شرکت با مسئولیت محدود، شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجاری تشکیل می شود، و هر یک از شرکا بدون این که سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد، فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت است.
( ماده 94 قانون تجارت ) . از این تعریف چنین برمی آید که شرکا در شرکت با مسئولیت محدود، تاجر نیستند و مسئولیت آن ها محدود به سرمایه ای است که در شرکت گذاشته اند و اشخاص برای فرار از مسئولیت و عدم اجرای تعهدات خود، شرکت با مسئولیت محدود تشکیل می دهند تا اگر زیانی حاصل گردد متوجه طلبکاران گردد. آورده شرکا در شرکت با مسئولیت محدود، به سهام یا قطعات سهام تقسیم نشده و آزادانه قابل نقل و انتقال نیست. بلکه نقل و انتقال موکول به رضایت عده ای از شرکا است که لااقل سه چهارم سرمایه را داشته باشند و اکثریت عددی را نیز دارا باشند. نقل و انتقال حتماَ باید به موجب سند رسمی باشد، وگرنه اعتبار نخواهد داشت.
شرکتنامه بایستی به امضای کلیه شرکا ( موسسین ) رسیده و به حکم بند 2 ماده 47 قانون ثبت اسناد و املاک 1310 به ثبت برسد. البته در عمل و مستنبط از ماده 4 نظامنامه قانون تجارت، ثبت شرکتنامه در اداره ثبت شرکت ها در حکم ثبت دفترخانه و به عنوان سند رسمی تلقی می گردد. در حالی که در مورد لزوم تنظیم اساسنامه برای این شرکت، میان نویسندگان حقوق تجارت اختلاف نظر به چشم می خورد. دکتر ستوده تهرانی نیز بر این نظر است که " قانون تجارت ایران برای تشکیل شرکت بامسئولیت محدود، فقط شرکتنامه را اجباری می داند و لزومی ندارد که شرکت با مسئولیت محدود اساسنامه جداگانه داشته باشد ". در حالی که دکتر اسکینی در پاسخ به این پرسش که آیا علاوه بر شرکتنامه، تنظیم اساسنامه هم ضروری است، بدون توضیح دیگری پاسخ می دهد : " جواب قطعاَ منفی است " . در مقابل ، دکتر عرفاتی این دیدگاه را " که تنظیم اساسنامه برای شرکت بامسئولیت محدود علاوه بر شرکتنامه ضروری است " پذیرفته است.
به نظر می رسد، وجود اساسنامه برای شرکت مورد بحث دارای اهمیت و همچنین ضرورتی غیرقابل چشم پوشی باشد، چرا که :
اولاَ ، شمار ارجاعات به اساسنامه شرکت بامسئولیت محدود در قانون تجارت به مراتب بیش از شرکتنامه است. به دیگر سخن ، در حالی که قانون گذار در مورد این شرکت ، تنها در یک مورد ، به شرکتنامه اشاره نموده در شش مورد ، یعنی مواد 105، 106 ، 107 ، 108 ، 111، بند " د " ماده 114، که همگی دربرگیرنده نکات کلیدی است ، اساسنامه را مورد توجه قرار داده است. مثلاَ در ماده 108 روابط شرکا تابع اساسنامه دانسته شده و در ماده 111 به اکثریت قانونی برای تغییر مفاد اساسنامه اشاره رفته و در ماده 106 امکان تغییر در حد نصاب های تصمیم گیری شرکای اساسنامه امکان پذیر تلقی گردیده است.
ثانیاَ ، تغییر در اساسنامه نیازمند اکثریت مذکور در ماده 111 قانون تجارت است، در حالی که اصولاَ در مورد امکان تغییر در شرکتنامه تردیدی جدی وجود دارد و با فرض وجود چنین امکانی، این تغییر باید با اتفاق آرای شرکا صورت گیرد.
در نتیجه، چنانچه از نظامنامه قانون تجارت و به ویژه بند یک ماده 3 آن نظامنامه، که ظاهراَ به اختیاری بودن اساسنامه گرایش دارد ، برداشتی به جز اجباری بودن اساسنامه برای شرکت بامسئولیت محدود می رود، نظامنامه مزبور باید در راستای اجباری نمودن سند یادد شده، اصلاح گردد.
جهت کسب اطلاعات بیشتر با ما تماس حاصل فرمایید.
مرکز تخصصی ثبتیکال، با کادری متخصص و مجرب در زمینه های ثبت شرکت ، ثبت تغییرات شرکت، ثبت برند، ثبت طرح صنعتی، ثبت اختراع و .. خدمات خود را به صورت ویژه ارائه می نماید.
ثبت شرکت ثبتیکال - https://sabticall.com
( ماده 94 قانون تجارت ) . از این تعریف چنین برمی آید که شرکا در شرکت با مسئولیت محدود، تاجر نیستند و مسئولیت آن ها محدود به سرمایه ای است که در شرکت گذاشته اند و اشخاص برای فرار از مسئولیت و عدم اجرای تعهدات خود، شرکت با مسئولیت محدود تشکیل می دهند تا اگر زیانی حاصل گردد متوجه طلبکاران گردد. آورده شرکا در شرکت با مسئولیت محدود، به سهام یا قطعات سهام تقسیم نشده و آزادانه قابل نقل و انتقال نیست. بلکه نقل و انتقال موکول به رضایت عده ای از شرکا است که لااقل سه چهارم سرمایه را داشته باشند و اکثریت عددی را نیز دارا باشند. نقل و انتقال حتماَ باید به موجب سند رسمی باشد، وگرنه اعتبار نخواهد داشت.
- لزوم وجود شرکتنامه و اساسنامه در ثبت شرکت بامسئولیت محدود
شرکتنامه بایستی به امضای کلیه شرکا ( موسسین ) رسیده و به حکم بند 2 ماده 47 قانون ثبت اسناد و املاک 1310 به ثبت برسد. البته در عمل و مستنبط از ماده 4 نظامنامه قانون تجارت، ثبت شرکتنامه در اداره ثبت شرکت ها در حکم ثبت دفترخانه و به عنوان سند رسمی تلقی می گردد. در حالی که در مورد لزوم تنظیم اساسنامه برای این شرکت، میان نویسندگان حقوق تجارت اختلاف نظر به چشم می خورد. دکتر ستوده تهرانی نیز بر این نظر است که " قانون تجارت ایران برای تشکیل شرکت بامسئولیت محدود، فقط شرکتنامه را اجباری می داند و لزومی ندارد که شرکت با مسئولیت محدود اساسنامه جداگانه داشته باشد ". در حالی که دکتر اسکینی در پاسخ به این پرسش که آیا علاوه بر شرکتنامه، تنظیم اساسنامه هم ضروری است، بدون توضیح دیگری پاسخ می دهد : " جواب قطعاَ منفی است " . در مقابل ، دکتر عرفاتی این دیدگاه را " که تنظیم اساسنامه برای شرکت بامسئولیت محدود علاوه بر شرکتنامه ضروری است " پذیرفته است.
به نظر می رسد، وجود اساسنامه برای شرکت مورد بحث دارای اهمیت و همچنین ضرورتی غیرقابل چشم پوشی باشد، چرا که :
اولاَ ، شمار ارجاعات به اساسنامه شرکت بامسئولیت محدود در قانون تجارت به مراتب بیش از شرکتنامه است. به دیگر سخن ، در حالی که قانون گذار در مورد این شرکت ، تنها در یک مورد ، به شرکتنامه اشاره نموده در شش مورد ، یعنی مواد 105، 106 ، 107 ، 108 ، 111، بند " د " ماده 114، که همگی دربرگیرنده نکات کلیدی است ، اساسنامه را مورد توجه قرار داده است. مثلاَ در ماده 108 روابط شرکا تابع اساسنامه دانسته شده و در ماده 111 به اکثریت قانونی برای تغییر مفاد اساسنامه اشاره رفته و در ماده 106 امکان تغییر در حد نصاب های تصمیم گیری شرکای اساسنامه امکان پذیر تلقی گردیده است.
ثانیاَ ، تغییر در اساسنامه نیازمند اکثریت مذکور در ماده 111 قانون تجارت است، در حالی که اصولاَ در مورد امکان تغییر در شرکتنامه تردیدی جدی وجود دارد و با فرض وجود چنین امکانی، این تغییر باید با اتفاق آرای شرکا صورت گیرد.
در نتیجه، چنانچه از نظامنامه قانون تجارت و به ویژه بند یک ماده 3 آن نظامنامه، که ظاهراَ به اختیاری بودن اساسنامه گرایش دارد ، برداشتی به جز اجباری بودن اساسنامه برای شرکت بامسئولیت محدود می رود، نظامنامه مزبور باید در راستای اجباری نمودن سند یادد شده، اصلاح گردد.
جهت کسب اطلاعات بیشتر با ما تماس حاصل فرمایید.
مرکز تخصصی ثبتیکال، با کادری متخصص و مجرب در زمینه های ثبت شرکت ، ثبت تغییرات شرکت، ثبت برند، ثبت طرح صنعتی، ثبت اختراع و .. خدمات خود را به صورت ویژه ارائه می نماید.
ثبت شرکت ثبتیکال - https://sabticall.com