تصمیم خلیفه دوم بر هتک حرمت از معتبرترین کتب اهل تسنن
- شروع کننده موضوع Body Guard
- تاریخ شروع
سلام
جواب سوال من موند
پرسیدم
فعلا به این جواب بدین ، چون مابقی حرف هاتون کلمه به کلمه اش نقد داره و فعلا بحث به جای دیگه ای میره
انشالله به آن هم خواهیم رسید .
.................
واقعا" براتون متاسفم
من حتی تو این تاپیک و هیچ تاپیک دیگه ای از اهل سنت دفاع نکردم بلکه از تشییع حرف زدم و چیز های که به خورد شما دادن حرف زدم
من هیچ وقت هیچ چیزی رو بدون فکر قبول نمیکنم
هر کسی هم که میخواد از دین حرف بزنه و نونی توش باشه براش نه دنبالش میرم نه باهاش حرف میزنم چون به نظرم دین یه چیزه شخصیه ولی اینجا یه مطلبی گفتن که من با توجه به اعقاید اهل تشییع مطالب رو بیان و باز کردم که از بیانات شما معلوم شد علی بن ابی طالب حتی نمیتونه از خانواده ی خودش دفاع کنه( بر اساس چیز هایی که تشییع میگه) حالا به نظرتون کسی نمیتونه حق خودشو بگیره میتونه حق منو بگیره؟
اما در مورد این مطلبتون که حرف منو عوض کردید
مامقلد نیستیم که دنبال رو افکار یه سری از آدمها باشیم که ازمون سو استفاده کنن و هرچی میخوان در غالب فوتواهاشون به خوردمون بدن
قران تمام شدنی نیست و میتونی ازش همیشه بهره بگیری
خب به فرض که اینطور شما میگید و باید یکی قرآن رو تفسیر کنه که باید معصوم باشه خب بعد از امام 11 هم تون که تقریبا" 1000 سال میشه کی داره قرآن رو برای مردم تفسیر میکنه آیا بازم این علمای دین معصوم هستن؟
اگه قرار بر این باشه که خدا بندگانش رو از امام بی نصیب نذاره تو همه ی دوران تنها نمیذاره وگرنه چه فرقی داره که بعد از ژیامبر دیگه امامی نباشه یا بعد از حسن عسکری
از امام زمان نگو و اینکه ژشت ژرده هستش و مثل خورشید ژشت ابر هستش که اصلا" قابل قبول نیست و وجودش تایید نشده ست
حالا چی داری که بگی؟
آخرین ویرایش:
پس این همه در قرآن بحث از شورا به میان آمده برای چه بوده؟
مگه الان رهبر مملکت از طرف خداوند تعیین میشه یا شایدم از طرف امام زمان تعیین میشه ما خبر نداریم؟
اما در مورد بث جانشین در مدت زمانی که ژیامبر زنده بود همه نماز ها به امامت ایشون اقامه میشد تا اینکه روزی مریض بودن و برای نماز به ابوبکر گفتن که نماز جماعت رو امامت کنه و مردم پشت سرش نماز خوندن و بعدش ژیامبر خودش با همون حال پشت سر ابوبکر نماز خوند
بزرگترین بدعت بستن دست در نماز هست که خودتون هم میدونید و هیچ دلیلی بر اثباتش ندارید...
بر عکس صیغه که اثبات شد در زمان پیامبر بوده و نتونستین ردش کنید... احادیث و روایات و آیه قرآنش رو فرستادیم...
جالب اینجاست که صیغه در بین اهل (به ظاهر)تسنن شما رواج داره فقط با اسم دیگه ای به نام نکاح مسیار
پس خلیفه شما طبق فتوای خودشون عمل کردند نه سنت پیامبر (صلی الله علیه و آله) و قرآن
نمیدونم چرا خودتون رو گول میزنید...
امام حنبلتون که میگه همه کافرن الا پیروان من...منبع و مطلبش رو گذاشتم براتون تو پست 61
تعصب و پیروی کورکورانه شما باعث ندیدن حقایق شده ....
و گرنه علماتون فتوای جهاد نکاح یا جهاد جنسی رو نمی دادن...(تو اینترنت سرچ کنید میبینید...)
متاسفانه تو این پست هم مثل پست شماره 37 همین تاپیک جوابی برای گفتن ندارید و فقط بحث رو عوض می کنید...
آخرین ویرایش:
خدایا این زمان ک بندگانت بسان شیر و اب درهم شدن و حق را جستجو نمیکنند و بر اصل بودن خیش اسرار میکنند من ب تو پناه اورم
خدایا این زمان ک بندگانت بسان شیر و اب درهم شدن و حق را جستجو نمیکنند و بر اصل بودن خیش اسرار میکنند من ب تو پناه اورم
خدایا این زمان ک بندگانت بسان شیر و اب درهم شدن و حق را جستجو نمیکنند و بر اصل بودن خیش اسرار میکنند من ب تو پناه اورم
خیلی جالبه حرفای خودتو میزنی بعدش میگی در مورد تاپیک حرف بزنید
مهر گذاشتن و آوردن اسم علی بن ابی طالب تو اذان بدعت نیست؟
بعد از صلوات که برای محمد و آل محمد هستش آوردن وعجل فرجهم بدعت نیست؟
دوست عزیز اوردن اسم علی در اذان اصلا جز اذان نیست و حتی اگه ب قصد گفته بشه باطله
و بعد از صلوات دعا کردن عیبی نداره ...ب نظر شما این بدعته ایا کسی اگه و عجل فرجهم نگه صلواتش قبول نیست !!
جالب تر اینجاست که وقتی از منابعتون دلیل و مدرک میاریم که خلیفه ها تون به دختر رسول خدا صلی الله علیه و آله جسارت کردند و منزلشو آتش زدند و باعث شهادتش شدند و ظلم بزرگی در حق اهلبیت بزرگترین و شریف ترین پیامبر انجام دادند ، شما جز فرافکنی و عوض کردن بحث کار دیگه ای تو این تاپیک انجام ندادید...
بدعت رو در یه تاپیک دیگه به زودی مرور می کنیم.
___________________
باز هم تاکید میکنم موضوع رو منحرف نکنید ، در مورد موضوع تاپیک صحبت کنید.......
باز هم تاکید میکنم موضوع رو منحرف نکنید ، در مورد موضوع تاپیک صحبت کنید.......
دیدی بازم خودت داری فرا فکنی میکنی از چیزی داری حرف میزنی که اصلا" وجود نداشته
جالب تر اینجاست که وقتی از منابعتون دلیل و مدرک میاریم که خلیفه ها تون به دختر رسول خدا صلی الله علیه و آله جسارت کردند و منزلشو آتش زدند و باعث شهادتش شدند و ظلم بزرگی در حق اهلبیت بزرگترین و شریف ترین پیامبر انجام دادند ، شما جز فرافکنی و عوض کردن بحث کار دیگه ای تو این تاپیک انجام ندادید...
بدعت رو در یه تاپیک دیگه به زودی مرور می کنیم.
___________________
من حتی در مورد این مورد حرف زدم بدون این که از طرف یه اهل سنت حرف بزنم از طرف یه نفر بی طرف حرف زدم جوابی نگرفتم
#45
این داستان که واقعیت نداره،اینو خودتم خوب میدونی...!!!
ما از منابع مورد اعتماد خودتون و از تاریخ های مورد اعتماد خودتون مطلب گذاشتیم نه مثل شما داستان بدون منبع...
یه کمی فکر کن...
اگه جز اذان نیست پس چرا عنوان میکنید؟
یعنی به قصد نمیگید؟ از هر 1000 شیعه یه نفرشم از این چیزی که شما میگید خبر نداره
در ضمن صلوات برای ژیامبر هستش ولی وقتی و عجل فرجهم رو عنوان میکنید که برای ظهور مهدی هستش با توجه به قواعد و دستور و زبان عربی وعجل فرجهم یعنی در ظهورش تعجیل بفرما که منظور مهدی هستش و بر یگرده به مورد خطاب جمله که محمد باشه و میدونیم شما اهل تشییع میگید که مهدی اسمش محمد هستش که این صلوات ها همه برای مهدی فرستاده میشه
در حالیکه چند سال ژیش از این خبرا نبود و جدیدا" همه گیر شده
100 سال دیگه اسمی از ژیامبر نخواهد بود و علنا" عنوان میکنید که خداوند برای مهدی صلوات رو فرستاده
من از کسی حرف زدم که خودتون ازش گفتید و همگی از منابع خودتونه
هرجاش رو قبول ندارید و میگید شما چنین اعتقادی ندارید بگید
از کسی گفتم که شما به عنوان علی میشناسیدش که حتی نتونست از حقوق خودش دفاع کنه وقتی زنش رو به قول خودتون شهید کردن دم بر نیاورد به نظرت کسی که حتی از خانواده خودش نمیتونه دفاع کنه میتونه برای ملت و اسلام مفید باشه؟
این علی هستش که شما ازش حرف میزنید نه علی که اهل سنت قبول داره
علی که اهل سنت قبول داره لقبش حیدر هستش جلو هر ناملایمتی مثل شیر میاسته و پا پس نمیکشه
حالا ما باید فکر کنیم یا شما که هرچیزی رو بهتون بگن بدون فکر قبول میکنید
راحت میتونن ازتون سو استفاده کنن
پس بهتر شما حداقل به فکر ٰ فکر کردن در مورد اعتقاداتت باشی
یه کنکاشی توش داشته باشی بد نیست
بله واقعا حق با شماست!!!
البته ما بجز علی یه پیامبر رو هم قبول داریم بنام حضرت لوط که قران دربارش تو ایه 77 سوره هود میگه:
و جائه قومه یهرعون الیه و من قبل کانوا یعملون السیئات قال یا قوم هولاء بناتی هن اطهر لکم فاتقوالله و لا تخزون فی ضیفی الیس منکم رجل رشید( (و چون فرشتگان بصورت جوانان زیبا به خانه لوط درامدند) قومش به سرعت به درگاه او وارد شدند و قبلا اعمال زشت انجام میدادند.لوط به انها گفت: ای قوم من! اینها دختران منند برای شما پاکیزهترند.از خدا بترسید و مرا نزد مهمانانم خوار و سرشکسته نکنیدوایا در میان شما یک مرد فهمیده نیست؟)چ
واقعا چه پیامبرایی داشتیما!!!! ریختن طرفش،باهاشون مقابله که نکرد هیچ،تازه میخواست دختراش رو هم بهشون بده.به یه مشت کثیف لواط کار.......ای داد بیداد...بگو اخه حضرت لوط نمیتونستی بایستی جلوشون؟؟ فوقش میکشتنت...واقعا این چه خفتی بود که تحمل کردی؟؟؟؟؟ ببین چه کسانی برا هدایت ما اومده بودن!!!! جالبه که قران بعدش هم تقبیحش نمیکنه!! نکنه قران هم مشکل داشته باشه؟؟ نمیدونم....شاید
نه دوست عزیز
نایستادن علی علیه السلام جلوی دشمناش بدلیل بی غیرتی و یا ترس نبود.بلکه بدلایلی که در یکی از پستهام توضیح دادم بود.میتونی بری بخونیش.ایشون نمیخواست اسلام از داخل بپاشه
در پست 33 دلایل سکوت مولا رو توضیح دادم
عزیز دل اون چیزی بود که از طرف خدا بود واسه اینکه قوم لوط از لواط دست بکشن
که این خودش یه حرکت رو به جلو بود
دلایل که تو بینش های مدارس گفته شده دیگه برای حفظ اتحاد مسلمانان
اگه دستور خدا بر این بود که علی جانشین باشه باید در راه این دستور جونشم میداد
و همه میدونیم علی از دستورات خدا سرپیچی نمیکرد پس معلومه یه جای کار میلنگه
برای بستن دست در نماز نمیدانو واقعا کجا نوشته شده باید دست باز باشه این حرف شما فرار به جلو بود.
ظاهرا شما اطلاعا کمی از صدر اسلام دارید بله در زمان پیمابر تا مدتی برای شرایط بحرانی صیغه حلال بود اما خود پیامبر بعد از مدتی ان را حرام کردند. شما مثل کسانی هستند که از یک جمله فقط کلماتی را که به نفعشا هست برداشت می کنید.
بحث امام حنبل را که جوابتان را دادم گفتم که هر کس بر خلاف قران وپیامبر صحبت کنه حرفش باطله. این از اصول اساسی سر مذهبان اهل سنته و از ابتدایی ترین گفته های این حضرات و همچنین اصول اهل سنته پس بیهوده خودتان را خسته نکنید.
شما تعیین میکنی که چه چیزی مصلحت اون موقع بوده؟؟؟ شما از کجا میدونی که مصلحت این بوده که علی بخاطر دفاع از حقش،جونش رو بده و شروع کنه به جنگ و خونریزی برای پس گرفتن حقش؟؟؟ شما تضمین میکنی که اسلام در خطر نمی افتاد؟ شما تضمین میکنی که این اختلافات درونی کمر اسلام رو نمیشکست؟؟
بهتره دلایل و شواهد تاریخی برای حرفاتون بیارین همون طوری که من در پست 33 اوردم.
اینم یه پاسخ دیگه که در ذیل این نوشته هم گفته شده که منبع شرح ابن ابی الحدید است (منبع
asokhgoo.ir):اگر حضرت با توسل به قدرت و قیام مسلحانه در صدد قبضة حکومت و خلافت بر می آمد، بسیاری از عزیزان خود را که ا زجان و دل به امامت و رهبری او معتقد بودند، از دست می داد، علاوه بر این ها گروه بسیاری از صحابه پیامبر(ص) که به خلافت امام راضی نبودند، کشته می شدند. این گروه هر چند در مسئلة رهبری در نقطة مقابل امام موضع گرفته بودند، و روی کینه ها و عقده هایی که داشتند راضی نبودند زمام امور در دست علی(ع) قرار بگیرد، ولی در امور دیگر اختلافی با امام (ع) نداشتند و ممکن بود با کشته شدن این عده که به هر حال قدرتی در برابر شرک و بت پرستی و مسیحی گری و یهودی گری به شمار می رفتند،قدرت مسلمانان در مرکز به ضعف گراییده می شود.
امام هنگامی که برای سرکوبی پیمان شکنان (طلحه و زبیر) عازم بصره بود، خطبه ای ایراد کرد و در آن انگشت روی این موضوع حساس گذاشت و فرمود: «هنگامی که خداوند پیامبر خود را قبض روح کرد، قریش با خود کامگی، خودر ا بر ما مقدم شمرده ما را که به رهبری امت از همه شایسته تر بودیم، از حق خود باز داشت، ولی من دیدم که صبر و بردباری بر این کار، بهتر از ایجاد تفرقه میان مسلمانان و ریخته شدن خون آنان است؛ زیرا مردم، به تازگی اسلام را پذیرفته بودند و دین مانند مشکی مملوّ از شیر بود که کف کرده باشد و کوچک ترین سستی و غفلت آن را فاسد می سازد، و کوچک ترین فرد آن را وارونه میکند».[5]
از آن جاکه بسیاری از گروه ها و قبایلی که در سال های آخر عمر پیامبر(ص) مسلمان شده بودند،هنوز آموزش های لازم اسلامی را ندیده بودند و نور ایمان کاملاً در دل آنان نفوذ نکرده بود. هنگامی که خبر در گذشت پیامبر اسلام در میان آنان منتشر گردید گروهی از آنان پرچم «ارتداد» و بازگشت به بت پرستی را برافراشتند و عملاً با حکومت اسلامی در مدینه مخالفت نمودند و حاضر به پرداخت مالیات اسلامی نشدند و با گرد آوری نیروی نظامی مدینه را به شدت مورد تهدید قرار دادند.
به همین جهت نخستین کاری که حکومت جدید انجام داد این بود که گروهی از مسلمانان را برای نبرد با «مرتدان» و سرکوبی شورشیان بسیج کرد و سرانجام آتش شورش آنان با تلاش مسلمانان خاموش گردید. در چنین موقعیتی که دشمنان ارتجاعی اسلام، پرچم ارتداد را برافراشتند و حکومت اسلامی را تهدید می کردند، هرگز صحیح نبود که اما پرچم دیگری به دست بگیرد و قیام کند.
حضرت در یکی از نامه های خود که به مردم مصر نوشته است به این نکته اشاره میکند و می‌فرماید: «به خدا سوگند هرگز فکر نمی کردم و به خاطرم خطور نمی کرد که عرب بعد از پیامبر(ص) امر امامت و رهبری را از اهل بیت او بگیرند و (در جای دیگر قرار دهند) خلافت را از من دور سازند! تنها چیزی که مرا ناراحت کرد، اجتماع مردم در اطراف فلانی (ابوبکر) بود که با او بیعت کنند. (وقتی که چنین وضعی پیش آمد) دست نگه داشتم تا این که با چشم خود دیدم گروهی از اسلام بازگشتند و می خواهند دین محمد(ص) را نابود سازند. (در این جا بود) که ترسیدم اگر اسلام و اهلش را یاری نکنم باید شاهد نابودی و شکاف در اسلام باشم که مصیبت آن برای من از محروم شدن از خلافت و حکومت بر شما بزرگ تر بود،چرا که این بهرة دوران چند روزة دنیا است که زایل و تمام می شود، همان طور که «سراب» تمام میشود و یا ابرها از هم می پاشد. پس در این پیش آمدها به پا خاستم تا از میان رفت و نابود شد و دین پابرجا و محکم گردید».
خطر حمله احتمالی رومیان نیز می توانست مایة نگرانی دیگری برای جبهة مسلمانان باشد؛ زیرا تا آن زمان مسلمانان سه بار با رومیان رو در رو، یا درگیر شده بودند، و رومیان مسلمانان را خطری جدی تلقی می کردند و در پی فرصتی بودند که به مرکز اسلام حمله کنند. اگر علی(ع) دست به قیام مسلحانه می زد، با تضعیف جبهة داخلی مسلمانان، بهترین فرصت به دست رومی ها می افتاد که از این ضعف استفاده کنند.
.
.
.
فکر میکنم اینها که شواهد تاریخی هستند دلایل سکوت امام رو روشن میکنند.
پروردگارا مرا ب ان راهی ک تو در پایانش ایستاده ای راهنمایی کن.....
پروردگارا مرا ب ان راهی ک تو در پایانش ایستاده ای راهنمایی کن.....
ما جز مستحبات میدونیم و در تمام کتاب مراجع تقلید ب صورت کتبی وجود داره و اگه کسی خبر نداره دلیل کم کار ی خودش هست اما دلیل بر بدعت نیست
واقعا شما اینچنین فکری میکنید !!!
اولا صلوات مخصوص حضرت محمد(ص) هستش و هیچ مسلمونی صلوات حضرت محمد رو برای کسی دیگه ک اسمش محمد باشه نمیگه (اسم حضرت مهدی احمد هستش)
ثانیا در تمام کتب اسلامی وجود دارد ک خداوند صلوات میپذیره و معمولا شخص برای براورده شدن حاجت , حاجت خودش رو در بین دو صلوات از خداوند می خواهد . ک اگر ما عجل فرجهم میگیم منظور همان دعاست ک خدایا فرج حضرت مهدی رو برسون در ضمن امر واجبی نیست
دوست خوبم بهتر معنی بدعت رو بدونی:
«صدور حكم و يا عمل به حكمى به عنوان حكمى شرعى و دينى بدون آن كه آن حكم جزو شريعت بوده و يا از كتاب و سنّت، براى وقوع آن حجت و دليلى وجود داشته باشد».
بنابراين مراد از بدعت، هر امر جديدى نيست، چرا كه هر چيز جديدى باطل و حرام نيست بلكه بدعت مشمول مواردى است كه از جانب شرع نهى شده و يا دليلى ـ خواه به صورت عموم يا خصوص ـ بر جواز و صحت آن وجود نداشته باشد.
دوست عزیز نمیدونم چطور ب این نظر رسیدی؟!!!!!
اما ...
1- ابن تيميه جشن گرفتن در روز ميلاد پيامبر(صلى الله عليه وآله) را بدعت مى داند ب دلیل اینکه در زمان ان حضرت کسی این کار را نمی کرده!!
2-سلام دادن ب حضرت محمد (ص) و اهل بیت کفر و شرک است
3-ب زیارت قبور انبیا و اهل بیت و فاتحه خانی شرک و کفر است
4-بوسیدن ضریح شرک و کفر است
خوب حالا خودت قضاوت کن :
خدایا مرا ببخش ک این مثال رو میزنم
اما ببین امروزه برای شاعران ,دانشمندان,و حتی فوتبالیستها در تمام جهان بزرگداشت میگیرند!
خدای ناکرده پیامبر اسلام کمتر از این گونه افراد هستش ک نباید برای وفاتش و یا میلادش جشن گرفت!!
اینگونه اگر پیش برویم چند سال دیگه اسمی از حضرت باقی نمیماند!!!د
سلام دادن ک در نماز هم هستش ....اگه ما درود بر پیامبر و اهل بیت نفرستیم انهم ب دلیل اینکه از دنیا رفته اند چگونه میتوان انهارا از این ب بعد گرامی داشت
اینگونه اگر پیش برویم چند سال دیگه اسمی از حضرت باقی نمیماند!!!
وقتی ما ک مسلمونیم ب زیارت قبور نرویم و انهارا ب حال خود واگذاریم تادر مرور زمان از بین بروند چگونه در اینده اسمی از انها باقی خواهد ماند؟؟
ایا در دنیا کسی را سرااغ داری ک برای اشخاص مهم بی اهمیت ؟اگر ما خودمان ب حضرت احترام نگذاریم چگونه باید از غیر مسلمونها انتظار داشت ؟
دوست عزیز تا حالا فکر کردی چرا همزمان با تحقیر و مسخره کردن پیامبرمون توسط کشورهای بیگانه فتوای نابودی قبور و مباح دونستن خون زائرین انها صادر شد(البته باز هم ممنون علمای شیعه و سنی هستم ک ب مقابله برخواستن..اما متاسفانه این تفکر مانند یک ویروس روز ب روز افرادی ک تعقل نمیکنند رو در بر میگیره)
دوست عزیز شک ندارم تا حالا پدر و مادر و دوست و یا........هر چیزی رو ک دوست داری بوسیدی ..ایا اینگونه نیست؟
ما هم از روی دوست داشتن ضریح رو میبوسیم کجای قران امده ک بوسیدن چیزی ک دوستش داری کفر است!!
ک اگر بوسیدن شرک باشد ک تمام عالم مشرکند!!
پروردگارا مرا ب ان راهی ک تو در پایانش ایستاده ای راهنمایی کن.....
ما جز مستحبات میدونیم و در تمام کتاب مراجع تقلید ب صورت کتبی وجود داره و اگه کسی خبر نداره دلیل کم کار ی خودش هست اما دلیل بر بدعت نیست
واقعا شما اینچنین فکری میکنید !!!
اولا صلوات مخصوص حضرت محمد(ص) هستش و هیچ مسلمونی صلوات حضرت محمد رو برای کسی دیگه ک اسمش محمد باشه نمیگه (اسم حضرت مهدی احمد هستش)
ثانیا در تمام کتب اسلامی وجود دارد ک خداوند صلوات میپذیره و معمولا شخص برای براورده شدن حاجت , حاجت خودش رو در بین دو صلوات از خداوند می خواهد . ک اگر ما عجل فرجهم میگیم منظور همان دعاست ک خدایا فرج حضرت مهدی رو برسون در ضمن امر واجبی نیست
دوست خوبم بهتر معنی بدعت رو بدونی:
«صدور حكم و يا عمل به حكمى به عنوان حكمى شرعى و دينى بدون آن كه آن حكم جزو شريعت بوده و يا از كتاب و سنّت، براى وقوع آن حجت و دليلى وجود داشته باشد».
بنابراين مراد از بدعت، هر امر جديدى نيست، چرا كه هر چيز جديدى باطل و حرام نيست بلكه بدعت مشمول مواردى است كه از جانب شرع نهى شده و يا دليلى ـ خواه به صورت عموم يا خصوص ـ بر جواز و صحت آن وجود نداشته باشد.
دوست عزیز نمیدونم چطور ب این نظر رسیدی؟!!!!!
اما ...
1- ابن تيميه جشن گرفتن در روز ميلاد پيامبر(صلى الله عليه وآله) را بدعت مى داند ب دلیل اینکه در زمان ان حضرت کسی این کار را نمی کرده!!
2-سلام دادن ب حضرت محمد (ص) و اهل بیت کفر و شرک است
3-ب زیارت قبور انبیا و اهل بیت و فاتحه خانی شرک و کفر است
4-بوسیدن ضریح شرک و کفر است
(البته میدونم ک علمای اهل تسنن همچین عقیده ای ندارند(همان طور ک سندش هم اورده بودم) اما برخی از دوستان ب این مسئله دامن میزنند )
و ................
خوب حالا خودت قضاوت کن :
خدایا مرا ببخش ک این مثال رو میزنم
اما ببین امروزه برای شاعران ,دانشمندان,و حتی فوتبالیستها در تمام جهان بزرگداشت میگیرند!
خدای ناکرده پیامبر اسلام کمتر از این گونه افراد هستش ک نباید برای وفاتش و یا میلادش جشن گرفت!!
اینگونه اگر پیش برویم چند سال دیگه اسمی از حضرت باقی نمیماند!!!د
سلام دادن ک در نماز هم هستش ....اگه ما درود بر پیامبر و اهل بیت نفرستیم انهم ب دلیل اینکه از دنیا رفته اند چگونه میتوان انهارا از این ب بعد گرامی داشت
اینگونه اگر پیش برویم چند سال دیگه اسمی از حضرت باقی نمیماند!!!
وقتی ما ک مسلمونیم ب زیارت قبور نرویم و انهارا ب حال خود واگذاریم تادر مرور زمان از بین بروند چگونه در اینده اسمی از انها باقی خواهد ماند؟؟
ایا در دنیا کسی را سرااغ داری ک برای اشخاص مهم بی اهمیت ؟اگر ما خودمان ب حضرت احترام نگذاریم چگونه باید از غیر مسلمونها انتظار داشت ؟
دوست عزیز تا حالا فکر کردی چرا همزمان با تحقیر و مسخره کردن پیامبرمون توسط کشورهای بیگانه فتوای نابودی قبور و مباح دونستن خون زائرین انها صادر شد(البته باز هم ممنون علمای شیعه و سنی هستم ک ب مقابله برخواستن..اما متاسفانه این تفکر مانند یک ویروس روز ب روز افرادی ک تعقل نمیکنند رو در بر میگیره)
دوست عزیز شک ندارم تا حالا پدر و مادر و دوست و یا........هر چیزی رو ک دوست داری بوسیدی ..ایا اینگونه نیست؟
ما هم از روی دوست داشتن ضریح رو میبوسیم کجای قران امده ک بوسیدن چیزی ک دوستش داری کفر است!!
ک اگر بوسیدن شرک باشد ک تمام عالم مشرکند!!
خدای ک از رگ گردن ب ما نزدیک تر است از اندیشه هایمان اگاه است ...خدایا اندیشه هایم را فقط برای خودت زینت ده...برای رضای خودت
خدای ک از رگ گردن ب ما نزدیک تر است از اندیشه هایمان اگاه است ...خدایا اندیشه هایم را فقط برای خودت زینت ده...برای رضای خودت
خدای ک از رگ گردن ب ما نزدیک تر است از اندیشه هایمان اگاه است ...خدایا اندیشه هایم را فقط برای خودت زینت ده...برای رضای خودت
میشه بگید این مستحبات رو کی تعیین میکنه؟
تقریبا همتون فقط با این کلمه که امر واجبی نیست دارید از زیر بار سوالات شونه خالی مکنید و راه فرار برای خودتون درست میکنید
دوست عزیز گرامی داشتن یه چیزه ضریح و بارگاه درست کردن چیزه دیگه
اهل سنت مخالف شادی نیست (هر چیزی باید بر اساس اصولش باشه)
فاتحه خوانی و گیره و دادو بیداد امر مکروهی هستش چون مرگ قضا و قدر الهی هستش و شیون یه نوع اعتراض به این امر هستش
اما گریه کردن برای عزیزی که از دست رفته هیچ مشکلی نداره اسنان به واسطه ی انسان بودنش ناراحت میشه
زیارت قبور شرک نیست مادامی که جنبه های جز زیارت به خودش نگیره که اگه این زیارت باعث یاد مرگ بشه و آدمی رو تغغیر بده خودش مثبت هستش اما اینکه آدمی که از دست رفته و دنیا فانی رو ترک کرده و به ابدیت شتافته هیچ کاری تزش بر نمیاد رو گرامی بداریم چیزه دیگری هستش در واقع این ها با بتهایی که سالها قبل پرستش میشدن فرقی نداره چون اونها هم ذات خدا رو در بت ها جستجو میکردن حال انکه خدا از رگ گردن به ما نزدیک تر هستش
بوسیدن ضریح چه معنایی جز شرک میتونه داشته باشه؟ ضریحی که حتی زمان اون حضرات وجود نداشته ؟ که اگه وجود هم میداشت در اصل موضوع تفاوتی نمیکرد
من دست پدر و مادرم رو میبوسم چون زنده هست چون احساسات هنوز درشون جریان داره
اگه میخواید یاد پیامبر رو گرامی بدارید سنتشون رو بجا بیارید به دستوراتش اطاعت کنید
آیا حسین بن علی برای این قیام کرد و شهید شد که براش حرم و بارگاه بسازن و ضریحش از طلا باشه حال انکه مردم در تنگدستی باشن؟
آیا علی بن ابی طالب که دست برادرش رو به خاطر اضافه خواستن از بیت المال داغ کرد حرم و بارگاه میخواست؟
آبا علی بن موسی (رضا) بارگاه وحرم اینچنینی میخواست؟
(سلام خداوند بر این بزرگواران باد)
واقعا" چرا کمی به شیوه زندگی این بزرگوارن توجه نمیشه؟
ممنون از مطالب کپی پیست و تکراریتونشما تعیین میکنی که چه چیزی مصلحت اون موقع بوده؟؟؟ شما از کجا میدونی که مصلحت این بوده که علی بخاطر دفاع از حقش،جونش رو بده و شروع کنه به جنگ و خونریزی برای پس گرفتن حقش؟؟؟ شما تضمین میکنی که اسلام در خطر نمی افتاد؟ شما تضمین میکنی که این اختلافات درونی کمر اسلام رو نمیشکست؟؟
بهتره دلایل و شواهد تاریخی برای حرفاتون بیارین همون طوری که من در پست 33 اوردم.
اینم یه پاسخ دیگه که در ذیل این نوشته هم گفته شده که منبع شرح ابن ابی الحدید است (منبع
اگر حضرت با توسل به قدرت و قیام مسلحانه در صدد قبضة حکومت و خلافت بر می آمد، بسیاری از عزیزان خود را که ا زجان و دل به امامت و رهبری او معتقد بودند، از دست می داد، علاوه بر این ها گروه بسیاری از صحابه پیامبر(ص) که به خلافت امام راضی نبودند، کشته می شدند. این گروه هر چند در مسئلة رهبری در نقطة مقابل امام موضع گرفته بودند، و روی کینه ها و عقده هایی که داشتند راضی نبودند زمام امور در دست علی(ع) قرار بگیرد، ولی در امور دیگر اختلافی با امام (ع) نداشتند و ممکن بود با کشته شدن این عده که به هر حال قدرتی در برابر شرک و بت پرستی و مسیحی گری و یهودی گری به شمار می رفتند،قدرت مسلمانان در مرکز به ضعف گراییده می شود.
امام هنگامی که برای سرکوبی پیمان شکنان (طلحه و زبیر) عازم بصره بود، خطبه ای ایراد کرد و در آن انگشت روی این موضوع حساس گذاشت و فرمود: «هنگامی که خداوند پیامبر خود را قبض روح کرد، قریش با خود کامگی، خودر ا بر ما مقدم شمرده ما را که به رهبری امت از همه شایسته تر بودیم، از حق خود باز داشت، ولی من دیدم که صبر و بردباری بر این کار، بهتر از ایجاد تفرقه میان مسلمانان و ریخته شدن خون آنان است؛ زیرا مردم، به تازگی اسلام را پذیرفته بودند و دین مانند مشکی مملوّ از شیر بود که کف کرده باشد و کوچک ترین سستی و غفلت آن را فاسد می سازد، و کوچک ترین فرد آن را وارونه میکند».[5]
از آن جاکه بسیاری از گروه ها و قبایلی که در سال های آخر عمر پیامبر(ص) مسلمان شده بودند،هنوز آموزش های لازم اسلامی را ندیده بودند و نور ایمان کاملاً در دل آنان نفوذ نکرده بود. هنگامی که خبر در گذشت پیامبر اسلام در میان آنان منتشر گردید گروهی از آنان پرچم «ارتداد» و بازگشت به بت پرستی را برافراشتند و عملاً با حکومت اسلامی در مدینه مخالفت نمودند و حاضر به پرداخت مالیات اسلامی نشدند و با گرد آوری نیروی نظامی مدینه را به شدت مورد تهدید قرار دادند.
به همین جهت نخستین کاری که حکومت جدید انجام داد این بود که گروهی از مسلمانان را برای نبرد با «مرتدان» و سرکوبی شورشیان بسیج کرد و سرانجام آتش شورش آنان با تلاش مسلمانان خاموش گردید. در چنین موقعیتی که دشمنان ارتجاعی اسلام، پرچم ارتداد را برافراشتند و حکومت اسلامی را تهدید می کردند، هرگز صحیح نبود که اما پرچم دیگری به دست بگیرد و قیام کند.
حضرت در یکی از نامه های خود که به مردم مصر نوشته است به این نکته اشاره میکند و می‌فرماید: «به خدا سوگند هرگز فکر نمی کردم و به خاطرم خطور نمی کرد که عرب بعد از پیامبر(ص) امر امامت و رهبری را از اهل بیت او بگیرند و (در جای دیگر قرار دهند) خلافت را از من دور سازند! تنها چیزی که مرا ناراحت کرد، اجتماع مردم در اطراف فلانی (ابوبکر) بود که با او بیعت کنند. (وقتی که چنین وضعی پیش آمد) دست نگه داشتم تا این که با چشم خود دیدم گروهی از اسلام بازگشتند و می خواهند دین محمد(ص) را نابود سازند. (در این جا بود) که ترسیدم اگر اسلام و اهلش را یاری نکنم باید شاهد نابودی و شکاف در اسلام باشم که مصیبت آن برای من از محروم شدن از خلافت و حکومت بر شما بزرگ تر بود،چرا که این بهرة دوران چند روزة دنیا است که زایل و تمام می شود، همان طور که «سراب» تمام میشود و یا ابرها از هم می پاشد. پس در این پیش آمدها به پا خاستم تا از میان رفت و نابود شد و دین پابرجا و محکم گردید».
خطر حمله احتمالی رومیان نیز می توانست مایة نگرانی دیگری برای جبهة مسلمانان باشد؛ زیرا تا آن زمان مسلمانان سه بار با رومیان رو در رو، یا درگیر شده بودند، و رومیان مسلمانان را خطری جدی تلقی می کردند و در پی فرصتی بودند که به مرکز اسلام حمله کنند. اگر علی(ع) دست به قیام مسلحانه می زد، با تضعیف جبهة داخلی مسلمانان، بهترین فرصت به دست رومی ها می افتاد که از این ضعف استفاده کنند.
.
.
.
فکر میکنم اینها که شواهد تاریخی هستند دلایل سکوت امام رو روشن میکنند.
اگه همون ابوبکر که میگید نبود الان چیزی از اسلام نمونده بود
من یه سوال دارم مردم که پیامبر رو دیده بودن و براش جونشون رو میدادن و حرفش رو زمین نمیزدن پس چرا با وجود اینکه طبق اعتقادات اهل تشییع پیامبر علی رو جانشین اعلام کرد مردم بعد از وقات پیامبر چنین عمل نکردن؟
مردمی که در زمان پیامبر بودن و با ایشان بودن امکان نداشت چنین چیزی رو بشنون و بهش عمل نکنن
شب هنگام اگر چراغی برایم نباشد چگونه پس باید در مسیر دره ها ب سلامت نزد تو برسم ای پروردگار بزرگ
شب هنگام اگر چراغی برایم نباشد چگونه پس باید در مسیر دره ها ب سلامت نزد تو برسم ای پروردگار بزرگ
شونه خالی نمیکنیم بلکه شما نگرفتید..دعا خوندن امر بدی نیست انهم بعد از صلوات و بسیار سفارش شده پس امری مستحبی است و اگر میگویم امر واجبی نیست دلیل بدعت نبودن ان است
«صدور حكم و يا عمل به حكمى به عنوان حكمى شرعى و دينى بدون آن كه آن حكم جزو شريعت بوده و يا از كتاب و سنّت، براى وقوع آن حجت و دليلى وجود داشته باشد».
دستور بستن دستها در هنگام نماز یک بدعت است
(استحباب بستن دستها در نماز میان اهل سنت شهرت دارد و تنها مذهب مالکی است که به استحباب فتوا نداده است...مالکیه در این مسأله از دیگر مذاهب اهل سنت جدا شده و گفته‌اند: در نمازهای واجب، رها کردن دستها مستحب است. گروهی نیز پیش از مالکیه همچون عبداللّه بن زبیر، سعید بن مسیب، سعد بن جبیر، عطاء، ابن جریج، نخعی، حسن بصری، ابن سیرین و برخی دیگر از فقیهان بر این اعتقاد بودند.)
دوست عزیز احادیث زیادی از اهل سنت و جود دارد ک قبض یا دست بسته نماز خواندن بدعت است ک ب علت حجم زیاد نیاوردم ک اگر قانع نشدی تو ی تاپیک میزارم
میدونی من از کجا ناراحت میشم ! از اینجا ک فقط تو همین باشگاه تا حالا سر تک تک همین موضوع ها بحث کردم و وقتی سندی میارم یکی یکی نمیدونم کجا میرید و جواب قانع کننده ای نمیدید و بعد از مدتی یکی دیگه میاد و همون مسئله رو تکرار میکنه!!!
اما ب نظرم شما ادم منطقی میاید اگه حاظر باشید روی تک تک این موضوعات حتی ب صورت خصوصی بحث کنیم ...البته من نمی خوام ب شما چیزی رو بقبولونم بلکه خودم دنبال حقیقتم .
کجای شیعه بر خلاف سنت پیامبر(ص) و ائمه (ع) رفتار میکنند؟؟؟
شب هنگام اگر چراغی برایم نباشد چگونه پس باید در مسیر دره ها ب سلامت نزد تو برسم ای پروردگار بزرگ
شونه خالی نمیکنیم بلکه شما نگرفتید..دعا خوندن امر بدی نیست انهم بعد از صلوات و بسیار سفارش شده پس امری مستحبی است و اگر میگویم امر واجبی نیست دلیل بدعت نبودن ان است
«صدور حكم و يا عمل به حكمى به عنوان حكمى شرعى و دينى بدون آن كه آن حكم جزو شريعت بوده و يا از كتاب و سنّت، براى وقوع آن حجت و دليلى وجود داشته باشد».
دستور بستن دستها در هنگام نماز یک بدعت است
(استحباب بستن دستها در نماز میان اهل سنت شهرت دارد و تنها مذهب مالکی است که به استحباب فتوا نداده است...مالکیه در این مسأله از دیگر مذاهب اهل سنت جدا شده و گفته‌اند: در نمازهای واجب، رها کردن دستها مستحب است. گروهی نیز پیش از مالکیه همچون عبداللّه بن زبیر، سعید بن مسیب، سعد بن جبیر، عطاء، ابن جریج، نخعی، حسن بصری، ابن سیرین و برخی دیگر از فقیهان بر این اعتقاد بودند.)
اکنون به حدیثی که شیعه امامیه نقل کرده‌اند میپردازیم:
دوست عزیز احادیث زیادی از اهل سنت و جود دارد ک قبض یا دست بسته نماز خواندن بدعت است ک ب علت حجم زیاد نیاوردم ک اگر قانع نشدی تو ی تاپیک میزارم
میدونی من از کجا ناراحت میشم ! از اینجا ک فقط تو همین باشگاه تا حالا سر تک تک همین موضوع ها بحث کردم و وقتی سندی میارم یکی یکی نمیدونم کجا میرید و جواب قانع کننده ای نمیدید و بعد از مدتی یکی دیگه میاد و همون مسئله رو تکرار میکنه!!!
اما ب نظرم شما ادم منطقی میاید اگه حاظر باشید روی تک تک این موضوعات حتی ب صورت خصوصی بحث کنیم ...البته من نمی خوام ب شما چیزی رو بقبولونم بلکه خودم دنبال حقیقتم .
کجای شیعه بر خلاف سنت پیامبر(ص) و ائمه (ع) رفتار میکنند؟؟؟
آخرین ویرایش:
نماز تراويح
نماز تراويح
تراویح لغتی عربی است و به نمازهایی اطلاق میشود که مسلمانان سنی در شب‌های ماه رمضان به جماعت می‌خوانند. این نماز پس از نماز عشاء خوانده میشود. در بین اهل سنت رسم است که هر شب یک جزء قرآن را در این نمازها تلاوت کنند تا در پایان ماه رمضان، قرآن ختم شود.نماز تراویح بیست رکعت است اما پس از هر دو رکعت سلام داده میشود، که پس از هر چهار رکعت استراحت (ترویحه) انجام میشود و از این رو آنرا نماز تراویح مینامند. ترویحه، وقفه کوتاهی است که از آن برای خواندن دعا یا اذکار استفاده می شود
**********
**********
از نظر شیعیان نماز تراویح، همان نماز وتر و یا نماز تجهد است (در کل نافله)که در ماه رمضان و غیر از آن مستحب و سنت است. شیعیان اعتقاد دارند که خواندن نمار مستحب به جماعت صحیح نیست. بر اساس بحارالانوار، نخستین کسی که دستور به جماعت در تراویح داد عمر بن خطاب بود. شیعیان معتقدند که جماعت در تراویح بدعت است. شیعیان اعتقاد دارند که علی بن ابی طالب همواره یاران و پیروانش را از این نماز باز می‌داشته است.از محمد باقر و جعفر صادق نقل شده که :
«همانا که انجام نافله جماعت در رمضان بدعت است. ای مردم آگاه باشید که انجام عبادتی کوچک برطبق سنت بهتر است از انجام عبادتی بزرگ اما با بدعت است.»
در بسیاری از منابع اهل سنت این موضوع که عمر بن خطاب بنیانگذار تراویح جماعت است اشاره شده است.
«ای مردم، نمازهایتان را در خانه‌هایتان برپا دارید همانا بجز نمازهای واجب، بهترین نمازها آنهاییست که در خانه‌ها خوانده شوند»
1-
«عبدالله بن مسعود از محمد پرسید: نماز در خانه بهتر است یا مسجد؟ او پاسخ داد: آیا نمیبینی خانه من چه نزدیک به مسجد است؟ برپا داشتن نماز در خانه نزد من محبوبتر از مسجد است بجز نمازهای واجب»
«محمد زیراندازی از پوست نخل برای خودش درست کرد و شب برای نماز از خانه بیرون شد و به نماز ایستاد. چند تن در حین نماز به او پیوستند. شب بعد آن عده برای نماز آمدند اما او نیامد. آنها شروع به پرتاب سنگ‌ریزه به خانه محمد کردند و ناگاه او با خشم بیرون آمده و گفت: شما همچنان بر خواسته خود پافشاری میکنید، از برای شما ازینکه این نماز را خدا برایتان اجباری کنم، می‌ترسم. ای مردم، نمازهایتان را در خانه‌هایتان برپا دارید همانا بجز نمازهای واجب، بهترین نمازها آنهاییست که در خانه‌ها خوانده شوند»
«مالک، ابویوسف، برخی از علمای شافعی و برخی دیگر هم گفته‌اند که بهتر است تراویح فردی (غیرجماعت) و در خانه انجام شود.»
1-
2 ـ عسقلانى: «فتوفى رسول الله ـ صلى الله عليه و سلّم ـ والناس على ذلك ـ اي على ترك الجماعة فى التراويح.. والمحفوظ أن عمر هو الذي جمع الناس على أبي بن كعب([2]). يعنى پيامبر اكرم رحلت كرد در حاليكه مردم تراويح را به جماعت نمى خواندند. و آنچه كه ثبت شده اين است كه عمربن الخطاب مردم را بر تراويح و به امامت ابى بن كعب جمع كرد.
3 ـ عينى: الأمر على ذلك ـ يعنى على ترك الجماعة في التراويح. وقوله اني ارى هذا، من اجتهاد عمر و استنباطه...»([3]). يعنى پيامبر اكرم از دنيا رفت در حاليكه تراويح را به جماعت نمى خواندند.
4 ـ امام بخارى از عبدالرحمن بن عبدالقارى نقل كرده كه گفت: شبى از شبهاى رمضان با عمر بن الخطاب(رضي الله عنه) به مسجد رفتيم مردم متفرق بودند و هر كسى براى خود نماز مى خواند و بعضاً مردى با جمعى به نماز مشغول بود عمر چون اين بديد گفت: به عقيده من اگر اينها را با يك امام گرد آوريم بهتر است، و در پى اين تصميم، أبي بن كعب را به امامت جماعت گماشت. شب ديگر به اتفاق به مسجد رفتيم و مردم به جماعت، نماز مى خواندند، عمر گفت: نعم البدعة هذه; اين بدعت خوبى است.
ایا منظور شما از سنت پیامبر همین است؟؟
نماز تراويح
تراویح لغتی عربی است و به نمازهایی اطلاق میشود که مسلمانان سنی در شب‌های ماه رمضان به جماعت می‌خوانند. این نماز پس از نماز عشاء خوانده میشود. در بین اهل سنت رسم است که هر شب یک جزء قرآن را در این نمازها تلاوت کنند تا در پایان ماه رمضان، قرآن ختم شود.نماز تراویح بیست رکعت است اما پس از هر دو رکعت سلام داده میشود، که پس از هر چهار رکعت استراحت (ترویحه) انجام میشود و از این رو آنرا نماز تراویح مینامند. ترویحه، وقفه کوتاهی است که از آن برای خواندن دعا یا اذکار استفاده می شود
**********
**********
از نظر شیعیان نماز تراویح، همان نماز وتر و یا نماز تجهد است (در کل نافله)که در ماه رمضان و غیر از آن مستحب و سنت است. شیعیان اعتقاد دارند که خواندن نمار مستحب به جماعت صحیح نیست. بر اساس بحارالانوار، نخستین کسی که دستور به جماعت در تراویح داد عمر بن خطاب بود. شیعیان معتقدند که جماعت در تراویح بدعت است. شیعیان اعتقاد دارند که علی بن ابی طالب همواره یاران و پیروانش را از این نماز باز می‌داشته است.از محمد باقر و جعفر صادق نقل شده که :
«همانا که انجام نافله جماعت در رمضان بدعت است. ای مردم آگاه باشید که انجام عبادتی کوچک برطبق سنت بهتر است از انجام عبادتی بزرگ اما با بدعت است.»
در بسیاری از منابع اهل سنت این موضوع که عمر بن خطاب بنیانگذار تراویح جماعت است اشاره شده است.
- ابن سعد، کتاب الطبقات ج ۳ ص ۲۸۱
- ↑سیوطی، تاریخ الخلفا ص ۱۳۷
- ↑ العینی، عمده القاری شرح صحیح بخاری ج۲ ص ۱۲۵
- ↑العینی، عمده القاری شرح صحیح بخاری ج۲ ص ۱۲۵
«ای مردم، نمازهایتان را در خانه‌هایتان برپا دارید همانا بجز نمازهای واجب، بهترین نمازها آنهاییست که در خانه‌ها خوانده شوند»
1-
صحیح بخری جلد ۹ کتاب ۹۲ حدیث شماره ۳۹۳
2-سنن نسایی ج ۳ ص ۱۶۱
3-سنن نسایی ج ۳ ص ۱۹۸
ابن ماجه در سننش آورده:2-سنن نسایی ج ۳ ص ۱۶۱
3-سنن نسایی ج ۳ ص ۱۹۸
«عبدالله بن مسعود از محمد پرسید: نماز در خانه بهتر است یا مسجد؟ او پاسخ داد: آیا نمیبینی خانه من چه نزدیک به مسجد است؟ برپا داشتن نماز در خانه نزد من محبوبتر از مسجد است بجز نمازهای واجب»
سنن ابن ماجه ج ۱ ص ۴۳۹ حدیث شماره ۱۳۷۸
بخاری در صحیحش از قول زید بن ثابت آورده:
صحیح بخاری جلد ۸ کتاب ۷۳ حدیث شماره ۱۳۴
نووی (نویسنده شرح صحیح مسلم) گفته:
«مالک، ابویوسف، برخی از علمای شافعی و برخی دیگر هم گفته‌اند که بهتر است تراویح فردی (غیرجماعت) و در خانه انجام شود.»
نووی، شرح صحیح مسلم ج ۶ ص ۲۸۶
«ترواویح بدعت نامیده شد زیرا نه در زمان محمد و نه در زمان صدیق (منظور ابوبکر) به جماعت برپا نشد، و نه در سر شب و با این شمار نمازگزار»1-
نووی، شرح صحیح مسلم ج ۶ ص ۲۸۷
2-قسطلانی، شرح صحیح بخاری ج ۵ ص ۴
*****************************************
1 ـ ابن الهمام: ظاهر المنقول أن مبدأها من زمن عمر.2-قسطلانی، شرح صحیح بخاری ج ۵ ص ۴
*****************************************
2 ـ عسقلانى: «فتوفى رسول الله ـ صلى الله عليه و سلّم ـ والناس على ذلك ـ اي على ترك الجماعة فى التراويح.. والمحفوظ أن عمر هو الذي جمع الناس على أبي بن كعب([2]). يعنى پيامبر اكرم رحلت كرد در حاليكه مردم تراويح را به جماعت نمى خواندند. و آنچه كه ثبت شده اين است كه عمربن الخطاب مردم را بر تراويح و به امامت ابى بن كعب جمع كرد.
3 ـ عينى: الأمر على ذلك ـ يعنى على ترك الجماعة في التراويح. وقوله اني ارى هذا، من اجتهاد عمر و استنباطه...»([3]). يعنى پيامبر اكرم از دنيا رفت در حاليكه تراويح را به جماعت نمى خواندند.
4 ـ امام بخارى از عبدالرحمن بن عبدالقارى نقل كرده كه گفت: شبى از شبهاى رمضان با عمر بن الخطاب(رضي الله عنه) به مسجد رفتيم مردم متفرق بودند و هر كسى براى خود نماز مى خواند و بعضاً مردى با جمعى به نماز مشغول بود عمر چون اين بديد گفت: به عقيده من اگر اينها را با يك امام گرد آوريم بهتر است، و در پى اين تصميم، أبي بن كعب را به امامت جماعت گماشت. شب ديگر به اتفاق به مسجد رفتيم و مردم به جماعت، نماز مى خواندند، عمر گفت: نعم البدعة هذه; اين بدعت خوبى است.
ایا منظور شما از سنت پیامبر همین است؟؟
دوست عزیز
سعی نکنید با حرفهایی مثل کپی پیست و اخوندها و ...... فرار رو به جلو کنید(اخوندها رو البته یکی دیگه بود)...شما شبهه مطرح میکنید و منتظر جوابش هستید.دیگه چکار دارید من از کجا میارم؟؟ اگه حرف خلاف و ناحق میزنیم بگید که اشتباه میکنم.به هر حال من که علامه دهر نیستم.برای شبهاتی که مطرح میشه میرم تحقیق میکنم...اگه مطلب به کپی پیست و این حرفا باشه،ما نباید از قران هم ایه بیاریم!!! چون اون ایه مال قرانه،ما باید فقط از خودمون حرف بزنیم!!!!
و اما......
اینکه چرا مردم تبعیت نکردن از دستور پیامبر.این رو از من میپرسین؟؟ اینو باید از خود اون مردم بپرسین.
چرا وقتی حضرت موسی به کوه طور رفت یه عده گوساله پرست شدن؟؟؟ میبینید پس.یه عده منتظرن که فقط رسول خدا از بینشون بره....باز برمیگردن به همون خلق و خوی جاهلی که بودن. ایا هارون که جانشین و برادر حضرت موسی بود در میان انها نبود؟؟ چرا هارون جلوی اونها رو نگرفت؟ قران میگه که هارون گفت ترسیدم که اختلاف میان امتت بیفته. الان ما میدونیم توی اون قوم چه خبر بوده که هزاران سال ازش فاصله داریم یا خود هارون؟؟ ما میتونیم اینجا بشینیم زیر باد پنکه و براحتی هارون رو محکوم کنیم که چرا جلوی قوم رو نگرفت؟!!!...در حالیکه خود ایشان بر احوال قومش اگاهتر از ما بوده.
پس میبینیم که دلیل نمیشه مردمی که در حضور پیامبر به ظاهر تظاهر به دینداری میکردن،در غیاب پیامبر هم همین رویه رو حفظ کنن...نمونش همون داستان حضرت موسی که متن خود قرانه
تراویح لغتی عربی است و به نمازهایی اطلاق میشود که مسلمانانسنی در شب‌های ماه رمضان به جماعت می‌خوانند. این نماز پس از نماز عشاء خوانده میشود. در بین اهل سنت رسم است که هر شب یک جزء قرآن را در این نمازها تلاوت کنند تا در پایان ماه رمضان، قرآن ختم شود.نماز تراویح بیست رکعت است اما پس از هر دو رکعت سلام داده میشود، که پس از هر چهار رکعت استراحت (ترویحه) انجام میشود و از این رو آنرا نماز تراویح مینامند. ترویحه، وقفه کوتاهی است که از آن برای خواندن دعا یا اذکار استفاده می شود
**********
**********
از نظر شیعیان نماز تراویح، همان نماز وتر و یا نماز تجهد است (در کل نافله)که در ماه رمضان و غیر از آن مستحب و سنت است. شیعیان اعتقاد دارند که خواندن نمار مستحب به جماعت صحیح نیست. بر اساس بحارالانوار، نخستین کسی که دستور به جماعت در تراویح داد عمر بن خطاب بود. شیعیان معتقدند که جماعت در تراویح بدعت است. شیعیان اعتقاد دارند که علی بن ابی طالب همواره یاران و پیروانش را از این نماز باز می‌داشته است.از محمد باقر و جعفر صادق نقل شده که :
«همانا که انجام نافله جماعت در رمضان بدعت است. ای مردم آگاه باشید که انجام عبادتی کوچک برطبق سنت بهتر است از انجام عبادتی بزرگ اما با بدعت است.»
در بسیاری از منابع اهل سنت این موضوع که عمر بن خطاب بنیانگذار تراویح جماعت است اشاره شده است.
بخاری در صحیحش و و نسایی در سنن خود از محمد نقل کرده‌اند:
- ابن سعد، کتاب الطبقات ج ۳ ص ۲۸۱
- ↑سیوطی، تاریخ الخلفا ص ۱۳۷
- ↑ العینی، عمده القاری شرح صحیح بخاری ج۲ ص ۱۲۵
- ↑العینی، عمده القاری شرح صحیح بخاری ج۲ ص ۱۲۵
«ای مردم، نمازهایتان را در خانه‌هایتان برپا دارید همانا بجز نمازهای واجب، بهترین نمازها آنهاییست که در خانه‌ها خوانده شوند»
1-صحیح بخری جلد ۹ کتاب ۹۲ حدیث شماره ۳۹۳ابن ماجه در سننش آورده:
2-سنن نسایی ج ۳ ص ۱۶۱
3-سنن نسایی ج ۳ ص ۱۹۸
«عبدالله بن مسعود از محمد پرسید: نماز در خانه بهتر است یا مسجد؟ او پاسخ داد: آیا نمیبینی خانه من چه نزدیک به مسجد است؟ برپا داشتن نماز در خانه نزد من محبوبتر از مسجد است بجز نمازهای واجب»
سنن ابن ماجه ج ۱ ص ۴۳۹ حدیث شماره ۱۳۷۸بخاری در صحیحش از قول زید بن ثابت آورده:
«محمد زیراندازی از پوست نخل برای خودش درست کرد و شب برای نماز از خانه بیرون شد و به نماز ایستاد. چند تن در حین نماز به او پیوستند. شب بعد آن عده برای نماز آمدند اما او نیامد. آنها شروع به پرتاب سنگ‌ریزه به خانه محمد کردند و ناگاه او با خشم بیرون آمده و گفت: شما همچنان بر خواسته خود پافشاری میکنید، از برای شما ازینکه این نماز را خدا برایتان اجباری کنم، می‌ترسم. ای مردم، نمازهایتان را در خانه‌هایتان برپا دارید همانا بجز نمازهای واجب، بهترین نمازها آنهاییست که در خانه‌ها خوانده شوند»
صحیح بخاری جلد ۸ کتاب ۷۳ حدیث شماره ۱۳۴نووی (نویسنده شرح صحیح مسلم) گفته:
«مالک، ابویوسف، برخی از علمای شافعی و برخی دیگر هم گفته‌اند که بهتر است تراویح فردی (غیرجماعت) و در خانه انجام شود.»
نووی، شرح صحیح مسلم ج ۶ ص ۲۸۶«ترواویح بدعت نامیده شد زیرا نه در زمان محمد و نه در زمان صدیق (منظور ابوبکر) به جماعت برپا نشد، و نه در سر شب و با این شمار نمازگزار»
1-نووی، شرح صحیح مسلم ج ۶ ص ۲۸۷1 ـ ابن الهمام: ظاهر المنقول أن مبدأها من زمن عمر.
2-قسطلانی، شرح صحیح بخاری ج ۵ ص ۴
*****************************************
2 ـ عسقلانى: «فتوفى رسول الله ـ صلى الله عليه و سلّم ـ والناس على ذلك ـ اي على ترك الجماعة فى التراويح.. والمحفوظ أن عمر هو الذي جمع الناس على أبي بن كعب([2]). يعنى پيامبر اكرم رحلت كرد در حاليكه مردم تراويح را به جماعت نمى خواندند. و آنچه كه ثبت شده اين است كه عمربن الخطاب مردم را بر تراويح و به امامت ابى بن كعب جمع كرد.
3 ـ عينى: الأمر على ذلك ـ يعنى على ترك الجماعة في التراويح. وقوله اني ارى هذا، من اجتهاد عمر و استنباطه...»([3]). يعنى پيامبر اكرم از دنيا رفت در حاليكه تراويح را به جماعت نمى خواندند.
4 ـ امام بخارى از عبدالرحمن بن عبدالقارى نقل كرده كه گفت: شبى از شبهاى رمضان با عمر بن الخطاب(رضي الله عنه) به مسجد رفتيم مردم متفرق بودند و هر كسى براى خود نماز مى خواند و بعضاً مردى با جمعى به نماز مشغول بود عمر چون اين بديد گفت: به عقيده من اگر اينها را با يك امام گرد آوريم بهتر است، و در پى اين تصميم، أبي بن كعب را به امامت جماعت گماشت. شب ديگر به اتفاق به مسجد رفتيم و مردم به جماعت، نماز مى خواندند، عمر گفت: نعم البدعة هذه; اين بدعت خوبى است.
ایا منظور شما از سنت پیامبر همین است؟؟
دوست عزیز خودتان جواب خودتان را دادید اینکه اهل تشیع هم نمازی همچون نماز تراویح دارند پس در اصل خود نماز تراویح مشکلی وجود ندارد شاید مشکل شما اینه که چرا نمازی که پیامبر به فرادا انجام می داد جماعت شده است خوب در روایتی که خود شما نقل کرده اید( و صحت ویا عدم صحتش با خود شما )دلیل پیامبر برای یارانش جالب بوده است استنباط اینگونه است که همانگونه که میدانید پیامبر نسبت به امت بسیار مهربان بودند وتا جای می توانستند سعی می کردند رعایت وانجام امور اسلامی باعث سختی مسلمانان نگردد و ایشان به همین دلیل خود داری نمودند تا نماز تراویح جز واجبات نگردد و امتی که در ادای نمازهای پنجگانه شان ماند ه اند بار این گناه را هم به دوش نکشند. البته جماعت بودن نماز تراویج از انجا که واجب نیست و هرکس به فراخور توانش در ان شرکت میکند نمیتواند جز ایرادات باشد.
پروردگارا مرا ب ان راهی ک تو در پایانش ایستاده ای راهنمایی کن.....
پروردگارا مرا ب ان راهی ک تو در پایانش ایستاده ای راهنمایی کن.....
دقیقا فقط ب خاطر جماعت بودن است .
از بین تمام روایاتی ک از کتب اهل سنت اورده بودم این روایت هم دوباره تکرار میکنم
پروردگارا مرا ب ان راهی ک تو در پایانش ایستاده ای راهنمایی کن.....
دقیقا فقط ب خاطر جماعت بودن است .
از بین تمام روایاتی ک از کتب اهل سنت اورده بودم این روایت هم دوباره تکرار میکنم
«ترواویح بدعت نامیده شد زیرا نه در زمان محمد و نه در زمان صدیق (منظور ابوبکر) به جماعت برپا نشد، و نه در سر شب و با این شمار نمازگزار»
1-
1-
نووی، شرح صحیح مسلم ج ۶ ص ۲۸۷
2-قسطلانی، شرح صحیح بخاری ج ۵ ص ۴
جالب اینجاست خود خلیفه دوم هم فرموده اند ک عجب بدعت خوبی است......حال سوال من اینجاست ایا بدعت خوب و بدعت بد در دین داریم؟
اگر نداریم پس....
و اگر داریم پس تکلیف ان همه روایات حضرت محمد (ص) و ..... در باره بدعت چه میشود؟
2-قسطلانی، شرح صحیح بخاری ج ۵ ص ۴
جالب اینجاست خود خلیفه دوم هم فرموده اند ک عجب بدعت خوبی است......حال سوال من اینجاست ایا بدعت خوب و بدعت بد در دین داریم؟
اگر نداریم پس....
و اگر داریم پس تکلیف ان همه روایات حضرت محمد (ص) و ..... در باره بدعت چه میشود؟
دوست گرامی شما به معنای بدعت توجه کنید. بدعت اساسا ب معنای کار اشتباه نیست.این تعریف رو از اساتید خودتان گرفتم.
بدعت در لغت عرب، به معني كار بي سابقه است كه نمونه قبلي نداشته باشد. قرآن، خدا را چنين توصيف ميكند: «بَدِيعُ الْسَّمَاواتِ والأرضِ» انعام /101 كه آنها را بدون الگو و نمونه پيشين، آفريده است، و به عبارت ديگر، هر چيز جديد و بي سابقه را «بديع» و كار نو ظهور را «بدعت» توصيف ميكنند. راغب در مفردات ميگويد: «ابداع، پديد آوردن چيزي است كه نمونه و سابقهاي نداشته باشد و چاهي را كه تازه حفر كرده باشند، بديع ميگويند.» قرآن پيامبر را چنين توصيف ميكند: «قُلْ مَا كُنتُ بِدْعاً مِنَ الرُّسُلِ» احقاف/9 . بدعت به معني لغوي، يعني كارهاي نو ظهور، نميتواند بدون قيد وشرط حرام باشد، زيرا جهان زندگي پيوسته در دست تغيير و دگرگوني است و همان طور كه طبيعت به طور مستمر در حركت و تغيير و نو آوري است، زندگي انسان نيز از نظر پوشاك و خوراك و مسكن و صنايع، پيوسته در حال دگرگوني و نو شدن است و هيچ عاملي نميتواند حركت عظيم زندگي انسان را متوقف سازد، بلكه او بايد طبق سنت الهي گام به پيش نهد و زندگي را هر روز رنگين تر ساخته و چهرة زندگي را هر روز تازه تر سازد. استاد محقق جعفر سبحاني،فرهنگ عقائد و مذاهب اسلامي ج
مقصد اگر خدا باشد راه هم اگر نباشد اسمان برایت باز میشود
مقصد اگر خدا باشد راه هم اگر نباشد اسمان برایت باز میشود
کاملا درست
اما برای روشن شدن موضوع توجه کن:
کارهاي که به عنوان دين انجام ميگيرد بر سه نوع است :
1- کارهاي که اسلام اساس و همه خصوصيات آن را بيان کرده است مانند: نماز، روزه، حج و.. آنچه مربوط به واقعيت اين عبادات است با تمام خصوصيات درشرع مقدس بيان شده است. انجام چنين عباداتي به عنوا ن دين اطاعت خدا محسوب مي شود.
2-کارهاي که اسلام اصل و حقيقت آن را بيان کرده ولي شکل و صورت آن را به مقتضيات زمان واگذار نموده است، تا مسلمانان با در نظرگرفتن ديگر اصول اسلام، به فرمان الهي تحقق بخشند، مثلاً : اسلام به آموزش فرزندان فرمان داده و با جهل و بي سوادي مبارزه کرده است ، ولي چگونگي اين آموزش در اسلام معين نشده ، و به مقتضيات زمان واگذار گرديده است. روزگاري بشراز طريق نوشتن با قلم ني بر لوحه هاي سنگي، پوست حيوانات ،درخت خرما، آموزش مي ديد، ولي امروزه از ديسکتهاي کامپيوتري، استفاده ميکند. همه اين ابزارها به آرمان اسلامي فراگيري دانش تحقق مي بخشند .
3- کارهاي که به عنوان امر دين انجام گيرد ولي به هيچ نحوي اصل وضابطه اي براي آن در دين وجود نداشته باشد، اين بدعت است.
مثلا: رسول اکرم فريضه يوميه را ،17رکعت تعيين فرموده است. اگرکسي تعداد رکعت هاي آن را افزايش دهد اين بدعت است.يا قرآن ازدواج با محارم را تحريم کرده است،اگرکسي برخي از انهارا حلال اعلام کندا ين کار بدعت در دين به شمار مي رود.
باتوجه به اين تقسيم مي توان نتيجه گرفت که قسم اول مصداق روشن اطاعت و سومي مصداق واضح بدعت است ولي قسم دوم را نمي توان بدعت خواند چون اگرشارع مقدس اساس حکمي را بيان کرده ولي شکل وصورت آن را محدود نکرده باشد طبعا هر نوع دگرگوني درکيفيت اجراي آن امري مطلوب بوده بدعت نخواهد بود .
تحريم بدعت دراسلام به اين دليل است که بدعت گذاري نوعي افتراء بر خداست و افتراء بر خداوند از گناهان کبيره و حرام است.
چنانکه قرآن مي فر مايد : ا الله اذن لکم ام علي الله تفترون. آيا خداوند اجازه ي چنين کاري را داده است يا به او افتراء مي بنديد.
باز مي فرمايد : و من اظلم ممن افتري علي الله کذبا. کيست ستمکارتر از آنکه بر خدا دروغ بندد.
از انجا که معارف و احکام الهي بايد از طريق وحي و ادله معتبر به ثبوت برسد هر گونه بدعت در دين نا مشروع و گناه عظيمي محسوب مي گردد چرا که اگر باب بدعت در دين گشوده شود هرکس با سليقه شخصي و فکر خاص خود چيزي بر آيين خدا بيفزايد يا از آن بکاهد ، دين بازيچه هوا پرستان و سود جويان مي گردد. ديري نمي پايد که به کلي مسخ گرديده،چيزي از آن باقي نماند .
لذا يکي از عوامل حفظ اسلام و قران از تحريف ها و انحرافات، قانون تحريم بدعت در اسلام است.
چند روايت از زبان معصومين عليهم السلام در نکوهش بدعت نقل مي کنم:
1- قال رسول الله (ص) :کل بدعة ضلالة وکل ضلا له سبيلها الي النار. هر بدعتي گمراهي، و هر گمراهي راه به دوزخ برد
2- قال رسول الله (ص): من غش امتي فعليه لعنة الله و الملائکة و الناس اجمعين. قالوا يا رسول الله(ص) :و ما الغش ؟ قال- ان يبتدع لهم بدعة فيعمل بها.
کسيکه امتم را فريب دهد نفرين خدا و فرشتگان و همه مردم بر اوست . عرض کردند اي رسول خدا فريب چيست؟ فرمود: در امتم بدعتي بگذارد و امت بدان عمل کند.
3- قال رسول الله (ص) : اصحاب البدع کلاب النار.
4- قال رسول الله (ص):ثلاثة ليست لهم حرمة صاحب هوي مبتدع و الامام الجائروالفاسق المعلن.
سه نفر را حرمت و احترامي نباشد کسي که صاحب بدعتي باشد،پيشواي ستمکار، تبهکاري که آشکارا فسق و فجور کند .
اما از بین سوالاتم, سوال من اینه ک با توجه به این روایات و چند روایات زیر.. ک در مورد بدعت گذار هست چگونه میتوانم از همچین شخصی پیروی کنم؟؟
1 - قال رسول الله (ص): من تبسم في وجه مبتدع، فقد اعان علي هدم دينه . هر که به روي بدعت گزار لبخند بزند به نابود کردن دين خود کمک کرده است.
2- قال علي (ع) : من مشي الي صاحب بدعة فو قره فقد سعي في هدم الاسلام . هرکسي با بدعت گذار همگام شد و با او راه رفت و به او حرمت و احترام گذاشت محققأدر ويراني اسلام تلاش کرده است.
3- قال رسول الله(ص) : من و قر صاحب بدعه فقد اعان علي هدم الاسلام . هر کسي به بدعت گزاري احترام کند بر ويران کردن اساس اسلام کمک کرده است.
4-قال الصادق(ع) : لا تصحبوا اهل البدع و لا تجالسوهم فتصيروا عند الناس کواحد منهم . قال رسول الله(ص): المرء علي الدين خليله و قرينه .
با بدعت گزاران هم حبت نشويد و با آنها همنشين نگرديد که در چشم مردم همانند يکي از آنها خواهيد بود که رسول خدا فرمود : مرد بر دين دوست و هم صحبت خويش است.
5- قال رسول الله (ص) : اذا رأيتم صاحب بدعة فاکفهر وا في وجهه . هرگاه بدعت گزاري ديديد به او رو ترش نماييد.
6- قال رسول الله (ص) : من اعرض عن صاحب بدعة بغضا له ملا ا لله قلبه يقينا و رضا . هر که از سر بغض و دشمني از بدعت گزار اعراض کند خداوند دل او را آکنده از يقين و خشنودي نمايد.
مقصد اگر خدا باشد راه هم اگر نباشد اسمان برایت باز میشود
کاملا درست
اما برای روشن شدن موضوع توجه کن:
کارهاي که به عنوان دين انجام ميگيرد بر سه نوع است :
1- کارهاي که اسلام اساس و همه خصوصيات آن را بيان کرده است مانند: نماز، روزه، حج و.. آنچه مربوط به واقعيت اين عبادات است با تمام خصوصيات درشرع مقدس بيان شده است. انجام چنين عباداتي به عنوا ن دين اطاعت خدا محسوب مي شود.
2-کارهاي که اسلام اصل و حقيقت آن را بيان کرده ولي شکل و صورت آن را به مقتضيات زمان واگذار نموده است، تا مسلمانان با در نظرگرفتن ديگر اصول اسلام، به فرمان الهي تحقق بخشند، مثلاً : اسلام به آموزش فرزندان فرمان داده و با جهل و بي سوادي مبارزه کرده است ، ولي چگونگي اين آموزش در اسلام معين نشده ، و به مقتضيات زمان واگذار گرديده است. روزگاري بشراز طريق نوشتن با قلم ني بر لوحه هاي سنگي، پوست حيوانات ،درخت خرما، آموزش مي ديد، ولي امروزه از ديسکتهاي کامپيوتري، استفاده ميکند. همه اين ابزارها به آرمان اسلامي فراگيري دانش تحقق مي بخشند .
3- کارهاي که به عنوان امر دين انجام گيرد ولي به هيچ نحوي اصل وضابطه اي براي آن در دين وجود نداشته باشد، اين بدعت است.
مثلا: رسول اکرم فريضه يوميه را ،17رکعت تعيين فرموده است. اگرکسي تعداد رکعت هاي آن را افزايش دهد اين بدعت است.يا قرآن ازدواج با محارم را تحريم کرده است،اگرکسي برخي از انهارا حلال اعلام کندا ين کار بدعت در دين به شمار مي رود.
باتوجه به اين تقسيم مي توان نتيجه گرفت که قسم اول مصداق روشن اطاعت و سومي مصداق واضح بدعت است ولي قسم دوم را نمي توان بدعت خواند چون اگرشارع مقدس اساس حکمي را بيان کرده ولي شکل وصورت آن را محدود نکرده باشد طبعا هر نوع دگرگوني درکيفيت اجراي آن امري مطلوب بوده بدعت نخواهد بود .
تحريم بدعت دراسلام به اين دليل است که بدعت گذاري نوعي افتراء بر خداست و افتراء بر خداوند از گناهان کبيره و حرام است.
چنانکه قرآن مي فر مايد : ا الله اذن لکم ام علي الله تفترون. آيا خداوند اجازه ي چنين کاري را داده است يا به او افتراء مي بنديد.
باز مي فرمايد : و من اظلم ممن افتري علي الله کذبا. کيست ستمکارتر از آنکه بر خدا دروغ بندد.
از انجا که معارف و احکام الهي بايد از طريق وحي و ادله معتبر به ثبوت برسد هر گونه بدعت در دين نا مشروع و گناه عظيمي محسوب مي گردد چرا که اگر باب بدعت در دين گشوده شود هرکس با سليقه شخصي و فکر خاص خود چيزي بر آيين خدا بيفزايد يا از آن بکاهد ، دين بازيچه هوا پرستان و سود جويان مي گردد. ديري نمي پايد که به کلي مسخ گرديده،چيزي از آن باقي نماند .
لذا يکي از عوامل حفظ اسلام و قران از تحريف ها و انحرافات، قانون تحريم بدعت در اسلام است.
چند روايت از زبان معصومين عليهم السلام در نکوهش بدعت نقل مي کنم:
1- قال رسول الله (ص) :کل بدعة ضلالة وکل ضلا له سبيلها الي النار. هر بدعتي گمراهي، و هر گمراهي راه به دوزخ برد
2- قال رسول الله (ص): من غش امتي فعليه لعنة الله و الملائکة و الناس اجمعين. قالوا يا رسول الله(ص) :و ما الغش ؟ قال- ان يبتدع لهم بدعة فيعمل بها.
کسيکه امتم را فريب دهد نفرين خدا و فرشتگان و همه مردم بر اوست . عرض کردند اي رسول خدا فريب چيست؟ فرمود: در امتم بدعتي بگذارد و امت بدان عمل کند.
3- قال رسول الله (ص) : اصحاب البدع کلاب النار.
4- قال رسول الله (ص):ثلاثة ليست لهم حرمة صاحب هوي مبتدع و الامام الجائروالفاسق المعلن.
سه نفر را حرمت و احترامي نباشد کسي که صاحب بدعتي باشد،پيشواي ستمکار، تبهکاري که آشکارا فسق و فجور کند .
اما از بین سوالاتم, سوال من اینه ک با توجه به این روایات و چند روایات زیر.. ک در مورد بدعت گذار هست چگونه میتوانم از همچین شخصی پیروی کنم؟؟
1 - قال رسول الله (ص): من تبسم في وجه مبتدع، فقد اعان علي هدم دينه . هر که به روي بدعت گزار لبخند بزند به نابود کردن دين خود کمک کرده است.
2- قال علي (ع) : من مشي الي صاحب بدعة فو قره فقد سعي في هدم الاسلام . هرکسي با بدعت گذار همگام شد و با او راه رفت و به او حرمت و احترام گذاشت محققأدر ويراني اسلام تلاش کرده است.
3- قال رسول الله(ص) : من و قر صاحب بدعه فقد اعان علي هدم الاسلام . هر کسي به بدعت گزاري احترام کند بر ويران کردن اساس اسلام کمک کرده است.
4-قال الصادق(ع) : لا تصحبوا اهل البدع و لا تجالسوهم فتصيروا عند الناس کواحد منهم . قال رسول الله(ص): المرء علي الدين خليله و قرينه .
با بدعت گزاران هم حبت نشويد و با آنها همنشين نگرديد که در چشم مردم همانند يکي از آنها خواهيد بود که رسول خدا فرمود : مرد بر دين دوست و هم صحبت خويش است.
5- قال رسول الله (ص) : اذا رأيتم صاحب بدعة فاکفهر وا في وجهه . هرگاه بدعت گزاري ديديد به او رو ترش نماييد.
6- قال رسول الله (ص) : من اعرض عن صاحب بدعة بغضا له ملا ا لله قلبه يقينا و رضا . هر که از سر بغض و دشمني از بدعت گزار اعراض کند خداوند دل او را آکنده از يقين و خشنودي نمايد.
Similar threads
Similar threads
-
تاپیک مشورت و تصمیم گیری برای تاپیکهای ویژه ماه مبارک رمضان..... بیا تا برآریم دستی ز دل- شروع شده توسط sabahat
- پاسخ ها: 67
-
امام اول شیعیان از دیدگاه خلیفه دوم ( جناب عمر) و پسر ایشان ...- شروع شده توسط Body Guard
- پاسخ ها: 128
-
-
انواع مغالطه (سفسطه) در بحث - مطلب دوم: ذوالحدین جعلی
- شروع شده توسط حرف حساب
- پاسخ ها: 0
-
