مجموعه ای از مقررات در خصوص ساختمان ها وضع شده که هدف آن نظارت بر تامین نیازهای ساکنان است. اهمیت شکل و ظاهر ساختمان در چشم انداز شهری سبب شده است تا بخشی از مقررات عمومی ساختمان به این موضوع بپردازد. این مقررات برای همه دستگاه های دولتی و عمومی، شهرداری ها و سایر مراجع و سازندگان و مهندسان الزامی است.
مطابق ضوابط و مقررات عمومی ساختمان، طراحی و اجرای ساختمان ها باید به صورتی باشد که به منظر خیابان، محله و مظاهر فرهنگی ویژگی های محیط لطمه نزند. طراحی ساختمان باید به گونه ای باشد که فرم، مقیاس، رنگ و تناسبات حجم آن با محیط اطراف هماهنگ باشد.
نسبت ارتفاع به عرض ساختمان نباید از 4 تجاوز كند. هر چه این نسبت بیشتر شود احتمال واژگونی و از جا كنده شدن ساختمان وجود دارد.
تابلوها و تندیس های واقع در شهر نیز باید این شرایط را رعایت کنند. نظارت بر اجرای این مقررات بر عهده نهادهای ناظر بر امر ساختمان هستند.
موضوع مهم تر در ساختمان سازی، ایمنی و مصالح و فراورده های به کار برده شده در آن می باشد. یکی از شرایطی که در مقررات ملی ساختمان ذکر شده این است که این فراورده های ساختمانی نباید اثر زیانبخشی بر سلامتی کارگران و ساختمان های مجاور و عابران داشته باشد. مصالح ساختمانی باید استاندارد و با دوام باشند و مورد تایید موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران قرار گیرند.
ساختمانهایی که ما امروز برای مصارف گوناگون اجرا می کنیم از سه نوع اسکلت فولادی ، اسکلت بتنی و بنایی استفاده می شود.
ساختمان بنایی به علت راحتی اجرا و اقتصادی بودن در ساخت ساختمانهای مسکونی یک الی دو طبقه با استقبال زیادی روبرو شده است. ساختمانهای اسکلت بتنی وفولادی نیز با توجه به شرایط آن برای آپارتمان سازی ساختمان های اداری ودولتی مورد استفاده قرارمیگیرند.
[ مقاله ] مسائل اجراي ساختمان از خاکبرداری تا سقف
