دست بر شانه پسر .... به افتخار همه باباهای گل دنیا

natanaeal گفت:

با تشکر از استارتر... خواندن بارها و بارها این داستان کوتاه برای من تازگی خواندن اولین بار و لرزش وجود حقیرم در برابر وجود نازنین پدرم (اولین و اخرین دوست واقعی من از ازل تا ابد در زندگیم ...) از طرف ناتانائیل به اسطوره زندگی اش ... رفتن را دوست دارم گم شدن را فارغ از دنیا شدن را دستم را بگیر پدر ... کورسو زنان می بینمت گویی از من دور شده ای فاصله ای عجیب بین ماست حصارم را بشکن به من نزدیک شو به اغوش گرمت نیازی عجیب دارم تو خود به از هر که دانی وجودم به تو وابسته نگاهم به تو دوخته دعایم به پایت ریخته در خوابگاه عدم برای سلامتی ات دعا خوانم عمرم برای تو عاشقانه دوستت دارم... "سالهای دوری این سیاه خط رو برای پدرم نوشتم و با خوندنش برای پدرم ..." پدرم ، کوه محکمم ، حالا به من تکیه کن... دنیای غریبیست... دیرهنگامی خواهیم شناخت... باشد داشته هامان را ارج نهیم...

کلیک کنید تا باز شود...

پروانه شیرازی گفت:

تو 10 سالگي : ” مامان ، بابا عاشقتونم ”

تو 15 سالگي : ” ولم کنين ”(من اینجوری نیستما )

تو 20 سالگي : ” مامان و بابا هميشه ميرن رو اعصابم ”(من اینجوری نیستما )

تو 25 سالگي : ” بايد از اين خونه بزنم بيرون ”(من اینجوری نیستما )

تو 30 سالگي : ” حق با شما بود ”

تو 35 سالگي : “ ميخوام برم خونه پدر و مادرم ”

تو 40 سالگي : ” نميخوام پدر و مادرم رو از دست بدم ! ”

تو هفتاد سالگي : ” من حاضرم همه زندگيم رو بدم تا پدر و مادرم الان اينجا باشن . . .

کلیک کنید تا باز شود...