range Description:	Tetraclinis articulata is widespread in northern Morocco, Algeria and Tunisia and also has two small relictual subpopulations in Malta and near Cartagena in Spain. In Morocco it is found in six zones: 1-Rif mountains; 2-Eastern Morocco; 3-Eastern middle Atlas; 4-Valleys of the central plateau and eastern Meseta; 5-Western Middle Atlas and High Atlas; 6- Anti Atlas. Across North Africa Tetraclinis woodlands are estimated to cover almost 1 million hecatres of which more than 600,000 are in Morocco.
Countries:	Native: Algeria; Malta; Morocco; Spain; Tunisia
Range Map:	Click here to open the map viewer and explore range.

[h=2]Population [top][/h]

Population:	In Morocco, Algeria and Tunisia, Tetraclinis can form extensive open woodlands. The Spanish subpopulation is restricted to an area of about 500 ha near Cartagena while the Maltese subpopulation consists of less than 130 trees scattered in several very small localities.
Population Trend:	Decreasing

[h=2]Habitat and Ecology [top][/h]

Habitat and Ecology:

Tetraclinis ranges from near sea level to 1,800 m asl. In Spain it occurs from 30 to 500 m asl and between 30 and 200 m asl in Malta. In most parts of its range precipitation ranges from 300-500 mm per year. It occurs with a range of other species, depending on where it is growing. Adult trees usually respond to fires by coppicing; repeated fires prevent regeneration from seed and may eventually kill adults.

Systems:

Terrestrial

[h=2]Threats [top][/h]

Major Threat(s):

North Africa: Overgrazing and overexploitation are potential threats in many parts of its extensive range in North Africa. Spain: The principle threat comes from urbanization, including the establishment of sport facilities such as golf courses. Historically, human-set fires have had the greatest impact on the populations. The most notable fire occurred in September 1992 when 55 ha were burnt affecting a significant proportion of the population (Nicolás et al. 2004).Regeneration after fire can be rapid although it is estimated to take 10-20 years for burnt areas to recover (López-Hernández et al. 1995). A serious fire in the main part of the population (e.g. Cenizas-Peña de Aguila) has the potential of eradicating up to 80% of the population. Post-fire regeneration of competing species such as Pinus halepensisis a problem until the plants of Tetraclinis reach maturity. Mining has been a cause for concern in the past. The extensive heaps of spoil have caused serious fragmentation of the population. In some parts of its range (El Sabinar), regeneration is hampered by grazing for sheep and goats. Competition from invasive species is also of concern; the most detrimental species being Pinus halepensis (Martinez 2008). Tetraclinis is frequently cultivated in southern Spain in gardens and as a plantation species. Some of these plantations are located close to the native population. It is thought that the origin of this germplasm is the North African (Morocco) population. Genetic contamination could be a problem although to date no studies have been carried out to investigate its potential impact. Malta: Tetraclinis articulata was once much more common in Malta and the various places called Ghar-ghar, Ghar-ghur etc. point out to the existence of a wider distribution, and possibly small forests (Borg 1927). It apparently disappeared centuries to decades ago, mostly due to habitat alteration and land reclamation (Stevens and Baldacchino 2000). The main threats today include habitat modification and/or destruction (including land reclamation and the clearance of the vegetation) and human-induced disturbance, including the introduction of alien species such as Acacia saligna and Eucalyptus spp. Afforestation and reforestation programmes in its distribution range with indigenous and alien trees, which do not form part of its biotope are also important threats. Competition from invasive species such as exotic Pinus spp. and particularly the native P. halepensisare also seen as threats.

[h=2]Conservation Actions [top][/h]

Conservation Actions:

Subpopulations in Malta and Spain are currently listed as Regionally Endangered due to their very restricted distributions and small population sizes. In each locality they were formerly more widespread but have declined to their current sizes as a result of historical over-exploitation, fires, urbanisation and the expansion of agricultural activities. In North Africa, many woodlands have become degraded as a result of over-grazing. However, the total area is still so extensive that it falls outside of the thresholds for listing under the IUCN's categories and criteria. If the decline continues, then it may qualify as Near Threatened in the future.

سوال تصویری شماره 56

سوال تصویری شماره 56

http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=155778&d=1371740717&thumb=1 http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=155779&d=1371740821&thumb=1






نام علمی: CALADIUM BICOLOR
خانواده: ARACEAE - گلشیپوریان
بومی منطقه: برزیل و مناطق همجوار از جنوب و مرکز امریکا
نام های دیگر: بال فرشته , caladium, fancy-leaved caladium, angel wings, heart of Jesus, elephant ears,فیل گوش


شرایط مناسب رشد:
نور محیط: زیاد
آبیاری و رطوبت: مرطوب
دمای ایده آل محیط: 20 درجه سلسیوس
خاک و تغذیه: خاك برگ، كود حيواني و ذغال چوب


کالادیوم بیکالر: حدود 15 گونه و متعلق به خانواده گل شیپوریان (Araceae) است.این گیاهان مناسب گلخانه وهمچنین آپارتمان هستند

آن ها گیاهان چند ساله اند لیکن در پاییز از بین می روندودر بهار سال بعد دو مرتبه از ریشه های غده ای خود سبز می شوند.آن ها برای برگ های زینتی ورنگی خود مورد توجه می باشند

قبلا به عنوان C.X hortulanum شناخته میشده است ؛ بومی مناطق گرمسیری امریکا و پرورش بسیاری از ارقام جدید در دهه گذشته در محلی گرمسیری به نام kaladi رخ داده است.

گونه Caladium bicolor دارای برگ های تیر کمانی زیبایی است با نوار های سفید وقرمز ومخلوطی از رنگ ها.برخی از برگ ها کاملا رنگی است لیکن برخی دیگر از برگ ها سبز بالکه هایی از سفید وکرم ویا قرمز وممکن است تنها رگبرگ ها رنگی باشند

در برخی نمونه ها تنها رگبرگ ها رنگی شده وبقیه برگ ها ممکن است سفید باشند.به هر حال جلوه هایی از رنگ های متنوع را می توان در واریته های مختلف مشاهده نمود.چون برگ ها شباهتی به گوش فیل دارند از این جهت نام گوش فیل به آن داه شده است.

گونه bicolor ، بومی آمریكای جنوبی بوده، دارای ارتفاعی در حدود 22 تا 40 سانتی متر می باشد و گسترش آن در حدود 30 سانتی متر است

رگ هارا با اسپری روزانه مرطوب نمایید.نور وروشنایی برای تولید رنگ های متنوع برگ ها لازم است.چنانچه نوربه حد کافی نباشد رنگ های برگ هابه خوبی ایجاد نمی شود.گیاه رادر نور مستقیم آفتاب قرار ندهید.

گیاهان بالغ نبایستی آبیاری زیادی شوند.آن هارا درون ساختمان جایی قرار دهید تادر کوران هوا قرار نگیرند.

در پاییز برگ ها رفت رفته رنگ های خود را از دست داده و می ریزند.در این زمان آبیاری منظم بایستی قطع شود.

در زمستان خاک را تنها به صورت نیمه خشک حفظ نمایید(حدودا یک مرتبه در ماه آبیاری نمایید.).دمای زمستان نبایستی پایین تر از 12تا13 درجه باشد

هنگام رویش مجدد غده ها در ابتدای بهار گیاهان جدیدی را نیز از جوانه های در حال رشد می توان ایجاد نمود.آنها را بایستی در بستر مناسب قرار داد تا ریشه ایجاد نمایند.گیاهان جدید پس از 2 سال خود غده ایجاد می نمایند.

فیل گوش به نور متوسط، گرمای معمولی، خاك همیشه خیس، رطوبت هوای 70 تا 90 درصد و خاك كمی اسیدی احتیاج دارد.

كود مورد نیاز این گیاه را متوان هر دو هفته یكبار از بهار تا آخر تابستان به مقدار 2 گرم در ليتر مورد استفاده قرار داد.

مخلوطي از خاك برگ، كود حيواني و ذغال چوب وقطعات بسیار كوچك آجر، جهت نفوذ پذیری و تهویه، خاك مناسب كالادیوم است.

خاک آن باید غنی از مواد عالی باشد و PH اسیدی در حدود 6 و ترکیب خاک مخلوط از خاکبرگ+یک قسمت ماسه شسته شده+مقدار کمی کود حیوانی پوسیده و چند قطعه زغال

گیاه کالادیوم از یک غده زیر زمینی رشد می کند که در طول زمستان در حالت خواب بوده و در بهار و تابستان رشد فعال خود را طی می کند.

گیاه کالادیوم معمولا عاری از آفت وبیماری است.

برگهای كمرنگ در كالادیوم به دلیل كافی نبودن نور می باشد. باید گیاه رابه محل روشن تری منتقل كنید. اگر مشاهده كردید برگها و ساقه ها بدشكل و چسبناك شده*اند و حشرات سبز رنگی روی آن وجود دارند، گیاه را با سم حشره كش نفوذی هفته*ای یك بار سمپاشی كنید

در اثر هوای سرد نیز حاشیه برگها قهوه ای و چین و چروك دار می شود و ساقه ها و برگها خود را می اندازند. این عوارض در پاییز طبییعی است، چون گیاه به سمت زمستان گذرانی می رود.

برگهای گیاه فیل گوش، ریز و ضعیف شود، یا به تغذیه یه مصنوعی احتیاج دارد و یانور کافی به آن نمی رسد و اگر برگها، چروکیده و خشک می شود، گیاه تشنه است و هوا هم خیلی گرم می باشد پس باید گیاه را آبیاری و غبار پاشی کنید.

بجا ماندن قطرات آب روی برگها و یا قرار گفتن در مسیر شلوغ و پژمرده باعث می شود برگها شکاف بردارند. آبیاری بیش از اندازه و زهکشی نا مناسب سفیدکهای قارچی، و یا ساقه های زیر زمینی پدید می آورد.

به واسطه آفتاب مستقیم و استفاده از مواد براق کننده شیمیایی، لکه های قهوه ای در وسط برگها نمایان میگردد. برگهای کمرنگ در کالادیوم به دلیل کافی نبودن نور می باشد. باید گیاه رابه محل روشن تری منتقل کنید.

اگر مشاهده کردید برگها و ساقه ها بدشکل و چسبناک شده*اند و حشرات سبز رنگی روی آن وجود دارند، گیاه را با سم حشره کش نفوذی هفته*ای یک بار سمپاشی کنید.

برای تکثیر غده های آنها را در ابتدای بهار در گلدان یا جعبه حاوی پیت یا خزه قرار داده آنها را در 20تا25درجه سانتی گراد مرطوب نگهدارید(اسپری نمایید).هنگامی که رشد آنها شروع شد(جوانه ایجاد شد)در گلدان حاوی پیت بکارید.گلدان هایی را انتخاب نمایید که مناسب بزرگی غده وریشه باشند. آنها را آبیاری نمایید لیکن از نشت کامل آب اضافی اطمینان حاصل نمایید.خاک را مرطوب نگهدارید ودر هوای مرطوب با درجه حرارتی حدود20تا25درجه سانتی گراد حفظ نمایید تاریشه ها به خوبی ایجاد شده ونقاط رویشی از سطح خاک پدیدار شوند.پس ازآن آبیاری منظم باشد.هنگامی که گیاه به حد کافی رشد نمودبا کود مایع هر هفته تغذیه نمایید.



منابع:

http://aminbagherifard.blogfa.com/post-55.aspx
http://parsipet.ir/forum/showthread.php?t=1184
http://pss.uvm.edu/pss123/folcalad.html
http://www.floridata.com/ref/c/cala_bic.cfm
http://www.mgemamreza.com/filgosh.aspx

سوال تصویری شماره 57

سوال تصویری شماره 57







انجیر معابد (نام علمی: 'Ficus religiosa') انجیر معابد یکی از بلندترین درختان جنگل‌های بارانی است و چرخه زندگی غیر معمولی دارد. دانه‌های آن در درون فضله پرندگان بر روی درختان دیگر سقوط می‌کند. این دانه‌ها جوانه می‌آورند که ریشه‌هایش را به پایین به سمت زمین می‌فرستد. شاخه‌های گیاه تنه درخت میزبان را در برگرفته به تدریج آن را خفه می‌کنند. سپس درخت انجیر معابد بر روی پای خود می‌ایستد. این درخت در مناطق گرمسیری ایران هم رشد می‌کند و هم اکنون جزو پوشش گیاهی جزایر خلیج فارس است.



انجیر معابد در هرمزگان لور(LOOr)نامیده می شود.در مناطق مختلفی مانند بندرعباس٬ قشم و کیش و ... این درخت یافت می شود.عمر درختان لور کیش به حدود 500 تا600 سال میرسد.یکی از زیباترین این درختان لور در جزیره قشم در تم سینتی( منطقه توریان) قرار دارد و در نزدیکی آن بقعه ای دیدنی با طرح معماری کهن به نام زیارت پیر واقع شده است.

نامگذاری این درخت بعنوان انجیر معابد به زمان بودا بر می گردد و دلیل آن وجود درخت انجیر مقدسی که بنا به اعتقاد بوداییان، سیذارتا گواتاما (مشهور به بودا) در زیر آن به مراقبه پرداخت و به روشن بینی رسید. در نماد شناسی مذهبی این درختان مقدس از روی برگهای قلبی شکل خود مورد شناسایی قرار می گیرند. مشهورترین این درختان، درخت انجیر مقدسی در معبد ماهابودی است که زمان کاشت آن به ۲۸۸ سال قبل از میلاد مسیح باز می گردد و مستقیماً از درخت اصلی نشا زده شده است.


منبـــــــع

سوال تصویری شماره 58

سوال تصویری شماره 58












خُرمالو درختی از گیاهان گلدار دولپه‌ای است که در راسته خلنگ‌سانان و تیره خرمالوئیان قرار می‌گیرد. خرمالو رسته‌ای است که تقریباً دارای ۵۰۰-۴۵۰ گونه برگریز و درختان همیشه سبزمی‌باشد. بیشتر این گونه‌ها بومی مناطق گرمسیر هستند و تنها تعداد کمی از آنها در آب و هوای معتدل گسترش دارند. میوهٔ این گیاه که خوراکی است نیز «خرمالو» نامیده می‌شود. نام خرمالو ترکیبی است از دو واژهٔ خرما و آلو



خرمالو سرشار از ویتامینA و بتاکاروتن است. همچنین دارای مقدار قابل توجهی ویتامین های B1 ، B2 ، B3 و C می باشد. در ضمن این میوه خوش رنگ و خوش طعم دارای مواد معدنی ضروری برای بدن مانند کلسیم ، گوگرد ، آهن ، فسفر ، منیزیم و پتاسیم است.
هر یک از مواد معدنی فوق نقش مؤثری در سلامتی و تندرستی بدن ما دارند. اگر خرمالو به خوبی رسیده باشد، برای کودکان نیز میوه ای مفید محسوب می شود و در رشد و نمو آنها مؤثر است. در ضمن خرمالو میوه اشتها آوری است.
کلسیم در رشد کودکان و حفظ انرژی برای بزرگسالان مؤثر است. آهن عنصر اصلی خون سازی ، و پتاسیم اشتها آور و شستشو دهنده کلیه و کبد می باشد. این میوه در افراد مبتلا به نقرس و بیماری های کبدی و کلیوی بسیار مؤثر است.
موادقندی خرمالو شامل لوولز و گلوکز است و با آن که مقدار آن 20 درصد است، برای مبتلایان به بیماری قند ، زیان بخش نیست.
خرمالو حاوی مقدار زیادی پکتین است. پکتین یکی از انواع فیبرهای محلول در آب است که باعث کاهش چربی های خون می شود.
اسیدهای موجود در خرمالو عبارتند از: اسید مالیک، اسید سیتریک و اسید تارتاریک. سلولز موجود در خرمالو به طور نسبی کم است و از این نظر هضم آن آسان تر می باشد.
خرمالو دارای مقدار کمی تانن می باشد که گاهی ممکن است موجب یبوست شود.
همان طور که ذکر شد، خرمالو سرشار از ویتامینA است. چنانچه این ویتامین به مقدار کافی به بدن نرسد، نه تنها قدرت بینایی را کم می کند، بلکه باعث شکننده شدن پوست، ناخن و موها می شود. همچنین در میزان هوش و سلامت بدن نیز اختلال ایجاد می شود.
می توان از آب خرمالو برای درمان زخم ها استفاده کرد. همچنین این میوه برای آفت دهان و گلودرد بسیار مفید است. مصرف این میوه با ارزش به همه شما توصیه می شود


چوب درخت خرمالو با نام آبنوس شناخته می‌شود که سنگین و محکم است و مغز چوب در چندین گونه گرمسیری به رنگ سیاه براق می‌باشد(عمدتاً Diospyros ebenum). این گونه‌هایی که مغز چوب سیاه‌رنگ دارند بیشتر از نظر چوبشان اهمیت دارند تا میوه آنها

***************************************



شرایط پرورش درخت خرمالو

در ارقام خرمالو رنگ‌های مختلف قرمز و نارنجي روشن تا رنگ تيره وجود دارد. هسته داخل ميوه در حالت نارس بادامي شكل است. قطر ميوه میوه از 5/1 تا 9/1 سانتي‌متر در اشكال گوناگون كره‌اي، بشقابي و بلوطي شكل متغير است و شامل دو گونه گس و غيرگس می‌شود. ميوه‌های گس تا قبل از ريخته شدن گس هستند و هنگامي كه می‌رسند شيرين و نرم می‌شوند. گونه‌هاي غيرگس زماني كه كال هستند كمتر گس هستند و حالت گس خود را خيلي زود از دست می‌دهند و در حالت رسيده سفت هستند.
خرمالو بومي آسيا و كشور چين است و سپس به ساير نواحي آسياي شرقي برده شد. در اوایل قرن نوزدهم ميلادي به اروپا و آمريكا برده شد و كاشت و پرورش يافت. در اساطير يونان باستان به خرمالو الهه آتش يا The fire of zeuz می‌گفتند.
كاسه گل خرمالو همراه با ميوه آن چيده می‌شود، ولي هنگامي كه ميوه كاملاً رسيده می‌شود، كاسه گل به‌آساني از ميوه جدا می‌گردد. گونه ژاپني آن به نام كاكي (KaKi (Diospynos kaki در حد بسيار گسترده‌اي پرورش می‌یابد و توليد می‌گردد. گونه كاكي داراي بافت نسبتاً فيبري و داراي مزه شيرين و گس است. ارقام چيني خرمالو خوشمزه‌تر و درخت آن داراي برگ‌های ضخيم است.

خواص خرمالو
خرمالو، اين ميوه خوش رنگ و خوش طعم، داراي خواص طبي فراوانی است. خرمالو سرشار از مواد مغذی مانند كلسيم، گوگرد، فسفر، منيزيم و آهن است. خرمالو سنگ كليه را دفع و ناراحتی‌های گوارشي را برطرف می‌کند و براي بيماران قلبي عروقي و ديابتي توصيه می‌گردد. پوست ميوه خرمالو هنگامي كه كاملا رسيده باشد محتوي 4/1 ماده تانن است. خرمالو علاوه بر آن كه به صورت خام و تازه مصرف می‌شود، در آجيل و به صورت ميوه خشك نيز يافت می‌گردد. با پختن خرمالو می‌توان مربا، مارمالاد و نيز انواع شيريني و كيك تهيه نمود. خرمالو داراي گلوكز كمی بوده و پروتئين موجود در آن در حد تعادل است.
چوب درخت خرمالو (آبنوس) بسيار سنگين و محكم است. مغز چوب در چندين گونه گرمسيري به رنگ سياه براق است و در صنايع منبت‌كاري، معرق‌كاري و مبل‌سازي و غيره كاربرد فراوان دارد. همچنين در كشورهاي اروپايي و آمريكا، چوب خرمالو از لحاظ اقتصادي حایز اهمیت و گران‌قيمت است.

پرورش درخت خرمالو
گياه خرمالو آفتاب دوست است و در مناطق محصور و در مناطقي كه داراي آب و هواي خنك و معتدل با آفتاب كافي است داراي رشد و عملكرد مطلوبی است و در مناطقي كه هوا كمي سرد است بايد اطراف آن محصور گردد تا از خسارات ناشي از سرما و يخ‌زدگي محافظت گردد. خرمالو در عين حال گياهي مقاوم به سرما است. گياه خرمالو در مناطق گرم و نيمه گرم تا 12- درجه سانتي‌گراد را تحمل می‌نماید، ولي به سرماي زمستان نيازمند است.
درخت خرمالو در دامنه وسيعي از خاک‌های مختلف با بافت متوسط و زهكشي مناسب و حاصلخيز و حتي در خاک‌های رسي با بافت سنگين رشد مي‌نمايد. این درخت در مناطقي كه اسيديته خاك بين 5/6 تا 5/7 باشد داراي رشد مطلوب است و تحمل آن نسبت به خشكي و كمي آب قابل ملاحظه است، ولي آبياري آن با آب كافي، عملكرد محصول را به نحو قابل توجهي افزايش می‌دهد. درخت خرمالو داراي ريشه‌هاي قوي است و هنگام غرس نهال خرمالو بايد در گودالی عميق كاشته شود. زمان رسيدن به حداكثر محصول به 7 الی 10 سال زمان نياز دارد.

خاک مناسب برای درخت خرمالو
خاک مناسب برای درخت خرمالو باید سبک و قابل نفوذ به آب و حاصلخیز باشد. بهترین خاک برای این درخت، خاک‌ مرطوب و خنک است که اصولاً باغات قدیمی که خاک‌های حاصلخیزتری دارند بهتر جواب می‌دهند؛ به همین دلیل بهتر است افرادی که می‌خواهند اقدام به کشت این گیاه نمایند داخل باغچه منازل را از خاک باغات قدیمی پر کنند. علت موفقیت کاشت این درخت در بعضی از منازل همین امر است، زیرا بعضی از افراد برای باغچه منازل از خاک مراتع استفاده می‌کنند که برای کاشت و پرورش این گیاه مناسب نیست .
درخت خرمالو نیاز به کودهای دامی فراوان دارد. اما به این نکته نیز باید توجه داشت که از کودهای پوسیده دامی استفاده گردد و نه از کودهای تازه و نپوسیده. همچنین بهتر است داخل منازل به دلیل این که حجم خاک باغچه کم و محیط رشد ریشه محدود است، جهت تغذیه درختان خرمالو از کودهای نیمه آلی به نام ورز استفاده گردد. در اسفند ماه پس از رفع سرمای زمستان به ازای هر درخت خرمالو 4 تا 5 کیلوگرم ورز در سطح باغچه پخش می‌کنند و عمل شخم‌زنی را انجام می‌دهند. در حین عمل شخم‌زنی باید به این نکته توجه شود که حتماً زمان آن در اسفند ماه باشد. با توجه به این نکته که درخت خرمالو به شخم عمیق نیاز ندارد (چون اگر ریشه‌ها آسیب ببینند به‌سختی و دیر ترمیم می‌گردند)، پرورش دهندگان باید برای دو نکته ذیل اهمیت ویژه‌ای قایل شوند:
1- از کودهای پوسیده دامی استفاده شود.
2- شخم سطحی باشد.
این دو مورد از عوامل موفقیت در پرورش این گیاه محسوب می‌شود .

خاک باغچه
جهت پرورش درخت خرمالو حتماً باید عمل زهکشی به خوبی انجام شود. در زمانی که آبیاری باغچه صورت می‌گیرد حدود 30 تا 40 دقیقه بعد باید آب به خوبی در خاک نفوذ کرده باشد. چنانچه آب بیش از این زمان در باغچه بماند، عمل زهکشی نامطلوب بوده و باید خاک اصلاح گردد، وگرنه به مرور زمان درخت خرمالو بر اثر عدم زهکشی مناسب آسیب دیده و با ریزش برگ یا میوه و یا خشک شدن همراه می‌شود. به هر حال خاک زمین پرورش درخت خرمالو باید دارای بافت متوسط و حاصلخیز باشد و عمل زهکشی را به خوبی انجام دهد .

ازدیاد
درخت خرمالو از طریق تکثیر غیرجنسی کمتر کشت می‌گردد و تقریباً تمام درختان خرمالو از طریق کشت بذر خرمندی کاشته می‌شوند. خرمندی همان خرمالوی ریز است که میوه آن قابل خوردن نیست. پس از رسیدن، میوه‌ها را جمع‌آوری کرده و بذر آن‌ها را گرفته و جهت کاشت آماده می‌کنند. در آذر یا دی ماه بذر به صورت پُر (فشرده) کشت می‌گردد که پس از رفع سرما و یخبندان بذر جوانه زده و از خاک خارج می‌شود .
در سال اول، نهال رشد کرده و در سال دوم در فصل خزان یا اسفند ماه نهال با فاصله مناسب در خزانه دوم کشت می‌گردد. در سال سوم، در فصل بهار حدود 15 تا 25 فروردین ماه روی نهال عمل پیوند شکمی انجام می‌گیرد. پیوندک‌ها در سال سوم رشد می‌کنند و در پایان سال سوم در فصل خزان یا اسفند ماه قابل انتقال به زمین اصلی هستند. بهتر است پرورش دهندگان نهال پیوندی را از مکان‌های مطمئن تهیه نمایند، چون تولید نهال پیوندی تقریباً مشکل است و یکی از دلایل قیمت بالای نهال پیوندی خرمالو همین مورد است. در زمان کاشت درخت خرمالو نکات ذیل بایستی مورد توجه قرار گیرند:
1- زمان کاشت خرمالو پیوندی حدود 15 اسفند ماه است. چنانچه زودتر جهت کشت اقدام شود، احتمال بروز سرمازدگی نهال زیاد است، چون به عمل جابه‌جایی حساس است .
2- نهال پیوندی در موقع کاشت حتماً تا همان محلی که در خزانه زیر خاک بوده در محل کاشت در زیر خاک قرار گیرد. نکته قابل اهمیت این است که عمیق کاشتن نهال و سطحی کاشتن هر دو مضر است .
3- در زمان کاشت از دادن هرگونه کود حیوانی و کود شیمیایی خودداری شود. عمل تقویت از سال دوم شروع شود که بهتر است از همان ورز استفاده گردد .
4- پس از کاشت، عمل آبیاری یک نوبت انجام شود و تا نهال خرمالو جوانه نزده است، آبیاری دوم صورت نگیرد .
5- از سال دوم عمل سربرداری و هرس فرم‌دهی طی دو تا سه سال انجام گیرد .
بعد از کاشت نهال خرمالو در محل اصلی، بعد از سال دوم باید عمل کوددهی و تقویت انجام گیرد. در سال‌های بعدی باید به این نکته توجه کرد که میوه خرمالو روی شاخه‌های یک ساله است؛ یعنی در فصل خزان اگر هرسی صورت گیرد، شاخه سال قبل که محل تولید میوه است نبایستی حذف شود .
درخت خرمالو در فصل بهار به آب کمتری نیاز دارد و در فصل تابستان با گرم شدن هوا نیاز به آب بیشتری دارد .
بعضی از پرورش دهندگان از ریزش خرمالوهای تازه تشکیل شده در فصل بهار شکایت دارند که علت آن آفت یا بیماری نیست، بلکه چون درخت خرمالو به میزان زیادی گل تولید می‌کند و اگر شرایط مناسب باشد تمام گل‌ها تبدیل به میوه می‌شود، پس از تشکیل میوه چون درخت توان نگهداری و تغذیه تمامی میوه‌ها را ندارد، چنانچه درخت خوب تغذیه و تقویت نشده باشد حدود 50 درصد میوه‌ها در حالت فندقی ریزش دارد. اما چنانچه درخت خوب تغذیه و تقویت شده باشد، میزان ریزش میوه در فصل بهار کمتر است. به هر حال درخت خرمالو آن مقدار میوه را که می‌تواند تغذیه کند، نگه می‌دارد و اضافی آن ریزش دارد.

آفات و امراض درخت خرمالو
مگس سفيد و تريپس‌ها به پوست ميوه خرمالو صدمه زده و موجب بدرنگ شدن ميوه خرمالو می‌گردند. آبياري بيش از حد نيز موجب فاسد شدن ريشه گياه می‌گردد. حيوانات موذي مانند موش نيز به ريشه درخت خرمالو صدمه وارد می‌آورند.
زود گلدهي، ريزش محصول و ترك خوردن ميوه در اطراف كاسبرگ و آفتاب سوختگي ميوه از امراض درخت خرمالو محسوب می‌شود. ريزش ميوه پديده‌اي طبيعي در درختان ميوه ازجمله خرمالو است و در عين حال تغذيه گياه خرمالو با كود پوسيده حيواني به مقدار كافي از ريزش ميوه به نحو موثري جلوگيري می‌نمايد.

ارقام خرمالو
* خرمالو داراي ارقام گس astringent و غيرگسnon- astringent است كه از نظر اندازه، شكل و مزه بسيار متفاوت هستند.

گرده‌افشاني باغات خرمالو
گياه خرمالو هم از طريق گرده‌افشاني و هم از طريق بكرزايي، توليد ميوه می‌نماید، ولي بر اساس مطالعات انجام شده، توليد ميوه از طريق بكرزايي، موجب ريزش مداوم محصول مي‌گردد و گرده‌افشاني عملكرد برداشت ميوه را افزايش می‌دهد و از ريزش مداوم محصول جلوگيري می‌نماید.
بر اساس مطالعات انجام شده در كشور استراليا، گرده‌افشاني از طریق حشرات به‌ویژه زنبور عسل صورت می‌گیرد و نياز به گرده‌افشاني مكانيكي نیست. بيشتر توليدكنندگان و پرورش‌دهندگان خرمالو در كشور استراليا، از گونه‌هاي خرمالو ماده استفاده می‌نمایند. زنبور عسل از نژاد اروپایي mallifera و ديگر گونه‌هاي بومي استراليايي زنبور عسل مانندTrigona spp داراي عملكرد بالايي در گرده‌افشاني هستند. با نصب كندو زنبور عسل در درون باغات خرمالو به ازاء 3 تا 2 كندو در هر هكتار می‌توان بيشترين عملكرد توليد محصول را به دست آورد. متوسط توليد خرمالو در اين كشور در هر هكتار 35 تن است. خرمالو توليد شده در استراليا به غير از مصرف داخلي به كشورهاي اروپايي، سنگاپور، تايلند و ژاپن صادر می‌گردد.
در مناطق نيمه گرمسير كشور استراليا، گلدهي درختان خرمالو 35 روز بعد از سپري شدن فصل سرما رخ می‌دهد. چنانكه فصل سرما به طور معمول تداوم يابد، بعد از 70 روز گل‌ها ظاهر می‌گردند. درجه حرارت مطلوب بين 12 تا 17 درجه سانتي‌گراد براي جوانه زدن غنچه و 27 تا 32 درجه سانتي‌گراد براي توليد غنچه مطلوب است. بعد از يك الي دو هفته از زمان توليد گل باید گرده‌افشاني صورت ‌پذيرد. زمان گرده‌افشاني هنگامي است كه 5 الي 10 درصد شکوفه‌ها ظاهر شده باشند. زنبور عسل فقط شکوفه‌ها را مورد هجوم قرار داده و از نشستن بر قسمت‌هاي ديگر درخت خودداري می‌نماید. زمان برداشت خرمالو در كشور استراليا در ماه‌هاي آبان و آذر است.
برداشت و انبارداري محصول خرمالو
مناسب‌ترین روش برداشت خرمالو، چيدن ميوه از درخت و هنگامي است كه سفت، رسيده و همراه با كاسه گل است.
درجه حرارت بهينه براي نگهداري محصول خرمالو صفر درجه سانتي‌گراد و رطوبت نسبي محل نگهداري ميوه خرمالو 90 تا 95 درصد است. انبارداري و حمل‌ونقل آسان خرمالو از مزيت‌هاي اين محصول است. می‌توان محصول خرمالو را بيش از سه ماه نگهداري و به بازارهاي مصرف عرضه نمود

منبع: http://www.agriletter.ir/fa/7roozeke...A7%D9%84%D9%88